กาย จิต ใจ ใครคือเรา

กายนี้เกิดมาแต่ไหนหนอ
จิตนี้เกิดมาแต่ไหนหนอ
ใจนี้เกิดมาแต่ไหนหนอ

อันไหนคือเราหนอ

 

กรรมเกิดจากเหตุ จิต ใจ กาย ประมวลผลสู่การกระทำ

ผลของกระทำเกิดเป็นกรรม

กิเลสเกิดจาก การปรุงของจิตเรา

เมื่อมีเหตุมากระทบ จิตปรุงแล้วส่งไปที่ใจ

ใจชิมแล้วเกิดเป็น(จิต)อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง

ใจรู้แล้วไม่วางเฉย ก่อให้เกิดการกระทำ(กรรม)

ใจเราทำกรรม ก็รับผลของกรรมไปเพียวๆ

ทั้งคนแช่ง และคนถูกแช่ง ต่างก็ทำกรรมด้วยใจ

ต่างก็รับผลกรรม ไม่ว่ากรรมดี หรือกรรมชั่ว

ก็ต้องก้มหน้ารับกรรมกันไป ตามกฏแห่งกรรม

ถ้าไม่เหนื่อย ไม่ท้อ ทำกันไป ไม่มีความรู้สึก

เราก็คือ หุ่นยนตร์ หรือ R2D2 ของวงจรวัฏสงสาร<!-- / message -->

 

ไม่มีเรามีเขาจะเที่ยวหาอะไรกับสิ่งที่ไม่มี
อกิริยาทั้งนั้นคุณ

 

เม้นท์นี้คุยกะตัวเอง ตามประสาคนโง่
ความฝัน หรือ จิตคิด
http://palungjit.org/showthread.php?t=126495
---------------------------------------
ดูจิตเมื่ออารมณ์สงบแล้ว ให้สติจดจ่ออยู่ที่ฐานเดิมเช่นนั้น

เมื่อมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น ก็ให้ละอารมณ์นั้นทิ้งไป
มาดูที่จิตต่อไปอีก ไม่ต้องกังวลใจ
พยายามประคับประคองรักษาให้จิตอยู่ในฐานที่ตั้งเสมอๆ
สติคอยกำหนดควบคุมอยู่อย่างเงียบๆ (รู้อยู่)
ไม่ต้องวิจารณ์กิริยาจิตใดๆ ที่เกิดขึ้น
เพียงกำหนดรู้แล้วละไปเท่านั้น
เป็นไปเช่นนี้เรื่อยๆ ก็จะค่อยๆ เข้าใจกิริยาหรือพฤติแห่งจิตได้เอง
(จิตปรุงกิเลส หรือ กิเลสปรุงจิต)

ทำความเข้าใจในอารมณ์ความนึกคิด
สังเกตอารมณ์ทั้งสาม คือ ราคะ โทสะ โมหะ

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
---------------------------------------------
ฝากเก็บไว้ดูเล่นๆ
สื่อสารเพื่อการถ่ายทอดธรรม อย่างไรทำให้คนเข้าใจได้ ไม่ต้องทะเลาะ?
http://palungjit.org/showthread.php?t=132393

------------------------------

ยุคข่าวสารไร้พรมแดน
รวดเร็วประดุจกามนิจหนุ่ม บางที
การบริโภคข่าวสารอาจถึงขั้นมึนเมา
หากเอาแต่รับเติมใส่ ไม่มี
บันยะบันยัง
ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด
ความรู้ที่มาก หากขาดการสรุป
การกลั่นกรอง ก็อาจทำให้ท้องอืด
ท้องเฟ้อ
ความรู้ที่มาก สื่อความหมาย
ที่ส่ง ผู้รับรับได้ตรงตามต้องการ
หรือไม่
ผู้ส่งไม่เก่งก็ล้มเหลว
ผู้รับไม่เก่งก็ผิดพลาด
สื่อความหมายที่กระจายออก
ไป หลายครั้งที่บิดเบี้ยวกลายเป็น
พิการ
หยุดก่อน !
เราคงจะต้องตั้งสติให้มากขึ้น
เพื่อเตรียมเป็นเครื่องมือชั้นดี
และเครื่องส่งชั้นยอด
ชีวิตนี้มีปัญหา ปัญหามีมาก
แก้ไขไม่ตก
ความมัวเมานั้นหนึ่ง
ความเอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์
นั้นหนึ่ง
กลับไปคิดว่า เขาอยากอ่านหนังสื่อ
เขาใจน้อย กลับหาว่า เขา
เกลียดเรา
เรื่องนี้สรุปว่า...
ยุคที่ภาษาไทยอ่อนแอ
เด็กนักเรียนเรียงความไม่
ค่อยถูก จับใจความไม่ค่อยเป็น
ความรู้ภาษาไทยจึงไม่แตกฉาน
เป็นอุปสรรคอันยิ่งใหญ่ในการ
ก้าวหน้าสู้วิชาการอื่นๆ
ยิ่งอ่อนภาษาก็ยิ่งสื่อความ
หมายผิดๆพลาดๆ เป็นมหันตภัย
ใต้น้ำ ยากจะเห็น ยากจัรู้
เรื่องนี้สรุปว่า...
ครูภาษาไทยถูกกล่าวโทษ
ทุกครั้งที่นักการเมืองโต้คารมใน
รัฐสภาอันทรงเกียรติ
ไปไหนมา สามวาสองศอก
ถามไมาตอบไป คนละฝั่งคลอง
พูดจาวกวน เวียนไปเวียน
มา น่าเบื่อ เพราะไร้สาระ
ภาษาไทยพื้นฐานที่ดี อาจ
จะได้นักการเมืองที่พูดดีตามไปด้วย
เรื่องนี้สรุปว่า...
ฟังความ พูดคุยโต้เถียง
หากไม่มีศาลาพัก ก็คงจะยืดยาว
ไปอีหลายกิโล
ทั้งเหนื่อย ทั้งไม่ได้ใจความ
น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งก็ดูโหรงเหลง
คงต้องตั้งสติด้วยการหัดขมวด
หัดจับประเด็นให้ชัด
เปลืองน้ำลายกันมานาน
เรื่องนี้สรุปอย่างไรดี
วาทศิลป์อาจด้อย ตอบโต้ไม่
เก่ง บรรยายไม่น่าฟัง
แต่ขอให้ฟังเป็นแสนจะ
โชคดี
เรื่องราวมีมากมาย แยก
ประเด็น เนื้อหามีอะไรบ้าง
เรื่องนี้สรุปว่าอย่างไร บอก
มาที
ในความมากมาย มากเนื้อหา
การฟังโดยไม่วิเคราะห์ จะทำให้ผู้
ฟัง(ตัวเรา) เหน็ดเหนื่อย ตื่นเต้น
เกินเหตุ
ค่อยๆ แยกประเด็น ค่อยๆ
แยกเนื้อหามีอะไร นำประเด็นต่างๆ
มาต่อเรียงร้อย ข้อความก็จะเด่นชัด
ฟังจนเพลิน เรื่องนี้สรุปว่า...
สายน้ำสายนี้จะไม่ปล่อยให้
ไหลไปตามยถากรรม น่าจะมีเขื่อน
มีบ่อพัก กักน้ำไว้เป็นระยะ เพื่อ
ชัดเจนในสิ่งที่ได้ฟัง ได้ยินหรือ
สนทนา
ฟังโดยไม่มีสรุป
เหมือนเดินโดยไม่
หยุดพัก มีแต่จะ
เหนื่อยตายเปล่า
เรื่องนี้สรุปว่า...
ระลึกดูก็เหมือน
การตั้งนโม ข้อมูล
แม้จะวุ่นวาย สับสน
น่าตกใจ แต่เมื่อมา
ลองทบทวน
เรื่องวุ่นจะสงบ
เรื่องน่าตกใจจะ
เป็นเรื่องเล็ก
เรื่องเครียดก็ผ่อนคลาย
สุ จิ ปุ ลิ ฟัง คิด ถาม
เขียน แค่ฟังก็สอบตกเสียแล้ว
ฟังด้วยสติ ระลึกรู้ตัวแล้วมา
คิด มาจับความให้เป็น สรุปเป็น
หากในสมรภูมิ ก็นับว่าตีถูกจุดแล้ว
ความคิดของมนุษย์จะเป็น
สามเหลี่ยมที่มี ๓ มุม ซ้าย ขวา
แล้วพุ่งขึ้นไปยอดสูงเป็นจุดสุดท้าย
สรุปสาระของเรื่องให้ออก
เพื่อจะได้เข้าใจผู้พูด
เพื่อจะได้เข้าใจว่าผู้พูด
ต้องการอย่างไร ปฏิบัติอย่างไร
หลายๆครั้งที่ก่อเกิด
โศกนาฎกรรมขึ้นในชีวิต เรากับ
เขาไม่เข้าใจกัน พูดกันไม่คุยรู้เรื่อง
มัวแต่ใช้อารมณ์ มัวแต่ถือสา
มัวแต่เศร้าโศก เสียใจ
แต่กลับไม่พยายามจับ
ประเด็นที่กำลังเกิดขึ้น
เรื่องนี้สรุปว่า...
คงจะเป็นถ้อยคำสิริมงคลอีก
คำ สำหรับคนที่ช่างพูด คนที่ขาด
สติจะได้ระลึกรู้ตัวและหันมาจัดการ
กับวจีกรรมของตัวเองให้เข้าที่
เข้าทาง
คุณภาพของงานจะดีขึ้้น
ตัวเราก็จะฉลาดขึ้น
มนุษยสัมพันธ์ดีขึ้น
ปัญหาชีวิตคลี่คลายลง
ขอให้สรรพสิ่ง เพื่อนร่วม
ทุกข์เกิด แก่ เจ็บ ตาย ตั้งสติให้มั่น
อย่าตื่นเต้น โวยวาย
อย่าใจร้อน
ฟังความอย่าด่วนตัดสิน
แต่ขอให้ลองสรุปเนื้อความเสมอๆ
เพลงแห่งความสุข สงบ
จะได้มีโอกาสบรรเลงกับเขามั่ง
ขอให้โชคดี

http://palungjit.org/showthread.php?t=137176
<!-- / message -->

 

-----------------------
ถ้าคิดแบบคนโง่ๆ จะได้ไหม
ถ้าคนโง่จะคิดว่า อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด ไม่ใช่ตัวเรา
แต่รู้คือเรา อารมณ์เกิด ก็รู้ว่าอารมณ์เกิด รู้สึกเบื่อ หิว ง่วง ก็รู้
คิดถึงโดเรมอน ก็รู้
พอคนโง่คิดแบบนี้แล้ว ปัญญาจะเกิดในระดับหนึ่งไหม
หรือว่าคนโง่คิดไปเอง ตามประสาคนโง่
คนฉลาดเค้าทำไรกันน้อ
คนโง่ อยากอวดฉลาด ก็โง่นินา
คนโง่ อยู่เฉยๆ ก็โง่ป่าวหว่า
คนโง่ ทำแบบโง่ๆ จะดีไหมหว่า
ตอบประสาคนโง่

 

อิอิ

 

จิตโง่ทำอะไรอยู่

 

คนโง่ขอคุยกับคนโง่ได้ไหม

 

ฮาโหล
ว่างหรอคะ

 

ไม่ว่างยังโง่อยู่

 

คุณขวัญทำไรอยู่

 

ตอนนี้คนโง่ เริ่มเบื่อสงครามอะ ตามอ่านไม่ไหว อิอิ
รุสึกว่าอ่านแล้วไม่หายโง่ เลยไม่รุจะทำไรดี
มานั่งคุยตัวเอง จะโง่ขึ้นรึป่าวเนี่ย

 

ต้องฉลาดขึ้นสิเพราะเรื่องทุกเรื่องเริ่มที่เราและจบลงก็ที่เรา

 

ช่วงนี้เราก็ทุกข์เพราะเอาเรื่องคนอื่นมาใส่ตัวเราโง่ไหมหละจิตเรา

 

ตอนนี้วันๆ มีแต่ความคิดบรรเจิดอะ ไม่รุคิดไรคิดได้คิดดี
สงสัยจะกลับเด็กอุแว๊ จินตนาการเยอะ
อารมณ์ไม่ค่อยกำเริบ

 

ก็ลองเล่นกับจิตเด็กแล้ว ความสุขก็ไม่เที่ยง ถึงจะกดอารมณ์โกรธได้แต่ก็เป็นสภาวะที่ไม่เที่ยง

 

ยิ่งจิตเด็กก็เล่นมาก ไม่คิดอะไรเล่นอย่างเดียวเลย

 

ดูคนอื่นเหมือนดูละครอะ แต่ไม่ค่อยอินแล้ว
ไม่อยากหวังดีกะคนอื่นมาก เพราะตัวเองยังไม่รอดเรยยยย
กัวหวังดีจะกลายเปนหวังร้าย เลยหวังกลางๆแทน

 

อืมจิตเด็กก็งั้นเนาะ แต่เกาะไม่เบื่อดี
พอดีต้องเล่นกะลูกเลยต้องอาศัย อะนะ

 

ดูคนอื่นเหมือนครูของเราเค้าสอนเราให้รู้และเห็นความจริงของแต่ละคน การวางใจเป็นกลางนั้นยากเหมือนกันแต่ไม่น่าจะยากเกินความพยายาม ดูทุกวันเดียววันใดวันนึงก็แจ่มเองหละ