กาย จิต ใจ ใครคือเรา

<!-- End Post Thank You Hack --><!-- Start Post Groan Hack --><SCRIPT type=text/javascript><!--function post_groan_give_1236183(){ fetch_object('post_groan_button_1236183').style.display = 'none' do_groan_add = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_add.onreadystatechange(groan_add_Done_1236183) do_groan_add.send('showthread.php?do=post_groan_add_ajax&p=1236183')}function groan_add_Done_1236183(){ if (do_groan_add.handler.readyState == 4 && do_groan_add.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1236183').innerHTML = do_groan_add.handler.responseText }}function post_groan_remove_all_1236183(){ do_groan_remove_all = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_all.onreadystatechange(groan_remove_all_Done_1236183) do_groan_remove_all.send('showthread.php?do=post_groan_remove_all_ajax&p=1236183') fetch_object('post_groan_button_1236183').style.display = '' }function groan_remove_all_Done_1236183(){ if (do_groan_remove_all.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_all.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1236183').innerHTML = do_groan_remove_all.handler.responseText }}function post_groan_remove_user_1236183(){ do_groan_remove_user = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_user.onreadystatechange(groan_remove_user_Done_1236183) do_groan_remove_user.send('showthread.php?do=post_groan_remove_user_ajax&p=1236183') fetch_object('post_groan_button_1236183').style.display = '' }function groan_remove_user_Done_1236183(){ if (do_groan_remove_user.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_user.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_1236183').innerHTML = do_groan_remove_user.handler.responseText }}//--></SCRIPT>
<!-- End Post Groan Hack --><!-- start adv-->



<!-- / close content container --><!-- / post #1236183 --><!-- post #1236191 --><!-- open content container -->

<TABLE class=tborder id=post1236191 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 01:58 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #199 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>บุคคลทั่วไป 3 คน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1236191", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 01:58 PM
วันที่สมัคร: Apr 2008
ข้อความ: 1,168 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 419 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 2,600 ครั้ง ใน 1,154 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 118


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1236191 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ jinny95
มันเกิดเกี่ยวเนื่องกันอยู่ แล้วไปแยกทำไมเหรอ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เพื่อ ให้รูป ที่รู้แล้ว มันไม่ส่งถึง ขั้นนาม

จิต ก็จะว่าง ไปรู้ รูป ที่ละเอียดขึ้น ก็จะได้
เข้าใจนามที่เนื่องกับรูปนั้นได้ละเอียดขึ้น
ตามไปด้วย

จน ไม่เหลือ รูป ที่เป็น รูป ก็จะเริ่มเข้าสู่
รูปที่ไม่มีรูป ซึ่งก็ถือว่าเป็น รูป ให้นามที่
เนื่องได้อีก ก็รู้ไปอีก จนหมด รูปที่ไม่มี
รูป

เมื่อ รู้ รูปหมด หรือ อรูป หมด แล้วยังไม่
รู้อะไรไปมากกว่านั้น ยังเห็นว่าไม่มีที่สุด
ก็จะเริ่ม วาง รูป และ อรูป

เมื่อวาง รูป และ อรูป ก็อยู่แค่ที่ ปฐมขั้น

ก็จะพอดี

( ดูจิต คือ รู้ อรูป ไปเลย )
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

​

 

<TABLE class=tborder id=post1236263 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 02:23 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #208 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>บุคคลทั่วไป 3 คน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1236263", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 02:24 PM
วันที่สมัคร: Apr 2008
ข้อความ: 1,170 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 420 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 2,603 ครั้ง ใน 1,156 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 119


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1236263 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อรูปฌาณ คืออะไร ก็คือการกำหนดสมาธิแนบแน่นกับอารมณ์ หรือ นาม

การดูจิต คือ อะไร คือ การลัดมาสู่การรู้ อารมณ์ หรือ นาม หรือ อรูปนั่นแหละ

แต่ ลัดมาแล้ว โดยธรรมชาติของจิต ย่อมบังคับไม่ได้ มันจึงเดี๋ยวไปรู้รูป
เดี่ญวไปรู้นาม(อารมณ์) แต่เราขยันทำเหตุใกล้ไว้ที่การรู้อารมณ์

มันจึงลัดมาที่ ฌาณชั้นสูง แต่ลัดมาแล้ว ก็อาจจะไปสู่ขั้น ฌาณธรรมดาได้
ตามแต่มันจะมีเหตุใกล้ กับ ความสงสัย หรือ อยาก หรือ อวิชชา เข้ามาแทรก

แต่ถ้ามี สติ เจริญสติ ก็ไม่หลงไปผิดทางที่ตั้งเป้าหมายไว้แต่แรกคือการเข้า
สู่การรู้ นาม เท่านั้น เมื่อทำได้ ก็เป็น หนึ่ง เป็น สมาธิได้

เมื่อ สติ บริบูรณ์ สมาธิ บริบูรณ์ ก็สามารถมี ฌาณ ได้ขณะเดินเหินหรือใช้
ชีวิตตามปรกติ ถ้าไม่เคยเผลอไปทางรูปฌาณเลย ก็ไม่มีกรรม ไม่มีมารชนิด
ปุญญาภิสังขาร มาขวางมากนัก
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder id=post1230956 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 25-05-2008, 01:29 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #126 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>ฐาณัฏฐ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1230956", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: เมื่อวานนี้ 08:41 PM
วันที่สมัคร: Jan 2008
ข้อความ: 1,797 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 664 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 5,130 ครั้ง ใน 1,617 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 461


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1230956 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สันโดษ
กำลังมันไม่ได้ เพิ่ม มันอยู่ ของมัน มาตั้งนานเเล้ว

เพียงแต่ เรา ไปกำหนด เอาไว้ ที่เรียกว่า ข่ม

ถึง ทำได้ เท่าที่ คิด
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เห็นด้วยกับสุภาพสตรีท่านนี้
ความว่างมีอยู่นานแล้ว แต่ความมีเข้าไปกระทำ
ความว่างจึงถูกถ่ายเท
เมื่อความมีถูกถ่ายเทอีกครั้ง ความว่างจึงเผยตัว
ที่จริงความว่างมันก็อยู่ของมันอย่างนั้น
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder id=post1236437 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 03:18 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #222 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>ไฟสถิตย์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1236437", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 03:25 PM
วันที่สมัคร: Feb 2008
ข้อความ: 647 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 147 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 822 ครั้ง ใน 415 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 68


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1236437 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ติดปีก
การพิจารณาอรูปฌาน

อากาสานัญจายตนะ (ฌาน 5)
วิญญาณัญจายตนะ (ฌาน 6)
อากิญจัญญายตนะ (ฌาน 7)
เนวสัญญานาสัญญายตนะ (ฌาน 8)

เทคนิค
ฌาน 5: พิจารณาอากาศเป็นความว่าง
ฌาน 6: ใส่อารมณ์ไปในความว่าง
ฌาน 7: พิจารณาอารมณ์ในความว่างนั้น ไม่มี
ฌาน 8: พิจารณาอารมณ์ในความว่างนั้น มี คือ ไม่มี, ไม่มีก็คือมี

อารมณ์นั้น รัก โลภ โกธร หลง ฯลฯ พิจารณาไปทีละตัว
มีวสีคล่องมากขึ้น ก็ใส่ไปพร้อมๆ กันไปเลยก็ได้

ส่วนเทคนิคอย่างอื่น ยังไม่เคยลอง ผู้รู้โปรดชี้แนะ
ฌานย่อมเป็นกำลังให้กับญาณ
ญาณเป็นอาวุธประหารกิเลส
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ไม่มีอะไรเที่ยงในคำว่าเที่ยง แม้สิ่งที่ไม่เที่ยงกลับเที่ยง
ปฎิบัติไปโดยไร้แบบแผนกลับมีแบบแผน
การไม่มุ่งมั่นหรือย่อนเกินไป กลับบรรลุได้เกิดคาด
ธรรมชาติจิตถ้ามาถูกทาง ทางย่องนำไปถูกที่
ทำให้เป็นธรรมชาติเถิด สหาย
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder id=post300475 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 18-08-2006, 12:36 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #16 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175> WebSnow<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_300475", true); </SCRIPT>
เว็บมาสเตอร์ (วีระชัย)
สมาชิกยอดฮิต



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 12:36 AM
วันที่สมัคร: Sep 2004
สถานที่: London, England
ข้อความ: 6,399 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 1,308 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 40,894 ครั้ง ใน 4,097 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 50000


</TD><TD class=alt1 id=td_post_300475 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อานิสงส์แห่งธรรมทาน


พุทธพจน์:
“...ดูกรสุภูติ หากชายคนหนึ่งทำทานโดยการ
ถวายทานด้วยสมบัติกองสูงเท่ากับภูเขาพระสุเมรุทั้ง
จักรวาลมารวมกัน ส่วนอีกคนหนึ่ง รับฟังคำสอนไว้
ในใจ อ่าน เรียนรู้ จดจำ แล้วสั่งสอนผู้อื่น
บุญกุศลของชายคนแรกยังไม่มากเท่าหนึ่งใน
ร้อย หนึ่งในพัน หนึ่งในแสน ของบุญกุศลที่ชายคน
ที่สองได้รับ เพราะไม่สามารถจะเปรียบกันได้เลย”

http://thai.mindcyber.com/modules.ph...icle&artid=168
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เค.ขวัญ..................................ผีเสื้อ

 

ป่าวนะ เค้าสนับสนุนซึ่งกันและกัน

ก็มะค่อยมีคนมาอุดหนุน

มาอยู่ในป่าในเขาก็งี้แหละ

ต้องช่วยซึ่งกันและกัน

มะงั้นผีจะหลอกเอา อ๊ากกกกกกกกกกก

 

เลิกอ่าน แล้วลงมือทำ ได้แล้วนะครับ

 

<CENTER></CENTER>
[SIZE=-1]
<DD>นกน้อยคล้อยบินตามเดียวดาย
คิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมอง
ขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครอง
หลงใหลหมายปองคนปรานี
ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน
ขาดญาติบิดรและน้องพี่
บาปกรรมคงมี
จำทนระทม <DD> <DD>ท้องฟ้าสายัณห์ตะวันเลือน
แสงลับนับวันจะเตือนให้ใจต้องขื่นขม
หากเย็นลงฟ้าคงยิ่งมืดยิ่งตรอมตรม
ชีวิตระทมเพราะรอมา
จวบจันทร์แจ่มฟ้านภาผ่อง
เฝ้ามองให้เดือนชุบวิญญาณ์
สักวันบุญมา
ชะตาคงดี </DD>[/SIZE]

 

ความฝันอันสูงสุด

ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึกทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ ขอฝ่าฟัน ผองภัยด้วยใจทะนง

จะแน่วแน่ แก้ไขในสิ่งผิด จะรักชาติ จนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตาย หมายให้เกียรติดำรง จะปิดทอง หลังองค์พระปฏิมา

ไม่ท้อถอย คอยสร้างสิ่งที่ควร ไม่เรรวน พะว้าพะวังคิดกังขา
ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป

นี่คือ ปณิธานที่หาญมุ่ง หมายผดุงยุติธรรม อันสดใส
ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด ยังมั่นใจรักชาติ องอาจครัน

โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
จงยืนหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทอดผองไทย

 

ท่านพี่อารมณ์แปรปรวน นะคะ

เพลงคนละฟิลลิ่งเรย

ตามมะทัน เกือบตกเหว

อารมณ์ไหนๆ ก็ไม่ดีต่อสุขภาพใจทั้งนั้น

ชิวๆ ดีกว่านะคะ

เวลาจะรักษาอาการช้ำในอกให้เอง

เสียสละเพื่อเธอมิฉันเพื่อฉัน

 

ขอบคุณค้าบบบ

พยายามทำอยู่ทุกวัน

เผลอก็รู้ รู้ก็ไม่เผลอ

เกิดดับ ก็ดูไปตลอดเวลาค้าบ

ภูมิธรรมก็จะเพิ่มพูน ปู๊นๆๆ ไปเรื่อยๆนาค้าบ

เต็มเมื่อไร ก็สุกคาต้นละค้าบบบ

อะไรเอ่ยถ้าต้องการก็จะหนีไกล

เมื่อไม่ต้องการอะไรจริงๆ ได้เมื่อไร

ก็วิ่งมาหาเอง โดยมะทันตั้งตัว

ปล. อารมณ์โกรธของเขาคนนั้น 1 วัน

แปรเป็นอารมณ์งอนของเขาคนนั้น 7 วัน ก่าจะดับ

ตอนนี้เขาคนนั้นยิ้มได้ละ ดูหนอ อารมณ์แปรเปลี่ยนได้ตลอด

มิคงทน เหมือนมีกิเลสคอยเลี้ยง

พอหมดเชื้อก็ดับ แล้วก็เกิดใหม่เมื่อมีเหตุปัจจัยมากระทบ

ก็สร้างเรื่องราวให้หลงไปอีก ดูแล้วก็อนิจจัง ไม่เที่ยงหนอ

ดีหน่อยรอบนี้ ไม่หลงไปกะเขา ดูเขาเล่นละครไปคนเดว

พอเขาเบื่อก็เลิกเอง พอมีปัจจัยก็เล่นใหม่

เป็นคนหลงเวทีซะงั้น เรามาดูขอบเวทีแทน

ชวนให้ลงเวที เขาว่ายังไม่ถึงเวลา

ยังชอบแสงสีเสียง มานร้าวจายยย ซะจริงจริง

 

แจ่ม

แต่ คนเรามีหน้าที่ เป็นภรรยา อยู่ก็มีหน้าที่

ถ้าเรารู้ทันกิเลสแล้ว เราก็มีสุข แต่ต้องคอยหาเหตุ
ให้เขาพ้นทุกข์ด้วย

แม้ว่าจะเป็นปัจจัยภายนอก คือ เรา ไม่ใช่ตัวสามีเอง แต่เรา
ก็สามารถทำเหตุใกล้ให้เขาเข้าถึงได้ ยิ่งเป็นสามีภรรยากัน
การคุยอย่างเปิดใจนั้นทำได้ แต่ต้องไม่บ่อยจนเขาอาจเผลอ
คิดว่าเป็นละคร

การเปิดใจ ก็เปิดที่เรา ให้คุยไปในเรื่องอื่นๆ ข้างนอก แต่เป็น
ความจริงที่เขาก็รู้เหตุการณ์นั้น แล้วเราก็อธิบาย ความรู้สึก ของ
เรา ว่าเรามีวาระจิต และการกระทำอย่างไรออกไป ดีก็พูด ไม่ดีก็
พูด -- นอกจากเขาจะได้สดับมรรควิถีโดยไม่รู้ตัวแล้ว ยังได้การ
วางใจ การนอนใจ ที่ทั้งคู่ ไม่มีอะไรปิดบังต่อกัน

แต่เน้น ทำบ่อยไม่ดี เพราะเขาก็เห็นกิเลสของเราที่ไม่สิ้น เขาจะ
เอาไปเป็นเหตุคว่ำการแสดงของเราให้เป็นละครไป

ก็ต้องเลือกกาลเวลาให้เหมาะสม สนทนาธรรมตามกาล

 

เพลง มันฟิลลิ่งเดียวกันนะ

เพลงแรก เพื่อสุญญตา ค่อยโน้มไปจากสภาวะความเป็นจริงที่ปรากฏ

เพลงที่สอง ก็เอาสุญญตา แผ่ออกไปไม่มีประมาณ

 

ได้ยินเสียงแว่วดังแผ่วมาแต่ไกลไกล.........ชุ่มชื่นฤทัยหวานใดจะปาน
ฟังเสียงบรรเลงกับเพลงประสาน.........จากทิพย์วิมานประทานกล่อมใจ

ใกล้ยามเมื่อแสงทองส่อง.........ฉันคอยมองจ้องฟ้าเรืองรำไร
ลมโบกโบยมาหนาวใจ.........รอช้าเพียงไรตะวันจะมา

เพลิดเพลินฤทัยฟังไก่ประสานเสียงกัน.........ดอกมะลิวัลย์อวลกลิ่นระคนมณฑา
โอ้ในยามนี้เพลินหนักหนาแสงทองนวลผ่องนภา.........แสนเพลินอุราสำราญ

หมู่มวลวิหคบินผกมาแต่รังนอน.........เฝ้าเชยชิดช้อนลิ้มชมบัวบาน
ยินเสียงบรรเลงดังเพลงขับขาน.........สอดคล้องกังวานซาบซ่านจับใจ

 

เมื่อไร้เหตุปัจจัยเกิด

ก็ไม่มีสิ่งใดเกิด

รอดูด้วยจิตสงบ

ราบเรียบมิกระเพื่อม

แม้แต่อากาศก็ไม่เคลื่อน

แต่ทำไมความคิดยังเคลื่อนได้

จิตหนึ่งสงบ จิตหนึ่งเคลื่อน

ยังงั้นหรือ

 

ข้อความบังเอิญ....
พอดีมีเพื่อนส่งมาให้ อ่านแล้วรู้สึกดี ยาวไปนิ แต่ก็อยากให้ทุกคนอ่าน
ข้อความบังเอิญ....
"มีคนเคยบอกว่า...ชีวิตคือความบังเอิญ..แต่ความบังเอิญบางครั้งก็เปลี่ยนแปลง..มุม
มองเราใหม่ทั้งชีวิต "
ผมไม่เคยเชื่อในข้อความนี้...จนกระทั่งวันธรรมดาวันหนึ่ง ที่ผมเปิดมือถือขึ้นตอนเช้า
ผมได้รับข้อความ SMS บอกว่า ผมมีข้อความเสียงฝากไว้ ใน Voice Mail Box ของ
ผมให้โทรเข้าไปฟัง...
ผมกด เข้าไปฟัง แต่พอฟัง...ผมกลับรู้สึกแปลกใจใหญ่เพราะเสียงของคนที่ฝา
กข้อความไว้นั้นผมไม่คุ้นเอาเสียเลย...
และยิ่งฟังข้อความที่ฝากไว้...ยิ่งน่าจะไม่เกี่ยวกับผมเลยด้วยซ้ำ แต่เสียงเศร้า ของ
ชายสูงวัยนั้น ทำให้ผมสะดุดใจผมอย่างยิ่ง
"ชัย...นี่พ่อนะ พ่อพยายามติดต่อลูกหลายครั้ง แต่ติดต่อไม่ได้ คือ พ่อต้องเข้ารพ.ไปผ่า
ตัดอาทิตย์หน้า และหมอให้พ่ออยู่ที่
โรงพยาบาลตั้งแต่พรุ่งนี้..ที่บ้านไม่มีคนอยู่..ถ้าลูกว่างก็แวะมาได้ที่ โรงพยาบาลโคราช
บางทีพ่ออาจจะเหลือเวลาไม่มาก......"
เสียงปลายทาง..สิ้นสุดลง ผมอึ้งและ...งง กับข้อความที่เพิ่งฟังจบไป อยู่พักหนึ่ง
ผมไม่ได้ชื่อชัย...และผม ก็ไม่มีพ่ออยู่โคราช พ่อผมเสียไปนานมากแล้ว...
ผู้ชายคนนั้นคง..กดเบอร์โทรผิด ผมคิดแค่นั้น และพยายามไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งฟัง
มา
ทำไมต้องสนใจ????..มันไม่เกี่ยวกับผม..!
แต่ตลอดวันนั้น เสียงล้าๆ เหนื่อยๆ ของชายคนนั้นที่ฝากไว้ใน V oice Mail Box วน
เวียนเข้ามารบกวนใจผมเป็นระยะ...
ผมได้แต่คิดว่า ผมมีสิทธิ์ที่จะลืมมัน? มันไม่ใช่หน้าที่อะไรของผมที่จะต้องสนใจ กับแค่การ
ฝากข้อความผิดเบอร์...
แต่ประโยค " บางทีพ่ออาจจะเหลือเวลาไม่มากนัก......" มันทำให้ผมรู้สึกแย่ หาก
ไม่ลุกมาทำอะไรสักอย่าง
ผมตัดสินใจโทรกลับไปที่หมายเลขที่โทรมาฝากข้อความไว้....ซึ่งเป็นโทรศัพท์บ้าน...
ผมโทรไปหลายต่อหลายครั้ง ไม่มีคนรับสาย....ใช่ป่านนี้เค้าคงอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
ผมได้แต่ถอนใจและพยายามบอกว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว...
แต่ตอนเย็นของวันนั้น ในที่สุด ความสำนึกดี..(ที่มีอยู่ไม่มากนักในตัวผม)
ก็(ดัน) ดลบันดาลในให้ผม หาทางออกได้ว่า ผมน่าจะลองโทรไปหาเบอร์มือถือที่ใกล้
เคียงกับผมดู
เผื่อบางที อาจจะมีเบอร์ใด...ที่อาจจะเป็น ลูกชายของคนที ่ฝากข้อความไว้ก็ได้
เพราะถ้ากดผิดได้แสดงว่าหมายเลขคงจะห่างกันไม่มาก
ผมตัดสินใจไล่...กดเบอร์มือถือ ที่ใกล้เคียงกับเลขหมายโทรศัพท์ของผม ตั้งใจว่าจะกด
แค่สิบเบอร์แรก...เท่านั้น
โดยเรียงจากเลขที่ใกล้เคียงกันมากที่สุด...ผมทำมันด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่
นักหรอก..
เพราะมันไม่สนุกเลยที่คุณจะต้องโทรไปหาใครที่ไม่รู้จักแล้วบอกเค้าว่า
"สวัสดีครับ คุณชื่อชัยหรือเปล่าครับ...ผมเป็นคนที่มีเลขหมายโทรศัพท์มือถือ ใกล้เคียง
กับคุณ คือ คุณพ่อคุณคงกดเบอร์ผิด
และฝากข้อความไว้ที่ Voice Mail ของผม คือ ท่านบอกว่า เค้ากำลังจะเข้าผ่าตัดที่
โรงพยาบาลทีโคราชอาทิตย์หน้า.... "
ทายซิครับ...ผมได้รับคำตอบ....อะไรบ้าง?
บ้างก็วางสายใส่อย่างไม่ปราณี...
บ้าง..ก็ถามกลับมาว่า คุณบ้าหรือเปล่า?
แต่คำตอบยอดน ิยมที่ผมได้รับ...คือ...."ขอโทษนะค่ะ...ดิฉันไม่ซื้อประกัน
ตอนนี้...และทำบัตรเครดิตครบทุกธนาคารแล้วค่ะ"


ผมอยากจะบ้าตาย..ผมไม่ได้พูดอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องประกัน กับ
บัตรเครคิตซะหน่อย..เฮ้อ...
บางที...คนสมัยนี้ คงยุ่งเกินกว่าที่จะ คุยกับคนแปลกหน้า..ก็ได้...มั้ง

 

เจ๊................

อันนี้ แจ่มเอง หรือ ไปขนมาจากไหนอะ

 

ไหลมาใจของเราเอง

 

แจ่ม

ค่อยๆลดการจงใจลงนะ จะเห็นชัดมากขึ้น
( น่าจะเห็นการจงใจที่มันแผ่วๆ ละเอียดๆ )

แล้วจะเข้าใจ

ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องให้มันเกิดเอง