สมเด็จบางขุนพรหมพิมพ์ใหญ่ตื้น ครับ เชิญพิจารณา เก๊-แท้ ได้เลยครับ

ขอร่วมสนุกครับ ผิดพลาดขออภัย
เนื้อพระ พิมพ์ และธรรมชาติไม่น่าจะถึงยุคนะครับ

 

ขอบคุณ พี่รโชหรณัง มากๆเลยครับผม พี่ช่วยชี้แนะผมหน่อยได้ไหมครับ อยากรู้ครับ ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณ พี่รโชหรณังมากเลยครับ พี่ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมครับขอบคุณครับ

 

เนื้อบางขุนพรหมจะค่อนข้างละเอียด แต่องค์นี้เนื้อหยาบ มวลสารบดไม่ละเอียดครับ
มวลสารสีดำ ดูใหม่เกิน และมีเยอะไปครับ
ส่วนพิมพ์พระ ไม่คมชัดในส่วนที่ต้องคม
รูพรุน จะต้องพรุนแบบ แคบนอก กว้างใน อันนี้พรุนแบบหลุม คือ กว้างนอก ครับ

 

ท่าน รโชหรณัง นี่เล่นสมเด็จใช้ได้เลยละคับ สิ่งที่เค้าบอกสามารถนำไปใช้ได้คับ

 

ขอบคุณ คุณ liverpool_Rak ครับที่ให้คำชม

 

แหม่มาซะดึกเลยเรา ต้องขอขอบคุณ พี่ รโชหรณัง+พี่ Rak ด้วยนะครับที่ให้ความรู้ครับต้องการคอมเม้นเยอะๆได้ยิ่งดีครับ

 

สมเด็จองค์นี้ผ่านการใช้มาเยอะครับด้านหน้าด้านหลังรวมถึงขอบทั้งสี่ขอบ ถ้าเป็นบางขุนพรหมก็น่าเป็นกรุเก่าสองคลองครับเพราะไม่มีคราบกรุเลย สภาพสึกบางลงไปเยอะเลย ซึ่งถ้าเป็นพระกรุใหม่นั้นคราบกรุจะลอกออกโดยไม่ทำให้พระชำรุดนั้นไม่น่าจะได้ครับ โดยมากแล้ว พระกรุใหม่ส่วนใหญ่สภาพองค์พระจะยังคงสภาพดีอยู่จะไม่สึกเพราะการใช่เหมือนกรุเก่าครับ แต่ไม่รวมถึงพระที่แตกหักตอนเปิดกรุนะครับและจะมีคราบกรุติดเยอะ แต่ถ้าเป็นกรุเก่านั้นจะหาพระสภาพสวยไม่สึกเลยนั้นยากมากครับ เพราะคนยุคก่อนนั้นได้พระที่ไม่ลงกรุเเละพระที่เอาออกจากกรุช่วงแรกๆนั้นเอามาใช้ครับมีทั้งห่อผ้าติดตัวมีทั้งใช้แบบเปลือยๆมีทั้งถักเชือกแขวนต่างๆอีกมากมาย ยุคก่อนคงจะยังไม่มีการใช่กรอบพระมากนัก จึงทำให้พระกรุเก่าทั้งหลายจำนวนมากนั้นตกหล่นสูญหายหรือเสียไปเยอะครับ ที่เหลือๆ ที่คงสภาพวสวยนั้นน้อยมากถ้าเทียบกับจำนวนพระที่เอาออกไปก่อนเปิดกรุครั้งสุดท้าย พระที่เอาออกไปก่อนเปิดกรุนั้นเผลอๆจะเยอะกว่าพระตอนเปิดกรุอีกครับพระไม่ได้ไปไหนหรอกผมคิดว่าคงเสียหายไปเกือบหมด ส่วนที่เหลือๆสภาพดีๆก็ข้ามฟากมาเป็นพระสมเด็จวัดระฆังซะเยอะ ( อันนี้เป็นความคิดของผมเองครับ ) ซึ่งอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดก็ได้นะครับ สำหรับองค์นี้นั้นผมคิดว่าน่าจะเป็นพระกรุเก่า สภาพผ่านการใช้มาเยอะจนผิวเปิดทำให้เห็นมวลสารชัดกว่าพระกรุใหม่ ซึ่งจริงๆแล้วพระกรุเก่าส่วนมากจะมีเนื้อหาหยาบกว่าพระกรุใหม่อยู่แล้วครับ

 

จุดสีดำ มีขนาดเล็กก็คือ เกสรดอกไม้ เม็ดกล้วย ถ้าเป็นขนาดกลาง สันนิษฐานว่าเป็นผงถ่านใบลาน และถ้าเป็นลักษณะยาว สันนิษฐานว่าเป็นกานธูป ผมคิดว่าถ้าสภาพใช่ขนาดนี้ ผิวก็มันหนึกอย่างนี้แหละครับ และจะเห็นมวลสารหลักได้ง่ายครับองค์ถือว่าจัดเลยครับเพราะมีเยอะเลย
พิมพ์ใหญ่จะมีมวลสารใกล้เคียงพระวัดระฆังมากที่สุด

 

ท่านทราบหรือไม่ว่าปัจจุบันนี้ นักทำพระสมเด็จปลอมพัฒนาฝีมือไปไกลแล้ว ทำได้เหมือน 99%แล้ว ในฝีมือระดับปาดคอเซียน ตั้งแต่พิมพ์ทรง ตั้งอิ๊ว และธรรมชาติ เหี่ยว พรุน กร่อน ปริแยก ทั้งฉ่ำ นวล
ในตลาดพระระดับสูง แต่เราๆคงไม่เจอ เพราะต้นทุนที่เค้าทำมาแต่ละองค์ก็สูงเช่นกัน
ในพระตลาดกลาง ถึง ตลาดล่าง จะเจอก็พิมพ์ใช่ เนื้อไม่ใช่ ธรรมชาติดูแข็งๆ ทื่อๆ ไม่เป็นระบบ เอาไปแช่น้ำอุ่น 3 ชม เนื้อยังฉ่ำใสอยู่เลย คือไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง ตามธรรมชาติ ของพระเนื้อปูน ก็เป็นธรรมชาติของพระเนื้อเรซิ่น หรือพลาสติก เลยไม่เกิดพัฒนาการ คงสภาพเดิมตลอดกาล ไม่เหมือนพระเนื้อปูน.... เพราะพระเนื้อปูนหลังจากแช่น้ำอุ่น แล้วจะขับน้ำปูนสุกออกมา ดูนวลๆตา มีน้ำหนัก ตึงมือ ลูบแล้วไม่สากมือ ขอบไม่คมจิกเนื้อ ตั้งไว้แป๊บเดียวแห้งเลย องค์พระดูดซับน้ำอย่างรวดเร็ว.... ลองทำดูหรือยังครับ

 

ขอบคุณ ท่าน Tanyadol มากครับวิธีนี้น่าลองอยู่นะครับ ว่าแต่ต้องแช่น้ำถึง3ชม.เลยหรือครับ
ผลลัพจะทำให้พระเปลี่ยนสีหรอครับ เปลี่ยนเป็นสีขาวนวลหรอครับ แล้วถ้าแช่แล้วขึ้นมาสีเหมือนเดิมทุกอย่างเหมื่อนเดิมแสดงว่าปลอมหรอครับ

 

เมื่อนำพระไปแช่น้ำอุ่น ถ้าเป็นพระแท้ ความใสมันก็จะจางลง เพราะชุ่มน้ำ สีจะออกนวลตา ผิวจะสะอาดขึ้นเพราะได้ชะล้างฝุ่นลงต่างๆออกไป
เอามาคล้องบูชา 2-3 อาทิตย์ ก็จะกลับสภาพเดิม แถมดูสวยขึ้น เพราะมีน้ำเข้าไปช่วยทำให้ระบบการพัฒนาการของเนื้อปูนทำงานได้ดีขึ้น ในหลักวิทย์ คือของเหลว + ความร้อน ในร่างกายเรา เกิดปฏิกิริยาขับน้ำปูนสุก และดิบ

ส่วนพระเรซิ่น ก็มีการเปลี่ยนแปลง คือสิ่งที่โป๊ะไว้ก็จะหลุดออก หรือ แห้งแข็ง เพราะสารเคลือบผิวหลุดออก จะกระด้าง สากๆ

แช่สัก 1 ชม ก็น่าจะพอ ไม่ต้องกลัวว่าตั้งอิ๊วจะละลาย ในกรณีพระแท้ ครับ แต่ผมแช่น้ำร้อน เดือด ประมาณ 30 นาที รู้เลย ครับ แท้ คือแท้ เก๊ คือ เก๊
เพราะแท้ จะกลับสภาพเดิม เมื่อแห้ง ส่วนเก๊ ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี อิอิอิ

 

ผิวปูนแห้งของพระที่มีอายุเก่า ลองหยดน้ำ ไปบนองค์พระแค่ 1 หยด จะมีการดูดซับได้รวดเร็ว กรณีพระเนื้อปูน

 

ขอบคุณ ท่าน Tanyadol มากครับ

 

เป็นวิธีที่น่าลองครับ ลองดูๆ อิอิ เก๊คือเก๊ แท้คือแท้

 

ปูนเปลือกหอย
หลักการเคลื่อนที่และการตกตะกอนของน้ำปูนสุก" ตามหลักวิทย์ .....

1. ปูนสุก จะออกขาวนวลในร่องทุกร่อง ที่อยู่ข้างนอกจะดูด้านๆนวลๆ และมักหลุดหายไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ (เซียนบางคนยังเรียกแบบท่องจำมาว่า "ผงแป้งโรยพิมพ์")
2. ปูนดิบ (เม็ดผดมนๆใสๆ ที่ผิว) จะสะท้อนแสงสีขาวอมน้ำตาล (เมื่อส่องกับแสงอาทิตย์) ออกมาจากพื้นผิวรอบๆที่ด้านๆของพื้นผิวปูนสุกปกคลุม (เซียนบางท่านเรียก "มวลสารพระสมเด็จ")
3. ตั้งอิ้ว จะออกเหลืองๆ มีทั้งเป็นคราบ เป็นปื้น และเส้น ขึ้นอยู่กับความสะดวกในการแพร่กระจายบนผิว ตามแรงบีบและความพรุนของเนื้อปูน (เซียนบางท่านเรียก "คราบเหงื่อ")

นี่คือหลักการสำคัญ 3 ข้อแรก ของการดู และหยิบพระสมเด็จ "แท้ๆ"


เม็ดปูนดิบ

มีลักษณะเป็นเม็ดเล็กๆ ใสๆ

กระจายตัวไม่สม่ำเสมอ อยู่เป็นกระจุกๆ ตามเส้นทางการไหลของน้ำ (น้ำปูนสุก เมื่อตกตะกอน)

ถ้าทับซ้อนมากจะเป็นก้อนบนผิวเดิม บนสันนูนเดิมของทั้งด้านหน้าและด้านหลัง

ทำให้เกิดผิวเหี่ยว แกร่ง แข็งดั่งหินปูน

ถ้าใช้เข็มโลหะลูบผิวปูนที่เซทตัวดีแล้ว เนื้อโลหะจะหลุดติดอยู่เนื้อพระ


พระเก๊ตาเปล่า จะเป็นผิวเรียบๆมันๆธรรมดา

พระฝีมือธรรมดา จะใช้เม็ดพลาสติกพ่น เห็นเป็นเม็ดใสๆ กระจายตัวอยู่ทั่วไป ไม่เป็นกระจุก หรือใช้พลาสติกโปะเป็นก้อนๆ

พระฝีมือจัดจะทำเป็นก้อนๆ ริ้วๆ คล้ายผิวเหี่ยว และทำให้ผิวเป็นเม็ด แต่งผิวเหลืองๆ


ความเหี่ยว มาจากการพรุน ของเนื้อ ส่วนการพรุนของเนื้อเกิดมาจากการขับของเหลวออกจากด้านในเนื้อพระนั่นเองตามอายุความเก่า ออกมาเป็นน้ำปูนสุกและเกิดการตกตะกอน เป็นเม็ดปูนดิบ จากการงอกทับซ้อนของปูนดิบ อย่างเป็นระบบ บนสัน และตามเส้นทางการไหลของน้ำ

จะเกิดกับพระผงปูนเปลือกหอยที่มีอายุตั้งแต่ 30 ปี ขึ้นไป ก็จะเริ่มเหี่ยว

ความเหี่ยวจัดๆ จะเกิดหลังจาก 80 ปีขึ้นไป

จึงสามารถจำแนกอายุของพระเนื้อผงได้จาก "ระดับของความเหี่ยว"

 

ตามรอยปริแยกของเนื้อ ก็จะมีเส้นน้ำมันตังอิ้ว ให้ดูเป็นเส้นคู่ ขนานกันในแนวตรงตามรอยปริแยก

และจะมีเม็ดปูนสุกขาวนวล เม็ดปูนดิบ คราบตั้งอิ้ว อยู่บนเม็ดมวลสาร เสมอ
***ดังนั้นทุกรอยกร่อนจึงจะต้องมีเนื้อปูนดิบและตั้งอิ้วงอกทับซ้อนบนรอยกร่อนนั้น***


พัฒนาการเกิดขึ้นทุกวัน ตามธรรมชาติ แล้วแต่วิธีการใช้บูชา ครับ
คล้องบูชาบ่อย ตั้งอิ้ว ขึ้นเยอะ
เก็บรักษาไว้ เม็ดปูนจะงอกขึ้นนวลตา