ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

มาตามให้กะลังใจทั้งคู่เลยครับผม
ทั้งอ้ายมด ทั้งอ้ายนันครับ อิอิ มันบ่หยอกคือกันเด้ออ้าย
หนาวครับหนาว รักษาสุขภาพนำแหน่เด้ออ้าย

 

.........
...ความจริง..ไม่ว่าใคร..ก็มีประสพการณืชีวิต..แตกต่างกัน..เพียงบางคนเรียบง่ายไป..
..ก็เลยคิดว่า..เป็นธรรมดา...แต่ไม่ว่า..ใคร..ผ่านร้อนหนาว..มาจนเติบโต..เป็นผู้ใหญ่..แล้ว..ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง..ก็ต้องถือว่า..แน่ทั้งนั้น..ไม่ใช่แค่..ผม..หรือ..สวนพลู...เพียงแต่..ผม..มีอายุที่มาก..และ..โชคดีที่ได้เล่น..พระมาตั้งแต่เด็ก..
..มันจึงได้ผ่านเรื่องราว..ความเป็นไป..ในแวดวงนี้มาเยอะ..ชีวิตเอง..ไม่ได้โดดเด่น..หรือ..มีลักษณะพิเศษอะไร..ผมเชื่อว่า..หลายท่านที่อ่านยัง..ผ่านประสพการณ์ที่แปลก..หรือ..พิลึกพิลั่น..มามากกว่า..ผมอีก..เพียงแต่ตัวเองคิดว่า..ก็ไอ้แค่นั้น..สำหรับตัวเอง..แต่บางที..ถ้าสำหรับคนอื่น..อาจน่าสนใจ...และเป็นประโยชน์..
..และ..เป็นความรู้ใหม่ๆ..ให้ได้ศึกษา.วิเคราะห์กัน.....
....เมื่อ..สวนพลู..เอ่ยขึ้นมาก่อน..ผมก็เลยสนับสนุน..ให้เขาค่อยๆถ่ายทอด..ไปเรื่อยๆ..ไม่เอาแบบรวบรัดตัดความ..อย่างเช่นทั่วไป..ตัวเขาเองทีแรก...
..อาจจะคิดว่า..มันจะทำให้เยิ่นเย้อ..แต่จริงๆ..ไม่ใช่..ไม่ว่าใคร..
..ถ้าการเล่าเรื่อง..เราเอาหัวใจใส่..แล้วลงขั้นตอนอย่างละเอียด...
ระลึกถึง..ความรู้สึกขนาดนั้น..แล้วมาถ่ายทอดเป็น..ตัวอักษร....
...มันก็จะทำให้..ผู้อ่านได้สัมผัส..อรรถรส..ไม่ว่า..จะเป็นเรื่อง..ดี..เลว
......ซึ่ง..นักเขียน...เขาใช้จินตรนาการ..จินตนาภาพ..สมมุติเหตุการณ์
ขึ้นมา..ในสมอง..และ..คิดให้มันเสมือนจริง..ให้ตัวเอง..เป็นตัวละคร
..แต่ละตัว..ที่เขาสร้างขึ้น...เวลา..ที่เขาถ่ายทอดมา..เป็นหนังสือ
หรือ..นวนิยาย..มันจึงทำให้ผู้อ่านคล้อยตาม..ได้....
....แต่อย่าง..พวกเรา..มันง่ายกว่า..เพราะ..เราใช้ความทรงจำที่เป็นจริง
..แค่เอา..รายละอียดใส่ลงไป..ปล่อยให้เรื่องมันดำเนินไป....
.......มันก็จะคล้าย..กับ..เป็นตำนานของชีวิตตัวเองได้.....
..........นั่นคือ..สิ่งที่ผม..พยายามแนะนำ..และ..ผลักดัน..ให้
..สวนพลู...ทำออกมาแนวนี้..ยิ่งเรื่องน่าสนใจ..ยิ่งต้องเพิ่มรายละเอียด..
..ความรู้สึกใน..เหตุการณ์ขณะนั้นๆ..ต้องถ่ายทอดมาให้หมด...
....คนที่ได้อ่าน..จึงจะสัมผัสได้..และอยากรู้ต่อไป..และ..ต่อๆไป....

 

ขออนุญาตติดตามเรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง ของคุณอาmodpong ด้วยนะครับ รวมถึงคุณพี่สวนพลูด้วยครับ สมาชิกใหม่เพิ่งเข้ามาที่กระทู้นี้ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกๆท่านด้วยนะครับ (คงต้องค่อยๆอ่านตั้งแต่หน้าแรกมา จะพยายามไล่ให้ทันครับ)

 

........
...หวัดดี..และ..ยินดีต้อนรับครับ...

 

***สวัสดีครับ ศิษย์พี่ คิดถึง คร้บ***

 

........
...เกร็ดความรู้..และ..ข้อสังเกต...
....เหรียญรุ่นโบราณ..จนถึง..ก่อนปี..๒๔๘๐...
..ถ้า..เนื้อเหรียญเป็นส่วนผสมทองแดงเกือบทั้งหมด..(เนื้อเหรียญ..สีจะแดงจัด...)...
.....เกือบทั้งหมด..จะมีไม่เกิน ๒ บล็อก..
..เนื่องจาก....
....๑. จำนวนเหรียญที่สร้างไม่มาก..ไม่เกิน ๒๐๐๐-๓๐๐๐..เหรียญ
.....๒. ทองแดง..ที่ค่อนข้างบริสุทธิ์(..อย่างเช่น..ทองแดงที่ใช้ม้วนตะกรุดรุ่นเก่า..ที่สีแดงจัดๆ)..เนื้อจะนิ่ม..กว่า..ทองแดงผสม..ที่แก่..ทองเหลือง..สีไม่แดง..
..(แบบ..เหรียญทั่วไปในปัจจุบัน..ที่เนื้อแข็งกว่ามาก..)
....จากเหตุผลทั้งสองข้อ..ก็คือ..มันทำลาย..แม่พิมพ์..ช้ากว่า..
เหรียญเนื้อแบบทองแดงผสม....ผลคือใช้แม่พิมพ์..ไม่เปลือง...
...แม่พิมพ์ ๑ ตัว ปัมพ์..ได้จำนวนเหรียญมากกว่า..
......จำนวนการสร้าง..จะระบุุว่า..ควรทำแม่พิมพ์..เผื่อไว้กี่ชุด...
....บางครั้ง..ทางโรงงานแจ้งมา..ว่าต้องทำ..หลายอัน..แต่ปรากฎว่า..
....การแกะแม่พิมพ์..แต่ละตัว..ราคาสูง..ทางผู้ว่าจ้าง..ก็อาจลังเล
.....ทางโรงงาน..ก็มีทางเลือกให้..ว่า..ใช้เนื้อแดงจัดๆหน่อย..
.....แล้ว..ลดจำนวนการสร้างลงหน่อย..ก็ไม่ต้องแกะ..แม่พิมพ์เพิ่ม
.....ซึ่ง..สมัยก่อน..โรงงานปัมพ์เหรียญ..มีแต่ที่แถวเสาชิงช้า...
......และมีอยู่ไม่กี่โรง...ก็แล้วแต่ข้อเสนอ..ของโรงงาน..
.....และ..กะตัง..ค่าว่าจ้าง...เพราะยังไง..ก็ต้องจ่ายค่ามัดจำก่อน
.......สังเกตได้ว่า..เหรียญที่ออกต่างจังหวัด..วัดจนๆ..เหรียญก็จะแดง
แจ๋..กันทั้งนั้น....

 

ขอบพระคุณ คุณอา และสมาชิกทุกๆ ท่านที่เข้ามาติดตามครับ พรุ่งนี้จะเล่าต่อครับ....... จริงๆ คือที่เล่าเรื่องของแม่ ก็เพราะว่า ความเป็นไปได้ในสายเลือด อาจจะมีอยู่จริงๆ ......... เดี๋ยวก็จะเล่าให้ละเอียดมากกว่าเดิมครับ เพราะ บางทีเล่าแบบรวบรัดไปหน่อยครับ

 

ติดตามอ่านอยู่ครับคุณอา modpong และคุณสวนพลู ขอบคุณทุกเรื่องราวครับที่นำมาเล่าครับ..

 

ขออนุญาติ ก็อบปี้บทความเดิมที่ผมเขียนไว้ในกระทู้ ความจริงผลัดกันเล่า ครับ ผมหาประวัติหลวงตาพริ้ง ที่เขียนเองไว้ไม่เจอในกระทู้ความจริงผลัดกันเล่า หามาได้แค่นี้ครับ อ่านเล่นกันสนุกๆ ก่อนครับ

หลวงพ่อพริ้งขอลูกบุญธรรม

หลวงพ่อพริ้งขอลูกไปเลี้ยงfficeffice" />>>
เป็นเรื่องเล่าล่าสุดที่แม่ผมเล่าให้ฟัง แม่นั่งตำหมาก แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาก็ไม่ทราบ แล้วก็เอาไม้ตะบันหมากชี้มาทางผม บอกว่า มึงรู้มั๊ยไอ้คนเล็ก(คือผมเอง) แล้วก็เล่าเรื่องราวให้ฟัง ก่อนอื่นอาจจะต้องเกริ่นนำก่อนครับ แม่ของผมเป็นหลานของหลวงพ่อพริ้ง เรียกหลวงพ่อพริ้งว่าหลวงลุง และหลวงลุงก็เรียกแม่ผมว่า อีขาว (เพราะว่าต่างจังหวัดยุคก่อนใครขาวถือว่าแปลกอยู่) เวลาแม่ไปหาหลวงตาพริ้ง แม่ผมก็จะขึ้นไปบนกุฏิแล้วหลวงตาก็จะยกของมาให้แม่ผมทาน บางทีก็ให้ช่วยงานวัดบ้าง ใช้ไปซื้อของบ้าง ยิ่งตอนแหวนหลลวงพ่อพริ้งออกแม่ผมเป็นคนหยิบแหวนให้ผู้ที่ต้องการ เขาก็ลองยิงกันบนนั้นเลย (แม่ผมก็เล่าไปยิ้มไป) กลิ้งบ้างแต่ไม่เข้า ยิงไม่ออกบ้าง ยิงกันเป็นของสนุกเลย ก็ด้วยยุคก่อนตำรวจไม่ชุกชุมเหมือนเดี๋ยวนี้ ทีนี้แม่ผมก็ตั้งท้องลูกคนแรก พอท้องมาได้ซัก 4-5 เดือน แม่ก็เข้าไปช่วยงานหลวงตาและหาของกินตามภาษาคนท้อง >>
หลวงตาพริ้งก็เรียกว่า.... อีขาว!!! ไอ้เด็กคนนี้อะ กูขอได้หรือป่าวว่ะ>>
แม่ผมก็บอกว่า.... แล้วหลวงลุงจะเอาไปทำไมล่ะ >>
หลวงพ่อพริ้ง เออ... เอามาให้กูก็แล้วกันถ้ามันอย่านมแล้วน่ะ>>
แม่ผม...งั้นก็ได้>>
หลวงพ่อพริ้ง .... ไอ้เด็กคนนี้กูเลี้ยงของกูได้ กูจะเอาเป็นลูกบุญธรรม มึงคอยดูน่ะลูกมึงหน่ะอีขาว โตขึ้นมันจะเป็นเด็กธรรมมะธรรมโม มันจะเกิดวันพฤหัสบดี เดือน...และปี.... >>
แม่ผม........(ทำหน้างงๆ)>>
แล้วลูกคนแรกของแม่ผม ก็เกิดวันพฤหัสบดีจริงๆ เดือนปี ก็ตรงแป๊ะ!! ตอนไกล้คลอดหลวงตาพริ้งก็หาหยูกหายาเพื่อให้แม่ผมคลอดง่ายๆ ไว้มากมาย คือ หมายจะได้ลูกบุญธรรม แต่ว่า แม่ผมก็ไม่ได้ทำตามที่รับปากหลวงตาไว้ คือไม่นำลูกไปให้หลวงตานั่นเอง บางที ผมอาจจะมีพี่ชายที่เป็นศิษย์สายตรงหลวงพ่อพริ้งแล้วก็ได้ แต่ที่น่าสังเกตคือญาณหยั่งรู้ของหลวงพ่อพริ้ง ท่านทราบได้ยังไง ว่าเด็กในท้องจะเกิดวันไหนเดือนอะไร สมกับเป็นเพชรน้ำเอกจริงๆ

เก็บประสบการณ์จากสุพรรณ เรื่อง หลวงพ่อพริ้ง นักเล่นพระยุคเก่าใครไม่รู้จักก็ไม่ใช่ตัวจริง

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จากคนแก่ที่จังหวัดสุพรรณ เป็นงานขึ้นบ้านใหม่ แล้วพี่ชายผมได้มีโอกาศไปพูดคุยกับลุงคนหนึ่งมีชื่อเสียงและเรียงนามว่า ลุงธรรม ลุงท่านนี้แกเป็นทหารเก่า ก็เป็นนักสะสมพระเครื่องตัวจริงคนหนึ่ง บนคอแกเป็นพระหลักๆทั้งนั้น ไม่ใช่ของปลอมเสียด้วย คุยกันไป คุยกันมา พี่ชายผมก็เลยถามว่า รู้จักหลวงพ่อพริ้ง วัดโบสถ์ โก่งธนู หรือป่าว ลุงธรรมก็บอกว่า ใครไม่รู้จักก็ไม่ใช่ตัวจริงน่ะ นักเล่นพระยุคเก่า ต้องรูุ้จักหมด และต้องไปไหว้หลวงพ่อพริ้งที่วัดด้วย ลุงธรรมเลยร่ายยาวว่า แกก็เคยไปไหว้ และไปแทบทุกปี จากสุพรรณ ไปลพบุรี แกบอกว่า ที่แน่นอนเรื่องกันปืนน่ะ หลวงพ่อมุ่ย กับหลวงพ่อพริ้ง เชื่อขนมกินได้เลย ตอนแกไปไหว้หลวงพ่อพริ้งเพื่อขอของดีจากหลวงพ่อพริ้ง พอขึ้นไปบนกุฏิ หลวงพ่อพริ้งถามว่ามาขอของดีหรอ มองหน้าลุงธรรม แล้วก็บอกว่า เอ็งไม่ต้องเอาหรอก เอ็งมีปลาตะเพียนอยู่สองตัว ลุงธรรมแกก็งง ว่าอะไรคือปลาตะเพียน และพระเครื่องที่ติดตัว ก็ไม่มีปลาตะเพียนซักกะตัว งงได้แป็บนึง หลวงพ่อพริ้งก็บอกว่า เอ็งแบมือมาซิ ปรากฏว่าลายมือของลุงธรรมเป็นรูปปลาตะเพียน หลวงพ่อพริ้งบอกว่า นี่คุ้มครองตัวเอ็งได้นะ นี่แสดงถึงความหยั่งรู้ของหลวงพ่อพริ้ง แล้วท่านก็ให้ตะกรุดร้อยแปดลุงธรรมมาหนึ่งเส้น ด้วยความคะนอง ก็เลยลองยิงอยู่ที่หน้ากุฏิ ยิงไปห้านัด ไม่ออกซักนัด พอหันกลับมาทางกุฏิเห็นหลวงพ่อพริ้งยืนอยู่ แล้วก็กวักมือเรียก แล้วท่านก็บอกว่า เอ็งนี่นิสัยไม่ดี แล้วก็คว้ามีดหมอมาแทงหลัง สองสามที ไม่ได้กินเลือดลุงธรรมเลย ลุงธรรมก็เลยขอมีดหมอหลวงพ่อพริ้งมาอีก
หลังจากขอมีดมาแล้วก็กลับมาที่บ้าน อยู่ได้พักนึง ก็มีเพื่อนมาบ้าน เพื่อนคนนี้เป็นคนเล่นของครับ คือสักเต็มตัว ถือนู้นถือนี่ ระวังตัวแจ ก็มาหาลุงธรรม ลุงธรรมก็นั่งคุยกับเพื่อนคนนี้แล้วก็หยิบมีดหมอทื่อๆของหลวงพ่อพริ้งให้ดูครับ เพื่อนคนนี้คิดว่ามีดหมอทำไมมันทื่อจัง และก็อยากโชว์ด้วย ก็เลยหยิบมีดหมอหลวงพ่อพริ้งมา ใช้นิ้วรูดไปบนด้านคมของมีดพร้อมพูดว่ามีดหมออะไรไม่เห็นจะคมเลย พอสิ้นคำ เพื่อนเล่นของคนนี้นิ้วเลือดอาบครับ พรั่งพรูไปด้วยเลือด พยายามห้ามเลือดกันหลายวิธี ทำยังไงก็ไม่หยุด ก็เลยต้องหารถจากสุพรรณ มาที่ลพบุรี เพื่อมาให้หลวงพ่อพริ้งช่วย พอมาถึง หลวงพ่อพริ้งท่านยืนรออยู่หน้ากุฏิ แล้วก็บอกว่า นี่น่ะ มีดหมอ คือ หมอ แก้ไขได้ทุกอย่าง ไม่งั้นจะเรียกมีดหมอทำไม แล้วหลวงพ่อพริ้งก็เคี้ยวหมากแล้วตุ๋ยลงบนแผลเพื่อนเล่นของ แล้วใช้ผ้าพัน พอกลับมาถึงบ้านแกะผ้าออก แผลที่เคยเปิดกว้าง แทบไม่มีร่องรอยแผลให้เห็น นับว่าเป็นเรื่องที่อัศจรรย์ยิ่งนัก

ต่อมาลุงธรรมก็พาเพื่อนอีกสองคนไปหาหลวงพ่อพริ้งอีก ลุงธรรมแกเป็นทหาร รบสงครามเวียดนามด้วย ก็ด้วยวัตถุมงคลหลวงพ่อพริ้ง นี่แหละครับ เพื่อนลุงธรรมก็อยากได้ของดีบ้าง เลยพากันไปขอ พอกราบหลวงพ่อพริ้งเสร็จ ก็บอกว่าจะมาขอของดี ท่านก็ชี้หน้าเพื่อนที่มาด้วยคนแรก แล้วบอกว่า ไอ้นี่ไม่ต้องเอา มันมีหนุมาน แล้วก็ชี้อีกคนนึงแล้วก็บอกอีกว่า ไอ้นี่ก็ไม่ต้องเอา มันมีไข่ทองแดง (เกิดมามีไข่ข้างเดียว) ก็เลยบอกว่า สองคนนี้มันคุ้มตัวมันเองได้ ไปได้ตลอดปลอดภัย ที่หลวงพ่อพริ้งพูดบอกว่าไข่ทองแดง คงพอเข้าใจกันได้ แต่หนุมานนี่ซิ จะพิสูจน์อย่างไร
หลวงพ่อพริ้งใช้สีผึ้งพอกไว้ที่นิ้วหัวแม่มือ แล้วก็ให้เพื่อนลุงธรรมอ้าปาก แล้วหลวงพ่อพริ้งก็กดนิ้วที่พอกสีผึ้งไปที่เพดานปากของเพื่อนลุงธรรม ภาพที่ออกมาหลังจากการกดไปที่เพดานปาก เป็นรูปหนุมาน น้อยคนนักที่จะมี หลวงพ่อพริ้งยังบอกอีกว่า พวกเอ็งมีลักษณะที่ดีกัน ถ้าหลวงพ่อปานยังอยู่พวกเอ็งโดนจับบวชแน่ๆ

 

..........
...ตวามจริงท่าน..ไม่ใช่รู้ว่าเกิดวันไหน..อย่างเดียวนะ....
...จะเห็นว่า...ท่านขอ..เพื่อจะเอามาเลี้ยงเอง...
....ก็แสดงว่า....ท่านทราบด้วยว่า..ไอ้เด็กที่จะมาเกิดนี่...
.............เป็นผู้ชาย...........
....ถูกต้องแล้ว..นักเลงพระรุ่นอายุการเล่นพระ ๓๕-๔๐ปี..ขึ้นไป(นับจากปีปัจจุบัน)..
..ตัวจริง..(คำว่า..ตัวจริงคือ..ต้องรู้จักว่า..พระเครื่อง..หรือ..หลวงพ่อหลักๆ
..โดดเด่นของทุกภาคทั่วไทย..มีอะไร..หรือ..ใครบ้าง..นอกเหนือ..จากการดูพระเป็นแล้ว)...ต้องรู้จัก..หลวงพ่อพริ้ง..กันทั้งนั้น..

 

เมื่อครั้งยังเด็ก .........(4)
ท่ามกลางความไม่สงบของบ้านเมือง การเมืองร้อนแรง ระอุด้วยอารมณ์ แห่งการรักชาติ ความเป็นชาตินิยม แต่คนละอุดมการณ์ของทั้งสองฝาก ก็คอยดูกันว่า เรื่องราวการเมืองครั้งนี้จะสิ้นสุดลงยังไง ...................ส่วนเรื่องของผม ก็ยังมีต่อไปเรื่อยๆครับ.......................อย่างที่บอกคือ การดูดวง และปู่ฤาษีนารอท..................ตัวละครก็จะเพิ่มขึ้นมา ............... คือ ..........หลวงพ่อทาบ วัดหนองเลง...........ชลบุรี......................... เอาหล่ะครับ เอาในส่วนเริ่มต้นของแม่เลยก็แล้วกันครับ.....................ตามวิธีชีวิต..........ชาวสลัม......แม่เมื่อตื่นเช้ามาก็หุงหาอาหาร ...... พาผมใส่บาตรทุกเช้า........แล้วก็จะปั่นจักรยาน..............ไปส่งผมที่โรงเรียนเอกชนเล็กๆ แห่งนึง แถวๆ เซ็นหลุยส์ซอย 3. ......................... เป็นกิจวัตรของแม่ เมือผมอยู่ประมาณ ประถมต้น.................. เดิมทีแม่ก็ดูดวงด้วยวิชาที่เรียนมาแต่เดิมอยู่แล้ว...........แต่บางที ขณะ กำลังดูดวงอยู่ ......เหมือนแม่ผมเหมือนถูกครอบงำด้วยอะไรบางสิ่ง ทำให้แม่หน้าดำ.........หลังค่อม ..........พูดเป็นเสียงผู้ชายแก่ๆ.................โดยที่แม่กำลังนั่งดูดวง ..................... และบางที ............นั่งกินหมากอยู่ดีๆ..................แม่ก็เข้าโหมดเดิมๆ........คือ หลังค่อม.............งอจนหน้าแทบถึงท้อง...........พูดเป็นเสียงผู้ชายแก่ๆ...................... และพูดเรื่องอนาคตได้แม่นยำ .............. เด็กๆแถวนั้น......จะกลัวมากเมื่อแม่เป็นแบบนี้................. แต่แม่ก็ไม่ได้อยากแก้ปัญหาอะไร.............เพราะแม่ก็ไม่ได้เชื่ออะไรมาก ............. คิดว่ารู้สึกวูบๆไปแค่นั้น........................แต่ปัญหามันไม่จบแค่นั้น......... แม่เกือบจะเป็นอัมพาต.........แขนขา ชาไปซีกนึง..............ขยับตัวได้ยากมาก ตอนนั้นรู้สึกสงสารแม่มากๆ จากที่เคยพาไปใส่บาตรตอนเช้า ก็ไม่ได้พาไป..........ไม่ได้ปั่นจักรยานไปส่งที่โรงเรียน ........แม่แข็งและขัดขืน..........ไม่ยอมรับขัน.........แม่ก็ฝันอยู่เรื่อยๆ ว่า.............ฤาษีตนนึง..........บอกให้ไปรับขัน......ท่านจะได้ลงมาง่ายๆ.............ให้ยอมรับท่าน...........แต่แม่ก็ไม่ยอม............บอกว่า ทำไม่เป็น...............รับยังไง อะไรบ้าง................เป็นที่ไหนหล่ะ.......คนยุคนั้น อินเตอร์เน็ต มือถือ....... ไม่มีเหมือนกันครับ เมื่อสมัยผมประถมกลางๆ ...... จะทำพิธีรีตรองอะไรนั้นยากยิ่ง ตำรงตำราก็ไม่ได้มี...........(แค่ห้างต่างๆยังไม่ผุดเลย จะมีก็แค่โรบินสันสีลม กับเซ็นทรัล การจะซื้อหนังสือตำราพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับครอบครัวที่ไม่ได้มีความรู้ทางด้านแหล่งซื้อหนังสือ)..........แล้วจนมีอยู่หนึ่งคืน แม่นอนหลับไปและขยับได้ไม่มาก แต่ก็ถึงจุดแตกหักกับปู่ฤาษีนารอท........แม่ได้หลับไป แม่ฝัน! ไปว่า..........ปู่ฤาษีนารอท...มายื่นคำขาดว่า........มึงจะรับกูดีๆ.........หรือจะให้กูรับมึงไป! .................. ตื่นเช้าแม่ก็คลานไป จุดธูปกลางแจ้งบอกกล่าวว่า.........หากจะมาอยู่ด้วยจริงๆแล้ว ขอให้พรุ่งนี้ลุกขึ้นไหว จะเอายังไงก็ให้ว่ามา เรื่องสวดมนต์ ชุมนุมเทวดา ว่าโองการ ต่างๆ ทำไม่เป็นเลย ไม่รู้จะทำยังไง และก็ไม่มีเงินจะทำพิธีด้วย ขอให้ถูกหวยซักงวด จะทำให้..................................ผลปรากฏว่า.......วันรุ่งขึ้น.......สิ่งที่ขอมา ได้ทั้งหมด.......และตอนเช้า แม่ก็นั่งจดยิกๆ ในสมุด นั่นคือ เครื่องรับขันต์ เครื่องบูชา ต่างๆ ปู่ฤาษีนารอทท่านมาบอก และแม่ก็จดไว้เลย.........ปู่ยังบอกว่า ให้ชวนคนมาด้วย หลายๆคน........ให้ทำในบ้าน..........แล้วเรื่องบทเชิญต่างๆ แม่ก็ไม่ต้องฝึก เดี๋ยวกู(คือปู่นารอท) จะลงมาทำเอง................แล้วแม่ก็ถูกหวยตามระเบียบ.........จึงต้องจัดมาตามคำบอกกล่าวของปู่ฤาษีนารอท...................ขณะที่แม่เริ่มจัดพิธีปู่ก็บอกฤกษ์ด้วยนะครับ ว่าให้ทำเวลานี้(เวลาเช้าผมจำไม่ได้ว่ากี่โมง) ก็เรียกบรรดาเพื่อนบ้านระแวกใกล้เคียงมาเป็นสิบ นั่งหลังเครื่องเซ่น เครื่องบูชา พอแม่ผมเริ่มจุดธูปปักที่กระถางและตามผลหมากรากไม้ แม่ผมก็เข้าโหมดเดิม...............และบทสวดต่างๆ...........ที่แม่ไม่เคยสวด....เชิญเทวดา ชุมนุมเทวดา ท่านได้หมด..........และก็สวดบทยาวๆ โองการต่างๆ เสียงเพราะมากๆ...........ที่แปลกคือ คนเป็นสิบคนด้านหลังเครื่องเซ่น หลับกันหมดเลย บางคนนอนแผ่ลงไป ....................... แต่ผมไม่หลับ ..............ผมอยู่หน้าบ้าน คอยชะโงกดู...ฟังเสียง.......เล่นตามประสาเด็กๆ...แต่ก็นั่งดูแม่สวดจนจบ เป็นชั่วโมงได้....................พอแค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะมาต่อให้ครับ

 

..............
....สนุกมาก..และ..ได้ความรู้ดี....
...อาสันนิษฐาน..จากการที่เคยบอกไปก่อนนี้ว่า..เรานั้น..คงได้ส่วนนี้..มาจากแม่ด้วย..ซึ่งแม่เรานอกจากจะ..มีช่วงรับคลื่นจิตที่กว้าง..กว่าคนทั่วไปแล้ว..คง..จะ..ต้องมีความผูกพันกับ..ฤาษีนารอท..นี้ตั้งแต่..อดีตชาติด้วย..อาจเป็นเพราะ
๑. ชาติที่แล้ว..ก็อาจเคย..เป็นร่างทรงของท่านมาแล้ว..หรือ..
๒. ในอดีตชาติก่อนหน้านี้หลายๆชาติ..อาจเคยมี..ความผูกพันโดยตรง..คือ..อาจเป็น..ลูกศิษย์ของท่าน..หรือ..เคยรับใช้..ท่านมาก่อน..
.........เพราะ..เป็นลักษณะ..จำเพาะ..เจาะจง.....พอเกิดมาชาติใหม่..
....อายุถึง..เกณฑ์..หรือ..ถึง..วาระแล้ว..ก็ต้องปฎิบัติ..หน้าที่ตามบัญชา
.................
..อาเป็นกำลังใจให้..เล่าละเอียดๆนี่แหละ..ดีที่สุด...
....และ..ทำให้หลายคน..ที่ไม่เคยเชื่อ..เรื่องร่างทรง..ว่ามีจริงนั้น
....หรือ..แม้กระทั่งว่า..ฤาษีนารอท..นี่คนโบราณแต่งขึ้นมาเอง...
....จะได้ทราบว่า...นี่แหละ..ของจริง....

 

สวัสดีครับ.คุณอา modpong คุณสวนพลู ครับ.เข้ามาติดตามอ่านตามนัดครับ.เนื้อหาละเอียดเข้มข้น.ทั้งอาจารย์และลูกศิษย์..พระแท้.คนแท้.กระทู้นี้แบบว่า." ไม่ต้องส่อง" บุ๊คมาร์คได้เลยครับ..
ขอขอบคุณทุกเรื่องราวด้วยครับ..

 

มาติดตามครับ

 

ขอบพระคุณทุกท่านครับ อย่างที่คุณอาบอก น่าจะจริง แล้วปู่ฤาษีนารอทก็ยังมาโยงกับผมด้วย ในตอนเด็กๆ จนโต แล้วจะเล่าในโอกาสต่อไปครับ

 

.... สนุก ชวนติดตามมากคับ ....

 

สวัสดีครับคุณครู _/\_
คุณสวนพลูครับ มันส์มาก... ขอบคุณที่เล่าให้ฟังครับ รอติดตามฟังตอนต่อไปนะครับ ^__^

 

มาเป็นกำลังใจครับ..คุณสวนพูล...
รุ้วัยแล้ว คงต้องเรียกว่า น้อง แล้วครับ ^_^

ติดตามอ่านเรื่อยๆ

 

สวัสดีครับคุณอา,คุณสวนพลู และสมาชิกทุกท่าน มาติดตามอ่านเรื่องราวดีๆตอนต่อไปครับคุณสวนพลู

 

เยี่ยมมาก น้องนัน ได้อาจารย์อย่างพี่ modpong แนะนำ รับรองไปไกลแน่