กาย จิต ใจ ใครคือเรา

สันดานนั้น สันดานเดิม ของเธอหรือ
ท่าอย่าถือ สันดานนั้น ก็เราหนอ
เราคือเรา เขาคือเรา จริงป่าวน้อ
ไม่มีเรา ไม่มีเขา จริงป่าวเนี่ย
ไร้ตัวตน ไม่มัวเมา หลงกิเลส
นั่นก็ใช่ นี่ก็ใช่ บรรลัยหนอ
รู้ไม่รู้ ก็มั่วเขลา มัวเมาพอ
ใจเลิกหลง เลิกมัวเมา อวิชชา
เขาว่าดี ก็อย่าดีไปตามเขา
เขาว่าเรา ไม่มีเรา ก็แล้วกันหนอ
จะมีไร ไม่มีไร ก็แค่นั้น
นั่นแหละพอ ดูก็รู้ รู้แค่นั้น
พอไหมเธอ

 

เหมือนเราอยู่ในสถานที่ที่อยู่เป็นปัจุบัน
มีวัตถุ มีเสียง มีการเคลื่อนไหว
แต่จริงแล้วมันก็เป็นของมันอย่างนั้น
เรา สักว่ารู้ สักว่าได้ยิน สักว่าเห็น
ตัวหาย ใจหาย มีแต่สภาวะรู้

ปล. จิตอย่าเผลอส่งนอก และ อย่าเพ่งเข้าใน แต่ ให้อยู่กลางๆ

 

เป็นอย่างนั้น ไม่มีเรา ไม่มีเขา คำพระพูดไว้ถูกแล้ว

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หลงเข้ามา, เซ็ง สัน ดาน, สันโดษ, k.kwan </TD></TR></TBODY></TABLE>
หุหุ ทำอะไรกันอยู่

 

ดีใจหนา มีเพื่อนมา เอ่ยเฉลย
ไร้ตัวตน ไม่ต้องหวั่น คำใครเลย
เราไม่มีตัวตน เพียงอักษร
สิ่งใดดี สิ่งใดเพื่อ ปัญญาของ
ผองพี่น้อง สรรพสัตว์ ร่วมกรรมเวร
มาร่วมกัน จรรโลง พระศาสนา
ให้ก้องไปในโลกา ทั้งสามภพ
รู้เท่าไร บอกเท่านั้น นั่นแหละดี
ยังไม่รู้ ก็ไม่บอก แจ้งแถลงไข
มันยังไง ยังไม่รู้ จะบอกไงนี่
ถ้าเพื่อนรู้ ก็บอกไป ยังไงก็ดี
เป็นทางเดิน มีคนเดิน เพลินไปแล้ว
ถ้าเพื่อนแก้ว บอกต่อย่อมยังผล
ให้เวไนยสัตว์ พ้นโคลนตม
ใครไม่สมใจเขา ก็ปล่อยเขาไป

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>สันโดษ, เซ็ง สัน ดาน, หลงเข้ามา,เสมอ</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หลงเข้ามา หลงแล้ว หลงต่อหนอ
เลิกหลง ก็ยังหลง ในเลิกหรือหนอ
หลงตามเฝ้า หลงตามดู พอไหมน้อ
หรือเลิกหลง มาเฝ้าต่อ เป็นเวรยาม

 

ที่ยกมาไม่ใช่ให้ยึด เต๋า
แต่อธิบาย จิต คือ พุทธะ
ลองพิจารณาเถิด
ค่อยๆดับอยาตนะทีละตัว ด้วยสักว่ารู้

 

หุหุ เซ็ง สัน ดาน

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>อวิโรธนะ, เซ็ง สัน ดาน, สันโดษ, หลงเข้ามา, k.kwan </TD></TR></TBODY></TABLE>
สนุกกันใหญ่

 

สันดานใคร เซ็งใคร ก็เซ็ง
อารมณ์หนอ มันเกิดแล้ว ก็ตามดู
เท่านั้นพอ เราหนอเรา ยังมีเรา
เขลาไม่พอ ต้องพิจหนอ รู้หนอ
ขอว่าไป ถ้าจะเกิด เมื่อไหร่
ก็เมื่อนั้น บารมีพลัน เต็มฝั่ง
วันฟ้าใส พละเต็ม อินทรีย์กล้า
ฟันฝ่าไป ชนะไซร้ ตัวเรานั้น
ไม่มีเรา เขาก็ไม่มี
ทุกสิ่งมีอยู่ ตามธรรมชาติ
ดาษดื่นมา เป็นอย่างนั้น
นั่นเองหนอ มีแต่เรา
เฝ้าแต่ฝัน บรรเจิดปลอม
ทุกข์ในสุข ทุกข์ในทุกข์
ไม่รู้ตัวมัวเมาเอย

 

เหมือนเรานั่นอยู่ในที่มืดสนิทก็ได้
เป็นเหมือนส่วนหนึ่งของความมืด
ไม่เห็นอะไร แม้ตัวเรา
ความรู้สึกก็ไม่มี มีแต่รู้

 

ทำไม มีแต่ คน เซ็ง สันดาน สันโดษ เสมอ???


อวิโรธนะ, เซ็ง สัน ดาน, สันโดษ,

-*-

 

สันโดษ วิเวก อันเดียวกัน
ใช่ป่าวจ๊ะ จะวิเวก ตัวคนเดียว
หรือสันโดษ ตัวโดดเดียว
เพื่อนมากมี หลายสีสรร
ช่างจำนรร สร้างสรร
มาหยอกล้อ ตลกบ้าง ว่ากันไป

 

ให้พิจารณา ด้วยโยนิโส
แล้วทำสมาธิเข้าไปหาคำตอบ
สางสิ่งที่เกิดกับใจ ด้วยการเห็นไตรลักษณ์
สางไป สางไป สางไป จนเหลือแต่ตัวรู้
ทำไปเรื่อยๆจนใจมันรับเป็นอารมณ์
นั่นแหละรสของความว่าง
แต่สิ่งที่ เซ็งสันดาน อธิบาย เป็นการสางจนว่าง
เป็นส่วนหนึ่งของสภาวะ โดยแค่ สักว่ารู้

 

ไหนๆก็มากัน สะพรั่งพร้อม
ช่วยฝากธรรม เป็นการบ้าน
บ้างดิหนอ จะได้ฝึก จะได้ฟัน
ปั่นสองล้อ ตามไปติดต้นคอ
หายใจรด ตดใส่เอย

 

คุณขวัญตามข่าวบ้างรึเปล่า
ภิกษุเตโช เกเรอีกแล้วนะ

 

ปล่อยเขาหนอ พระท่านว่า
แล้วแต่กรรมของเวร
พระต้องปล่อยให้พระ
ด้วยกันเขาว่าความ

 

แหม แต่กว่าจะปล่อยได้
เล่นไปหลายหน้าเลย หุหุ

 

คนหลงผิด ก็ด้วยเพราะ
สันดานเดิม นั้นหนอ พ่อหลงผิด
จะไม่รู้ หรือรู้ ก็ไม่รู้หนอ
เห็นเขาจ้อ มาดมั่นว่ากันไป
อันโลกุตตระ เข้าถึงไหม
ฉันไม่รู้ เฝ้าถามอยู่
ก็ไม่บอก หลอกให้หลง
ใครพิจตาม ถ้ามีสติ
ก็รอดพ้น ส่วนใครหลง
ตามเงา เขลาเปล่าเอย