ปริศนาธรรม... 3 นิ้ว ?

" ปริศนาธรรม... 3 นิ้ว ? "
​

ณ วัดร้างกลางทางระหว่างมณฑล มีพระจีนผู้พี่และผู้น้องบำเพ็ญตบะอยู่.....
ผู้พี่นั้นใจดีมีเมตตา ส่วนผู้น้องซึ่งมีตาซ้ายบอดสนิทเหลือตาขวาตาเดียว

เป็นผู้ชอบแสดงตนว่ามีภูมิธรรมสูง.....ชอบลองภูมิเอาชนะผู้อื่นอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะอาคันตุกะผู้มาเยือน ถ้าประสงค์จะขอค้างแรมที่วัดนี้ จำต้องผ่านด่านทดสอบปริศนาธรรมกับพระผู้น้องท่านนี้เสียก่อน........และแล้ว


วันหนึ่งมีบัณฑิตหนุ่มได้เดินทางผ่านมาใกล้ค่ำ จึงเข้าพบพระผู้พี่เพื่อขอค้างแรม......

เมื่อทราบกฎกติกามารยาทตามเงื่อนไขที่กล่าวมาแล้ว ก็นึกยิ่มย่องในใจว่า ภูมิปัญญาระดับเราต้องชนะการประลองแน่ เพราะเราก็ฉลาดพอตัว.......จึงรีบเดินไปพบพระผู้น้องทันที......

เมื่อทั้งสองประจันหน้ากันเหมือนดั่งจอมยุทธผู้กล้า ต่างสอดส่ายสายตาจับจ้องซึ่งกันและกัน.....
บัณฑิตหนุ่มคิดในใจว่า....

(ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก...หากแพ้เราคงจะเสียชื่อเสียงเป็นที่น่าอับอาย...
ฉะนั้น การชิงลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ....)

และแล้วบัณฑิตหนุ่มจึงเปิดฉากก่อน
เริ่มบรรเลงเพลงยุทธสื่อความหมายแทนใจทันที....
พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก....


บัณฑิตหนุ่ม ....(ยกแขนขวาแล้ว "ชูนิ้วชี้" ขึ้น...หมายถึง 1 คือ พระพุทธ
พระผู้น้อง ....(ยืนจ้องหน้า.....แล้วชูขึ้น 2 นิ้ว ......)

บัณฑิตหนุ่ม ....(รู้สึกไม่มั่นใจ....แต่ก็ยังไม่ถอย...พร้อมกับชูขึ้น 3นิ้ว.....)
พระผู้น้อง ....(สายตาจ้องเขม็ง....กลั้นหายใจ...แล้วยกมือขวาขึ้นกำแน่น)


และแล้ว......บัณฑิตหนุ่มก็รู้สึกตะลึงกับการพ่ายแพ้อย่างหมดรูป รีบวิ่งกลับไปด้วยความอับอายในภูมิปัญญาของตนเอง......
เมื่อพบพระผู้พี่ จึงบอกกล่าวอำลา พร้อมกับยกย่องภูมิธรรมของพระผู้น้องว่า.....

บัณฑิตหนุ่ม " เราทะนงตัวเกินไป...ชู 1 นิ้ว....หมายถึง พระพุทธ.......
เขาก็แน่ชูกลับมา 2 นิ้ว....หมายถึง มีพระพุทธ ก็ต้องมีพระธรรม
เราชู 3 นิ้ว.....หมายถึง มีพระพุทธ พระธรรม ก็ต้องมีพระสงฆ์

เขายกมือขึ้นกำแน่น....
เราเพิ่งรู้เดี๋ยวนั้นเองว่า....
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมกันเป็นหนึ่งเดียว...
เราขอยอมแพ้....ผู้น้อยขออำลา "


หลังจากบัณฑิตหนุ่มเดินลับสายตาไปแล้ว.....
ก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา..... " มันอยู่ไหน ....? "
พระผู้พี่ " ร้องเรียกทำไม เขาไปแล้ว
เจ้าชนะคงสะใจล่ะซี....วิ่งมาหอบเชียว? "

พระผู้น้อง " ชนะกับผีอะไรล่ะยั้วะถึงขีดสุดแล้ว..จะมาชกหน้ามัน นี่แหละ "
พระผู้พี่ " อ้าว มันยังไงกันล่ะนี่ ? "

พระผู้น้อง " ท่านพี่...ลองคิดดูสิ....ฉันไม่เคยรู้จักมันเลย อยู่ดี ๆ
มันก็มายืนยิ้มเยาะชู 1นิ้ว ล้อเลียนว่า

ฉันมีตาเดียว....ฉันอุตส่าห์ข่มใจนิดนึง..แถมชู 2 นิ้ว
ว่าเขาโชคดีที่มีครบ 2 ตา มันยังดันทะลึ่ง ชูกลับมา 3 นิ้ว หาว่าฉันกับมัน รวมกันแล้วมีแค่ 3 ตา.....

ฉันงี้สุดทนชูกำปั้นขึ้นมา มันก็ตกใจวิ่งหนี
ฉันก็รีบตามมาเนี่ย โอย...เหนื่อย "

พระผู้พี่ "....?....." ส่ายหัว
"โอ อมิตตาพุทธ...เวรกรรม เวรกรรม ปัญญาสูงทั้งคู่ "


แล้วคุณล่ะ คิดอย่างไร ท่านผู้อ่าน

 

ปริศนาธรรม ล้วนแล้วเป็นสิ่งแสดงภูมิธรรมของตนเอง ชนะตนเองนั่นแหละดีที่สุด สาธุ