กาย จิต ใจ ใครคือเรา

หยุด ต้องหยุดให้เป็น​

นักปฏิบัติกราบเรียนหลวงปู่ว่า กระผมพยายามหยุดคิดหยุดนึกให้ได้ตามที่หลวงปู่เคยสอน แต่ไม่เป็นผลสำเร็จสักที ซํ้ายังเกิดความอึดอัด แน่นใจ สมองมึนงง แต่กระผมก็ยังศรัทธาว่าที่หลวงปู่สอนไว้ย่อมไม่ผิดพลาดแน่ ขอทราบอุบายวิธีต่อไปด้วย ฯ

หลวงปู่บอกว่า

"ก็แสดงถึงความผิดพลาดอยู่แล้ว

เพราะบอกให้หยุดคิดหยุดนึก

ก็กลับไปคิดที่จะหยุดคิดเสียอีกเล่า

แล้วอาการหยุดคิดจะอุบัติขึ้นได้อย่างไร

จงกำจัดอวิชชาแห่งการหยุดคิดหยุดนึกเสียให้สิ้น

เลิกล้มความคิดที่จะหยุดคิดเสียก็สิ้นเรื่อง."

http://www.nkgen.com/pudule2.htm​

 

ผลคล้ายกัน แต่ไม่เหมือนกัน​

แรม ๒ คํ่า เดือน ๑๑ เป็นวันคล้ายวันเกิดของหลวงปู่ ซึ่งพอดีกับวันออกพรรษาแล้วได้ ๒ วันของทุกปี สานุศิษย์ทั้งฝ่ายปริยัติและฝ่ายปฏิบัติก็นิยมเดินทางไปกราบนมัสการหลวงปู่ เพื่อศึกษาและไตร่ถามข้อวัตรปฏิบัติ หรือรายงานผลของการปฏิบัติตลอดพรรษา ซึ่งเป็นกิจที่ศิษของหลวงปู่กระทำอยู่เช่นนี้ตลอดมา ฯ
หลังจากฟังหลวงปู่แนะนำข้อวัตรปฏิบัติอย่างพิสดารแล้ว หลวงปู่จบลงด้วยคำว่า

"การศึกษาธรรม ด้วยการอ่านการฟัง สิ่งที่ได้ก็คือ

สัญญา (ความจำได้)

การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติ

สิ่งที่เป็นผลของการปฏิบัติ คือ

ภูมิธรรม."

http://www.nkgen.com/pudule2.htm​

 

มีอยู่จุดเดียว​

ในนามสัทธิวิหาริกของหลวงปู่ มีพระมหาทวีสุข สอบเปรียญ ๙ ประโยค ได้เป็นองค์แรก ทางวัดบูรพารามจึงจัดฉลองพัดประโยค ๙ ถวาย ฯ
หลังพระมหาทวีสุขถวายสักการะแก่หลวงปู่แล้ว ท่านได้ให้โอวาสแบบปรารภธรรมว่า "ผู้ที่สามารถสอบเปรียญ ๙ ประโยคได้นั้น ต้องมีความเพียรอย่างมาก และมีความฉลาดเพียงพอ เพราะถือว่าเป็นการจบหลักสูตรฝ่ายปริยัติ และต้องแตกฉานในพระไตรปิฎก การสนใจทางปริยัติอย่างเดียวพ้นทุกข์ทุกข์ไม่ได้ ต้องสนใจปฏิบัติทางจิตต่อไปอีกด้วย." ฯ

หลวงปู่กล่าวว่า

"พระธรรมทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์นั้น

ออกไปจากจิตของพระพุทธเจ้าทั้งหมด

ทุกสิ่งทุกอย่างออกจากจิต

อยากรู้อะไรค้นได้ที่จิต."

http://www.nkgen.com/pudule2.htm​

 

โลกนี้ มันก็มีเท่าที่เราเคยรู้มาแล้วนั่นเอง​

บางครั้งที่หลวงพ่อสังเกตเห็นว่า ผู้มาปฏิบัติยังลังเลใจ เสียดายในความสนุกเพลิดเพลินแบบโลกล้วน จนไม่อยากจะมาปฏิบัติธรรมฯ
ท่านแนะนำชวนคิดให้เห็นชัดว่า​

"ขอให้ท่านทั้งหลาย จงสำรวจดูความสุขว่า ​

ตรงไหนที่ตนเห็นว่ามันสุขที่สุดในชีวิต ​

ครั้นสำรวจดูแล้ว มันก็แค่นั้นแหละ ​

แค่ที่เราเคยพบมาแล้วนั่นเอง ​

ทำไมจึงไม่มากกว่านั้น ​

มากกว่านั้นไม่มีในโลกนี้ ​

มีอยู่แค่นั้นเอง แล้วก็ซํ้าๆซากๆอยู่แค่นั้น ​

เกิด แก่ เจ็บ ตายอยู่รํ่าไป ​

มันจึงน่าจะมีความสุขชนิดพิเศษกว่า ​

ประเสริฐกว่านั้น ปลอดภัยกว่านั้น ​

พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านจึงสละสุขส่วนน้อยนั้นเสีย ​

เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบกาย ​

สงบจิต สงบกิเลส เป็นความสุขที่ปลอดภัย​

หาสิ่งใดเปรียบมิได้เลย."​

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

กล่าวเตือน​

บางครั้งหลวงปู่แทบจะรำคาญกับพวกที่ปฏิบัติเพียงไม่กี่มากน้อย ก็มาถามแบบเร่งผลให้ทันตาเห็น ฯ
ท่านกล่าวเตือนว่า​

"การปฏิบัติ ให้มุ่งปฏิบัติเพื่อสำรวม ​

เพื่อความละ เพื่อคลายความกำหนัดยินดี ​

เพื่อความดับทุกข์ ไม่ใช่เพื่อสวรรค์วิมาน ​

หรือแม้แต่นิพพานก็ไม่ต้องตั้งเป้าหมายเพื่อจะเห็นทั้งนั้น ​

ให้ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ไม่ต้องอยากเห็นอะไร ​

เพราะนิพานมันเป็นของว่างไม่มีตัวไม่มีตน ​

หาที่ตั้งไม่ได้ หาที่เปรียบไม่ได้ ​

ปฏิบัติไปจึงจะรู้เอง."​

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ละอย่างหนึ่ง ติดอีกอย่างหนึ่ง​

ลูกศิษย์ฝ่ายคฤหัสถ์ผู้ปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง เข้านมัสการหลวงปู่ รายงานผลการปฏิบัติให้หลวงปู่ฟังด้วยความภาคภูมิใจว่า ปลื้มใจอย่างยิ่งที่ได้พบหลวงปู่วันนี้ ด้วยกระผมปฏิบัติตามที่หลวงปู่แนะนำก็ได้ผลไปตามลำดับ คือ เมื่อลงมือนั่งภาวนาก็เริ่มละสัญญาอารมณ์ภายนอกหมด จิตก็หมดความวุ่น จิตรวม จิตสงบ จิตดิ่งลงสู่สมาธิ หมดอารมณ์อื่น เหลือแต่ความสุข สุขอย่างยิ่ง เย็นสบาย แม้จะให้อยู่ตรงนี้นานเท่าไรก็ได้ ฯ
หลวงปู่ยิ้มแล้วพูดว่า

"เออ ก็ดีแล้วที่ได้ผล

พูดถึงสุขในสมาธิมันก็สุขจริงๆ

จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้

แต่ถ้าติดอยู่แค่นั้น

มันก็ได้แค่นั้นแหละยังไม่เกิดปัญญาอริยมรรค

ที่จะตัดภพ ชาติ ตัณหา อุปาทานได้

ให้ละสุขนั้นเสียก่อน

แล้วพิจารณาขันธ์ ๕ ให้แจ่มแจ้งต่อไป."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ตัวอย่างเปรียบเทียบ​

มรรคผลนิพพาน เป็นสิ่งปัจจัตตัง คือ รู้เห็นได้จำเพาะตนโดยแท้ ผู้ใดปฏิบัติเข้าถึง ผู้นั้นเห็นเอง แจ่มแจ้งเอง หมดสงสัยในพระศาสนาได้โดยสิ้นเชิง มิฉนั้นแล้วจะต้องเดาเอาอยู่รํ่าไป แม้จะมีผู้อธิบายให้ลึกซึ้งอย่างไร ก็รู้ได้แบบเดา สิ่งใดยังเดาอยู่สิ่งนั้นก็ยังไม่แน่นอน ฯ

ยกตัวอย่างเช่น เต่ากับปลา

เต่าอยู่ได้สองโลกคือ

โลกบนบกกับโลกในนํ้า

ส่วนปลาอยู่ได้โลกเดียวคือในนํ้า

ขืนมาบนบกก็ตายหมด ฯ

วันหนึ่ง เต่าลงไปในนํ้าแล้ว

ก็พรรณนาความสุขสบายบนบกให้ปลาฟังว่า

มันมีแต่ความสุขสบาย แสงสีสวยงาม

ไม่ต้องลำบากเหมือนอยู่ในนํ้า ฯ

ปลาพากันฟังด้วยความสนใจ

และอยากเห็นบก จึงถามเต่าว่า

บนบกลึกมากไหม เต่าว่า มันจะลึกอะไร ก็มันบก ฯ

เอ บนบกนั้นมีคลื่นมากไหม มันจะคลื่นอะไรก็มันบก ฯ

เอ บนบกมีเปือกตมมากไหม มันจะมีอะไรก็มันบก ฯ

ให้สังเกตดูคำที่ปลาถาม

เอาแต่ความรู้ที่มีอยู่ในนํ้าถามเต่า

เต่าก็ได้แต่ปฏิเสธ

"จิตปุถุชนที่เดามรรคผลนิพพาน ก็ไม่ต่างอะไรกับปลา."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ไม่เคยเห็นหวั่นไหวในเหตุการณ์อะไร​

เวลา ๔ ทุ่มผ่านไปแล้ว เห็นหลวงปู่ยังนั่งพักผ่อนอยู่ตามสบายจึงเข้าไปกราบเรียนว่า หลวงปู่ครับ หลวงปู่ขาวมรณภาพเสียแล้ว หลวงปู่ก็แทนที่จะถามว่า ด้วยเหตุใด เมื่อไร ก็ไม่ถาม กลับพูดต่อไปเลยว่า

"เออ ท่านอาจารย์ขาว

ก็หมดภาระการแบกหามสังขารเสียที

พบกันเมื่อ ๔ ปีที่ผ่านมาเห็นลำบากสังขาร

ต้องให้คนอื่นช่วยเหลืออยู่เสมอ

เราไม่มีวิบากของสังขาร

เรื่องวิบากของสังขารนี้

แม้จะเป็นพระอริยเจ้าชั้นไหน

ก็ต้องต่อสู้จนกว่าจะขาดจากกัน

ไม่เกี่ยวข้องกันอีก แต่ตามปรกติ

สภาวะของจิตนั้นมันก็ยังอยู่กับสิ่งเหล่านี้เอง

เพียงแต่จิตที่ฝึกดีแล้วเมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น

ย่อมละและระงับได้เร็วไม่กังวล

ไม่ยึดถือ หมดภาระเกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านั้น

มันก็แค่นั้นเอง."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ผู้ที่เข้าใจธรรมะได้ถูกต้อง หายาก​

เมื่อไฟไหม้จังหวัดสุรินทร์ครั้งใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว ผลคือความทุกข์ยากสูญสิ้นเนื้อประดาตัว และเสียใจอาลัยอาวรณ์ในทรัพย์สิน ถึงขั้นเสียสติไปก็มีหลายราย วนเวียนมาลำเลิกให้หลวงปู่ฟังว่า อุตส่าห์ทำบุญเข้าวัด ปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่ปู่ย่าตายาย ทำไมบุญกุศลจึงไม่ช่วย ทำไมธรรมะจึงไม่ช่วยคุ้มครอง ไฟไหม้บ้านวอดวายหมด แล้วเขาเหล่านั้นก็เลิกเข้าวัดทำบุญไปหลายราย เพราะธรรมะไม่ช่วยเขาให้พ้นจากไฟไหม้บ้าน ฯ
หลวงปู่ว่า

"ไฟมันทำตามหน้าที่ของมัน

ธรรมะไม่ได้ช่วยใครในลักษณะนั้น

หมายความว่า ความอันตรธาน ความวิบัติ

ความเสื่อมสลาย ความพลัดพรากจากกัน

มันมีประจำโลกอยู่แลัวสิ่งเหล่านี้

ทีนี้ผู้มีธรรม ผู้ปฏิบัติธรรมะ

เมื่อประสบกับภาวะเช่นนั้นแล้ว

จะวางใจอย่างไรจึงไม่เป็นทุกข์ อย่างนี้ต่างหาก

ไม่ใช่ธรรมะไม่ให้แก่ ไม่ให้ตาย ไม่ให้หิว

ไม่ให้ไฟไหม้ ไม่ใช่อย่างนั้น."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ต้องปฏิบัติจึงหมดสงสัย​

เมื่อมีผู้ถามถึง การตาย การเกิดใหม่ หรือถามถึงชาติหน้า ชาติหลัง หลวงปู่ไม่เคยสนใจที่จะตอบ หรือมีผู้กล่าวค้านว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ นรกสวรรค์มีจริงหรือไม่มีประการใด หลวงปู่ไม่เคยคว้าหาเหตุผลเพิ่อจะเอาค้านใคร หรือไม่เคยหาหลักฐานเพื่อยืนยัน เพื่อให้ใครยอมจำนนแต่ประการใด ท่านกลับแนะนำว่า

"ผู้ปฏิบัติที่แท้จริงนั้น

ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงชาติหน้าชาติหลัง

หรือนรกสวรรค์อะไรก็ได้

ให้ตั้งใจปฏิบัติให้ตรง ศีล สมาธิ ปัญญาอย่างแน่วแน่ก็พอ

ถ้าสวรรค์มีจริงถึง ๑๖ ชั้นตามตำรา ผู้ปฏิบัติดีแล้ว

ก็ได้เลื่อนฐานะตนเองโดยลำดับ

หรือถ้าสวรรค์นรกไม่มีเลย

ผู้ปฏิบัติดีแล้วขณะนี้ย่อมไม่ไร้ประโยชน์

ย่อมอยู่เป็นสุขเป็นมนุษย์ชั้นเลิศ

"การฟังจากคนอื่น การค้นคว้าจากตำรานั้น

ไม่อาจแก้ข้อสงสัยได้ ต้องเพียรปฏิบัติ

ทำวิปัสสนาญาณ

ให้แจ้งความสงสัยก็หมดไปเองโดยสิ้นเชิง."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

เขาต้องการอย่างนั้นเอง​

แม้จะมีคนเป็นกลุ่ม อยากฟังความคิดเห็นของหลวงปู่เรื่องเวียนว่ายตายเกิด ยกบุคคลมาอ้างว่า ท่านผู้นั้นผู้นี้สามารถระลึกชาติย้อนหลังได้หลายชาติว่าตนเคยเกิดเป็นอะไรบ้าง และใครเคยเป็นแม่เป็นญาติกันบ้าง
หลวงปู่ว่า

"เราไม่เคยสนใจเรื่องอย่างนี้

แค่อุปจารสมาธิก็เป็นได้แล้วทุกอย่าง

มันออกไปจากจิตทั้งหมด

อยากรู้อยากเห็นอะไร

จิตมันบันดาลให้รู้ให้เห็นได้ทั้งนั้น

และรู้ได้เร็วเสียด้วย

หากพอใจเพียงแค่นี้ ผลดีที่ได้ก็คือ

ทำให้กลัวการเวียนว่ายตายเกิดในภพที่ตํ่า

แล้วตั้งใจทำดี บริจาคทาน รักษาศีล

แล้วก็ไม่เบียดเยียนกัน

พากันกระหยิ่มยิ้มย่องในผลบุญของตน

ส่วนการที่จะกำจัดกิเลสเพื่อทำลายอวิชชา

ตัณหา อุปาทาน เข้าถึงความพ้นทุกข์อย่างสิ้นเชิง

อีกอย่างหนึ่งต่างหาก."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

ปฏิปุจฉา​

ด้วยความคุ้นเคยและอยู่ใกล้ชิดหลวงปู่มาเป็นเวลานาน เมื่ออาตมาถามปัญหาอะไรท่าน หลวงปู่ท่านมักจะตอบด้วยการย้อนกลับคืน ทำนองให้คิดหาคำตอบเอาเอง ฯ

เช่นถามว่า พระอรหันต์ท่านมีใจสะอาด สว่างแล้ว ท่านอาจรู้เลขหวยได้อย่างแม่นยำหรือครับ ฯ
ท่านตอบว่า "พระอรหันต์ ท่านใส่ใจเพื่อจะรู้สิ่งเหล่านี้หรือ"

ถามว่า พระอรหันต์ท่านเคยนอนหลับฝันเหมือนคนธรรมดาด้วยหรือเปล่าครับ ฯ
ท่านตอบว่า "การหลับแล้วเกิดฝัน เป็นเรื่องของสังขารขันธ์ไม่ใช่หรือ."

ถามว่าพระปุถุชนธรรมดายังหนาด้วยกิเลส แต่มีความสามารถสอนคนอื่นให้เขาบรรลุถึงอรหันต์ เคยมีบ้างไหมครับหลวงปู่ ฯ
ท่านตอบว่า "หมอบางคน ทั้งที่ตัวเองยังมีโรคอยู่ แต่ก็เคยรักษาคนอื่นให้หายจากโรคได้ มีอยู่ทั่วไปไม่ใช่หรือ."​

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

 

เจ๊ เจ๊ กลับมาอยู่กะปัจจุบันได้แร้ว

อดีต ดูไว้เป็นบทเรียน

ปัจจุบัน ทำดีไว้ อนาคตจะดีเอง

อนาคต ยังมาไม่ถึงก็อย่าไปคิด

อย่าอินบทให้มากนะเจ๊

เค้าไม่ได้ให้ตุ๊กตาทองกันนะ

เค้าให้ ทุกข์เป็นรางวัล

สำหรับคนที่ตีบทแตก

เรามาแซวเล่นอะนะ

มุชิ ชิมิ ชิมิ

ปล. นู๋กัวแย้ว มะต้องตามมาหลอกหลอนแย้ว

 

มีเวทนาหนัก แต่ไม่หนักด้วยเวทนา
หลวงปู่อาพาธหนักอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬาฯ. เป็นวันที่ ๑๗ ของการอยู่โรงพยาบาล คืนนั้น หลวงปู่มีอาการอ่อนเพลียอย่างมากถึงกับต้องให้ออกซิเจนช่วยหายใจโดยตลอด เวลาดึกมากแล้วคือหกทุ่มกว่า ท่านอาจารย์ยันตระ พร้อมบริวารหลายท่าน เข้าไปขอกราบเยี่ยมหลวงปู่ เห็นเป็นกรณีพิเศษจึงให้ท่านเข้าไปกราบเยี่ยมได้ หลวงปู่นอนตะแคงขวา หลับตาตลอด เมื่อคณะของอาจารย์ยันตระกราบนมัสการแล้ว ท่านอาจารย์ยันตระขยับก้มไปชิดหูหลวงปู่แล้วถามว่า "หลวงปู่ยังมีเวทนาอยู่หรือ"

หลวงปู่ตอบว่า

"เวทนากับร่างกายนั้นมีอยู่ตามธรรมชาติของมัน

แต่ไม่ได้เสวยเวทนานั้นเลย"

http://www.nkgen.com/pudule3.htm

 

สิ้นชาติขาดภพ
พระมหาเถระผู้ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนากัมมัฏฐาน สนทนาธรรมะขั้นปรมัตถ์กับหลวงปู่หลายข้อ แล้วลงท้ายด้วยคำถามว่า พระเถระนักปฏิบัติบางท่าน มีปฏิปทาดี น่าเชื่อถือ แม้พระด้วยกันก็ยอมรับว่าท่านเป็นผู้มั่นคงในพระศาสนา แต่ในที่สุดก็ไปไม่รอด ถึงขั้นต้องสึกหาลาเพศไปก็มี หรือไม่ก็ทำไขว้เขวประพฤติตนมัวหมองอยู่ในพระธรรมวินัยก็มี จึงไม่ทราบว่าจะปฏิบัติถึงขั้นไหนอีก จึงจะตัดวัฏสงสารให้สิ้นภพสิ้นชาติได้ ฯ

หลวงปู่กล่าวว่า

"การสำรวมสำเหนียกในพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด

และสมาทานถือธุดงค์นั้น เป็นปฏิปทาที่ดีงามอย่างยิ่ง

น่าเลื่อมใส แต่ถ้าเจริญจิตไม่ถึงอธิจิิตอธิปัญญาแล้ว

ย่อมเสื่อมลงได้เสมอ เพราะยังไม่ถึงโลกุตตรภูมิ

ที่จริงพระอรหันต์ทั้งหลายท่านไม่ได้รู้อะไรมากมายเลย

เพียงแต่เจริญจิตให้รู้ในขันธ์ ๕ แทงตลอดในปฏิจจสมุปบาท

หยุดการปรุงแต่ง หยุดการแสวงหา หยุดกริยาจิต

มันก็จบแค่นี้ เหลือแต่ บริสุทธิ์ สะอาด สว่าง มหาสุญตา ว่างมหาศาล"

http://www.nkgen.com/pudule3.htm

ถามว่า " เจริญกรรมฐาน คืออย่างไร?"

ตอบว่า " เจริญกรรมฐาน คือ การพิจารณาว่า" อัตภาพนี้ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่งาม ไม่สะอาด"

http://palungjit.org/showthread.php?t=600

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ 00000
งั้น..ช่วยบอกหน่อยนะครับ..ขอความกรุณานะครับ
..ชาติก่อนของ"สติ"ิ เกิดเป็นอะไร..
..ชาติก่อนของ ปัญญา เกิดเป็นอะไร..
..นอกจากนั้น..ชาติก่อนของหลาย ๆท่านเกิดเป็นอะไร...(ผมว่าม่หลายท่านอยากรู้..รวมทั้งผมด้วย)..เมตตาบอกผมหน่อยนะท่าน..
..ขอบคุณครับ..
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<!-- End Post Thank You Hack --><!-- Start Post Groan Hack --><SCRIPT type=text/javascript><!--function post_groan_give_1235787(){ fetch_object('post_groan_button_1235787').style.display = 'none' do_groan_add = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_add.onreadystatechange(groan_add_Done_1235787) do_groan_add.send('showthread.php?do=post_groan_add_ajax&p=1235787')}function groan_add_Done_1235787(){ if (do_groan_add.handler.readyState == 4 && do_groan_add.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1235787').innerHTML = do_groan_add.handler.responseText }}function post_groan_remove_all_1235787(){ do_groan_remove_all = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_all.onreadystatechange(groan_remove_all_Done_1235787) do_groan_remove_all.send('showthread.php?do=post_groan_remove_all_ajax&p=1235787') fetch_object('post_groan_button_1235787').style.display = '' }function groan_remove_all_Done_1235787(){ if (do_groan_remove_all.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_all.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1235787').innerHTML = do_groan_remove_all.handler.responseText }}function post_groan_remove_user_1235787(){ do_groan_remove_user = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_user.onreadystatechange(groan_remove_user_Done_1235787) do_groan_remove_user.send('showthread.php?do=post_groan_remove_user_ajax&p=1235787') fetch_object('post_groan_button_1235787').style.display = '' }function groan_remove_user_Done_1235787(){ if (do_groan_remove_user.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_user.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1235787').innerHTML = do_groan_remove_user.handler.responseText }}//--></SCRIPT>
<!-- End Post Groan Hack --><!-- start adv-->



<!-- / close content container --><!-- / post #1235787 --><!-- post #1235789 --><!-- open content container -->

<!-- this is not the last post shown on the page --><TABLE class=tborder id=post1235789 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 12:08 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #117 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>ไฟสถิตย์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1235789", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 12:13 PM
วันที่สมัคร: Feb 2008
ข้อความ: 633 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 142 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 810 ครั้ง ใน 407 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 66


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1235789 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ขอโอกาสครับ


..ชาติก่อนของ"สติ"ิ เกิดเป็นอะไร..
ขาดสติ

..ชาติก่อนของ ปัญญา เกิดเป็นอะไร..
ความไม่รู้

..นอกจากนั้น..ชาติก่อนของหลาย ๆท่านเกิดเป็นอะไร...(ผมว่าม่หลายท่านอยากรู้..รวมทั้งผมด้วย)..เมตตาบอกผมหน่อยนะท่าน..
ขอสนองเมตตาแทนครับ
ชาติก่อนหลายๆท่านไม่ต่างจากปัจจุบัน
จิตชาติที่แล้วดับไปอีกแล้วถูกไหม จิตเกิดขึ้นอีกแล้ว ถูกไหม
ดังนั้น ความขาดสติ ความไม่รู้ จึงปรุงเป้นอุปทาน ชาติ ภพ สืบต่อไปไม่จบสิ้น

..ขอบคุณครับ..

ยินดีครับ หุหุ
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

​

 

<TABLE class=tborder id=post1236104 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 01:34 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #183 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>บุคคลทั่วไป 3 คน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1236104", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 01:42 PM
วันที่สมัคร: Apr 2008
ข้อความ: 1,164 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 419 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 2,595 ครั้ง ใน 1,151 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 118


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1236104 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->โลกอ้างว้างให้รู้สึก

อยากคร่ำครวญ อาลัยโลก ให้รู้สึก

ความเคยชิน หรือ อวิชชา มันดึงไว้

มันเคยมีตัวตน

มันเคยมีจิตเป็นตน

ตอนนี้ ไม่มีอะไรยึดถือไว้ได้เลย ให้รู้สึก

ดูไปอย่างนั้น ทำอะไรไม่ได้หรอก

จนกว่ามันจะเข้าใจของมันเอง

จิต ก็จะวาง จิต
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<!-- End Post Groan Hack --><!-- start adv-->




<!-- / close content container --><!-- / post #1236112 --><!-- post #1236122 --><!-- open content container -->

<!-- this is not the last post shown on the page --><TABLE class=tborder id=post1236122 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 01:40 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #187 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>บุคคลทั่วไป 3 คน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1236122", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 01:42 PM
วันที่สมัคร: Apr 2008
ข้อความ: 1,164 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 419 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 2,595 ครั้ง ใน 1,151 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 118


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1236122 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ jinny95
ทำไมต้องแยกรูปนามด้วยครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เพื่อเข้าถึง จิต ที่เป็น เรื่องของ นาม

เพื่อเข้าถึง ที่สุด ซึ่งเป็นเรื่องของนาม แต่ไม่ได้ให้วางจิต
เพราะ นาม ย่อมต้องใช้จิต เข้าไปรู้

ถ้าไม่แยกรูป ก็ไม่รู้นาม

ถ้าไม่รู้นาม ก็ไม่อาจเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง

เมื่อเห็น จิต ไม่แจ่มแจ้ง ก็ไม่อาจเข้าใจ นาม ได้แจ่มแจ้ง
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

​

 

<TABLE class=tborder id=post1230600 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 25-05-2008, 11:15 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #41 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>คีตเสวี<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1230600", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 01:41 PM
วันที่สมัคร: Jan 2007
อายุ: 37 ปี
ข้อความ: 696 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 3,425 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 3,197 ครั้ง ใน 713 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 143


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1230600 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ธรรมทั้งมวลล้วนเห็นได้ด้วยการพิจารณา

ทำอย่างไรถึงจะรู้จะเห็น ก็รู้เห็นได้จากการพิจารณา

ปฏิบัติธรรมเท่าไรแต่อภัยทานให้ไม่ได้ จะไม่ถึงความเบา

บางทีมัวแต่คิดให้อภัยเขา ลืมให้อภัยตัวเองที่เป็นฝ่ายคิดผิด

ที่คิดผิดเห็นผิดก็เพราะความไม่รู้ของตัวเอง แต่เห็นไปเองว่าตัวไม่ผิด ผิดที่คนอื่น อย่างนี้น่าเห็นใจ

เตือนผู้อื่นประโยชน์ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้ารู้จักเตือนใจตนนั่นแหละประโยชน์สูงสุด
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ขุนพล.
เมื่อใดที่คิดจะไป แสดงว่าที่อยู่ปัจจุบันไม่ดี
เมื่อใดที่ไม่มา ไม่ไป ย่อมอยู่ดีแล้ว
ความดี ความไม่ดี อัพยากฤต ย่อมคือทางไป
ธาตุทั้งหลายคือเรือนอยู่ เมื่อเสาะแสวงหาย่อมไม่พบทาง
เมื่อหยุดดูพิจารณาจึงสำนึก
</TD></TR></TBODY></TABLE>