จิตรกรรมแห่งกวนอิมนำคนสู่ความดีและคนขายยาดีใจปะลูกกตัญญู

<table bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td align="center"><table class="fontDefault" bgcolor="#e1f0f0" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="93%"><tbody><tr><td><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="9" width="100%"><tbody><tr><td><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="9" width="100%"><tbody><tr><td class="fontHeaderBlack">จิตรกรรมแห่งกวนอิมนำคนสู่ความดีและคนขายยาดีใจปะลูกกตัญญู</td> </tr> <tr> <td> กิตติศัพท์แห่งพระโพธิสัตว์ที่แผ่กำลังฤทธิ์ปกป้องอี่เผิง พุทธศาสนิกได้สร้างความเชื่อและความศรัทธาได้เป็นพันเท่าสิบทวี หลังจากที่มีการหมิ่นพระองค์ในตอนต้น ๆ
พระโพธิสัตว์โปรดแผ่เมตตามาตลอดทางจนถึง ไท่ชัง ก็ได้พบผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบผู้หนึ่ง คนผู้นี้ แซ่หวังชื่อสีเจี่ย เขาเคยรับราชการเป็นขุนนางผู้ใหญ่มาก่อน ปัจจุบันอยู่บ้านสวนกินบำนาญ ในขณะที่เขาปฏิบัติหน้าที่ขุนนางผู้ทรงอำนาจ เขาทำงานอย่างเที่ยงธรรม ไม่มีจิตใจวอกแวก เห็นแก่อามิสใด ๆ ครั้นเมื่ออายุมากขึ้นก็ชอบสนทนาแต่เรื่องการปฏิบัติตนในพระพุทธศาสนา และเป็นผู้ที่เชื่อมั่นในศาสนาอย่างแข็งขัน ท่านมักเขียนคำขวัญและภาษิ ตต่าง ๆ อันมีคติธรรมส่งไปตามวัดวาอารามทั้งใกล้และไกลเพื่อติดตามประตู หรือห้องประชุมเพื่อให้คนทั่วไปอ่าน จะได้ปฏิบัติตนได้ถูกต้องในการดำรงชีวิต
ในเวลานั้นบังเอิญได้พระธรรมาจารย์ท่านผู้หนึ่ง เป็นผู้มีภูมิธรรมอันสูงส่ง ได้เดินทางมาไท่ช้ง เพื่อเผยแพร่พระธรรมคำสอน ดังนั้นคนทั้งสองจึงได้มีโอกาสพูดคุยกันถึงเรื่องธรรมที่ลึกซึ้งในแง่มุมต่าง ๆ อย่างละเอียดเป็นประจำ
ไท่ชังจึงมีเพชรน้ำงามถึง 2 เม็ด เม็ดหนึ่งเป็นขุนนางบผู้ใหญ่ที่ทรงความรู้ทางโลกัย อีกเม็ดหนึ่งเป็นพระเถระชั้นสูงผู้แตกฉานในคัมภีร์พุทธธรรม ข้อสำคัญต่างมีจุดมุ่งหมายอันเดียวกัน คือทำนุบำรุงให้พุทธศาสนารุ่งเรือง เป็นที่สักการบูชาของประชาชนทั่วไป และการก็เป็นดังที่ตั้งใจ หวังสีเจียรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง แต่เขาไม่ยั้งเพียงเท่านั้น เขาคิดว่าพรธโพธิสัตว์กวนอิมนั้นปรากฏเป็นคนได้ทุกชนชั้น น่าจะหาจิตรกรมือดีมาวาดธรรมกายของพระโพธิสัตว์สัก 1 พันภาพ เพื่อแจกจ่ายไปในหมู่ประชาชน ทั้งนี้จะได้โน้มน้าวจิตใจของเขาเหล่านั้นให้ประกอบแต่กรรมดี มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังเป็นการสร้างแบบอย่างของวัฒนธรรมอันดี ลงสู่จิตใจคนในสังคม เขาเหล่านั้นจะได้มีความละอายต่อบาป ไม่กล้าทำในสิ่งที่ชั่วร้าย เป็นการสอนตามด้วยการปฏิบัติ ซึ่งนับว่ามีแต่ผลดี
เมื่อ สีเจี่ย ขุนนางผู้ใหญ่ใคราครวญอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็ได้ไปหารือกับ
ท่านเหวียนทง ผู้เป็นธรรมาจารย์เถระ
สีเจี่ยเริ่มพูดถึงความคิดของตนต่อเหวียนทงธรรมาจารย์ว่า