เมืองพุทธภูมิที่ใหญ่ที่สุดในโลกและมีพระโพธิสัตว์ถึง 500 องค์

เนื้อหาทั้งหมดผมคัดลอกมานะครับจากเวบwww.manager.co.thกระทู้เวบบอร์ดธรรมะ
ผมไปวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อ วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2531 เพื่ออบรมศีลธรรมในโครงการอบรมธรรมทายาท ภาคฤดูร้อน จากนั้นก็ไปศึกษาพระพุทธศาสนาที่วัดพระธรรมกายตลอดต่อเนื่อง โดยเฉลี่ยผมไปวัดพระธรรมกายมากกว่า 100 วัน/ปี เป็นแบบเช้าเย็นกลับ และค้างคืน ค้างหลายคืน อยู่หลายสัปดาห์ อยู่ราว 4 เดือน ทั้งในฐานะอาสาสมัครช่วยงานวัดช่วงสุดสัปดาห์ขณะเป็นนักศึกษา และเมื่อทำงานแล้ว ทั้งในฐานะผู้สมัครอบรมการปฏิบัติธรรม ในโครงการต่างๆที่วัดพระธรรมกายจัดขึ้น ทั้งในฐานะพระภิกษุในช่วงอบรมธรรมทายาท กว่า 16 ปีมานี้ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมายของวัดพระธรรมกายในทิศทางที่เจริญมากขึ้น และได้เคยทำเป็นรายงาน และเคยนำมาตอบกระทู้ใน M-Web มิติพิศวง เพื่อคลี่คลายผู้ที่เคลือบแคลง สงสัยในสิ่งที่วัดพระธรรมกายทำอยู่ ซึ่งขอนำบางส่วนมา post ที่นี่อีกครั้งนะครับ ( โดย update ข้อมูลบางส่วนและเรื่องจานดาวธรรม ) วัดพระธรรมกาย ในทรรศนะของข้าพเจ้า วัดพระธรรมกายสร้างมากว่า 34 ปีแล้ว แต่ข้าพเจ้ามาศึกษาพระพุทธศาสนาที่วัดพระธรรมกายเมื่อ 16 ปีมานี่เอง ดังนั้นภาพสร้างสร้างวัด การสอนคนในยุคบุกเบิกทุ่งนา 196 ไร่ข้าพเจ้ารู้จักจากเอกสารและภาพถ่ายประวัติศาสตร์ที่ยังมีให้เห็น ฟังคนรุ่นเก่าพูดกันมา ความยากลำบาก ปัญหาอุปสรรคในสมัยนั้นข้าพเจ้าไม่ได้สัมผัสจริง แต่ยุคบุกเบิกทุ่งนาฟ้าโล่งกว่า 2,000 ไร่ข้าพเจ้าได้สัมผัสจริง จึงเห็นการเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆในทิศทางที่ดี ด้วยประสบการณ์จริง และความจริงที่ข้าพเจ้าพบ คือ - หมู่คณะที่สร้างวัดพระธรรมกาย และพัฒนาวัดพระธรรมกาย ล้วนต้องเสียสละ ลำบาก เหน็ดเหนื่อย ทุ่มเทชีวิตจิตใจทำงานเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ คือ

 

อ่านคร่าวๆเหมือนกันครับ ดูเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากครับ โมทนาครับ

 

อ่านคร่าวๆเหมือนกันอ่ะครับ แต่ยังไงก็อขออนุโมทนาบุญด้วยแล้วกันครับ