เรื่องเล่าของ พุทธภูมิ " อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย" (ท่านฤาษีสันตจิต)

"อย่ามองว่าสิ่งใดๆในวัฎสงสารนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย"

สาธุค่ะ เป็นข้อคิด ข้อเตือนใจ ที่ดีมากๆเลยค่ะ

 

ใช่ครับอย่ามองว่าเล็กน้อย บางท่านหากว่าพลาดไปด้วยเข้าใจผิด เรียกว่าหลงผิดไป มันแก้ไขกลับคืนไม่ได้แล้ว หากรู้ตัวเราก็หยุด เปลี่ยนทางเดินใหม่ ทำตามคำสอนให้มาก เป็นการหนี เป็นการไม่กลับไปทำสิ่งที่เคยพลาดไปอีกแล้ว อบายภูมิมีแต่ทุกข์คติ ไม่มีใครไปเปลี่ยนให้ให้เป็นสุขคติได้ เราก็อย่าหันหน้าไป

 

....มีอีก เรื่อง ที่อยากจะเล่าให้ พวกเราอ่าน ครับ


... " เรา จะเลือกเป็น "ผึ้ง ... หรือ แมลงวัน "

มีเรื่องเล่าว่า มี นักทดลอง ใด้ นำ "ผึ้ง" จำนวน 5 ตัว ใส่เข้าไปในขวดแก้วใส ขวดหนึ่ง เเละอีกขวดหนึ่ง ใส่ เเมลงวัน จำนวน 5 ตัวเท่ากันลงไป


จากนั้น ใด้นำ ขวดทั้งสอง ไปวางไว้ในห้องมืด สนิท (อากาศถ่ายเทสะดวก) เเต่ เปิดหน้าต่างรับเเสง ไว้ หนึ่งบาน


เปิด ฝาขวด (ขวดใส) ออก นำขวดทั้งสองไปวาง ใกล้หน้าต่าง " โดย หัน ก้นขวด เเก้วใสดังกล่าว ไปทางหน้าต่าง" " หันปากขวดไปทางด้านมืดของห้อง "


จากนั้น ใด้ พากันเฝ้าสังเกตุ พฤติกรรม ของ สัตว์ ทั้งสองชนิด ..


....ผลปรากฎว่า "ผึ้ง ตาย ภายในขวด ทั้งหมด "

.... ส่วน "เเมลงวัน " สามารถบิน ออกจากขวดเเก้ว ใสดังกล่าวสู่ ภายนอกใด้ทั้งหมด

 

... ผู้ทดลอง ใด้บอกเหตุ ผล เอาไว้ว่า


... โดย ปกติผึ้งเป็นเเมลง ที่ฉลาดมี สังคมที่ซับซ้อน เเละ มีความรู้จักสังเกตุ จดจำ .. ใด้ดี เมื่อถูกปล่อย ไว้ในขวดเเก้วใส ที่เปิด ฝา ไว้ด้านมืด เเต่ หันด้าน ก้นขวดไปทางที่มีเเสงสว่าง


จากความเคยชิน เเละประสปการณ์ เดิมๆ ผึ้ง ทั้งหมด จะ พากันบินไป ด้านที่มี เเสงสว่าง (คือด้านก้นขวดเท่านั้น) เมื่อหมดเเรง (หมดพลังงาน) ก็ พากันตกลงมาตายอยู่ บริเวณ ก้นขวด ..ทั้งหมด


ส่วน "แมลงวัน" ที่ อยู่ในอีกขวดที่วางใกล้กัน เมื่ออยู่ในที่คุมขัง ก็พากันบิน สะเปะสะปะ ทุกทิศทาง ( ไม่ใด้ พากันมุ่งหน้าที่จะบิน ไปในทิศทางที่มีเเสงสว่าง เเต่อย่างเดียว)


ดังนั้น เมื่อ พวกเขา ตัวใดบินไปทางปากขวด (ที่หันไปทางมืด) ก็สามารถหลุดออกสู่โลกภายนอกใด้






... ผู้เล่าเรื่อง นี้ ให้ผมฟัง ... ถามผมว่า......... "ในบางสถานะการณ์ เราจะเป็น ผึ้ง หรือ เเมลงวัน "

 

โพธิสัติมีปัญญาทั้งทางโลกเเละทางธรรม

 

({) 1/10/57 สวัสดีครับ คุณพงค์ภูพานเจ้าของกระทู้ คุณจุลวิริยะ และพี่ๆน้องๆทุกๆท่าน การที่คุณ นำคน พูดเลียนแบบ มาฝาก ให้พี่น้องได้รู้ว่า กรรมนั้นให้ผลจริง แต่ใช้เวลาหลายปี จึงให้ผล แต่ผมมีกรรม ที่ให้เร็วด่วนจี๋ มาฝากครับ ย้อนหลังไปเมื่อ ตอน พ.ศ. ๑๐ กว่าหรือ ๒๐ กว่า จำไม่ได้ มันนานมากแล้ว ผมพูดเลียนแบบ คนติดอ่าง ซึ่งเป็นรุ่นพ่อผมหรือแก่กว่า ตอนนั้นผมนะน่าจะรุ่นๆกระทง ผมพูดล้อแก อยู่พักหนึ่ง ด้วยล้อเล่น ด้วยความคึงคนอง หัวเราะล้อเล่นแก ต่อมา กรรมตามเดี๋ยวนั้นเลย ผมดันพูดติดอ่างอยู่พักหนึ่ง กว่าจะหายก้เล่นเอาพักหนึ่งแหละครับ แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นผมอยู่บ้านนครปฐม


วันนี้ก็เลยเอามาเล่าสู่กันฟังครับ และกรรมติดจรวจ รู้สึกเล่าไปแล้วครับในพลังจิตนี้แหละ น่าจะเป็นปีที่แล้วนี้แหละมั่ง จึงเล่าย้อนหลังใหม่ครับ น้องชายผม อยู่หมู่บ้านกล้วย ต.วังยาว อ.ด่านช้าง สุพรรณบุรี บ้านพวกเราย้ายมาอยู่ กลางหมู่บ้านกระเหรี่ยงไทย วังยาว ผมกำลังเดินทางไป โคราช น้องสาวโทรมา น้องจะบวชพระ ผมบอกกูไปไม่ได้หรอก กูกำลังเดินทางไปโคราช ตอนนี้ ถึงลพบุรีแล้ว แล้วเขาเล่าให้ฟังถึงเรื่องราว ที่น้องชาย ต้องบวชเพราะอะไร ผมขอเล่าลัดๆนะครับ ถ้าละเอียด ใช้หน้ากระดาษเยอะ หลายหน้า

เมื่อถึงโคราช น้องชาอีกคนโทรหา บอก น้องจะบวช วันมะรืน ผมบอก งั้นไปทัน ที่แรกน้องไม่ได้บอกรายละเอียด ผมคุยกับท่านแม่ ที่ผมไปกราบ เล่าให้ท่านฟัง ท่านบอกตอนเช้าให้รีบกลับไปด่วนเลย จะได้ทัน และอนุเคราะได้บ้าง ผมก็กราบอำลาท่านคืนนั้นเลย ตอนเช้าจะได้กลับไป ให้ทันเหตุการณ์ ตอนเช้าผม ใหลูกชาย ขับรถผัสกับผมตีกับ ไป อ.ด่านช้างทันที โดยแวะที่อุทัย เอาลูกชายคนเล็ก ไว้ที่อุทัย เพราะมี บ้านเช่าที่อุทัย ที่ทำงานผมว่างั้นเถอะ พอมาถึง ได้คุยกัน ได้ใจความว่า


เก้ง วิ่งเข้ามาในหมู่บ้าน บังเอิญ เข้ามาในหมู่บ้าน วิ่งเข้ามาชนรถน้องชาย ที่จอดไว้ ในบ้านหน้าบ้านผม พวกทั้งกระเหรี่ยงไทย คนไทย ต่างตระโกนให้ดักฆ่า บ้างก็ตระโกน อย่าฆ่า แต่ก็ยังว่า ผลสุดท้าย โดนฆ่าตาย น้องชายผมไม่มีส่วนร่วม เขาราก เก้งมา ทำหลังบ้านผม ที่น้องชายอาศัยอยู่ เขาเหล่านั้นให้ขาเก้ง มา ๑ ขา ผลสุดท้าย น้องชายไปงานแต่งพวก ไทยกรี่ยงกับมาทำกินกัน ได้ไม่ถึงวัน น้องชายเกิดอาการ คลุ้มคลั่ง หาว่ามีคนจะมาเอาชีวิต เดินไปทั่ว ไปหาพระหาเจ้า ไปทั่วหมู่บ้าน เกิดการโกลาหล ผลที่ที่สุดน้องชายผมอีกคนพาไปหาพระ ซึ่งจะทำการตกลงบวชให้ เก้ง น้องผม ที่ถูก คลุ้มคลั่ง เล่าให้ฟังว่า เขาเปิด ให้เขาดูหมด เก้งจะมาเอาชีวิต ถ้าไม่บวชให้เขา

ผมบอกดีแล้ว ทำให้เขาเสีย เขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น ไม่มีใครเขาทำกัน ปรกติ คนไทย หลายภาค ที่โบราณ จริงๆ เมื่อสัตว์ป่า เข้าหมู่บ้าน จะจัดทำบุญใหญ่ ถึงขนาดบางหมู่ บ้านทำบุญ ๗ วันเชียวนะ นี่ฆ่าเขา กรรมบางอย่างมันหนักนะ เราก็ไม่รู้ สัตว์ บางตัว เขา ก็มีบุญเยอะ ด้วยกรรมบางอย่างให้เขาต้องไปเกิดเป็นสัตว์ ขนาดเมื่อบวชให้แล้ว อุทิศให้ไปแล้ว ตามที่ขอ น้องชาย ถ้าไม่บวชให้ จะเอาชีวิตสถานเดียว เล่นเอาพี่น้องและเพื่อนบ้าน ใจคอไม่ดีไปตามๆกันเลยนะครับ นี่แค่พิมข้ามตอนไปเสียเยอะมากเลย ขาดใจความไปเยอะ แต่ก็พอได้ อัธรสนะครับ พอเข้าใจได้ จึงพูดมาพอ ให้เป็อุทาหรณ์ แด่พี่ๆน้องๆครับสวัสดี

 

เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจครับ ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่นำมาให้อ่านกันนะครับ

 

" กรรม(อกุศลกรรม) ที่ เกี่ยว กับ วัว "



...ผมขอเล่า เรื่องราว ส่วนตัว ให้ เพื่อนๆ ใด้ อ่าน เรื่องนี้ ผมเองใด้รับรู้ มาหลายครั้ง ในรอบ สัก สิบ ปีที่ผ่านมา .



เป็น เรื่องราว ที่ เกี่ยวกับ วัว ที่ผม เคย ทำมาในอดีตชาติ ...


เนื่องจาก สองวัน ที่ผ่านมา ผม ไป วัด เเห่งหนึ่ง (ไปเป็นครั้งเเรก) เป็นวัด ตั้งอยู่ติด เเนวเชิงเขา "พระอาจารย์ เจ้าอาวาส เป็น พระ สุปฎิปัณโณ ที่ ผมเอง รับรู้ใด้ว่า ท่าน สงบเย็น ทรงปัญญา เเละ เมตตามาก " วัดเเห่งนี้ มี "รอย พระพุทธบาท บนเเผ่นหิน หลังวัด ด้วย "


.... เมื่อ ไปถึง สัก สิบโมงเช้า กราบพระ อาจารย์ เเล้ว รอท่านฉัน


... ใด้สนทนา กับ คุณยาย สองสามท่าน ที่ อุปฐาก " พระอาจารย์ " อยู่ .... มีช่วงหนึ่ง ยายท่าน เล่าให้ ฟังว่า .... ราว กลางพรรษา ที่ผ่านมา " พระอาจารย์ " ท่าน ถาม ขึ้นมาใน หมู่ ญาติ โยมว่า

" มีใคร ฆ่าวัว เยอะๆ หรือเปล่า "

ญาติ โยม จึง กราบเรียนว่า " มี บางคน เคย อยู่ เเต่ เคยทำเเค่ ตัวสองตัว "


พระอาจารย์ จึงว่า ..." ไม่ไช่ เเค่ตัวสองตัว เเต่ ท่าน เห็น เป็นวัวยืนอยู่ เเน่น ขนัด สุด ลูกหู ลูกตา (อาจจะเป็น เเสน เป็นล้านตัว ...ผู้เขียน )


เเล้วท่าน " พระอาจารย์ " ก็ ไม่ใด้ว่าอะไรต่อ ในเรื่องนี้

 

..... ผมจึง เล่า ในวง สนทนา ว่า " เมื่อ ปี 2550 " ราวกลางปี ผมเองใด้ รับรู้ เรื่องนี้ ในเรื่อง "กรรมที่เกี่ยว กับวัว " โดย พระอาจารย์ อีกรูปหนึ่ง ..ท่าน สงเคราะห์ ผม เเละเเนะ "วิธี" ... "จัดการ อกุศลกรรม นี้" อย่างไร


... คุณ ยาย จึง บอกให้ กราบเรียนถามพระอาจารย์ (หลังจากท่าน ฉันเพลเเล้ว )


... เมื่อ ใด้เข้ากราบ สนทนาพระอาจารย์ เกี่ยว กับ งาน ออกเเบบ เขียน เเบบ ศาลา หลังเล็ก ...และ " พระเจดีย์ หลังใหญ่ มากๆ" ที่ พระอาจารย์ บอกว่า " มีผู้ใหญ่ท่าน มาทำภาพ ให้ อาตมาดู หลายวาระ สามเเบบ จะเลือกสร้าง เเบบใดก็ใด้ "

พระอาจารย์ จึง เรียนท่านผู้ใหญ่ ที่มาทำภาพเจดีย์ ทั้งสามเเบบ ให้ดูว่า ..."จะสร้างใด้หรือครับ" ท่านผู้ใหญ่ ว่า "ถ้าจะสร้าง ก็สร้างใด้ อยู่ "

ผมเอง จึง อาสาเป็น "คนตั้งต้น " ในการ สเกตเเบบ เเละหา เพื่อนๆ มาช่วย ออกเเบบ เขียนเเบบ ต่อไป (ที่ เล่า เรื่อง เเบบ พระเจดีย์นี้ เพราะหากว่า มีความ คืบหน้า จะนำมาเล่าให้พวกเราใด้โมทนา เป็นระยะๆครับ )


(...การออก เเบบ งาน " พระศาสนา เเละ สาธารณะ ประโยชน์" ครั้งนี้ หรือที่ผ่านมา ผม รับเป็น เเม่งาน โดยไม่ รับค่าจ้างใดๆ )



ออกนอกเรื่อง ไปหน่อย เดี๋ยวมาเล่า เรื่อง "วัว" ต่อครับ

 

สวัสดีครับคุณพงศ์ภูพาน พี่ๆน้องๆทุกๆท่านทราบ วันนี้ นึกอยากเข้ามาเล่าเรื่อง อดีดใกล้ ปัจจุบัน คือเรื่องมีอยู่ว่า ก่อนผมเกิด และตอนก่อน พ.ศ.๒๕๐๐ สักผมว่าไม่เกิน ๑๐ ปีเห็นจะได้ ตอนนั้น ผมอายุ ๑๐ กว่าขวบ หน้า ๑๐ กว่าหน้าฝนเห็นจะได้ พศ.๑๐ กว่าๆ ผมถาม พ่อ ผมว่า พ่อ ด้านหลังขาพ่อ มันบิดคล้ายเป็นเกียว เป็นเพราะอะไร พ่อตอบมาว่า เมื่อในสมัย พ่อเป็นหนุ่ม ก่อนบวชพระ ที่นครปฐม พ่อผมบวชพระที่ วัดพระเนียงแตก วัดหลวงพ่อ ทา ตระกูลดั้งเดิม พ่ออยู่ที่นั่นครับ



ในสมัยโน้น บ้านปู่ พ่อของพ่อ และย่า เลี้ยง ควาย เลี้ยงวัว วันหนึ่ง ผ่านมา วันนั้น เป็นวันที่พ่อ ผมเล่าว่า ควายหรือวัว ไปกินข้าวชาวบ้าน ด้วยความโมโห พ่อใช้ มีดปาดตาล ที่พกไว้ที่เอวพ่อ เควี้ยงไปที่ วัวควาย ไปโดนขาเข้า ทำให้เอ็น วัวควายขาด ถึงกับเดินไม่ได้ ผมเลยจำเรื่องไม่ได้แล้ว และแล้วต่อมา น่าจะไม่ถึง ๑๐ ปี เมื่อพ่อ ศึกมาจากการบวชพระ อ๋อ ขอเล่าเรื่องอีกนิดหนึ่งนะครับ (พ่อผมเคยเป็นเพื่อน กับเสือผาด ที่หายตัวได้) เพราะพ่อบวชอยู่ที่ วัดพะเนียงแตกด้วยกัน ปีเดียวกัน พศ.เดียวกันครับ


เมื่อเวลา ใกล้พ่อผมจะมีเมีย ว่างั้นเถอะ พ่อพาแม่ผมไป อยู่ ที่ ปราณบุรี และเลยไปอยู่ถึง สามร้อยรอด หรือสามร้อยยอด จ.ประจวบคีรีขันต์ แม่ผมอาศัยอยู่กับ พี่ๆป้าๆน้าๆอาๆ อาศัย เลี้ยงลูก ให้เขาเหล่านั้น ทำงาน แลกข้าวกินไปวันๆ พ่อพาแม่ไป ทำไร่ ที่สามร้อยรอด คนไทย เชื้อสายเจ็ก ให้ที่ พ่อ ฟรีๆร้อยกว่าไร่ พ่อไม่เอา อาศัยแค่ทำกิน เท่านั้น และต่อมา สมัยนั้น ไข้มาลาเลีย มันยังระบาด หนักอยู่ ฝนเริ่มตก พ่อพาแม่ วิ่งหนีฝนเพื่อไปหลบฝน ในกระต๊อบหรือชายคาบ้าน ทันใดนั้น จอบที่พ่อแบกหนีฝน ก็ตกหล่น ใสตีนพ่อ ด้านหลัง เอ็นร้อยหวาย ขาดจากกันทันที พี่น้อง รู้จัก คำว่า เอ็นร้อยหวายไหมครับ ผมคิดว่าอาจรู้ หรือไม่รู้ก็ได้ เอ็นร้อยหวายคือ เส้นเอ็น อยู่ด้านใกล้ตาต่ม หรือส้นตีน นั่นเองครับ เมื่อก่อน พวกนักโทษ คดีหนัก ๆ เจ้าหน้าที่ จะใช้ โซ่ ร้อยเอ็นหวาย จริงเท็จแค่ไหน เขาเล่ากันฟังมาครับ ท่าน



พ่อเดินไม่ได้ ขาชาไปหมด พ่อบอกว่า พ่อเดินไม่ได้ รักษาตัวอยู่นานถึง ๒ เดือนกว่าๆ วิธีต่อเส้นเอ็นของพ่อ ผมก็ลืมไปหมดแล้วครับ พ่อบอกว่า ตอนนั้นจิตมันคิดถึงวัว ควาย ที่พ่อ เอามีดปาดตาลเควี้ยงมัน เอ็นขาด วัวควาย ขาขาดเช่นไร พ่อก็เป็นเช่นนั้นครับ นี่คือกรรมให้ผลในชาติ ปัจจุบันครับพี่น้อง ไม่ใช่บังเอิญครับ การต่อ ต่อนิ้ว ขาด ผมนี่ต่อให้น้องมาแล้วครับ ผมอายุ ๒๐ เศษๆ น้อง เอามีด ฟันอ้อยกิน ตอนนั้น อายุน้อง ๑๐ กว่าหรือไม่ถึง๑๐ เห็นจะได้ น้องฟ้นอ้อยกิน ดันไปฟันเอานิ้วตัวเอง ขาดกระเด็นไปเลย ผมต้องไปหานิ้วน้องอยู่พักหนึ่ง เป็นนิ้วชี้ครับ


ได้มาผมรีบ ให้ น้องๆที่อยู่ใกล้ไปหาน้ำมันเบนซินมา ล้างมือเขาทันที แล้วเอานิ้วมือ ไปต่อกัน น้ำมันเบนซินลาดไปที่แผล เอาผ้าขี้ริ้ว พันนิ้วมือทันที ผ้าขี้ลิ้ว ก็ไม่ใคร่จะสอาดเท่าใดนักหรอกครับ ไม่เหมือนผ้าพันแผล ในสมัยนี้ครับ อยู่มาอยู่หลายวัน นิ้วน้องดีวันดีคืน สนิท ดังเดิม แต่เคว็ดนิดๆ เพราะต่อไม่ตรงเท่าใดนัก ไม่ได้เย็บ ทุกวันนี้ น้องผมมีลูก ๒ คน อายุ ๔๐ เศษๆแล้ว ยังใช้การได้ดีอยู่ครับ เวลาผ่านมาตก ๓๐ กว่าปี เอวังก็มีด้วยประการฉนี้

 

.. ผมเอง นั้น ...มี เรื่อง ราว ที่เป็นประสบการณ์ ส่วนตัว ...บนเส้นทาง " การปรารถนา พุทธภูมิ วิริยาธิกะ พิเศษ "..

ที่ พิจารณาเเล้วน่าสนใจ เเละ พอที่จะเป็นประโยชน์ ทั้งสาระ เเละบันเทิงบ้าง

ต้อง ขอบอกว่า ผมเอง นั้น ..ใน อตีด ชาตินี้ ..ตั้งเเต่ เกิดมา อยู่ในตระกูล ที่นับถือ พระพุทธ ศาสนา อย่างหนักเเน่น ตามสมควร ...

ตั้งเเต่ เด็ก ...รู้สึก ลึกๆอยูในใจ ว่า ..เคยสะสม บารมีในพระศาสนา มา ในเเบบ "พุทธภูมิ" ชาติ เเล้วชาติเล่า ..อย่างยาวนาน ...ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า


...เเต่ ..ตัวเอง ไม่ มี .."ญาณทัศนะ หรือ ความ เป็น ทิพย์ ใดๆ "...

ที่จะพอ ระลึกถึง ต้นสาย ปลายเหตุ ว่า ..บารมีที่ สั่งสมมา "เป็นอย่างไรเเล้ว"

... เเต่ มี ท่าน ผู้ ปรารถนาดี .... บอกเล่า ถึง ความเป็นมา เเละ เป็นไปของ ผมเอง (ซึ่งต้องรับรู้รับฟังด้วยสติปัญญา) เมตตา มาบอก เล่า ให้ใด้รู้ ..


...ซึ่งก็ ต่าง เวลา ต่างบุคคล ต่างสถานที่

...ที่ ผม ตั้งใจจะเล่า เรื่อง ราวเกี่ยวกับตนเอง เพราะคิดว่า ..คงมีประโยชน์ เเก่ พวกเรา ในเวป ตามสมควรครับ


...ซึ่ง ผมจะทะยอยเล่า ไป ที่ละเรื่องๆ ตาม โอกาส ครับ


(ก่อนอื่น ขอเล่าเรื่องวัว ..ตามที่ค้างเอาไว้ครับ)

 

....คิดใด้ว่า ขอเกริ่น หัวข้อ ที่ จะเล่าสู่กัน อ่านดังนี้ครับ (เรื่องทุก เรื่อง เป็นเหตุการณ์ จริง ..)


1. เทวดา ขอยืมปาก หลวงพี่ ..มาทัก เเละ เตือนเรื่อง กรรม เกี่ยวกับวัว



2. "ท่าน ย่า ขอให้ พระสุปฎิปัณโณ ท่านมาตาม ...เพื่อ ให้มีโอกาสรับใช้ท่าน ..ให้ "ออกเเบบ โครงสร้าง .."พระบรมเจดีย์ สมเด็จปู่ องค์ปฐม ""..ณ วัด ที่ภูเขา เเห่งหนึ่ง ใน จ.สุโขทัย (สถานที่เเห่งนี้ จนถึงปัจุบัน ผมเองก็ ยังไม่เคยไป )


3. พระ ...รุ่นหน่ม สาม รูป ...ลงมาจาก "สถานที่ปฎิบัติธรรมเเห่งหนึ่ง บนภูเขา มารอ ..ที่วัดเชิง เขา เพื่อ ...บอก เล่า ถึง ..ความปรารถนา ของผม เเละคณะ ...ที่ ปรารถนา สั่งสม บารมี .ใน เเบบ "พุทธภูมิ".. ที่ ผม เเละ ท่าน ..ใด้ สั่งสมมาตั้งเเตในสมัย...."สมเด็จปู่องค์ปฐม บรมครู" ..เป็นต้นมา


4. "พรหม ท่าน กล่าว เป็นสังราช ณ เมืองเก่าเเห่งนี้ (หรืออาจเทวดา..หรืออาจไม่ไช่ก็เป็นใด้) ..ยืมปาก ชีปะขาว ที่ วัด เมืองเก่า (เเห่งหนึ่งทางภาคอิสาน ..เหลือ เเต่ซากปรักหักพัง ..เล่ามาว่าอายุนับ 1000 ปี เป็นเมืองคู่ เมือง ฟ้าเเดดสูงยาง)..ท่าน เมตตา บอกเล่า ..เหตุการณ์ ในชาติอดีต....เเละบอก เล่า ถึง ..ซีวิต ..ในอนาคต ว่า จะเป็น อย่างไร..

(ท่าน ย้ำ ให้ไป กราบ สมเด็จ พระสังราช องค์ ปัจจุบัน...พร้อมทั้งเล่าความเกี่ยว เนื่อง ในอดีต กับพระองค์ท่าน .สำทับว่า ถ้า ไม่ไป กราบท่านตอนนี้ ..(เมื่อ สัก 10 ปีก่อน) อีกไม่นาน ท่านจะ อาพาธ จนรับเเขกไม่ใด้ ...ถ้าไป ..ท่านพรหม เน้นว่า จะใด้รับ พระเมตตา ..เป็นพิเศษ ...เป็นที่น่าเสียดายว่า เมื่อผมกลับ จากที่วัดนั้น . อีก 1 วันถัดมา ..มีเพื่อนรุ่นน้อง มาชวน ไปกราบ สมเด็จ ท่าน เเต่ผมไม่ใด้ไป)


5. ญาติถูกคุณไสย อาการปางตาย ..พาไปขอความเมตตาจาก หลวงปู่ รูปหนึ่ง ท่าน เน้นย้ำให้ พาไปรักษาที่ วัด พระธาตุพนม ..(โดยไม่บอก ว่า ให้ไปรักษากับใคร ..) ..มี ตาปะขาว มายืนรักษาให้ ณ เขต ชั้นในใกล้องค์พระธาตุ..ทั้งเล่า เรื่อง ราวในอดีตชาติ ..ของ ผม เเละหมู่ คณะ ที่ ใด้มีโอกาสรับใช .องค์ พระมหากัสปะ มหาเถระ ...ในการ สร้าง พระธาตุพนมเมื่อ พ.ศ. 8

...ทั้ง สั่ง ว่า ..ชาตินี้ คุณ ให้ สร้าง "โบสถ์ เเบบพิเศษ ด้วยเงินตนเอง ให้ใด้อย่างน้อย 9 หลัง "


6. รุ่นพี่ ที่ มหาวิทยาลัย ที่จบไปเเล้ว (ไม่เคยพบกันมาก่อน).. ทักเรื่อง บารมีที่ ใด้บำเพ็ญ มา "ว่า ..."เป็นเเบบวิริยาธิกะ พิเศษ "...(ซึ่งก่อนนั้น ผมเอง ไมเคยรู้มาก่อนว่า "มี เเบบ พิเศษ ด้วย)..

พร้อมทั้ง เล่า ว่า ทำบารมี มาเท่าใดเเล้ว...


7. พบ สถานที่่ (โดยบังเอิญ)ที่ "พระอภิญญา ...ท่าน เมตตา สงเคราะห์ ..ผู้ ป่วย ทางกาย ..ที่เป็น โรคร้าย (หมอเเผนปัจจุบัน ไม่มีทางรักษา )


เเละมีหลาย เหตุการณ์ ซึ่ง ผมจะทะยอยนำมาเล่าครับ



8. เรื่องราว เกี่ยวกับ นาง คู่ชีวิต ..มีปฎิปทา ดั่งนางเเก้ว คู่บารมี ...( ไม่ทราบว่า จริงเเล้ว นางเเก้วคู่บารมี มี วัตรปฏิบัติ เป็นอย่างไร ..เเต่เธอผู้นี้ ผม ถือว่าเธอเป็น ..ผู้หญิงที่ดีที่สุด ผู้หนึ่ง )


( เรื่องราว เหล่า นี้ ผมเองคิด อยู่ นับ ปี ว่าสมควรจะนำมาเล่า หรือไม่ ..เเต่ เมื่อ เล็งเห็น ถึง ประโยชน์ ที่ อาจ มี เเก่พวกเรา เพื่อนๆ ในที่นี้ ..อาจจะ ทั้งบุคล ทั้ง สถานที่ ..ก็ตาม..บางเรื่องราว เหมือนดังว่า ให้ เราใด้รู้ เพื่อจะนำมาเล่าต่อ เพียงเท่านั้น)

 

...มาต่อ เรื่อง "กรรมเกี่ยวกับวัวของผม "


....ย้อนหลังไป ราวปี 2550 ...ผมมีโอกาส ไปนอนพักที่ วัด ป่า.. เเห่งหนึ่งทางภาคอิสาน.. เวลาประมาณ 3 ทุ่มในคืนเดือนหงาย ขณะที่ คณะของผม กำลัง กราบสนทนา อยู่กับ..หลวงพี่ อยู่นั้น...

.... หลวงพี่ ท่าน หันมาพูด กับผม ว่า..."มีคนจะขอคุยกับโยม"...ผมจึง เรียนถามท่านว่า....."เรามีกัน สี่คน เเค่นี้จะมีใครจะคุยกับเราอีกครับ"...


....หลวงพี่ท่านจึงบอกว่า...."มีคนจะ ขอยืมปาก อาตมา คุยกับโยม"..

...ขณะที่ พระคุณเจ้านิ่งๆอยู่นั้น...ท่านพูดออกมาเป็น สำเนียงเเตกต่างไปจากเดิม ว่า..

."เจ้านาย เคย ฆ่าวัวไหม "...


ผมตอบว่า ..."ไม่เคย ฆ่า เลย"..


มีเสียง ตอบจากปากหลวงพี่ว่า..


" ไช่สินะ ..ชาตินี้ไม่เคยฆ่า...เเต่ ฆ่า มาในอดีตชาติ "...



ผมสงสัยอย่างมาก จึงถามไปว่า... "ขอโทษนะครับ ผมกำลัง พูดกับท่านใดอยู่"


มีเสียงตอบมาว่า...

" ผมเป็น เทพ (จำไม่ใด้ว่า เป็น พรหม หรือเทวดาชั้นใด)..หลายๆชาติ ในสมัยเกิดเป็นคน ..ผมติดตาม เกิดเป็น อำมาตย์ หรือไม่ก็เป็น แม่ทัพ ใน เขตที่ เจ้านาย ปกครอง อยู่ "


"เมื่อมีการ เตรียมการ เดินทัพ ใน เเต่ละคราว ต้องมีการ ฆ่า สัตว์ เช่นวัว เพื่อเป็น เสบียงของกองทัพ...เเม้เดินทัพไปแล้วสงบศึกโดย ไม่มีการรบ เเต่ ยังต้อง ฆ่าสัตว์ เพื่อเป็น เสบียงอยู่ดี "


" บาป อันนี้ นับว่าใหญ่หลวงสำหรับท่าน..."


"กรรมที่เกี่ยวกับวัว จะเป็น สิ่งสำคัญ ที่คอย ..ล้ม..ชีวิตของท่าน (จำใด้ว่าใช้คำว่า...ล้ม..) "

 

เรื่องในอดีตพวกนี้เมื่อเวลาหลังจากเจริญพระกรรมฐานอุทิศส่วนกุศลแล้วก็อดที่จะเวทนา สัตว์โลกที่ไม่มีทางสู้ ไม่มีทางหลบหนี สัตว์หลายต่อหลายชีวิตที่เคยฆ่าตายสมัยเด็ก สมัยวัยรุ่น และมีหลายครั้งที่เห็นคนอื่นเขาฆ่าหมู แม้แต่ฆ่าวัวควาย ที่บางทีหลับตาลงไปก็ได้เห็นแววตาของบางตัวที่มองด้วยสายตาที่เหมือนเขาวิงวอนร้องขอชีวิต เช่นไก่แม่ลูกอ่อน แม้แต่ปลาที่พอผ่าท้องออกมาก็มีไข่อยู่เต็มท้อง

สลดสังเวทใจเรื่องพวกนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะแม้ทุกวันนี้คนในปกครองแทบทุกคนหากเป็นคนใกล้ชิดไม่ฆ่าสัตว์กันแล้ว บางคนแม้แต่ยุง แม้แต่มด ก็จะหลบเอา หลีกเอา ไม่ตั้งใจฆ่าอีกต่อไป แต่เมื่อเห็นคนอื่นยังทำอยู่ก็สลดใจ

นี่ชาติปัจจุบันที่เราพอหลบได้ เพราะพอจะรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ก็หนักใจที่ชาติต่อๆไป พวกเราไม่รู้ว่า เพราะความไม่รู้ เพราะความจำเป็น เราจะต้องไป ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ทรมารสัตว์ ทรมารคน กระทำเกี่ยวกับปานาติบาต ก่อกรรมทำเวร เพิ่มอีกเท่าไร สลดใจเมื่อตัวเองจะต้องทำหน้าที่ แล้วเมื่อต้องทำหน้าที่ มันจะเลือกเอาแต่ดีใส่ตัวอย่างเดียวไม่ได้ แล้วยังต้องออกคำสั่งให้อื่นทำแทนในเรื่องบาปอกุศล

ทุกอย่างที่ต้องปฏิบัติในหน้าที่ มันไม่พ้นความรับผิดชอบ ก็คงต้อง ก้มหน้าขันติ โสรัจจะ ยอมรับกันในชะตากรรมกันเรื่อยไป

โดยฉะเพาะอย่างยิ่ง บรรดาวิริยาธิกะพิเศษ ความยาวของเส้นทางการเดินทาง ความยาวนานของระยะเวลา ความละเอียดปราณีตวิจิตรบรรจงเก็บละเอียดเป็นอย่างยิ่งในผลงานที่ต้องการ มันก็เพิ่มเติมสาระพัดอย่างเข้ามา ก็โมทนาสาธุการเป็นอย่างยิ่ง และเป็นกำลังใจให้กับวิริยาธิกะพิเศษอีกคนอย่างคุณ พงศ์ภูพานะครับ

 

...ผม ตาม โมทนา ในกุศลกรรม ทุกประการ บนเส้นทาง ..วิริยาธิกะพิเศษ ..ของพี่ pco
เเละ เส้นทางเเห่ง พุทธภูมิทุกๆท่าน เสมอครับ


....ขอเล่าเรื่องต่อ ครับ


... ท่านผู้นี้ พูดอีกว่า...


" ยกเว้นชาตินี้ ..ชาติที่ผ่านๆมา เเทบทุกชาติ เจ้านาย เกิดเป็น ผู้ปกครอง ที่มีตำเเหน่งสูงสุดของดินเเดน นั้นๆ มี บาปอันเกี่ยวกับการ ออกคำสั่งให้ ฆ่าสัตว์ เป็น เสบียงกองทัพ ทุกๆชาติไป ..โดยเฉพาะ ...วัว "


" ปริมาณ วัว ที่ ท่านสั่ง ฆ่ามี มากมายนับ หลายล้านตัว (รวมกันหลายชาติ) ...กรรมอันนี้ จะเป็น อกุศลกรรม หลักๆ ในการทำลายชีวิตเเละ การงานทุกประการ ของท่าน เอง ในทุกๆชาติ "



ผมจึงถามขึ้นว่า

"เเล้ว จะมี วิธี ใดที่ จะ ผ่อน หรือ หนี การให้ผลของบาปนี้ ใด้"


...ท่านตอบว่า

..." สิ่งที่ เจ้านาย บำเพ็ญ มา เเล้ว เเละกำลัง ทำอยู่ คือวิถีทาง ที่ จะหลีก กฎของกรรมนี้ แล้ว ..เช่น การ พาคณะ เเละบุคคล ในอาณาเขต ทำนุบำรุง พระศาสนา ..รวมทั้งการ บำเพ็ญ ตามที่ท่าน ปรารถนาเอาไว้ นั้น (น่าจะหมายถึง การปรารถนา พุทธภูมิ) ก็เป็นการถูกต้องเเล้ว "


(พูด ตอนนี้ ท่านผู้ นี้ พูดบรรยาย ภาพ ผู้คน วัดวาอาราม ..เเละ สาธารณะ ประโยชน์ ที่ คณะ ของเรา ใด้ ร่วมกัน บำเพ็ญมา ใน เอนกชาติ ..)




..." ผมขอ เเนะนำท่านอย่างหนึ่งว่า ... วิธี ผ่อนการให้ผลกรรมจากวัว ....เมื่อท่าน พำเพ็ญ การกุศล คราวใด ...ใดยเฉพาะหากอยู่ ในเขตวัด...

เมื่ออุทิศส่วน กุศล เเล้ว...ท้าย สุด อย๋าลืม ..อุทิศ ส่วนกุศลให้วัว เหล่านั้น



....พร้อม ทั้ง .....ให้เอา เงิน เหรียญบาท...มากน้อยก็ตาม ..ทิ้งลงในเเก้วน้ำ...เเล้ว ให้ ค่อยๆ เทน้ำ พร้อมทั้งเหรียญดังกล่าว..ทิ้งลง ในบริเวณ ที่ดินของวัด ...นึกถวาย เป็น สมบัติ พระพุทธศาสนา ..เเล้ว อุทิศให้ วัว ..เหล่านั้นด้วย"



....( เเปลก ที่ว่า ขณะนั้น ผมก็ ..ลืมถาม ท่านผู้นี้ ว่า เหตุใดจึง ต้อง ทำเช่นนี้... )