จิตอิสระ

คุณผีเสื้อ เราไม่รู้เลยไม่อยากแนะนำ
แต่มีเรื่องมาเล่าให้ฟังเล่นๆนะ
อย.ไม่รับรองเหมือนเดิม
แต่เราสะกิดใจมากเลยมาคุยให้ฟัง
คือสามีเราเนี่ย เค้าทำสมาธิได้ดีกว่าเรา
จิตเค้านิ่งกว่า สติดีกว่า
เค้าเล่าให้ฟังว่าเทียบกับเมื่อก่อน
เค้ารู้สึกเหมือนเห็นสิ่งต่างๆเคลื่อนที่ช้าลง
เล่นเกมก็เห็นมันช้าลง
เราเข้าใจว่าจิตเขาคงจะละเอียดขึ้น (เราคิดเองน่ะ)
เราเลยคิดว่า ถ้าเราเห็นสิ่งต่างเคลื่อนที่ช้าลง
เราน่าจะเห็นวงจรเกิดดับได้ชัดเจนตลอดสายมากขึ้น

ปล.สามีเน้นฝึกสมาธิ ยังไม่วิปัสนา เพราะเหตุผลส่วนตัวของเค้าอะนะ

ความเห็นส่วนตัวนะ เลือกทางแล้วพิจารณาดูให้สุดๆไปเรย
จะเบื่อ จะสับสน ก็ทำไปให้สุดๆ ไม่ลองไม่รู้นิ
ทำไปเรื่อยๆ คงเห็นผลได้ ถ้าไม่เห็นผลค่อยหาวิธีใหม่
ทำ สองอย่างควบกันไปเรย ทั้งหลับตา ลืมตา
ดีกว่าหายใจทิ้งไปวันๆเนาะ

เล่าสู่กันฟังเพื่อพิจารณาก็แล้วกันนะ
ตอนนี้ก็สับสนเหมือนกัน แต่ก็เลือกทำทั้งสองอย่าง

 

ทางสายกลางแต่กลางของแต่ละคนก็ไม่เท่ากันต้องหาตรงกลางของตนเองให้เจอ สมถะก็ต้องมี วิปัสนาก็ต้องใช้ เพราะฉะนั้น น้องพลับขอ 2 เลย หุหุ

 

นี่ล่ะครับ สิ่งที่ดี เพราะ มันแยกจากการไม่ได้ ต่างก็ต้องเติมเต็มให้กันเสมอ
สมถะ เป็น ฐานที่ดี สำหรับวิปัส
วิปัสอย่างเดียว เหนื่อย ก็มาพักจิตที่สมถะ
วิปัสลุโสดาแล้ว ลำดับต่อไป ต้องเพียรละกิเลส ก็ต้องมาอาศัยสมถะข่มอยู่ดี
มีประโยชน์มหาศาลทั้งสองอย่างครับ ^-^

 

ถ้าลุโสดาแล้ว ย่อมรู้ทางเดิน จะไม่โลเลเบือนหน้าไปไหน

จะเริ่มมุ่งตรง สู่พระนิพพาน

ข้อความข้างต้นนั้นสำคัญ ต้องให้ความสำคัญ และต้องพยายามหา
คำจำกัดความที่ถูกต้อง ถ้าเรายังไม่เข้าใจ

การทำวิปัสสนาได้ ก็คือ การละอกุศลที่เกิดขึ้นได้ หรือ ละอกุศลที่จะเกิด
ขึ้นได้ นั้นคือที่มาของการปิดอบายทั้งปวง ภาวะความรู้จะต้องสรุปและ
ให้ความแจ่มชัด เรียกได้ว่า รู้ตัวว่าไม่มีทางลงอบายได้อีก ไม่มีทางลง
นรก หรือ ไปส่วนทุคติใดๆได้ ดังนั้น การยึดมั่นทำฌาณเพื่อปิดอบาย
เพื่อปรุงภพ เพื่อหวังภพที่สูงเพื่ออยู่จะมลายหายไปจากใจ เพราะศรัทธา
ที่เกิดขึ้นเต็มเปี่นยมต่อพระพุทธองค์ รู้ชัดในคำสอนของพระพุทธองค์
ว่าไม่มีบิดพริ้วเป็นอื่น

ดังนั้น วิปัสสนา จะเป็นงานหลัก งานเดียว ตลอดสาย

สมาธิ สำคัญตอนไหน ก็ตอนที่วิปัสสนาไปแล้วพบว่าตัวเองติดสภาวะ
ไม่สามารถแยกแยะ รูป ออก อีกทั้งไม่สามารถระลึกได้ทันว่าเกิดอะไร
ขึ้นกันแน่ที่เป็นสาเหตุแห่งทุกข์ที่ติดข้อง นั่นก็เพราะสมาธิไม่พอ ซึ่งก็
ไม่ได้แปลว่าต้องไปทำฌาณอะไรเลย แค่ทำอะไรให้ใจสงบหายฝุ้งซ่าน
หายหงุดหงิดรำคาญเท่านั้นพอ

ก็เหมือนสภาวะปรกติทั่วไป เวลาเรา นึกอะไรไม่ออก เราต้องนิ่งลงชั่ว
ครู่ เพื่อพยายามระลึก เผอิญวิปัสสนานั้นเป็นการระลึก นาม หรือ อารมณ์
ซึ่งมันไม่คงทน เกิดขึ้นและดับไปแล้ว โอกาสจะระลึกจะยาก ไม่เหมือน
การระลึก รูป เช่น กระเป๋าหาย ถ้าเราระลึก รูปกระเป๋า รูปการวาง การเดิน
หรือ กิจกรรม อาจะทำให้เราระลึกได้ เพราะรูปนั้นเกิดแล้วก็บันทึกเป็นสังขาร
มีความคงทนกว่า

ดังนั้น การกล่าวว่า ทางเดินของการหลุดพ้น จะต้องอาศัยการทำสมาธิให้
สูงๆไว้นั้น ไม่จำเป็น เราไม่ต้องกลัวไปตกนรก ทันทีที่รู้จักการวิปัสสนาที่
ถูกต้อง จะรู้ว่า ไม่ต้องกลัวนรกอีกแล้ว สมาธิจึงเป็นกิจกรรมที่เอามาช่วย
เอามาเสริมเท่านั้น เพื่อให้เราสามารถระลึกอารมณ์ หรือ นามที่เกิดขึ้นเป็น
สภาวะทุกข์ เพื่อสาวหาเหตุแห่งทุกข์ ก็เท่านั้น

แต่หากยังปรุงอยู่ว่า สมาธิคืองานหลัก วิปัสสนาเป็นเพียงงานรอง เพราะว่า
กลัวตกอบาย หรือ ได้ภพภูมิไม่ดี นั้นเริ่มเป็นที่มาที่เปิดให้ราคะทำงาน เริ่ม
เกิดกลัว อยาก ไม่ต้องการ เกิดขึ้น แล้วก็นำพาเราไปสู่ความชอบใจในความ
สงบ ความว่าง ติดอวิชชาในที่สุด

 

เช่น

สมมติว่าดวงจิตเรากำลังเที่ยวนรก เพราะเสพอารมณ์อยาก หรือทุกข์ทน
บางประการ แล้วถลำไปกับอารมณ์อกุศลนั้นๆ ก็จะยิ่งถลำสู่ภพนั้นลงไป
เปรียบดั่งเห็นไฟ แล้วตกใจทุรนทุราย ก็จะยิ่งไม่หลุด การใช้สมาธิอาจ
จะข่มภาพนั้นได้ แต่ก็เหมือนเรารู้ว่าเครื่องบินกำลังจะตก แรงดึงดูดของโลก
เริ่มทวีกำลังขึ้น โอกาสที่อารมณ์อกุศอื่นจะแทรกก็ยังมีอยู่และแรงขึ้น

แต่ทว่า หากเป็นกำลังของวิปัสสนา เมื่อเห็นไฟ ก็อาจะถลำไปดูว่าเป็นไฟ
แต่แล้วก็สักแต่ว่ารู้ ว่าดู ไฟเป็นเพียงของถูกรู้ถูกดู ภพของไฟก็ทำอะไรเรา
ไม่ได้ เมื่อเรารู้ว่เครื่องบินกำลังจะตก แต่เรารู้ว่าก็แค่มันเกิดขึ้น รับรู้สักแต่
ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น ใจของคุณจะมีพระธรรมแห่งความสงบเย็นห่อหุ้ม ไม่มี
ทางที่อกุศลจะแทรกได้ แทรกเข้ามาก็เห็นเป็นเพียงของถูกรู้ ถูกดู มีภาวะ
ห่าง ไม่ส่งถึงจิต อยู่นอกๆ ไม่ใช่เรา นั้นแหละครับปิดอบายทั้งปวง

ยิ่งกว่านั้น นักวิปัสสนาจะทราบดีว่า หากวิปัสสยาญาณอ่อนกำลัง จิต
เขาไม่ได้ออกไปฟุ้งเสพอารมณ์ แต่จิตเขาจะหลบเข้าไปทำสมาธิอัตโนมัติ
นี้ดูดีๆ ก็เหมือนคนทำประกันไว้สองบริษัท มีแต่ได้กับได้

 

มีแต่ได้กับได้ หุหุ

 

มีแต่ได้กับได้ หุหุ

 

ถ้าไม่สงสัย และไม่อยากถาม แค่รู้รู้รู้ตาม จะถามทำไม เมื่อก่อนช่างถาม ถามเพราะสงสัย สงสัยอะไรก็รู้รู้เอง จะรู้รู้ไหมสงสัยจึงถามแต่รู้รู้ตามแล้วถามทำไม ไม่รู้ไม่ถามเพราะถามสงสัย สงสัยทำไม แค่รู้รู้ตาม

 

ข่าวสั้น


<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=305 border=0><TBODY><TR><TD width=21 background=images/box_news8.gif bgColor=#e6e6e0 rowSpan=2></TD><TD vAlign=top bgColor=#e6e6e0>แพนด้ายักษ์ 3 ตัวหายไปจากศูนย์เพาะพันธุ์หลังเหตุแผ่นดินไหว</TD><TD vAlign=top width=8 background=images/content_news4.gif rowSpan=2></TD></TR><TR><TD vAlign=top bgColor=#e6e6e0> ทางการจีนรายงานว่า แพนด้ายักษ์ 3 ตัวหายไปจากศูนย์เพาะพันธุ์แพนด้าชื่อดังที่สุดในโลกของจีน และมีเจ้าหน้าที่ 5 คนเสียชีวิตแถมบ้านแพนด้าพัง 32 หลังจากเหตุแผ่นดินไหว</TD></TR></TBODY></TABLE>

* ใครรู้ตัวว่าเป็นหนึ่งใน 3 ก็รายงานตัวเล่นๆ กันนะ


refer : http://www.matichon.co.th/news_detail.php?id=31687&catid=6

 

รู้ไปรู้มา ตามไปตามา เออแน่ะ ตัณหา พารู้พาตาม

รู้ไปรู้มา ตามไปตามา เออแน่ะ ตัณหาจับมืออวิชชา พารู้ว่างสว่างใส

โชยอ่อนๆ ละมุนละไม มองไม่เห็น พระท่านชี้ให้ดูถึงเห็น



หงอย แต่ก็สุขใจ

จิต มันร้ายไม่เบา !!!

เกิดเองแท้ๆ เมื่อไหร่ หมดความเป็นเรา

 

แล้วกลัวไหม ที่หมดความเป็นเรา
แล้วคิดว่า ถูกทางไหม ที่หมดความเป็นเรา

 

ยิ่งหมด ยิ่งรู้ถูก นะขอรับ

เพราะลงรอยกับคำว่า เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด
ยิ่งภาวนามาก ยิ่งไม่ได้อะไรเลย ไม่เอาอะไรเลย เหตุนี้จึงเป็นไป
เพื่อการหลุดพ้น

ตรงตามพุทธพจน์อยู่ ยิ่งซึ้งในพุทธะกรุณา

 

Eveta Peron พาดูจิต

DON'T CRY FOR ME ARGENTINA

It won't be easy, ( มันไม่ง่าย )
you'll think it strange ( คุณอาจคิดว่ามันแปลก )
When I try to explain ( เมื่อเราพยายามอธิบาย )
how I feel ( รู้สึก เป็นเช่นไร )
That I still need your love ( จำเป็นต้องใช้ฉันทะของเรา )
after all that I've done. ( ตลอดจนวิมังสาต่อผลที่ได้ )
You won't believe me ( คุณอาจไม่เชื่อ )
All you will see ( แต่ทุกคนจะได้เห็น )
is a girl you once knew ( นี่แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณก็รู้จัก )
Although she's dressed up ( คนธรรมดาที่เคยมัวแต่แต่งตัว )
to the nines ( ตั่งแต่ค่ำ )
At sixes and sevens with you ( ยันเช้า ก็ภพภูมิมนุษย์ธรรมดาๆนี่แหละ )
.
I had to let it happen ( ก็แค่ปล่อยให้มันเกิด อย่ากะเกณฑ์ หรือ กำหนด)
I had to change ( ต้องเปลี่ยนความคิดเดิมนะ )
Couldn't stay ( ลำพังทำแบบเดิมๆ ไปไม่รอดหรอก )
all my life down that hill ( จิตเราเหมือนไหล ตกหุบเหว )
Looking out of the window, ( แต่ก็เหมือนแค่การมองผ่านหน้าต่าง )
staying out of the sun ( อยู่ห่างๆจากสิ่งเร้าร้อน )
So I chose freedom ( เพราะฉันเลือกจิตอิสระ )
Running around ( ปล่อยให้มันหนุมวนรอบ )
trying everything new ( ลอง รู้สึก ถึงสิ่งใหม่ไปเรื่อยๆ )
But nothing ( แต่ไม่ต้องหมายรู้อะไร )
impressed me at all ( กลับ รู้ชัด ทั้งหมด )
I never expected it to ( อย่าคาดหวังว่าจะได้อะไร )
.
Don't cry for me Argentina ( หยุดทนทุกข์เถิดชาวเรา )
The truth is ( นี้คือสัทธรรม )
I never left you ( ที่ไม่เคยจากคุณไปไหน )
All through my wild days ( แม้นกับวันที่ทุกข์ขนัด )
My mad existence ( กิเลสอนุสัยมันจะผุดขึ้นให้รู้ว่ามี )
I kept my promise ( เชื่อฉันเถอะ )
Don't keep your distance ( อย่าถอยห่างจากสิ่งที่ฉันชี้ชวนเลย )
.
And as for fortune, ( ไม่ว่าทรัพย์สมบัติ )
and as for fame ( ไม่ว่าจะชื่อเสียง )
I never invited them in. ( ล้วนอย่าไปเชื้อเชิญ )
Though it seemed to the world ( เพราะมันเป็นของโลกๆ )
they were all I desired. ( มันเป็นเพียงตัณหา )
They are illu.sions ( มันเป็นอุปาทานทั้งสิ้น )
They're not the solutions ( มันช่วยแก้ไขอะไรไม่ได้จริงหรอก )
they promised to be ( ถึงมันจะเหมือนจะเป็นอย่างนั้น )
The answer was here ( แต่คำตอบแท้จริงอยู่ตรงนี้ )
all the time ( อยู่กับคุณตลอดเวลา )
I love you and ( ฉันกรุณาบอกต่อคุณ )
hope you love me ( หวังว่าคุณจะกรุณาฟังฉัน )
.
So I chose freedom ( ฉันนั้นเลือกวิถีจิตจิตอิสระ )
Running around ( ปล่อยให้มันหมุนวนรอบติ้วๆ )
trying everything new ( รู้สึก กับสิ่งใหม่ๆ )
But nothing impressed me at all( อย่าไปชอบใจ หรือ ไม่ชอบใจ ทั้งหมดทุกภาวะที่ปรากฏ)
I never expected it to ( อย่าไปคาดหวังไว้ก่อน )
.
Don't cry for me Argentina ( ไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไป นะ ชาวเรา )



* แปลโดยเกรี่ยงพุทธ

* Eveta Peron คือ สตรีหมายเลข 1 ของ อาร์เจนติน่า ที่ช่วยสามีฝันฝ่า
อุปสรรคทางการเมือง แต่ในขณะที่ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์ ก็พบว่าตัวเองเป็นโรค
ร้ายที่จะต้องเสียชีวิตในไม่ช้า ( ถ้าจำไม่ผิด )

 

วันนี้ท่าจะไม่เหมือนเมื่อวาน
ชิมิ ชิมิ หนอ

 

วันนี้ดูหนังแล้วทำให้คิดถึงสิ่งที่ครั้งนึงเคยอยู่ด้วยกัน
สัญญาเก่าก็พาความคิดถึงสิ่งที่เคยอยู่ใกล้กัน
วันนี้เค้าจากไปและไม่หวนกลับและต้องยอมรับกับการจากไป
ส่งจิตออกนอกก็เป็นเช่นนี้ สิ่งที่เคยมีตอนนี้จากไป
อารมณ์ส่งออกบอกเล่าให้ได้แต่ใครเข้าใจบ้างน่าจะมี
ตอนนี้รู้อยู่ก็ขอหายใจเพื่อให้เศร้าใจจะได้ดับลง

 

เศร้าอยู่ที่ จิต มิใช่ใจ ชิมิ...ชิมิ...สันโดษ ยังรักอยู่นะเอย นะเอย

 

ความพัดพลากเราห้ามไม่ได้
รวมทั้งความตายก็ได้ทุกคน
คนหนึ่งต้องตายแต่อีกคนอยู่
แต่ที่รู้คืออยากให้อยู่กับเรา
ตอนเกิดนั้นดีและมีความสุข
แต่ตายเป็นทุกข์ที่ต้องพลัดพลาก
ก็เป็นความจริงที่ต้องปรากฏ
ใครใครต้องพบพบกับความตาย
ตายเกิดตายเกิดพลัดพลากกันไป
ไม่มีใครใครหนีได้เลยเอย

 

เราจะขัดจิตใจ ให้ปราศจากเครื่องเศร้าหมอง ขัดจนไม่มีสิ่งเศร้าหมองอะไรให้ขัด จนสุดท้ายแล้วเราจะทิ้งจิตใจนั้นเสีย

 

...........................​

* อยากจะลืม ใครสักคน......เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น......ปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงครา......แรกที่เราพบกัน...​

มรสุมที่หาดสีทอง......นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัว......ตัวของเราหนาวสั่น
สื่อดวงตาสัมพันธ์......อบอุ่นพลันสองเรา...​

** ความ รักเราเคยสดชื่น......แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม......เมื่อลมพายุหอบฝน มา
เธอไม่ยอม บอกเหตุผลใดใด......ปล่อยฉันไว้กลางฝน...​

มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น......ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศ......แต่ไม่อาจห้ามใจ
อยากมีเธอชิดใกล้......แต่เธอคงไม่คืน...​

(ซ้ำ **)​

(ซ้ำ *)
ที่เธอลาฉันไป... ที่เธอลาฉันไป...
ที่เธอลาฉันไป... .​

................................​

 

กายบอกอย่างหนึ่ง จิตบอกอย่าง แต่ผู้รู้ก็บอกอีกอย่างหนึ่ง หุหุ จะเชื่อใครดีหนอ หุหุ เลือกไม่เชื่อใครเลยดีกว่า:d