คุณวิเศษแห่งวิถีอนุตตรธรรม ครั้งที่ ๑

เมื่อ เห็นแสงแดดเราจึงรู้ว่ามีดวงตะวัน
เห็นคนจึงรู้ลักษณะสังขาร
เห็นลูกหลานจึงรู้ว่าเขามีบรรพบุรุษ
ดังนั้น เมื่อเห็นสรรพสิ่งที่เกิดท่ามกลางฟ้าดิน
จึงพึงรู้ว่า มีพระผู้กำหนดหรือพระผู้สร้างฟ้าดินและสรรพสิ่ง
ฉะนั้น เมื่อดื่มน้ำ เราจึงรำลึกถึงต้นกำเนิดแห่งน้ำ
บัดนี้เรารู้แต่บรรพบุรุษเฉพาะตน แต่มิรู้บรรพบุรุษต้นกำเนิดของมนุษยชาติ
เรารู้จักแต่พ่อแม่ที่ให้กำเนิดกายสังขาร แต่มิรู้ผู้ให้กำเนิดชีวิตธรรมญาณ
เมื่อไม่รู้ เราจึงต้องเวียนว่ายเกิดตายยึดเอาแต่สิ่งที่นัยน์ตามองเห็นเป็นของจริง ที่มองไม่เห็นก็ว่าไม่มี เฉกเช่นดั่งปลาที่อยู่ในน้ำจะเห็นแต่สัตว์น้ำด้วยกัน คนอยู่กับบรรยากาศของโลก ก็จะเห็นแต่วัตถุธาตุ
คนจึงหลงระเริงอยู่กับความชาญฉลาดของตน จนพลาดจากนิพพานบ้านเดิมอันเป็นต้นกำเนิดของตน
เป็นเรื่องยากที่จะให้คนเรายอมรับซาบซึ้งต่อสิ่งซึ่งนัยน์ตาไม่ได้เห็น หูไม่ได้ยิน จมูกไม่ได้กลิ่น ลิ้นไม่รู้รส กายไม่ได้สัมผัส และจิตใจไม่ได้กำหนดรู้ ไม่ได้กำหนดรับไว้ได้จริง ๆ โดย เฉพาะในยุคโลกาภิวัตน์นี้
อนุตตรธรรมเจ้า เป็นพระนามที่เราไม่ได้กำหนดรู้มาก่อน ทั้ง ๆ ที่.... พระองค์คือ พระแม่องค์ธรรม ของเรา เป็นสายสัมพันธ์ชีวิตสนิทแท้ แต่เรามิได้กำหนดรับมาก่อนอีกทั้งยังทรงพระภาวะว่างเปล่า ปราศจากรูปลักษณ์สรรพสำเนียงใด ๆ จึงเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้ในทันทีที่ได้รับรู้
การเรียนรู้พระองค์จากคัมภีร์ที่จารึกไว้ จึงกลับกลายเป็นข้อสงสัยที่หลายคนคิดว่า