ถ้ามีคนคิดว่าการสนใจธรรมมะปฏิบัติธรรมเป็นการงมงายและดูทำอะไรลมๆแล้งๆ

สวัสดีคะ ขอถามหน่อยได้มั้ยคะว่า หากมีคนว่าว่าคนที่สนใจธรรมมะ สนใจการปฏิบัติธรรมนั้น งมงาย เป็นอะไรที่ลมๆแล้งๆ และ เป็นการหาทางออกให้ตัวเองเพราะทำอะไรไม่ได้นั้น. เพราะคนอื่นอาจยังไม่เห็นจริง เราจะทำอย่างไรดี



ทุกคนมีความเห็นว่าอย่างไรค่ะ


ไม่มีเจตนาใดไม่ดีนะคะ เพียงแต่ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณมากคะ

 

ไม่ต้องไปสนใจคำคน ตั้งใจทำของเราไปอย่างเดียว

 

ตอนมีคนมาชมคุณแล้วคุณดีใจ นั้นเป็นธรรมอันหนึ่ง
ตอนมีคนมากล่าวร้ายกับคุณแล้วคุณเสียใจน้อยใจ นั้นเป็นธรรมอันหนึ่ง
ตอนคุณเห็นคนมาชมคุณและคนมากล่าวร้ายกับคุณ
คุณเห็นกริยาดีใจและเสียใจน้อยใจ นั้นเพราะคุณเอาธรรมมาเป็นตัวตนคุณ
การดูการฟังไม่ได้หมายความว่าคุณจะได้เป็นเจ้าของ หากธรรมได้เป็นเจ้าของจาก
ร่างกาย งั้นคนเราพออุจจาระ/ปัสสาวะ ธรรมนี้คงตกหล่นไปจากตัว
เด็กอัจฉริยะนี้หากไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆ ความเป็นอัจฉริยะนี้คงค่อยๆหลุดลอยไป
หากเราไปเคยดูเรื่อง Lucy พอแปลเป็นไทย กลายเป็น สวยพิฆาต ซะอย่างนั้นอะนะ
ตอนเขาเข้าถึงข้อมูลขั้นสุดยอดตอนจบ ธาตุ4 ในตัวกระจายไปผสมพันธุ์กลมกลืน
กับทุกสิ่ง หากเราหลุดพ้นแบบนี้หละก็คงได้นอกแนวพระรัตนตรัยแน่ๆ
หากเราน้อมใจมาดู พระอรหันต์ ท่านต่างๆอย่างเช่น หลวงปู่เทศน์ หลวงตามหาบัว
หลวงปู่หล้า ฯลฯ ตอนพระท่านหลุดพ้นนี้อะไรท่านหลุดพ้น จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกนะ
ว่าอะไรท่านหลุดพ้น 555 เพราะภูมิธรรมผมนี้ยังไม่ถึง
แต่จากที่สังเกตเนี๊ย ท่านไม่ได้เอาร่างกายท่านไปด้วย *-*

 

การอยู่รวมกันกับคนในสังคมตัวความเชื่อเองไม่ได้เป็นปัญหาอะไร แต่เป็นพฤติกรรมที่เกิดจากความเชื่อ ถ้าคนมีความเชื่ออย่างหนึ่งแล้วเบียดเบียนคนอื่น สร้างปัญหาให้คนอื่น เราถึงควรจะจัดการกับความเชื่อนั้น สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องการอยู่ร่วมกันอย่างสันติและมีความสุข ไม่สำคัญว่าความเชื่อนั้นจะเป็นอย่างไร ลองให้เขาเลือกสิว่าถ้าทุกคนเชื่อเรื่องโกหก 100% แต่เราอยู่กันอย่างมีความสุขเหมือนสวรรค์ กับเชื่อสิ่งที่เป็นความจริงแต่อยู่ในกลียุค คนเจอหน้าก็ฆ่าฟันกันเหมือนผักปลาจะเลือกแบบไหน คนที่มีความเชื่อไม่เหมือนกันจะสนใจทำไมว่าเขาเชื่อต่างจากเราในเมื่อเขาไม่ได้สร้างปัญหาให้เรา ความเชื่อในลักษณะที่ไม่เชื่อเรื่องกรรม ไม่เชื่อเรื่องผลของกรรมต่างหากที่ทำให้คนเราเอารัดเอาเปรียบกัน ไม่เห็นใจซึ่งกันและกัน กลับกันหากมีคนนึงเชื่อเรื่องกรรมและไม่เอาเปรียบคนอื่น ทำดีกับทุกคนจะเป็นปัญหากับใครขึ้นมา
ศรัทธา 4 (ความเชื่อ, ความเชื่อที่ประกอบด้วยเหตุผล - faith; belief; confidence)
1. กัมมสัทธา (เชื่อกรรม, เชื่อกฎแห่งกรรม, เชื่อว่ากรรมมีอยู่จริง คือ เชื่อว่าเมื่อทำอะไรโดยมีเจตนา คือ จงใจทำทั้งรู้ ย่อมเป็นกรรม คือ เป็นความชั่วความดีมีขึ้นในตน เป็นเหตุปัจจัยก่อให้เกิดผลดีผลร้ายสืบเนื่องต่อไป การกระทำไม่ว่างเปล่าและเชื่อว่าผลที่ต้องการจะสำเร็จได้ด้วยการกระทำ มิใช่ด้วยอ้อนวอนหรือนอนคอยโชค เป็นต้น - belief in Karma; confidence in accordance with the law of action)
2. วิปากสัทธา (เชื่อวิบาก, เชื่อผลของกรรม, เชื่อว่าผลของกรรมมีจริง คือ เชื่อว่ากรรมที่ทำแล้วต้องมีผล และผลต้องมีเหตุ ผลดีเกิดจากกรรมดี ผลชั่วเกิดจากกรรมชั่ว - belief in the consequences of actions)
3. กัมมัสสกตาสัทธา (เชื่อความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน, เชื่อว่าแต่ละคนเป็นเจ้าของ จะต้องรับผิดชอบเสวยวิบากเป็นไปตามกรรมของตน - belief in the individual ownership of action)
4. ตถาคตโพธิสัทธา (เชื่อความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, มั่นใจในองค์พระตถาคต ว่าทรงเป็นพระสัมมาสัมพุทธะ ทรงพระคุณทั้ง 9 ประการ ตรัสธรรม บัญญัติวินัยไว้ด้วยดี ทรงเป็นผู้นำทางที่แสดงให้เห็นว่า มนุษย์คือเราทุกคนนี้ หากฝึกตนด้วยดี ก็สามารถเข้าถึงภูมิธรรมสูงสุด บริสุทธิ์หลุดพ้นได้ ดังที่พระองค์ได้ทรงบำเพ็ญไว้เป็นแบบอย่าง - confidence in the Enlightenment of the Buddha)

 

อย่าสนใจในจริยาผู้อื่นครับ นั่นเป็นกรรมของเขา เขาอยากปิดมรรคผลของเขาก็แล้วแต่เขา เราก็อย่าไปใส่ใจเขา เดี๋ยวมรรคผลเราจะไม่ได้ตามเขาไปด้วย

 

เป็นการตอบของคนที่ไม่รู้ หรือ รุ้ไม่จริง รู้แค่เปลือกนอก จะว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิก้ได้ โดยปกติธรรมะพระพุทธองค์ ที่นำไปสู่ การคิดดี พูดดี ทำดีนั้น บางครั้ง ต้องนำไปปฏิบัติเองถึงจะรู้ซึ้ง ต้องแยกให้ออกว่าอะไรคืองมงาย อะไรคือธรรมะ อะไรคือทางแห่งปัญญา ถ้าแยกได้ก้คงไม่ต้องสนใจใครจะว่าเรานั้นงมงาย!