ชมพูทวีปคือ ดินแดนสุวรรณภูมิ

แล้วอีกอย่างนะครับคุณchaninผมว่าอย่าเพิ่งด่วนสรุปเลยครับเพราะไทยก็มีพระบรมสารีริกธาตุเช่นกันหรือคุณจะอ้างว่าไทยแฉคนอื่นโดยการเอาหินมาทุบละเอียดหรือเอาดินมาคนจนเป็นรูปเหมือนถั่วแล้วอ้างเป็นบรมสารีริกธาตุก็เชิญอีกอย่างที่เขาไปถ่ายทำที่อินเดียนี่เป็นความเชื่อของเขาอ่ะครับแล้วอย่าเพิ่งเชื่อนะครับเพราะเขาอาจมีฝรั่งมาถ่ายทำอีกอย่างเมื่องที่แสดงปฐมเทศนาที่เขาเชื่อว่าเป็นอินเดียเขาเรียกว่าสารนาถแต่ก็ไม่แน่อาจไม่เป็นที่นั่นก็ได้อาจเป็นไทยก็ได้แล้วก็เป็นความเชื่อของคนไทยอีกว่าฝรั่งขุดแล้วแต่งพระไตรปิฎกแล้วผมว่าอย่าเถียงเลยครับเชื่อฟังตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ดีกว่ายังไงคุณอย่าเถียงเขาเลยครับมันเป็นความเชื่อของเขาก็ไม่เกี่ยวกับคุณเรายังไม่แน่คือกุสินาราหรือพระแท่นดงรักครับแต่ชมพูทวีปคือทวีปต้นหว้าคือโลกทั้งโลกแน่นอนแล้วพุทธคยาเมื่อก่อนคือโบสถ์พราหมณ์น่ะครับเพราะมันผ่านมาตั้ง2600กว่าปีแล้วครับในสมัยพระพุทธกาล
อีกอย่างต้นนี่ไม่ใช่ต้นที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้อย่างแท้จริงแล้วสมัยนี้คือวารณศรีเป็นชื่อของเมืองที่มีแม่น้ำคงคาแต่อาจจะคนละเมืองกับเมืองพาราณสีแล้วแม่น้ำเนรัญชราก็อยู่อินเดียก้อจริงแต่บางทีไทยอาจจะมีส่วนร่วมทางพระพุทธศาสนาบ้างถ้าคุณบอกว่าไทยไม่มีส่วน
บอกสิรอยพระพุทธบาทที่พระองคืเสด็จลงจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์อยู่ที่ไหน

 

เรื่องของสถานที่ปรินิพพาน อาจจะยังไม่แน่ชัดอยู่ แต่บางที่ ค่อนข้างแน่ชัด เช่น สารนาถ สถานที่แสดงปฐมเทศนา เขต เมืองพาราณสี น่าตลกดีที่ใครบางคน พยายามจะบอกว่า พาราณสี อยู่กลางดงเขาใหญ่ ทั้งๆที่ คนแถบนี้ ก็เรียกเมืองนี้ ว่า พาราณสี หรือ วาราณสี มาตั้งแต่ โบร่ำโบราณแล้ว หลักฐานก็มีเพียบในเอกสารเก่าๆ

 

ชมพูทวีป มีปัญจมหานที ไหลผ่าน ดูแผนที่ โบราณ ก็จะรู้ว่า ชมพูทวีปอยู่ที่ไหน?

 

กระทู้นี้เก่าไม่น้อย......

<CENTER>ศาสนาพุทธ กำเนิดในประเทศไทย จริงหรือ?(ตอนที่๑)

</CENTER>


[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ผมขอหยิบยกบทความของท่านศาสตราจารย์ ดร.ชัยยงค์ พรหมวงศ์ ซึ่งท่านได้เขียนบทความในหัวข้อ "พระพุทธอุบัติภูมิอยู่ในประเทศไทย-ไม่ใช่ที่อินเดียหรือเนปาล" ซึ่งท่านได้กล่าวถึงมูลเหตุหลายประการซึ่งยืนยันว่าพุทธศาสนาอาจกำเนิดขึ้นในประเทศไทยของเรานี่เอง...[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]"ประวัติศาสตร์ คือสิ่งที่เราทราบ หากเราทราบมาผิดๆ ประวัติศาสตร์ก็ผิดด้วย"[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]คำกล่าวนี้ อาจเป็นจริง สำหรับประวัติพระพุทธศาสนา ซึ่งเกิดในชมพูทวีปและถือว่าอยู่ที่ดินแดนของไทย[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ลาว เขมร พม่า และมอญ แต่ถูกฝรั่งบิดเบือนว่า พุทธศาสนาเกิดขึ้นในอินเดียและเนปาล[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]"เมื่อสองร้อยปีที่แล้ว อินเดียเป็นดินแดนที่ไม่มีประวัติศาสตร์หรือวัฒนธรรม ปัจจุบันกลายเป็นประเทศที่ได้รับการยกย่องว่า เป็นเป็นดินแดนที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาก่อนประวัติศาสตร์ มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรม[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ที่มีเอกลักษณ์และความต่อเนื่องมายาวนาน....” Dervla Murphy แห่ง Irishเขียนแสดงความชื่นชมหนังสือของ John Keay ชื่อ India Discovered: TheRecovery of a Lost Civilization. หนังสือเล่มนี้ทำให้เราได้ทราบความเป็นมาของการค้นคว้าด้านโบราณคดีที่ทำให้ฝรั่งเขียนประวัติพระพุทธศาสนาจนทำให้พระพุทธองค์กลายเป็นชาวอินเดีย พระเจ้าของไทย (The Thai God) ทรงพระนามว่า Pout หรือ Codom มีปรากฏในบันทึกของชาวฝรั่งเศส (M. Simon de le Loubere เอกอัครราชทูตฝรั่งเศสประจำสยามในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช) ก่อนที่ชาวอังกฤษจะเข้ามามีอำนาจในอินเดีย โดยได้บันทึกไว้ว่า “พระเจ้า” ของไทย เป็นที่เคารพนับถือในกภูมิภาคต่างๆ ในอินเดียเป็นพันปี และเป็นองค์เดียวกับ เทพเจ้าของชาว Ceylon ที่ชื่อ Buddha or Gautama ผู้ที่ได้บันทึกเรื่องนี้ไว้คือ ชาวอังกฤษชื่อ William Chambers ผู้ค้นพบโบสถ์ที่ Mahabalipurum (Keay,pp.66-67)[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ทว่า ประเทศอินเดีย กลายเป็นอู่วัฒนธรรมได้อย่างไร และทำไม “พระเจ้า” ของ”ไทย คือ พระพุทธองค์ และ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]พระพุทธศาสนาจึงถูกโยกย้ายจากแหล่งเกิดในสุวรรณภูมิ ซึ่งเป็นที่ตั้งของไทย ลาว เขมร พม่า และมอญ ไปยังอินเดีย ทำไมฝรั่งจึงไม่เฉลียวใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาฉบับดั้งเดิมและหลักฐานจารึกและใบ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ลานที่มีอยู่แล้วอย่างมากมายมหาศาลในประเทศต่างๆ ในสุวรรณภูมิ[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]คำตอบก็มีอยู่แล้วในงานเขียนของนักโบราณคดีอังกฤษ ซึ่งปรากฏอย่างชัดเจนหลายแห่งในหนังสือของ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]John Keayในบทที่ว่าด้วย “ตำนานพระพุทธ” John Keay ได้กล่าวถึงผลงานของCaptain E. Fell ซึ่งเดินทางไปสาญจีบ่อยๆ ได้บรรยายความสวยงามของการแกะสลักหินเล่าเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับเสาหิน วัดหิน ที่นำเสนอเรื่องราวทางศาสนา และเชื่อว่าสถูปที่เมืองสาญจี เป็นของพุทธ ซึ่ง John Keay ก็สงสัยว่า หากสาญจีเป็นพุทธ จริงๆ แล้ว ชาวพุทธหายไปไหนหมด Keay บอกว่า ชาวพุทธ มีอยู่เกือบทุกประเทศ เช่น Ladakh, Nepal, Tibet, China, Burma,Thailand และศรีลังกา พระพุทธศาสนามีผู้นับถือล้อมรอบอินเดีย แต่ในอินเดียเองกลับไม่มีใครรู้จักศาสนาพุทธ[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ทำไมจึงไม่มีใครในอินเดียรู้จักพระศาสนาพุทธเลย? คำตอบแสดงอย่างชัดเจนว่า ศาสนาพุทธไม่ได้อุบัติ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ขึ้นในอินเดีย ประชาชนส่วนใหญ่นับถือศาสนาฮินดู[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]จิตรกร "William Simpson(1862)"ที่ได้เขียนภาพสีน้ำ แสดงให้เห็นภาพสถูปที่เมืองสาญจีซึ่งมีรูปปั้น[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]หญิงเปลือยแขวนอยู่บนประตูหน้าสถูป หากเป็นโบสถ์พุทธแล้ว จะมีภาพหรือหุ่นหญิงเปลือยไม่ได้เลย[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]อีกคนหนึ่งคือจิตรกรJ.C.M.(1814)ที่ได้เขียนภาพสีน้ำแสดงโบสถ์พราหมณ์ที่พุทธคยา เมื่อเทียบกับเจดีย์[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ที่มีอยู่ในปัจจุบัน จะเห็นได้ว่า แตกต่างกันมาก เพราะมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งเพื่อทำให้โบสถ์พราหมณ์[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]กลายเป็นเจดีย์พุทธ[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]แล้วใครเป็นผู้ทำให้เกิดความสับสน และบิดเบือนข้อเท็จจริงระดับโลกนี้ขึ้น?[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ก่อนพ.ศ. ๒๓๙๗ ชาวตะวันตกในยุโรปและอเมริกา ที่มีความรู้เรื่องราว ของพุทธศาสนาคงมีไม่มากนัก[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]จนกระทั่งSir Alexander Cunningham (1814-1893) ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งโบราณคดีอินเดีย มาประจำการในกองทัพอังกฤษที่เบง กอล ได้ประกาศว่า พระพุทธองค์ประสูติในประเทศฮินดูสถาน (อินเดียและเนปาลในปัจจุบัน)!จนเกิดความสับสนขึ้นโดยเฉพาะชาวไทยรุ่นก่อน ส่วนรุ่นใหม่ที่ถูกครอบด้วยความคิดที่ว่าพระพุทธเจ้า เป็นชาวอินเดียจนฝังแน่นไปแล้วอาจจะไม่รู้สึกสับสนอะไร ตรงกันข้าม ใครที่พยายามฟื้นความจริงให้ปรากฏก็อาจถูกหาว่า เพี้ยน เพ้อเจ้อ เหลวไหล ดังที่ผู้เขียนได้ประสบมาแล้วในช่วงเริ่มต้นศึกษาเรื่องนี้[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ต้นเหตุแห่งความสงสัยและความสับสน[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ต้นเหตุแห่งความสับสนหรือการบิดเบือนประวัติพระพุทธศาสนา เกิดจากฝรั่งที่เป็นผู้เขียนประวัติ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]พระพุทธศาสนาใหม่ คือ Alexander Cunningham[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]บุคคลผู้นี้ไม่ได้นับถือพุทธศาสนา ไม่ได้ศึกษาพระไตรปิฎก แต่มีความสนใจประวัติศาสตร์อินเดียและ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]เหรียญโบราณ ได้ขุดค้นสถานที่ต่างๆในอินเดีย อาทิ เมืองสาญจี สารนาถ ฯลฯ ขุดอะไรได้ก็นำไปขายให้ British Museum ในช่วงเวลาดังกล่าว ได้เกิดความรู้สึกอย่างรุนแรงที่จะเขียนประวัติพระพุทธศาสนาขึ้นมาใหม่ จากการขุดค้นสถานที่ไม่กี่แห่งเขาก็เขียนประวัติพุทธศาสนาขึ้นใหม่ โดยไม่ทราบหรือไม่นำพาต่อความจริงที่ว่า ประวัติพระพุทธศาสนามีอยู่แล้วที่ชมพูทวีปซึ่งไม่ใช่อินเดียแต่เป็นสุวรรณภูมิ เขาและคณะได้เผยแพร่ผลงาน ทำให้กระแสความเชื่อที่ว่า พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในฮินดูสถาน (ดินแดนที่เปน็ ประเทศอินเดียและเนปาลในปัจจบุ ัน) ก็แผ่กระจายไปทั่วโลก เขาได้รับพระราชทานอิสริยยศเป็น “อัศวิน” จากผลงานดังกล่าวใน ค.ศ. 1887 หลังจากการขุดค้นที่ต่างๆ ในโครงการศึกษาประวัติศาสตร์ของประเทศอินเดีย ใน ค.ศ. 1876 (พ.ศ. 2419)Cunningham ก็เริ่มเขียน Ancient Geography of India อย่างเร่งรีบ ผู้ช่วยของเขา คือ A.C. Carvelleyel เดินทางมาอินเดียในปีเดียวกัน และขุดค้นที่เมือง Sahet Mahet ซึ่งพวกเขาเชื่อว่า เป็นสาวัตถี (Sravasti or Savatthi) แต่ไม่พบอะไรที่เป็นแก่นสาร จึงยกกองขุดขึ้นเหนือไปถึงเมือง Bhuilatal ริมฝั่งแม่น้ำ Rawai แล้วสรุปว่า ที่ตรงนั้น คือ กรุงกบิลพัสดุ์ (Kapilavastu) Alexander Cunningham ก็เห็นด้วยกับการค้นพบของลูกน้องอย่างไรก็ตาม ผลการค้นพบก็ทำให้เกิดการโต้เถียงระหว่างอินเดียและเนปาล เนื่องจากสถานที่ที่Cunningham ชี้ว่าเป็นที่ประสูติพระพุทธเจ้าอยู่ในอินเดีย คือ ที่เมือง Pripahawa ห่างจากตำบล Tilaurakot สถานที่ถือว่าเป็นลุมพินีวันประมาณ ๒๔ ไมล์[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ในศตวรรษที่ 10 เจ้าผู้ครองเนปาล ด้วยไม่เชื่อว่า กบิลพัสดุ์อยู่ในอินเดีย ได้เชิญนักโบราณคดีชาวเยอรมันซึ่ง[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]มีความรู้เรื่องพระไตรปิฎกอย่างดี มาทำการขุดค้นและประกาศว่า กบิลพัสดุ์ตั้งอยู่ที่ตำบล Tilaurakot และสรุปว่าที่พบในอินเดียเป็นเพียงวิหารแห่งหนึ่งเท่านั้น[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ใน ปี 1899 รัฐบาลอินเดียของอังกฤษ ได้ส่ง P. C. Mukherjee มาเนปาลเพื่อหาข้อเท็จจริง Mukherjee ยืนยันว่า Tilaurakot เป็นกบิลพัสดุ์แน่นอน[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Tilaurakot ได้รับการยอมรับว่า เป็นกบิลพัสดุเพียง 60 ปี ก็ถูกท้าทาย โดยในปี 1961 รัฐบาลเนปาลได้เชิญ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Debala Mitra แห่ง Archaeological Survey of India (ASI) มาทำการศึกษานัยว่า ต้องการยืนยันว่า Tilaurakot คือกบิลพัสดุ์อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ปรากฏว่า Mitra สรุปว่า Tilaurakot มีอายุไม่เกินศตวรรษที่ ๓ ดังนั้น จึงระบุไม่ได้ว่า กบิลพัสดุอยู่ที่ใด[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ข้อค้นพบของ Mitra กระต้นนักโบราณคดีอินเดียคือ K. M. Srivastava จาก ASI ทำการขุดค้นPripahawa อีก[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ครั้ง ตามรอยของ Mukherjee และ ระบุว่า Pripahawa เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักร์ศักยะ และยืนยันอีกครั้งหนึ่งว่าPripahawa กรุงกบิลพัสดุ[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]รัฐบาลเนปาลไม่พอใจเป็นอย่างมาก ในปี 1997 จึงได้ขอให้ UNESCO ว่าจ้างนักโบราณคดีชาวอังกฤษชื่อ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Dr. Robin Coningham จาก Beadford University ร่วมกับ Dr. Armin Schmidt และ Kosh Acharya เพื่อทำการขุดค้นเพิ่มเติม พวกเขาได้พบกองเหรียญกษาปน์โบราณ กับเครื่องปั้นดินเผาโบราณ ก็สรุปว่า กบิลพัสดุ์ อยู่ที่Tilaurakot และ UNESCO ก็ประกาศให้บริเวณนี้ เป็นมรดกโลก[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ในปีเดียวกันในประเทศไทยและลาว ดังปรากฏในจารึกและใบลานจาร พงศาวดารท้องถิ่นที่แสดงเรื่องราวในสมัยพุทธกาลของการเกิดพระเจดีย์ พระพุทธบาท พระพุทธฉายและพระพุทธรูปของชาวเหนือและชาวลาว แสดงว่าประชาชนมีความเชื่อว่า พระพุทธเจ้าของพวกเขา อุบัติขึ้นที่ดินแดนสุวรรณภูมิ ซึ่งเป็นที่ตั้งของประเทศไทยในปัจจุบัน[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ในการประกาศว่า พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นในอินเดียหรือเนปาล ยังความไม่พอใจให้ชาวชมพูทวีปเป็น[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]อย่างยิ่ง แต่ก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นโต้แย้ง เพราะส่วนใหญ่เป็นเมืองขึ้นของอังกฤษหรือฝรั่งเศส ยกเว้น[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ประเทศไทย[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]พระสงฆ์ชาวไทยที่ไม่พอใจมีจำนวนมาก แต่ไม่กล้าประท้วงอย่างเปิดเผย เนื่องจากพระผู้ใหญ่และผู้ใหญ่[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]บางองค์ในสมัยพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีความเห็นคล้อยตามฝรั่ง และหันหลังให้กับหนังสือโบราณ เช่น[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]“มหาวงศ์” และ “สังคีติยวงศ” เนื่องจากเห็นว่าหนักไปในทางปาฏิหารย์ จึงยึดถือที่ฝรั่งเผยแพร่ เป็นเหตุให้ “ชาวโยนก” กลายเป็นพวกนอกรึต พระยามิลินทร์และพระนาคเสนก็กลายเป็นฝรั่งไปสิ้น โดยไม่นำพาความเชื่อของชาวเหนือที่ถือว่า พระยามิลินทร์และพระนาคเสนเป็นชาวเหนือ[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]อย่างไรก็ตาม ในรัชสมัยพระปิยมหาราช มีพระเถระรูปหนึ่ง คือ พระเดชพระคุณพระธรรมเจดีย์ (ปาน) แห่ง[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]วัดมหรรณพาราม ได้เขียนหนังสือ “พระเจ้า 500 ชาติ--อ้อยต้นจืดปลายหวาน กินนานอร่อย” เพื่อเป็นอนุสรณ์ที่พระปิยมหาราช ครองราชย์ได้ ๒๙ ปี เนื้อหาของหนังสือ ประท้วงคณะสงฆ์ที่ยอมเชื่อว่า พระพุทธองค์ประสูติในอินเดีย ตามที่ชาวอินเดียจากเมืองกาสี ๘ คนนำมาเสนอ หลวงพ่อปานฯกล่าวหาว่า เมื่อชาวอินเดียทั้ง ๘ คนนี้เดินทางกลับอินเดีย ได้นำพระไตรปิฎก อภิธานศัพท์ และคำสอนในพระพุทธศาสนาไปประเทศอินเดียด้วย และ เมื่อชาวอินเดีย พวกนี้กลับ มากรุงเทพก็กลับมาพร้อมแผนที่ประเทศฮินดูสถานฉบับใหม่ทีมีชีอเมือง แม่น้ำํ้ ภูเขา ฯลฯ ตามที่ปรากฏในประไตรปิฎก ก็ยิ่งทำใหคนไทยเชื่อว่า พระพุทธอุบัติขึ้นในอินเดียมากยิ่งขึ้น โดยให้การต้อนรับอย่างดี ได้ขายนมเนย ภายหลังก็ได้มีการเรี่ยรายเงินทองเพื่อไปสร้างเจดีย์ ที่สถานที่ตรัสรู้ ณ พุทธคยา แต่หามีใครสังเกตไม่ว่า ระยะทางและทิศทางระหว่างเมือง[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ต่างๆในอินเดีย ขัดแย้งกับที่ปรากฏในพระไตรชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ศาสตราจารย์ ดร.ปรีดี เกษมทรัพย์ อดีตอธิการบดี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ บอกว่า”... ผู้เฒ่าผู้แก่โกรธมาก[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ที่มีคนบอกว่า พระพุทธเจ้าเป็นอินเดีย....”[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]นับตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๔๓ มีนักวิชาการและกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรม๓กลุ่มได้รับการจุดประกายจากหนังสือ "อ้อยต้น[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]จืดปลายหวานฯ" ของพระธรรมเจดีย์ (ปาน) และจากความสงสัยที่มีมายาวนานเกี่ยวกับคติที่ว่า พระพุทธเข้าอุบัติขึ้นในอินเดีย จึงได้เริ่มศึกษาค้นคว้า ประวัติพระพุทธศาสนาตามคติเดิมเกี่ยวกับที่ประสูติ ตรัสรู้ ปฐมเทศนา และ[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]เผยแผ่ศาสนาขององค์พระศาสดาในช่วงเวลา ๘๐ พรรษา จนเสด็จดับขันธปรินิพพาน ตามเอกสารโบราณ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]หลายฉบับ ได้แก่ พงศาวดารกรุงเก่า ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ประกาศเทวดา ครั้งสังคายนาพระไตรปิฎกในรัชกาลที่ ๑ พ.ศ. ๒๓๓๑ หนังสือ “สังคีติยวงศ์” ซึ่งสมเด็จพระวันรัตน์ (แก้ว) วัดพระเชตุพน (เป็นพระอาจารย์ของพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส) ได้เขียนไว้ใน พ.ศ. ๒๓๓๒ ได้แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชมพูทวีป คือ ดินแดนที่เป็นที่ตั้งของ ๕ ประเทศ คือ ไทย ลาว เขมร พม่า และมอญ ชาวสุวรรณภูมิถือคตินี้ มาตั้งแต่บรรพกาล มูลศาสนา ศิลาจารึกวัดศรีชุม คัมภีร์อุรังคธาตุ มหาวงศ์[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]นับตั้งแต่ที่ Sir Alexander Cunningham เขียนประวัติพระพุทธศาสนาขึ้นใหม่และเผยแพร่ไปทั่วโลกในช่วง[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]พ.ศ.๒๓๙๗-๒๔๑๙ ก่อนหน้าที่เขาจะเสียชีวิต ๑๗ ปี พระพุทธองค์ก็กลายเป็นชาวอินเดีย และชมพูทวีปก็[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]กลายเป็นอินเดียไปทั้งๆ ที่มีความเชื่อมายาวนานว่า ชมพูทวีป คือ ดินแดนที่เป็นที่ตั้งของไทย ลาว เขมร พม่า และมอญ ก็หาได้มีผู้ใดไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือใครอื่น กล้าที่จะทักท้วงข้อเท็จจริงแต่อย่างใดไม่ อาจด้วยเชื่อว่า เป็นอย่างนั้นจริงหรืออาจเกรงภัยจากการล่าอาณานิคมของอังกฤษ ก็ได้ เท่านั้นไม่พอ ชาวไทยบางคน กลับช่วยกระพือและเผยแพร่ความคิดไปให้แพร่หลายออกไป หากไม่มีหลวงพ่อพระธรรมเจดีย์ปาน เขียนหนังสือประท้วงไว้ เรื่องก็คงเงียบหายไป....[/FONT]

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=11836