หลับตาเฉยๆ มันจะได้อะไร

คำถามที่ตัวข้าพเจ้าตั้งขึ้นเมื่อสมัยนานมาแล้วก่อนที่จะรู้ว่า พระพุทธเจ้านั้นปฏิบัติอย่างไรเพียงแค่หลับตา ตัวผมเองไม่ใช่พระพุทธเจ้าแต่ด้วยบุพกรรมที่เคยสร้างไว้ในอดีต ไม่รู้จักกี่ชาติ โพสต์นี้เพียงแต่เน้นการฝึกฝนจิตด้วยการทำสมาธิไม่ได้เสียเวลาหากคุณทำถูกวิธี แต่หากไม่ถูกวิธีชาตินี้ก็ไม่ได้อะไร มันเป็นอย่างนั้ันจริงๆ หากฝึกฝนถูกวิธีเพียง ๓ เดือนในวสันต์ฤดูก็สามารถบรรลุธรรมขั้นสูงได้หากอดีตชาติคุณๆ เคยทำกรรมเกี่ยวกับการทำสมาธิมาก่อน กรรมนั้นคือการกระทำไม่ว่ากี่ชาติภพก็คือกรรม เพียงหลับตาเฉยๆ จะได้อะไรคำถามนี้หลายๆ ผู้คนมักมีคำถามนี้อยู่ในใจเสมอๆ นั่งไปเพื่ออะไร นั่งแล้วเห็นอะไร นั่งแล้วได้อะไร เห็นแต่ความมืด ครูบาอาจารย์ต่างๆ ก็บอกทำสมาธิ ดูแต่ลมหายใจ ณ ตอนนี้ตัวข้าพเจ้าเองได้แจ้งแล้วว่านั่งแล้วได้อะไรจึงอยากนำโพสต์นี้เผยแผ่เป็นธรรมทาน ซึ่งตัวข้าพเจ้าเองก็เคยตั้งคำถามนั้นเช่นเมื่อนานมาแล้ว เพราะไม่เคย ไม๊เคยมีคนสอนแนวการทำสมาธิอย่างถูกต้องนั่นเองนั่งแล้วเห็นแต่ความมืด หากดูกระทู้ที่ตัวข้าพเจ้าเคยโพสต์สามารถดูย้อนหลังได้ว่านั่งแบบไหนทำอย่างไรฝึกแบบไหนถึงเข้าถึง หากจะพูดถึงพระพุทธศาสนาก็บอกว่าเข้าถึงธรรม ส่วนตัวข้าพเจ้าจะเรียกว่าเข้าถึงจิตเสียมากกว่าอาจจะผิดถูกอย่างไรก็แล้วแต่พิจารณา สิ่งที่ได้กับสิ่งที่สูญเสียหากดูจากซีรีย์พระพุทธเจ้าท่านก็กล่าวถูกต้องว่าไม่ได้มีแต่เสียมันก็ถูกเพราะไม่ปราถนาสิ่งใดแล้วทิ้งแม้นแต่อัตตาความเป็นตัวเป็นตนสามาถดูย้อนหลังได้ในช่องสื่อต่างๆ ของพระพุทธเจ้า แต่ตัวข้าพเจ้าหากจะบอกว่าได้ก็ได้จะบอกว่าเสียก็เสียมันเป็นกลางๆ การนั่งหลับตาเพื่อเจริญสมาธิให้เราเข้าใจโลกที่เป็นมิติที่เราๆ หลายๆ ล้านคนไม่เคยได้เห็นมีแต่คนฝึกฝนจิตถึงจะสัมผัส เรียกว่าโลกแห่งวิญญาณ มันก็ไม่มีอักษรจารึกไว้ว่าต้องฝึกอย่างไร ต้องทำอย่างไรถึงจะได้เห็น หากคนไม่ฝึกฝนก็ว่าขี้โม้ คนฝึกฝนแบบจริงจังก็ได้เห็นบางคนช้าบ้างเร็วบ้างอย่างเบญจวัคคี เพียงได้ฟังคำสอนของพระพุทธองค์ก็บรรลุธรรมเพราะเหตุฝึกฝนมานานแล้วเข้าใจถึงได้บรรลุธรรมอันง่ายดาย บางคนคิดเยอะต้องอย่างนั้นอย่างนี้ชาตินี้ก็ไม่ได้เห็นมันเป็นซะอย่างนั้น
คราวนี้จะกล่าวว่าเราเสียอะไรไปบ้างเมื่อหลับตาเพื่อฝึกจิต หลับตาเราสูญเสียแน่นอนสูญเสียความคิดที่เคยยึดมั่นถือมันที่เป็นของตัวเองเรียกว่าต้องสลัดทิ้งความคิดของตนเอง อยู่กับความว่างเพื่อเข้าถึงจิต หากคิดเยอะวุ่นวายชาตินี้อย่าฝึกเพราะคุณจะไม่ได้อะไรเลย จะเห็นแต่ความมืดเท่านั้นแล้วก็บอกตนเองว่ากูฝึกสมาธิ มันไม่ได้ 5 อะไรเลย สิ่งที่เราสูญเสียคือความคิดต้องสลัดทิ้งความคิดอยู่กับความว่างความคิดเกิดสลัดทิ้งอยู่กับความว่าง นั่งแค่นั่งอยู่กับสติระลึกรู้เท่านั้นเอง สูญเสียสิ่งแรกคือความคิดไม่ให้เกิดขึ้นขณะทำสมาธิ ว่างเปล่าไร้ตัวตน แล้วจะได้สิ่งอื่นที่มากกว่าพลังที่มากกว่า สัมผัสพิเศษที่มากกว่าคนทั่วไป อายตะนะจะเปิดกว้างหากสลัดทิ้งความคิด แต่ไม่เพียงเท่านั้น การกำหนดจิต หรือการเรียนรู้ภายในที่ไม่ใช่ภายนอกนั้นสำคัญหากพูดถึงการฝึกจิต คือจะเรียกว่ากสิณส่วนใหญ่เขาว่ากันอย่างนั้นองค์ต่างๆ มาเปลี่ยนแปลงเป็นจิตภายใน ตอนนี้อย่าเอาความคิดภายนอกมาพูดหากจะฝึกจิตภายในต้องเรียนรู้จากภายในกายเราเอง กสิณนั้นก็สำคัญ ไม่ว่าจะเป็นแสง สี ต่างๆ ที่เข้ากระทบตาเราสามารถกำหนดเป็นจิตภายในได้ด้วตัวเราเอง บางคนไม่เข้าใจทำไมต้องเรียนรู้เรื่องกสิณ เพราะว่าจิตทำงานจากภายในทำอย่างไรถึงจะเข้าใจกสิณ วิธีการที่ตัวข้าพเจ้าเข้าใจเบื้องต้น โดยมีอาจารย์ท่านแนะนำของตัวข้าพเจ้าเองคือไปนำกระโถนมาแล้วจุดเทียนตั้งบนกระโถน ไม่มีอะไรพิเศษ ก็แค่ไม่ให้น้ำตาเทียนหล่นลงบนพื้น หลังจากนั้นก็จุดเทียน มองที่เปลวเทียนแล้วดูที่เปลวเทียนหลับตาลงหากมองเห็นเปลวเทียนขณะที่หลับตาลงในกายนั้นแสดงว่าเริ่มเข้าใจกสิณ หากหลับตาลงแล้วมันอยู่ไหนวะ แสดงว่าคงฝึกอีกนานยังไม่เข้าจิต หากมองเห็นเปลวเทียนอยู่ในจิต ตั้งจิตให้มั่นแล้วพินิจพิเคราะห์ให้เปลวเทียนนิ่งอยู่ใช้ความรู้สึกกำหนดเปลวเทียนให้เล็กลงเคลื่อนไหวในจิตได้จนเกิดเป็นดวงจิตภายในกาย นั่นแสดงว่าเริ่มเข้าใจการทำงานของจิตของเรา หากจะเรียกว่าวิญญาณของเราก็ไม่น่าจะผิด หลังจากเข้าใจการรวมจิตก็เพียงฝึก นำแสงที่เห็น ภาพ สี องค์พระ ทั่วไปกำหนดเป็นจิตได้ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด สามารถเข้าถึงจิตที่ลึกลง จนถึงช่องจิต สามารถสัมผัสอดีตชาติ อนาคตชาติ ได้ผ่านทางช่องจิต มันก็เป็นอัศจรรย์หากท่านที่เคยพบเห็นครั้งแรกพอฝึกฝนบ่อยๆ ก็ธรรมดา สามารถมองเห็นมิติซ้อนมิติที่มนุษย์หลายๆ ล้านคนไม่เคยเห็น อายตนะ ไม่ว่าหูจะได้ยินไกลกว่าคนอื่น จมูกจะสัมผัสเร็วมาก ตาจะเปิดกว้างมองเห็นหลายๆ สิ่งที่คนทั่วไปคิดว่าไม่มีมันก็แปลกๆ ดีสำหรับมนุษย์คนหนึ่งจะสัมผัส หากจะไปพูดกล่าวกับคนอื่นเขาจะหาว่าคุณมันบ้า....