นายเรือง เผาตัวตาย เสี่ยงทาย พุทธภูมิ เรื่องนี้ ดังมากกก ในสมัยก่อน

เป็นเรื่องสมัยรัตนโกสินทร์เมื่อประมาณ 100 กว่าปีมาแล้ว เป็นเรื่องของชาวบ้านธรรมดาที่เป็นเพื่อนกัน 3 คน

ที่มีความปารถนาเป็นพระพุทธเจ้าเหมือนกันจึงเดินทางไปวัดอรุณ(วัดแจ้ง) เพื่อทำการเสี่ยงทายกันว่าใครใน 3 คนนี้ที่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าจะได้สำเร็จก่อนกันโดยเอาดอกบัวตูมมา 3 ดอกถือเอาคนละดอก บูชาพระและอธิฐานเสี่ยงทายว่า

ถ้าวันรุ่งขึ้นดอกบัวของใครบานก่อนผู้นั้นจะได้สำเร็จก่อนปรากฏว่าในวันรุ่งขึ้นดอกบัวของนายเรืองบานเพียงดอกเดียว ส่วนอีก 2 ดอกไม่บานทำให้นายเรืองเกิดความศรัทธาในพุทธภูมิยิ่งขึ้น ได้ถือศีล 8 บวชเป็นชีพราหมณ์ฟังเทศน์ปฏิบัติธรรมอยู่ในวัดอรุณอาหารการกินก็รับจากคนที่บริจาคตามมีตามได้ปฏิบัติตนเหมือนฤาษีอยู่เป็นเวลานาน อยู่มาในเย็นวันหนึ่ง

ขณะที่พระเทศนาจบกำลังจะกรวดน้ำซึ่งมีคนมาฟังเทศนากันมากเป็นประจำ นายเรืองจึงปลีกตัวออกมาด้านนอกคนเดียวแล้วเอาสำลีผ้าฝ้ายชุบน้ำมันก๊าดที่เตรียมไว้แล้ว พันรอบตัวเองนั่งพนมมือแล้วจุดไฟเผาตัวเองเพื่อบุชาพระ

ในขณะเดียวกับคนที่มาฟังเทศกำลังทยอยกลับออกจากศาลาจึงเห็นไฟลุกท้วมตัวนายเรื่องอย่างรวดเร็วในท่านั่งพมนมือสงบนิ่งไม่ไหวติง

คนที่ทยอยออกจากศาลาก็รู้เกียรติคุณของนายเรื่องดีเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงมายืนออดูกันเต็ม ในกองเพลิงที่ร่างของนายเรื่องนั่งพนมมือไม่ไหวติงก็ได้ยินเสียงนายเรื่องกล่าวออกมาว่า "สำเร็จแล้ว" "สำเร็จแล้ว" หลังจากนั้นเสียงเงียบหายไป

คนที่อออยู่บังเกิดความศรัทธาจึงพนมมือและมีแขกที่ศีรษะโพกผ้าที่มาฟังเทศเกิดความศรัทธามากย่อมแกะผ้าโพกหัวโยนลงในกองไฟ

คนอื่นก็โยนสิ่งของที่มีอยู่ลงไปในกองไฟด้วยรอจนกระทั่งไฟดับจึงนำร่างของนายเรื่องบรรจุโลงศพ ทำพิธีเพื่อจะเผาตั้งไวที่ศาลาริมน้ำ

ในวันนั้นมีเหตุการแปลกอย่างหนึ่งคือปลาที่ท่าศาลานั้นกระโดดขึ้นมาตายเป็นจำนวนหลายตัว เมื่อทำการเผาศพของนายเรืองเสร็จกระดูกของนายเรืองที่เหลือมีสีเป็นสีเหลืองทั้งหมด

ชาวบ้านจึงนำกระดูกของนายเรื่องมาไว้ที่วัดอรุณพร้อมทั้งปั่นรูปของนายเรือง ในท่านั่งพนมมือเหมือนตอนเผาตัวเอง

ให้เป็นอนุสรณ์แก่คนรุ่นหลังซึ่งสามารถไปดูได้ที่วัดอรุณ (ข้อวินิสัยของผู้เขียนการที่นายเรืองเผาตัวเองในท่าสงบนิ่งไม่แสดงทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียวแสดงว่านายเรืองมีขันติอย่างยอดเยี่ยม และการที่หลังจากนั้นนายเรื่องกล่าวออกมาว่า "สำเร็จแล้ว" "สำเร็จแล้ว" โดยชัดเจนแสดงว่านายเรืองมีสมาธิดีจิตอยู่เหนือร่างกายแล้วบังเกิดญาณรู้ขึ้นมาซึ่งเป็นไปได้ 2

กรณีกรณีที่ 1.นายเรืองได้บรรลุถึงนิพพานจึงกล่าววาจานั้นออกมากรณีที่ 2.

นายเรืองบังเกิดความยินดีว่าตนเองสละชีวิตเพื่อปารถนาเป็นพุทธเจ้าสำเร็จแล้วจึงกล่าววาจาออกมา

หมายเหตุตามที่ผมเข้าใจจากตำราในหลายที่วิสัยของพระโพธิสัตว์ที่ได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าองค์ก่อนมาแล้ว

เมื่อบังเกิดในพระพุทธศาสนาอีกสมัยหนึ่งซึ่งเป็นมนุษย์ผู้ชายและได้ปฏิบัติธรรม ด้วย ทาน ศีล สมาธิ และภาวนา จนสูงสุดของบารมีในขณะนั้นก็จะบังเกิดนิมิตพร้อมทั้งให้ทราบด้วยตัวเอง ว่าได้ปารถนาเป็นพระพุทธเจ้ามาเป็นเวลานานหรือไม่ในรูปของนิมิตในสมาธิที่ชัดเจน และจะมีใจตั้งมั่นในพุทธภูมิเพิ่มขึ้นเรื่อยด้วยใจของตัวเอง แต่ถ้าในชาตินั้นได้เกิดในสมัยพระพุทธเจ้ามีพระชนชีพอยู่และได้ถวายทาน รักษาศีล ปฏิบัติธรรมกับพระพุทธองค์จนระลึกได้ว่าตนเองปารถนาเป็นพระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้าองค์นั้นก็จะทรงพยากรณ์ย้ำอีกว่าในอนาคตอีกนานเท่าไร

จึงจะสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า แต่ถ้าเกิดไม่ทันในสมัยที่พระพุทธเจ้ามีพระชนชีพอยู่แต่ยังบังเกิดมีพระอนาคามีหรือพระอรหันที่ท่านมีอภิญญาที่เป็นพระอริยะแท้จริงอยู่ แล้วได้ถวายตัวเป็นศิษย์ปฏิบัติธรรมอยู่กับท่านจนถึงจุดสูงสุดโลกิยะญาณ

ของวิปัสสนากรรมฐาน จนรู้ถึงความปารถนาพุทธภูมิของตนเองและอภิญญาของท่านพระอาจารย์สามารถตรวจสอบอดีต

ไปถึงได้ในสมัยที่ได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าองค์ก่อนถ้าลูกศิษย์ของท่านขอร้องและท่านพระอาจารย์อนุเคราะห์ท่านก็จะดูให้

ก็จะได้ทราบความจริงได้หรือไม่อย่างนั้นพระโพธิสัตว์องค์นั้น ทำอภิญญาให้บังเกิดในตนเอง ก็จะได้ทราบตนเองอย่างละเอียด) >>

 

เคยได้ยินมาว่า นายเรือง ท่านเป็น 1 ใน 10 อนาคตวงศ์
ไม่รู้จริงเท็จประการใด แต่เห็นกำลังใจแล้วน่านับถือ