ประสบการณ์การฝึกมโณครั้งแรกที่วัดเขาวงสระบุรี

[FONT=&quot]ประสบการณ์การฝึกมโณครั้งแรกที่วัดเขาวงสระบุรี[/FONT]
[FONT=&quot]หลังจากที่ฝึกสมาธิมาคนเดียวอยู่พักใหญ่ ในใจก็อยากจะฝึกมโณเหลือเกินแต่ยังหาโอกาสเหมาะๆไม่ได้ซักที พอดีผมพาน้องไปถวายสังฆทานที่วัดเขาวง สระบุรี พอดี ก็เลยมีโอกาสได้ถามพระท่านที่มารับสังฆทานว่าที่นี่มีฝึกมโณเมื่อไรบ้างเพราะทราบมาจากทางเวบว่าที่นี่ก็สอน ท่านก็บอกว่าเดือนนี้ (เมษา) มีฝึกวันที่ 11-14 ผมจะขับรถกลับจาก กทม. ไปชัยภูมิวันที่ 11 พอดีก็เลยกะจะมาแวะฝึกก่อนแล้วค่อยไปต่อ[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]โทรไปถามตอนก่อนไปทราบว่าเค้าเริ่มฝึกกันตอนเที่ยง เราก็กลัวรถติด อีกใจก็กลัวจะไปถึงก่อนเวลาเกินไปเดี๋ยวไม่รู้จะทำอะไร กะว่าซัก 9.00 ค่อยออก เอาเข้าจริงตื่นมาวันนั้นง่วงและเพลียมากไม่รู้เป็นอะไร นอนไปนอนมากว่าจะได้ออกจาก กทม. ก็ 10.00 เร่งไปเต็มที่กลัวจะไม่ทัน ในใจก็ นะมะพะธะ ไปตลอดทาง บอกสิ่งศักสิทธิ์ ขอให้ทันเถอะ ตั้งใจจะฝึกทีไรเหมือนมันล่มทุกทีสิน่า สรุปไปถึงที่วัดเที่ยงตรงพอดีเป๊ะ เข้าไปถามที่กองอำนวยการเค้าบอกให้เดินต่อเข้าไปอีก เราก็รีบวิ่งหา เหงื่อแตกซิก เจอผู้หญิงคนนึงดูท่าทางจะมาปฏิบัติธรรมที่วัดเลยเข้าไปถาม เค้าก็มาฝึกครั้งแรกเหมือนกันกำลังรออาจารย์อยู่จะเริ่มตอนเที่ยงครึ่ง โชคดีไปมีเวลานั่งพัก[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]พออาจารย์มาก็เริ่มฝึกกัน ท่านก็เปิดเทปหลวงพ่อให้ฟังก่อน ตอนฟังผมก็ นะมะพะธะ ไปตลอด จิตนิ่งดี เพราะเราฝึกสมาธิอยู่ประจำอยู่ก่อนแล้ว ก็พยายามคงอารมณ์ไว้ที่อุปจาร พอสบายๆ แต่เผลอไม่ได้มันจะวิ่งเข้าปฐมฌานทุกที ซักพักพอเทปเสร็จแล้วอาจารย์ก็ให้พิจารณาความไม่น่าพิศมัยของร่างกายเพื่อที่เราจะทำอารมณ์ตัดร่างกายของเรา [/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]จากนั้นอยู่ๆอาจารย์ก็บอกว่าขณะนี้พระพุทธเจ้าเสด็จมารับแล้ว เห็นรึยัง อ้าวกรรมละเรา เห็นอะไรเนี่ยมืดตึ๊บเลย คนอื่นๆก็บอกเห็นแล้ว เราก็เงียบอยู่[/FONT]
[FONT=&quot]อาจารย็ก็ว่า กราบท่านนะคะ ...กราบรึยังคะ...ทุกคนตอบกราบแล้ว ส่วนเราเงียบ ตรวจดูสมาธิมันก็อยู่อุปจารนี่หว่า ทำไมไม่เห็น[/FONT]
[FONT=&quot]อาจารย์ก็ว่าไปเรื่อยจนไปถึงจุฬามณี แต่เรายังคงมืด ท่านก็ว่าพระพุทธเจ้าท่านอยู่ทางนั้นทางนี้ ให้กราบท่านอีก คราวนี้ผมนึกขึ้นได้ว่ามโณก็ต้องเน้นที่ใจ เรามัวแต่รอนิมิตมาปรากฏที่ตาเห็นท่าจะผิดทาง เลยกำหนดนิมิตเป็นรูปตัวเองขึ้นมาแล้วตัดใจว่าเราอยู่นี่นี่ไม่ว่ามันจะเรียกว่าอะไรเราไม่สน เราเชื่อว่าพระพุทธเจ้าอยู่ตรงหน้า เราจะกราบท่าน ท่านจะปรากฏให้เห็นหรือไม่เราไม่สนเราถือว่าเรากราบพระองค์ก็แล้วกันจากนั้นน้อมใจกราบกำหนมนิมิตของตัวเองก้มกราบลงตรงนั้น ขณะที่ก้มลงปรากฏว่ามีภาพพระพุทธรูปมาอยู่ด้านหน้าเฉยเลย แต่องค์ใหญ่มากเรามองเห็นแค่หน้าแข้งไม่ถึงหัวเข่าด้วยซ้ำ เลยนึกขึ้นว่า โอ้โห พระพุทธเจ้าตัวใหญ่จัง ซักพประเดี๋ยวอาจารท่านก็บอกโน่นนี่ไปเรื่อยแล้วมาลงที่ว่า เห็นพระวรกายของพระองค์ไม๊ท่านตัวใหญ่ไม๊ค๊ะ ทุกคนก็ตอบว่าใหญ่ แต่เรานิ่งไม่ได้ตอบ แต่เห็นอยู่ก่อนอาจารย์จะบอกแล้ว แล้วอาจารย์ก็คอนเฟิร์มว่าพระองค์มีพระวรกายใหญ่มาก ตอนนี้เราชักสบายใจเล็กๆแล้วว่ามาถูกทางแล้วแฮะ[/FONT]
[FONT=&quot]จากนั้นท่านก็พาไปน่าจะที่วิมารของหลวงพ่อ ตอนนั้นเราหลุดตามไม่ทันเพราะไปติดที่ตาอีกแล้ว แล้วกำหนดใหม่แล้วตัดใจเหมือนเดิมว่าไม่ว่าที่นี่ที่ไหนเรียกว่าอะไรไม่สน เราอยู่ที่นี่แล้ว ยืนเก้ๆกังๆอยู่ เอาไงดีเนี่ย นั่งสมธิก็แล้วกัน ปรากฏว่าขณะที่นั่งลงมันมีที่นั่งโผล่มารับเฉยเลย แปลกใจแต่ก็ เออดีเหมือนกันมีเก้าอี้ก็นั้งเก้าอี้ นั่งอยู่ซักประเดี๋ยวอาจารย์ก็บอกให้ทุกคนนั่งสมาธิถวายเป็นพุทธบูชา (แต่เรานั่งอยู่ก่อนแล้ว คือไม่ได้ทำตามลำดับของอาจารย์เท่าไร เป็นศิษย์ประเภทนอกคอกนิดๆ) เสร็จแล้วอาจารย์ก็บอก ทุกคนนั่งสมาธินะคะ เป็นไงคะ มีที่นั่งมาผุดมารับเราไม๊ ทุกคนก็ว่ามี คราวนี้ในใจชักชัวร์ว่าใช่แน่เพราะ 2 ครั้งแล้วที่เราได้พบเหตุการณ์ตรงกับที่อาจารย์บอกแล้วเจอก่อนที่ท่านจะบอก จะว่าท่านกล่อมเราก็คงไม่ใช่แน่[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]คราวนี้ท่านว่าหลวงพ่อปานมาหา ปรากฏว่ามีภาพพระแว๊บมาที่ทางซ้ายของผม แต่เป็นหลวงปู่มั่น มาในชุดพระ เราก็ไม่เป็นไรหลวงพ่อปานหรือหลวงปู่มั่นมาก็ดีทั้งนั้น ก็ถือว่าพระมาโปรดก็แล้วกัน อาจารย์ก็ถามว่าท่านมาในชุดอะไรทุกคนก็ตอบว่ามาในชุดพระ[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]ทีนี้ท่านว่าหลวงพ่อมา อยู่ๆผมก็เห็นภาพท่านปรากฏอยู่เบื้องขวา นั่งยิ้มอยู่ตัวท่านใหญ่มาผมเข้าไปกราบแล้วนึกขึ้นว่า หลวงพ่อตัวใหญ่จัง ใหญ่เท่าพระพุทธเจ้าหรือเปล่าน๊อ....เท่านั้นเองก็มีรูปพระพุทรูปปรากฏทางเบื้องซ้ายเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องแบบกษัตริย์ เหมือนกับที่เรากราบทีแรก องค์ใหญ่มาก ใหญ่กว่าหลวงพ่ออีก เราก็เลย อ๋อ..พระพุทธเจ้าตัวใหญ่กว่า[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]ลักษณะของมโณที่ผมเจอเป็นลักษณะคล้ายกันกับเวลาเรากำหนดภาพกสิน คือกำหนดภาพปรากฏขึ้นที่ใจ เพียงแต่ว่านิมิตของมโณนั้นจะเกิดนิมิตบางอย่างเพิ่มเข้ามาอย่างที่เราไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ก่อน เป็นต้นว่าภาพพระ หรือที่นั่งที่ผุดขึ้นมาเอง สำหรับผมที่เจอนั้นมันปรากฏเป็นทั้งภาพและความรู้สึกว่ามี เพียงแต่ญานผมไม่แจ่มใส เห็นภาพนั้นชัดเจนอยู่แต่ไม่ตรงตามความเป็นจริง (เข้าใจว่าอย่างนั้น) ภาพเป็นลักษณะของสัญลักษณ์ไม่ใช่ภาพเคลื่อไหวแบบ [/FONT]real time [FONT=&quot]ที่จะสามารถคุยตอบโต้กันได้ แต่เข้าใจว่าถ้าฝึกจนถึงที่สุดอาจเป็นเช่นนั้นได้ อันนี้ไม่แน่ใจ แต่ผมก็จะฝึกให้ถึงที่สุด[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]คิดว่าการที่ผมยังไม่สามารถเห็นภาพตามสภาพความเป็นจริงได้นั้นน่าจะมาจากวิปัสนาญานที่ยังอ่อนอยู่มาก คงต้องเร่งรัดทางนี้เพิ่มเติมให้หนัก[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]ซักพักนึงก็จบการฝึก ผมดีใจมากๆที่ได้ประสบการณ์ครั้งนี้ เพราะผมมีโอกาสแล้วที่จะได้ฝึกฝนต่อกับครูบาอาจารย์ทั้งหลายและสืบทอดวิชาการแขนงนี้ต่อไป ตลอดเวลาราวสองปีที่ฝึกสมาธิมาเจอประสบการ์แปลกใหม่หลายอย่างตั้งแต่ปิติแบบแรงๆของปฐมฌาน การสัมผัสกับพระพรหมทั้งเสียงทั้งสัมผัสแต่ไม่เห็นตัว การสัมผัสผู้รู้ การเห็นจิตทำงาน ล้วนแล้วแต่ทำให้ผมมีความมานะในการฝึกฝนยิ่งขึ้น[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]หลักจากฝึกแล้วขณะขับรถกลับบ้านก็ลองดูเล่นๆ ก็เป็นลักษณะคล้ายเดิมคือเห็นที่นิมิตที่ปรากฏขึ้นในใจ โดยเฉพาะตอนลืมตาภาพนั้นก็ปรากฏได้สะดวกพอกัน (บางทีผมว่าสะดวกกว่าหลับตาอีก) ผมลองถามว่าช่วงปางช่องมีสิ่งศักศิทธิ์ท่านใดดูแลอยู่หรือไม่ ก็ปรากฏเป็นภาพยักษ์ตังใหญ่อยู่หลังแนวภูเขา แต่อันนี้ไม่แน่นะครับอาจจะเป็นอุปทานก็ได้<o>></o>>[/FONT]
<o>> </o>>
[FONT=&quot]สรุปแล้วก็คงจะเร่งฝึกเองที่บ้านและกลับไปฝึกกับอาจารย์ท่านอีกเดือนละครั้งให้จงได้ เพราะอาจารจะมาเดือนละครั้งที่วัด คราวหน้ามีอะไรสงสัยจะถามอาจารย์ให้หมดเลย คราวนี้ยังเขินๆอยู่เลยไม่ได้คุยมาก แต่อาจารย์ท่าทางใจดีมากครับเป็นผู้หญิง หากใครสนใจและอยู่ใกล้ก็เชิญได้ที่วัดเขาวงนะครับ ที่วัดร่มรื่นและเงียบสงบมาก<o>></o>>[/FONT]

 

ขอบคุณครับที่มาเล่าถึงประสบการณ์ ผมจะลองปรับมาใช้บ้าง

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ ที่มาเล่าประสบการดีๆให้ฟังกัน..

ผมเองก็อยู่จังหวัดสระบุรีครับแต่อยู่ อำเภอ เหนองแค..

เคยไป....ไหว้พระที่เขาวง 1 ครั้ง ครับรู้แต่ว่าเป็นที่ปฏิบัติธรรม แต่ไม่ทราบเลยครับ

ว่าที่นี้สอนมโนยิทธิด้วย..

อนุโมทนาด้วยนะครับ.