บูชาเบาๆ ราคาพิเศษ

​

แม่เพิ่งมาเล่าให้ฟังวันนี้เนื่องจากท่านเห็นผมสนใจพระมากขึ้นตะกูลแม่ผมเป็นคนใต้ครับ เป็นคนจ.นครศรีธรรมราช ที่บ้านยายมีลุก7คนรวมแม่ผมเป็น8 แม่เป็นน้องสุดท้องเป็นคนเดียวที่เกิดจังหวัดสุราษ เนื่องจากครอบครัวทั้งหมดได้อพยบ เพราะ ตะลุมพลุ เลยได้ทรัพสินมาไม่ค่อยมาก แต่ได้นำรูปพ่อท่านคล้ายแล้วพระเครื่องต่างๆมาเยอะพอสมควร เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นบ้านไฟไหม้ แล้วไม่มีคัยอยู่บ้านพอกลับมาถึงบ้านไฟก็เริ่มไหม้เยอะ แล้วแต่ก็ดับได้ทันบ้านเสียหาเยอะมากห้องพระเสียหายหมดแต่ดีที่ตาได้เก็บพระเครื่องไว้ที่ตู้ของแก แต่สิ่งที่น่าทึ้งคือรูปพ่อท่านคล้ายไม่มีแม้แต่รอยไหม้สักนิด ทั้งๆที่ทั้งห้องไหม้หมดทุกอย่างจนไม่เหลือแม้แต่ซาก ผมแนบรูปไว้ให้ดูนะครับ
อ้างอิง : https://palungjit.org/threads/มาร่วมด้วยช่วยกันแชร์ประสบการณ์พ่อท่านคล้าย-วาจาสิทธิ์-กันครับ.507239/

 

วันนี้29/1/2557. เวลา 05.50 น. เรื่องเกิดมาหมาดๆครับ
ผมแขวนล็อกเก็ตรุ่นใหม่พ่อท่านคล้าย ซึ่งผมได้สั่งทำที่โรง
งานเอง เพื่อไว้แจกคนเคารพนับถือ และตัวเองก็มาแขวน
บูชาด้วยเรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ขับรถมอร์ไซด์เพื่อจะเข้างาน
ในช่วงเช้า ขับมาช่วงแถวหน้าวัด ซึ่งเป็น สี่แยกไฟแดง แต่
ยังไม่เปิดสัญญาณไฟ เปิดกระพริบไว้อย่างเดียวเล่าข้ามไป
ปกติผมจะร้องเพลงแล้วขับรถไป แต่ช่วงออกมาจากบ้านผม
ก็นึกในใจว่า อยากจะท่องคาถาพ่อท่านคล้าย ผมก็ท่องไป
ตลอดทางในการขับรถ พอมาถึงสี่แยกที่เกิดเหตุ มีรถสาม
ล้อพ่วงขับตัดหน้า โดยทั้งๆที่คนขับแกก็เห็นแล้วว่า ผมขับมา
จากทางตรงหรือทางเอกว่างะ้นเถอะ แต่แกก็ออกมาด้วยความมั่นใจ
ปรากฎว่า ผมเบรคสุดตัว ยังไงก็ไม่ทันแล้ว ชนแน่ๆ แต่ไม่ชนครับ
มันเหลือเชื่อ ผมมองแล้วว่าชนแน่ๆครับ ขนาดคนที่เห็นเหตุการณ์
ยังโมโหแทนผม ยังด่าคนขับสามล้อพ่วงเลย สาธุ เพราะผมท่อง
คาถาพ่อท่านคล้ายมาตลอดทางเหมิอนท่านดลจิตดลใจให้ตั้งมั่น
ในความไม่ประมาทครับ สาธุกราบพ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์ครับ

พุทธัง อรหัง พุทโธ
ธัมมัง อรหัง พุทโธ
สังฆัง อรหัง พุทโธ
พิสิฐอรรถกาโร นะโมพุทธายะ
เรื่องนี้เป็นจริงทุกประการครับ..
https://palungjit.org/threads/มาร่ว...คล้าย-วาจาสิทธิ์-กันครับ.507239/#post-8734302

 

​

ประวัติของพ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์

พ่อท่านคล้ายหรือพระครูพิศิษฐ์อรรถการ เดิมชื่อคล้าย สีนิล บิดาชื่ออินทร์ มารดาชื่อเนี้ยว เกิดที่บ้านทุ่งหราด ตำบลช้างกลาง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช เมื่อวันอังคาร ขึ้น ๑๐ ค่ำ เดือน ๔ ปีจอ ใน พ.ศ.๒๔๑๗ ตรงกับรัชกาลที่ ๕ (พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยุ่หัว) แห่งราชวงศ์จักรี

เมื่อยังเยาว์ พ่อท่านคล้ายได้ศึกษาอักษรสมัย ทั้งไทยและขอม เก่งวิชาเลข มีนิสัยอ่อนโยน พูดจาไพเราะ เหตุการณ์สำคัญในชีวิตเมื่ออายุได้ ๑๕ ปี ที่ไปช่วยญาติตัดต้นไม้ถางป่าทางไร่ที่จังหวัดกระบี่บังเอิญในครั้งนั้นท่านได้ถูกต้นไม้ที่ญาติของท่านตัดโค่นลงมาล้มทับเท้าจนทำให้กระดูกแตกละเอียดและท่านได้แสดงถึงความเด็ดเดี่ยวและใช้มีดปาดตาลตัดช่วงเท้านั้นออก

ขณะที่ข้อมูลที่เป็นเรื่องเล่าของคนในท้องถิ่นเกี่ยวกับเหตุต้นไม้ทับเท้าจนกระดูกแตกของพ่อท่านคล้ายนั้น ได้เล่าไว้ว่า ในเหตุการณ์ครั้งนั้นเท้าของท่านไม่สามารถรักษาได้และท่านได้แสดงถึงความมานะอดทนได้ขี่ควายในขณะที่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสกลับมารักษาตัวที่บ้านจันดี ถึงจะเป็นเรื่องเล่าเรื่องใดก็ตามแต่ผลสุดท้ายพ่อท่านคล้ายก็ต้องเสียเท้าข้างซ้ายไป และนั่นจึงทำให้ท่านต้องใส่ปลอกเท้าไม้ไผ่มาตลอดชีวิตของท่าน วิธีการที่ท่านจะทำปลอกเท้าใส่นั้นท่านก็จะสั่งให้ลูกศิษย์ ของท่านไปหาไม้ไผ่ ซึ่งมีข้อแม้ว่าจะต้องเป็นต้นที่หันลำไผ่ ไปยังทิศตะวันออก จากนั้นท่านก็จะมาทำขั้นตอนในการทำให้เป็นปลอกเท้าของท่านเอง

เมื่ออายุได้ประมาณ ๑๖ ปี เมื่อวันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๓๘ ได้บรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดจันดี (วัดทุ่งปอน) ต.หลักช้าง บรรพชาโดยอาจารย์ พระอธิการจัน เจ้าอาวาส ณ ขณะนั้น เป็นเวลา ๒ ปีต่อมาเมื่ออายุประมาณ ๒๐ ปี ได้เข้าอุปสมบท ณ อุทกสีมา วัดวังม่วง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้รับฉายาว่า “จันทสุวัณโณ” โดยมี พระครูกราย คงคสุวณฺโณ เจ้าอาวาสวัดหาดสูง เป็นพระอุปัชฌาย์ และอยู่จำพรรษาที่วัดจันดี ในระหว่างนี้พ่อท่านคล้ายได้ศึกษาพระอภิธรรม วิปัสสนา และบาลีจากสำนักต่างๆ

ปี พ.ศ. ๒๔๔๑ พ่อท่านคล้าย ได้เข้าศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกบาลี เรียนมูลกัจจายนะ ในสำนักพระครูกาแก้ว (ศรี) ณ วัดหน้าพระธาตุ อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช จบหลักสูตรมูล พอแปลบาลีได้ศึกษาอยู่เป็นเวลา ๒ พรรษา

ปี พ.ศ. ๒๔๔๓ ต่อมาได้ศึกษาทางวิปัสสนากัมมัฏฐานที่สำนักวัดสามพัน อำเภอพระแสง จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยมีอาจารย์หนูเจ้าอาวาสเป็นผู้สอน

ปี พ.ศ. ๒๔๔๕ พ่อท่านคล้าย ได้กลับมาอยู่จำพรรษาวัดหาดสูง ใกล้ตลาดทานพอ ในสำนักพระครูกราย ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของพ่อท่าน เพื่อศึกษาวิปัสสนาและไสยศาสตร์ โดยเหตุที่พระครูกราย เป็นอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาและทรงวิชาคุณทางไสยศาสตร์ในสมัยนั้น

ปี พ.ศ. ๒๔๔๗ พ่อท่านคล้าย ได้ไปจำพรรษาที่วัดมะขามเฒ่า อำเภอระโนด จังหวัดสงขลาเพื่อศึกษาบาลีและพระอภิธรรมเพิ่มเติม

ปี พ.ศ. ๒๔๔๘ พ่อท่านคล้ายกลับจากวัดมะขามเฒ่า มาจำพรรษาอยู่ที่วัดทุ่งปอน (จันดี) ตลอดเวลาที่ท่านจำพรรษา ณ ที่ใดก็ตาม ท่านได้ศึกษาค้นคว้าภาษา บาลี วิชาโหราศาสตร์ และเจริญวิปัสสนากรรมฐาน ติดต่อกันมาโดยมิได้ประมาท ด้านการก่อสร้างก็ได้สร้างไว้วัดและปูชนียวัตถุตามวัดต่าง ๆ ไว้มากมาย

ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๘๘ ท่านได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดสวนขัน อำเภอฉวาง และใน พ.ศ.๒๔๙๒ ท่านได้รับ พระราชสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตร พัดพิเศษ จ.ป.ร. และต่อมา พ.ศ.๒๕๐๐ ได้รับเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นพิเศษฝ่ายวิปัสสนา และในปีเดียวกันนั้น ท่านยังได้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดธาตุน้อย เนื่องจากมีการสร้างถนนผ่านกลางวัดจันดี ทำให้วัดถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ประชาชนได้ประชุมตกลงกันสร้างวัดใหม่ในเนื้อที่ที่แยกออกไป เรียกว่า “วัดธาตุน้อย” โดยพ่อท่านคล้ายได้มาเป็นเจ้าอาวาส และพัฒนาวัดให้เจริญงอกงามสืบต่อมา

พ่อท่านคล้ายได้ถึงแก่กาลมรณภาพเมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๑๓ สิริรวมอายุ ๙๖ ปี พรรษา ๗๕ โดยช่วงเวลายาวนานที่ท่านได้อยู่ในร่มกาสาวพัตร์นั้น ท่านได้บำเพ็ญสาธารณกุศลและสาธารณะประโยชน์มากมายคือ สร้างเจดีย์ สถูป และมณฑปรวม ๑๑ องค์ สร้างโบสถ์และบูรณะโบสถ์ ๑๔ หลัง สร้างถนนรวม ๙ สาย สร้างสะพาน ๑๕ แห่งสร้างวัด ๓ วัด และบูรณะวัดต่างๆ อีกหลายวัด สร้างโรงเรียน สำนักศึกษา วิหาร หอไตร ศาลา กุฏิ บ่อน้ำ สระน้ำอีกมากมาย และช่วงบั้นปลายชีวิตของพ่อท่านคล้ายเมื่อ พ.ศ.๒๕๐๕ ท่านได้วางศิลาฤกษ์สร้างพระเจดีย์วัดธาตุน้อยเพื่อบรรจุพระธาตุที่ได้จากกว๊านพะเยาเพื่อเป็นพุทธบูชาและเป็นที่กราบไหว้บูชาของชาวนครศรีธรรมราช ท่านได้พัฒนาหลายสิ่งหลายอย่างในท้องถิ่นให้ชาวบ้านอยู่ดีมีสุข จนชาวนครฯ ต่างขนานนามท่านว่า “เทวดาเมืองคอน”

สิ่งปลูกสร้างสาธารณะ พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์ วัดสวนขัน จัดได้ว่าเป็นนักพัฒนาที่ยิ่งใหญ่มาตลอดชีวิต ทำงานโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ท่านได้เดินทางไปพัฒนาในที่ต่าง ๆ สร้างถนนสร้างสะพานไว้มากมาย ด้วยเมตตาบารมีและความเคารพศรัทธาของศิษย์และประชาชน เช่น

สร้างถนนเข้าวัดจันดี
ถนนจากตำบลละอายไปพิปูน
ถนนจากวัดสวนขันไปยังสถานีรถไฟคลองจันดี
ถนนจากตำบลละอายไปนาแว
ถนนระหว่างหมู่บ้านในตำบลละอาย
สะพานข้ามคลองคุดด้วนเข้าวัดสวนขัน
สะพานข้ามแม่น้ำตาปีจากตลาดทานพอไปนาแว
สะพานข้ามคลองเสหลา หน้าวัดมะปรางงาม
สะพานข้ามคลองจันดี เป็นต้น

มรณภาพ : เมื่อวันที่ ๒๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๑๓ ตรงกับแรม ๙ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีจอ พ่อท่านคล้ายจะต้องเดินทางไปจังหวัดสุรินทร์ เนื่องในงานพุทธาภิเษกที่คณะพุทธบริษัท จังหวัดนั้นนิมนต์ใว้ ประมาณเวลา ๑๖.00 น. ของวันเดินทาง คณะศิษย์เห็นว่าท่านอาพาธด้วยโรคหืดอย่างกระทันหัน จึงนิมนต์พ่อท่านขึ้นรถด่วนเข้ากรุงเทพ ถึงวันรุ่งขึ้นได้นำท่านเข้าโรงพยาบาลพระมงกุฎในวันนั้น ทางคณะแพทย์ได้พยายามรักษาท่านจนเต็มความสามารถ ท่านได้รักษาอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาถึง ๑๔ วัน อาการมีแต่ทรงกับทรุด ครั้นถึงวันที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๑๓ เวลา ๒๓.๐๕ น. พ่อท่านคล้าย ได้มรณะภาพลงด้วยอาการสงบ รวมสิริอายุได้ ๙๖ ปี เมื่อบำเพ็ญกุศลศพครบ ๑๐๐ วัน ทางคณะศิษยานุศิษย์จึงได้บรรจุสรีระของท่านไว้ในโลงแก้ว โดยประดิษฐานอยู่ในองค์พระเจดีย์ในวัดพระธาตุน้อยจนถึงปัจจุบันนี้

ด้านความมีเมตตาและวาจาสิทธิ์ : ศิษย์ยานุศิษย์และประชาชนที่เคารพนับถือศรัทธาพ่อท่านคล้ายได้เชื่อถือถึงความศักดิ์สิทธิ์ของวาจาพูดอย่างไรเป็นอย่างนั้น พ่อท่านคล้ายจะพูดจากับทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและแจ่มใสอารมณ์เยือกเย็นอยู่ตลอดเวลา ท่านมักจะให้พรกับทุกคน “ขอให้เป็นสุข เป็นสุข” ผู้ที่เคารพนับถือท่านต่างพากันกลัวคำตำหนิ เพราะผู้ที่ถูกตำหนิทุกรายล้วนแต่พบความวิบัติ คนส่วนมากจึงหวังที่จะได้รับคำอวยพร เพราะคำเหล่านั้นเป็นการพยากรณ์ที่แม่นยำทั้งในทางดีและทางเสื่อมเสีย คนที่ไปนมัสการหวังที่จะได้วัตถุมงคล บ้างขอน้ำมนต์ ชานหมาก แหวน ผ้ายันต์ เหรียญ รูปหล่อ รูปพิมพ์ ซึ่งพ่อท่านคล้ายก็ได้มีเมตตาให้กับทุกคน ยิ่งชานหมากของท่านหากใครได้รับจากมือท่านเป็นของที่มีค่ามาก

เครดิตที่มา : https://praauchan.com/ประวัติพ่อท่านคล้าย/

 

เรียนเชิญครับ เบาๆ ไม่แพง