บันทึกกรรมของฉัน

การไล่จักระด้วยน้ำแข็ง…

ต้องทำด้วยความระมัดระวังนะคะ เริ่มจากการแช่ทั้งตัวลงในน้ำแข็ง ซึ่งจะยากมากเลย เพราะต้องใช้อ่างอาบน้ำแช่น้ำแข็ง หรือใช้การสารเคมีชุบน้ำยาพันเย็น (คล้ายการชุบน้ำยาพันเย็นของ Marie France) เพื่อให้อุณหภูมิของร่างกายต่ำลง มีข้อห้ามคือ คนที่เป็นโรคหัวใจและความดันโลหิตสูง ไม่ควรไล่จักระด้วยวิธีนี้นะคะ

เมื่ออุณหภูมิในร่างกายต่ำลงในระดับที่กรามกระทบกันดัง กึก กึก และเนื้อตัวสั่นเทาแล้ว ให้ไล่จักระตั้งแต่ root chakra ขึ้นไปถึง crown chakra นะคะ โดยอาจจะใช้การจ้องมองสีแดง ไล่สีเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนถึงสีม่วง หรืออาจจะใช้การส่องไฟ ( ไฟที่ร้านเพชรใช้โชว์เครื่องเพชรในร้านซึ่งจะมีความร้อนออกมา) ก็ได้นะคะ เพื่อไล่จักระตั้งแต่จักระที่ 1 มาถึงจักระที่ 7 จากนั้นร่างกายจะอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ แล้วอาการหนาวสั่นจะหายไป จักระจะเริ่มรีเซ็ทตัวเองใหม่หมดค่ะ

อันจะส่งผลต่อลมปราณในร่างจะโคจรถูกทิศทางเองโดยอัตโนมัตินะคะ โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย อันสังเกตได้จาก จะไม่ค่อยหาว จะไม่ค่อยเรอ อะไรทำนองนี้ค่ะ

ข้อควรระวังของการเซ็ทจักระด้วยวิธีนี้คือ ต้องระวังสภาวะ hypothermia ค่ะ

 

ฉันทอดเฟรนฟรายก็คุยกับเพื่อนๆได้อ่ะค่ะ
นี่ฉันอยู่แต่ในครัวตั้งแต่เช้ายันบ่ายเลยนะคะ

 

เมื่อออกกำลังกายเยอะ ก็มีรางวัลให้ตนเองค่ะ

 

สลัดกุ้งอโวคาโด้…

 

ทองม้วนอัญชัน…

 

วิธีสังเกตว่า บุญของเราอยู่ระดับใด…

ให้สังเกตจากระดับของผู้คนรอบตัวที่เราทำการปฏิสัมพันธ์ด้วยนะคะ เช่น เราปล่อยบ้านให้เช่า แล้วผู้เช่าของเราเป็นเพียงกรรมกร นั่นแสดงว่า บุญของเราอยู่แค่เพียงระดับกรรมกรเท่านั้น จึงได้มีผู้เช่าอยู่แค่ระดับกรรมกร ฉะนั้น ให้ทำบุญสร้างกุศลไต่ระดับขึ้นไปให้มากกว่าเดิมนะคะ

นอกจากนี้ ยังสามารถสังเกตได้จากการเปิดของแชลแนล ตามที่เคยกล่าวเอาไว้ เช่น การเดินสวนกับผู้คนตามท้องตลาด หากมีคนมาจ้องมองให้ความสนใจเรา แต่เป็นเพียงคนระดับล่าง นั่นแสดงว่า บุญของเราร่อยหรอ แชลแนลเปิดเฉพาะคนระดับล่าง เพราะองค์ในถูกชะตากัน ฉะนั้นให้รีบขยับภพภูมิขึ้นไปนะคะ แสดงว่า เทวดาประจำตัวของเราเป็นเทวดาที่ไม่ใช่ระดับสูง นี่คือการสังเกตแบบคร่าวๆค่ะ

 

เติมพลังด้วยไข่ตุ๋นกุ้งนมสดค่ะ…

 

ของหวานตบท้าย

 

มื้อเที่ยงเบาๆ ด้วยพิสตาชิโอและนมแอลมอนต์
ถั่ว เหล่านี้ทำให้อิ่มท้องไปถึงเย็นเลยนะคะ

 

Tea Break วันนี้มีทองม้วนดอกอัญชันและคาปูชิโน่ค่ะ

 

นมที่ใช้จะเป็นนมแบบนี้นะคะ คือวัวต้องเลี้ยงด้วยหญ้าค่ะ แต่ไม่ทราบว่า หญ้าอ่อนหรือเปล่านะคะเพื่อนๆ อิอิ

 

อาการของฉันตอนนี้เปรียบเสมือนกินเจมานานแล้วศีลหลุดค่ะ
ฉันทานแต่กล้วยสารพัดชนิดมานาน พอเลิกทานกล้วย มาทานอาหารปกติ ก็เลยมีอาการแบบนี้ค่ะ

สุขใจจริงเออ…

 

ท่านสีจิ้นผิง ได้อ่านเรื่อง “ชานกว่า” จาก หนังสือพิมพ์ประชาชนรายวัน แล้ว เกิดความประทับใจในความใจบุญที่เปี่ยมด้วยเมตตาจิตของผู้คน จึงแนะนำให้คนจีนได้อ่านกัน ผู้ถ่ายทอดเรื่องนี้ ชื่อ เจี่ยงอี แปลเป็นภาษาไทย ให้อ่าน โดย : คุณแสวง เครือวิวัฒนกุล

เนื้อเรื่อง :
ฉันมักจะโอดครวญว่า ชีวิตไม่ค่อยจะสมหวัง เพราะ “คนเรา มักมองหาที่สูงกว่าเสมอ ” มันเป็นสัจธรรม เป็นเรื่องของธรรมชาติ มาตฐานของความสมหวังอยู่ที่ไหน? จะเปรียบเทียบกันได้อย่างไร กับใคร?

แต่ เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้เดินทางไกล ระหว่างทางพบเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้สิ่งที่ครุ่นคิดมาโดยตลอด อะไร คือ มาตรฐานความสมหวังของชีวิต รู้สึกจะมีจิตสำนึกใหม่เกิดขึ้น

ฉันออกเดินทางไกลจากปักกิ่งไปอำเภอ “หยวนโม๋ว มณฑลยูนนานด้วยรถไฟ ขณะที่รถไฟเดินทางถึงตะเข็บ รอยต่อ ระหว่างมณฑลเสฉวน และ มณฑลยูนนาน มองจากหน้าต่างรถไฟ เห็นสองข้างทางล้วนเป็นป่าเขาไม่มีผู้คนอยู่อาศัย รถไฟได้จอดที่สถานี 沙窝 “ซาอวา” 20 นาที เพื่อรับผู้โดยสาร มองไปนอกหน้าต่าง ฉันเห็นเด็กชายหญิงกลุ่มหนึ่ง อายุประมาณสิบสามสิบสี่ปี บนหลังต่างแบกเข่งใบใหญ่ ที่สานด้วยเปลีอกไม้ไผ่ ต่างแย่งชิงกันขึ้นรถไฟอย่างสุดชีวิต เข่งที่แบกอยู่ที่หลัง เป็นอุปสรรคแก่พวกเขา ที่จะเบียดขึ้นรถไฟพอสมควร

โบกี้ที่ฉันน้่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งเบียดขึ้นมา อยู่ข้างที่นั่ง เธอรูปร่างผอมมาก เธอปลดเข่ง ที่จุของเต็มเข่ง ลงจากบ่า ด้วยความทุลักทุเล เสร็จแล้วเธอใช้ฝ่ามือปาดเหงื่อบนใบหน้า สองมือรวบผม ที่ปกหน้า ไปไว้ข้างหลัง เผยโฉมสวยน่ารักของเธอออกมา แต่ซีดเซียวดั่งสีผัก มองดู ก็รู้ว่า เธอขาดสารอาหาร เสื้อแขนครึ่งท่อน ที่เธอสวม ตัดด้วยผ้าพื้นเมือง เต็มด้วยรอยปะ ทั้งหน้าหลัง กางเกงก็ขาดวิ่น ขากางเกงสองข้าง สั้นยาวไม่เท่ากัน เต็มด้วยรอยปะเช่นกัน เป็นที่ประจักษ์ว่า เป็นเด็กมาจากครอบครัวที่ยากจนจริงๆ

บนรถ มีผู้โดยสารจำนวนมาก เด็กหญิงคนนี้ ดูจะเกรงใจที่มาเบียดถูกฉัน เธอมือหนึ่ง จับอยู่ที่ พนักเก้าอี้ พยายามดันตัวออกห่าง ฉันอยากให้เธอนั่งลง แต่เก้าอี้นั่ง เวลานี้ นั่งอยู่สามคน ก็เบียดกันอยู่แล้ว จึงเป็นไปไม่ได้ ที่จะเพิ่มอีกคน ฉันจึงพยายาม ขยับตัว เพื่อให้เธอมีที่ยืนสบายขึ้น อีกมือช่วยเธอจับเข่งไว้ เพื่อจะได้ไม่กีดขวางทางเดิน เธอยิ้มให้ฉัน ด้วยความขอบคุณ เปิดฝาเข่งล้วงเอาผลไม้ ที่แท้คือ”ลูกมันฮ่อ”เต็มกำมือยัดใส่กระเป๋าฉัน ฉันพยายามปฏิเสธ แต่ไม่เป็นผล เธอมุ่งมั่นที่จะให้ฉันมาก

ต่อมาเด็กหญิงค่อยๆคุ้นเคยกับฉัน จากภาษาถิ่นที่ฟังยาก ในที่สุด ฉันก็ฟังเข้าใจได้ว่า เธออายุย่าง สิบสี่แล้ว บ้านอยู่ไกลจากสถานีรถไฟหลายสิบลี้ รถยนต์เข้าไปไม่ถึงหมู่บ้าน จะขายของป่าทีไร ก็ต้องใช้เข่งแบกเดินเท้าเปล่าเข้ามาขายในเมือง ปีนี้ต้นมันฮ่อ ที่บ้าน ออกผลดกมาก แม่กำลังป่วย ต้องการเงินรักษา พ่อจึงให้เธอนำลูกมันฮ่อ ออกไปขายในเมือง เธอออกเดินทางจากบ้าน เมื่อเที่ยงคืนวานซืน เดินมา ตลอดวันจนมืด เมื่อคืนนอนพักอยู่ในถ้ำกลางทาง เช้านี้ ตื่นแต่เช้าเพื่อรีบเดินเท้ามาให้ทันขึ้นรถไฟขบวนนี้ ถ้าของขายหมดแล้วก็จะต้องเดินเท้าอีกหนึ่งวัน กับหนึ่งคืน จึงจะกลับถึงบ้าน

“จากบ้านเดินทางไกลถึงเพียงนี้ เธอไม่กลัวหรือ?” ฉันถาม “หนูมีเพื่อน ตอนแย่งกันขึ้นรถไฟ เราแยกจากกันชั่วคราว เดี๋ยวลงจากรถไฟ เราก็พบกันอีก” เธอพูดด้วยความมั่นใจ

“เดินทางมาตั้งไกล มันฮ่อเข่งหนึ่ง จะขายได้เงินสักเท่าไร” ฉันถาม “หักค่าตั๋วรถไฟไปกลับแล้ว คงเหลือสัก 15-16 หยวนมั้ง” เธอบอก“เรามีอาหารแห้งนำมาจากบ้านกัน”

“อาหารแห้งอะไร?” ผู้โดยสาร อีกคนที่นั่งข้างฉันถาม “หนูกินไปแล้วส่วนหนึ่ง เหลืออีกส่วน ห่อไว้ที่ใต้เข่ง พ่อบอกว่า รอให้ขายของหมดแล้ว ค่อยกิน”เธอบอก “อาหารแห้งอะไร”ผู้โดยสารข้างฉัน ถามอีกครั้ง “ขนมย่างเป็นแผ่นทำด้วยหัวมัน” เธอตอบ ผู้โดยสารรอบข้างฟังแล้วเศร้า

ขณะนั้น มีเสียงประกาศ จากลำโพงว่า รถไฟจะล่าช้า 30 นาที ฉันจึงถือโอกาสที่รถไฟจอดอยู่นั้น บอกผู้โดยสารในขบวนรถว่า ”เด็กหญิงคนนี้ มีมันฮ่อป่ามาขาย อร่อยดี พวกเราช่วยกันซื้อหน่อย” มีคนถามว่า “ขาย ชั่งละเท่าไหร่?”
“อาม้าบอกว่าขาย 10 ผล 25 เซ็น ลดไม่ได้อีกแล้ว “ ฉันจึงพูดต่อว่า “ถูกจัง ที่บ้านเราขายชั่งละตั้ง 8 หยวน”

ผู้โดยสารต่างมารุมซื้อ ฉันช่วยเด็กนับจำนวนผล ให้เธอเก็บเงิน ชั่วครู่เดียว มันฮ่อขายไปครึ่งเข่ง เธอบรรจงรวบรวมเศษเหรียญเก็บไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ
ไม่นานรถไฟ ก็มาถึงสถานี เด็กหญิงเตรียมตัวลงรถไฟ ฉันช่วยเธอยกเข่งใส่บ่า แล้วนำเสื้อกางเกงสีถั่วแดงชุดใหม่ ใส่ไว้ในเข่ง บอกเธอว่า “เป็นเสื้อกางเกงชุดใหม่ ที่ฉันซื้อ จะนำไปฝากหลานสาว มอบให้เธอนำไปใส่ที่บ้านหนึ่งชุด” เด็กหญิง เอียงคอมองด้วยความดีใจ ส่งยิ้มให้ฉันแสดงความขอบคุณ

ขณะนั้นมีแรงงานชาวนาที่โดยสารมาในโบกี้เดียวกันสี่คน คนหนึ่งถือเงิน 50 หยวน ยื่นมือมาแต่ไกล ยัดใส่มือเด็กหญิงพูดว่า “น้อง พวกเรามีสัมภาระติดตัวเยอะ ไม่สามารถซื้อมันฮ่อ ของน้องได้จริงๆ เงินเล็กน้อยนี้ ให้เธอไว้ซื้อยาให้แม่” เด็กหญิงร้องให้ออกมา หน้าแดงก่ำ เธอไม่รู้จะกล่าวคำขอบคุณอย่างไร

เด็กหญิง เบียดลงจากรถไฟแล้ว แต่ ยังไม่เดินจากไปทันที เธอเดินไปที่หน้าต่างรถไฟ ที่นั่งของแรงงานชาวนา ตะโกนเรียกคุณปู่…คุณปู่ เธอไม่รู้จะพูดต่ออย่างไร ได้แต่ร้องให้ ความจริงแรงงานชาวนา น่าจะอายุก็เพียงสี่สิบกว่า เรียกคุณปู่ ดูจะไม่สมกับวัย แล้วเธอก็หันมาที่หน้าต่างฉัน ตะโกนด้วยเสียงสะอื้น “คุณยายคะ….คุณยาย หนูชื่อ’ซานกว่า’ค่ะ เสื้อที่คุณยายให้ หนูจะยังไม่ใส่ หนูจะเก็บไว้ใส่ตอนหนูแต่งงานค่ะ”

รถไฟค่อยๆเคลื่อนออกจากสถานี เด็กน้อยยังยืนอยู่ที่เดิม ฉันมองจนเธอและสถานีลับจากสายตา “ซานกว่า….ซานกว่า” เด็กหญิงน้อย ซื่อๆ ไร้เดียงสาชื่อ”ซานกว่า” กับ

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นี้ ยังเวียนวนอยู่ในสมองไม่จางหายของฉัน ฉันครุ่นคิด ครุ่นคิด ชีวิตชองฉันเทียบกับเด็กหญิง ครอบครัวของเขา กับฉัน มันช่างห่างไกลกัน ดั่งฟ้ากับดิน

สิ่งที่ฉันครุ่นคิดตลอดมา อะไร คือ มาตรฐานความสมหวังในชีวิต ที่เดิมเลือนลางที่ไม่มีคำตอบ คราวนี้ ทำให้เกิดจิตสำนึกใหม่ขึ้นมาว่า ชีวิตของฉันที่ผ่านมา นั้น ฉันมีความสุข มีความสะดวก สบาย มีความสมหวัง มากกว่า ชานกว่า มากมายนัก ความทุกข์ที่เคยแบกมานาน สามารถวางลงได้หมดในครั้งนี้
——จบ——
ชึวิตคนบนโลกใบนี้ แท้จริง มีคนที่ได้รับความทุกข์ยาก ลำบากมากกว่าเราอีกมากมาย การที่เรา มีจิตใจที่เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ต่อผู้อื่นที่ทุกข์ยากลำบากมากกว่า คือ การสร้างกุศลบุญบารมี ให้แก่ตัวเราเอง เพื่อเป็นเสบียงในการเดินทางไกล ในวัฏฏสงสาร

 

ฉันกลับมาได้สติแล้วนะคะเพื่อนสมาชิก
ฉันจะกลับมา ทานกล้วย เหมือนเดิม แล้วค่ะ
แต่คราวนี้จะเอาไปทอดแล้วราดน้ำผึ้งค่ะ
อาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันเผลอสติไปหน่อย นึกเสียว่า ฉันโชว์สกิลทำกับข้าวแล้วกันนะคะ
จบลงมื้อสุดท้ายที่เป็นเมนูกุ้งด้วย สปาเกตตีราดซอสกุ้งค่ะ
ฉันจะทำกับข้าวใส่บาตรตามปกติแล้วค่ะ

 

สูตรลับ ซอสหมักหมูเกาหลี…

เสมือนยกครัวเกาหลีมาไว้ที่บ้านเลยนะคะ เพียงแค่ใช้ โอโตกิ ขวดเดียวค่ะ
ไม่รักกันจริง ไม่บอกนะคะ

 

เต้าหู้ยี้ที่อร่อยที่สุดในปฐพี…

ใช้ผัดกับหมูสไลด์ อร่อยเหาะเลยค่ะ เพราะผสมเต้าเจี้ยวด้วยค่ะ

 

การขยับองค์…

การที่เราดูแลเทวดาประจำตัวของเราให้ดีดี ด้วยอาหารการกินที่ดี เสื้อผ้าดีดี เครื่องสำอางดีดีนั้น จะทำให้เทวดาประจำตัวมีความสุขและเริ่มปฏิบัติกับเราในทางที่ดี เช่น ดูแลแนะนำเราในทางที่ดี หาเพื่อนดีดีให้เรา หาช่องทางในการทำมาหากินให้เราเป็นการตอบแทน เช่นนี้เป็นต้น

เทวดาประจำตัวของคนรวย ก็อยากจะคบกับเทวดาประจำตัวของคนรวย เป็นเช่นนี้เหมือนสังคมมนุษย์ ฉะนั้น การดูแลเทวดาประจำตัวให้อยู่ดีมีสุขนั้น เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เราบอกกับเทวดาประจำตัวของเราว่า อยากทานอะไรให้บอก อยากได้อะไรให้แจ้ง จะหามาให้ทุกอย่าง อาจจะช้าหน่อย แต่ได้ทุกอย่างแน่นอน

สังคมเทวดาก็เหมือนกับสังคมมนุษย์ เราซื้อครีมอาบน้ำ Chanel ให้ใช้ เราหาอาหารดีดีให้ทาน เราใช้เครื่องสำอางยี่ห้อ Clinique เทวดาประจำตัวของเรามีความสุขมาก และตอบแทนเราด้วยการนั่งสมาธิด้วยกันวันละครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยกันค่ะ รวมทั้งแนะนำกัลยาณมิตรให้เรารู้จักอีกด้วย

เช่นนี้ จึงเป็นการขยับองค์ คือ ได้เพื่อนใหม่ที่มีสังคมในระดับเดียวกัน ที่กินใช้และมีรสนิยมคล้ายกัน เราไม่ได้สอนให้คบแต่คนรวยๆ นะคะ แต่สังคมเทวดาเป็นอย่างนั้นจริงๆ

 

การรีดองค์…

เมื่อเราถูกเอาใจให้ทานแต่ของดีๆ ใช้แต่ของดีๆ และมีความอิ่มหนำสำราญเบิกบานใจแล้ว ก็จะถึงขั้นตอนของการรีดองค์ค่ะ

โดยหมอจะจับเราฉีดยาจิตเวช แล้วขังเราไว้ในโรงพยาบาลในระบบปิดคือให้เจอเฉพาะญาติพี่น้องของกลุ่มคนที่ต้องการจะถ่ายองค์ให้ โดยคนที่จะถูกถ่ายองค์ให้นั้น จะซื้อองค์ในราคาแพงมากค่ะ เพื่อให้ลูกหลานของเขาหายบ้าเป็นปกติสุขค่ะ ภาษาโรงพยาบาลเรียกว่า การจำหน่ายองค์ค่ะ

ผู้ที่ถูกรีดองค์ ก็จะสูญเสียองค์ และป่วยเป็นบ้าแทนแล้วต้องเทคยาจิตเวช แถมถูกกักตัวอยู่ในโรงพยาบาลประมาณ 3 เดือน เพื่อรอให้มีเทวดาประจำตัวทีมใหม่เข้ามาเทคโอเวอร์ค่ะ นี่คือการซื้อขายองค์กันในประเทศไทยค่ะ

 

การบูชายัญ…

จากข้างบนนั้น เทียบกับสมัยก่อน เขาจะเลี้ยงคนไว้เพื่อบูชายัญ ด้วยวิธีนี้ค่ะ คือให้คนที่จะถูกบูชายัญ กินและใช้ของที่ต้องการทั้งหมดตามความประสงค์เป็นเวลาสักปีสองปี จากนั้นก็จับมาบูชายัญมนุษย์คือฆ่าทิ้งค่ะ

ทั้งนี้เพื่อเอาองค์ที่อยู่ในตัวของผู้ถูกบูชายัญ ย้ายมาที่ร่างของราชาหรือราชินีผู้ทำการปลิดชีพผู้ถูกบูชายัญมนุษย์ค่ะ ในตำนานกล่าวว่า พวกมายันก็ทำการบูชายัญมนุษย์วิธีนี้โดยราชินีจะเป็นผู้ใช้มีดกรีดจักระที่ 1 เพื่อให้เกิดพลังงานสูงสุดขณะย้ายองค์เทพของผู้ถูกบูชายัญเข้าร่างของตนเองค่ะ

 

อย่าดื่มนมวัวเลย…

เห็นคลิปแม่วัวและลูกวัวต้องแยกออกจากกันแล้วเศร้าสลดใจค่ะ เพื่อนๆเลิกดื่มนมวัวแล้วชงคาปูชิโน่สูตรของฉันกันดีกว่า

Alpro รสจืด 1 กล่อง
กาแฟ 1.5-2 ช้อนชา ตามแต่ชอบใจ
นมข้นหวาน 1 ช้อนโต๊ะ

จะได้ อัลโปรชิโน่ ค่ะ อร่อยมากๆ เป็นกาแฟนมอัลมอนต์อร่อยเหาะค่ะ