รบกวนขอวิธีที่จะทำให้โลภะและราคะเบาบางโดยไม่ต้องปลงอสุภะ

ผมทราบอยู่แล้วว่าคุณศรีต้องขึ้นมาแนวนี้

เมื่อท่านกล่าวเอง ผมก็เลยใช้คำท่านคืนให้ท่านเอง

ท่านศรี นิมิตที่ท่านเล่าเป็นนู้น นี่ นั่น เป็นพระศรีอาริย์ เป็นพระเยซู และท่านว่าไปถามว่า ลพ.ฤาษีลิงขาวป่าว ชาวบ้านที่พูดนั้น ที่เล่านั้นนะ ท่านศรีแน่ใจได้ยังไง ว่า ไม่ใช่นิมิตมารหลอกท่าน

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

ไปหา อ่านเอาจิฮับ อานิสงค์ของการ จดจำธรรม สาธยายธรรม
ว่าด้วยเรื่อง ปฏิบัติแบบ คันธุระ พระพุทธองค์ทรงตรัสหรือเปล่า
ว่า พวกคันธุระ ว่างเปล่าจาก มรรคผล !!

พระสูตร ที่ระบุตรงๆ ว่าด้วยการ สนใจ จดใจ ท่องจำ ...พระพุทธองค์
ระบุชัดด้วยซ้ำไป ด้วยเหตุอันนั้น จิตจะเกิดการ เพ่งธรรม พิสูจน์ ธรรม
ทันที ตามอำนาจ ปัจจัยการ

สังเกตดีๆ ลองตรึก ใส่ใจ ธรรม ของพระพุทธองค์ แล้ว สังเกตจิตเลย
ว่ามีการเพ่ง พิสูจน์ ธรรม หรือเปล่า

ถ้ามี เกิด ดับ หรือเปล่า ถ้าไม่กำหนดรู้เกิดดับ มันจะ กลายเป็น พี่จี๋เบอร์6

 

มันต้องสมาธิในการฟัง เมื่ออารมณ์จดจ่ออยู่กับสิ่งใด นั้นก็เป็นสมาธิแล้ว คนไม่มีสมาธิถูกนิวรณ์ ๕ ครอบงำอยู่ จะเอาอะไรมารู้ธรรม มันไม่รู้ธรรมหรอก มันรู้แต่กิเลส.

 

ไหนๆ ก็ไหนๆ

ขอเล่าพระไตรปิฏก อีกสักเรื่อง ให้เจ้าของกระทู้ เน้นนะว่า เฉพาะ เจ้าของกระทู้

ว่าด้วย " เอทัคคะทางการบรรลุด้วยการบังเอิญ "

คือ เป็นเรื่องว่าด้วย บุคคลบรรลุด้วยวิธีการยอดเยี่ยมด้วยการ บังเอิญบรรลุ !!!



อารัมภบทก่อนเรื่อง นะ คำว่า ด้วยการบังเอิญ เป็น ภาษา พระไตรปิฏกแปล
แต่ในทาง เรื่องราว และ ด้วยคำฝุ้มเฝือยแบบ สมัยใหม่ น่าจะใช้คำว่า

"บรรลุธรรมด้วยความไม่ได้ตั้งใจจะบรรลุธรรมไว้ก่อน"


จำชื่อ บุคคลาธิษฐานไม่ได้ จำได้แต่เรื่องราวหลักๆ

คือ

มี หญิงคนหนึ่งใกล้คลอดเต็มที คลอดยังไงก็ไม่ออก กำลังจะตาย เพราะการคลอด

ขณะแห่งจิตที่กำลังจะตายไม่ตายแหล่อยู่นั่น ทำให้ จิตแล่นไปกระทบเสียง อมนุษย์
ยักษ์สองตน กำลังสรรเสริญอาการ32ประการ ของพระพุทธองค์อยู่ ( ก็ประมาณว่า
ชมว่า ผิวสวย ฟันสวย หูสวย แขนขา งาม ฯลฯ)

หญิงที่กำลังคลอดใกล้ตาย ได้ยินคำสรรเสริญนั่น ก็ ชอบใจ มีจิตศรัทธาใน
กองบุญที่ทำให้ได้อาการ32 ...ล้วนแต่เกิดจาก กุศล ด้วยอาการต่างๆ

พอจิตศรัทธาน้อมไปยังศาสดา จิตก็ตั้งมั่น บรรลุธรรม เป็นโสดาบัน ในขณะที่ บุตรก็คลอด
ออกมาพอดี

ต่อมา บุตร คนนั้นไปบวช ได้เป็น เอทัคคะทางด้านเทศนาได้เหมือนพระองค์
หรือเทศนาน้ำเสียงเหมือนพระองค์ ไม่แน่ใจ ไปหาอ่าน หรือถาม โยสตรอย เอาเอง

 

ตั้งแต่เกิดมา ตอนเรียนหนังสือ ไม่เคยมี จิตขยัน วิริยะ อุตสาหะ วิมังสา เหรอฮับ


เอา วินาที นี้ก็ได้ มีไหม มีก็ว่ามี ไม่มี รู้ลงไปเลย อายสันตี !!!

 

จิตแบบนั้นใครก็มี ปุถุชนก็มี พระอริยะ ก็มี แต่ "อายสันตี" นี้น่าจะเป็นกิเลสนะ อย่าปล่อยให้กิเลสมันออกมาเพ่นพ่านนักสิ.

 

เปลี่ยนรูป เปลี่ยนชื่อจนจำไม่ได้เลย ท่านเอกวีร์ แมวหน้าดำหรือเปล่า

จะอะไรกับการพูดธรรมที่เน้นต่างจุดกัน ต้องพูดอย่างท่านเท่านั้น ที่ถูกต้อง นี่ก็เป็นสิ่งที่รู้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของท่าน ท่านเองก็มีความคิดว่า ฉันกล่าวถูกต้องอยู่ผู้เดียว เห็นพอเข้ามา ก็กวาดลานหมด ประมาณว่า อยู่มานานว่างั้น เห็นสรรเสริญเยินยอพี่จี๋5อะไรนั้นด้วย ประมาณว่าครองยุทธภพร่วมกันมานาน มีศิลปะเป็นเอกอุในการครองตำแหน่งหลวงจีนกวาดลาน ซึ่งสุดยอดเอกอุในยุทธจักรแปดเทพอสูรมังกรฟ้า

แต่ว่า คำสอนที่ว่าพี่จี๋ตัดแปะ จับแพะชนแกะ นี่เห็นก็ใช้สุดยอดเทคนิคนี้

ผมก็ไม่ว่าอะไรนะ แต่นานๆ จะเข้ามาที จะให้ดีเคยบอกแล้ว พูดสอนแบบพื้นได้ไหม เคยอ่านหลายรอบที่สอนคนอื่น เค้าก็ตั้งใจฟังดี แต่มีคนไม่เข้าใจหลายคน แถมไม่กล่าวถามอดีตชาติแมวหน้าดำต่อ

เทคนิค ชั้นเซียนแล้วจริง แต่ก็ยังไม่ยอมรับว่า ที่สอนไปนะ คนเค้าไม่เข้าใจเสียมาก

อย่างเรื่องนี้ อยู่ๆ ก็บอกว่า ไม่ต้องขณิก อุปจาร อัปปนาอะไร แล้วท่านที่สอนตามพระไตรปิฎก ก็บอกว่า ต้องใช้สมาธิ คนมันก็งง ตกลงไม่ต้องมีสมาธิกันนะ ว่างั้น ทั้งที่เมื่อพิจารณากองสัญญาปุบ มันก็ขณิกปับทันที แต่ไปเบรคท่านที่สอนว่า ไม่ต้องขณิกอะไร

 

สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมากๆเลยก็คือ ในเว็บนี้มีผู้ที่อ้างตัวเป็นพระศรีอารย์หลายคน
แต่ทำไมถึงไม่ยอมโคจรมาพบกันบ้าง ผมอยากรู้ว่าคนไหนตัวจริง คนไหนตัวปลอม

 

ถ้าเรามีโอกาสได้พบพระศรีอารย์ตัวจริง เราคงมีบุญนักหนา :boo:

 

อันนี้ ของ ยอสตรอย นะ

ยอสตรอย ใครก็ไม่รู้นะ พินาเอาเอง คนที่ชอบตรึก ชอบใช้ปัญญา ขบ

คือ ในทางวงกรรมฐานพระ ท่านจะเอา " วินัย นำหน้า ธรรมะ "

ทำให้ พระ เวลาสอน ก็จะกล่าวถึง เรื่อง " วินัย " การปฏิบัตเชิงวินัย นำหน้า
ก่อน เพื่อให้ กิจแห่งการรักษาวงษ์กรรมฐาน รักษาเพศพระ มันเกิดขึ้นในพุทธบริษัท

จึงเป็นธรรมดา ที่ท่านพูดไปพูดมา ก็เน้นไปเรื่อง สมาธิ ฌาณ แฌณ

แต่ในเชิงของ "สาสนัง" ไม่ใช่ ศาสนา(องค์กร) จะแยกออกระหว่าง "ธรรม" กับ "วินัย"

ดังนั้น ตรง ธรรมเนี่ยะ ที่ปฏิบัติกัน ล้มลุกคลุกคลาน จะเอาอะไรนำ แค่ไหนก็
แล้วแต่ สิ่งที่ อบรมจิตเข้ามาเนี่ยะ ก็เพื่อให้ จิตเกิด " สัมมาทิฏฐิ "

ถ้า สัมมาทิฏฐิเกิด ยอสตรอยว่า นิวรณ์จะเกิดได้ไหม อกุศลจะเกิดได้ไหม
มารจะสบช่องได้ไหม

ทีนี้ อะไรหละที่อบรมให้ สัมมาทิฏฐิเกิด ก็ กายคตาสติ ทั้งหลายใช่ไหม

ดังนั้น ต้อง อย่าไปซื่อจนเซ่อ

สัมมาทิฏฐิเกิดเนี่ยะ มันก็ไม่มีอะไรไปสบช่องทำให้ จิตเกิดตัณหา อุปทาน นิวงนิวรณ์ อวิชชา !!

เนี่ยะ คุณยอสตรอยว่า สมควรแก่ธรรมไหม แบบนี้

 

อันนี้ ผม พอมีคำตอบ และ จะรู้ว่า อย่าไปโทษ พี่จี๋

ก่อนที่ ตัวจริงจะมา ในเชิงของ วาระ เขาจะเรียกว่า เกิด "โกลาหล4"

ฟังดู เหมือนจะเป็นเรื่อง วิบัติภัย เรือหาย

ไม่ใช่นะ "โกลาหล" แก่แค่เรื่อง การคุยฝุ้งมุ้งมิ้งของ สรรพสัตว์ ที่
กล่าวถึง การมาของ ตัวจริง ซึ่งตามตำราเขาระบุ จะมุ้งมิ้งกันร้อยปี

แต่ร้อยปี ก็หมายถึง กัป ( อายุเฉลี่ยของ มนุษย์ หรือ ภพของสัตว์ ที่ประกอบคำว่า กัป )

สรุป พี่จี๋ เขาทำหน้าที่ อย่างซื่อตรง ยิ่ง mua ยิ่งใช่



ปล. ตัวจริง ตามตำนาน กระโถนข้างธรรมมาส เห็นระบุปี 2750 โน้น มั้ง คนมาบูรณะวัด อะไรนี่แหละ

 

ก็สมควรแก่ธรรมอยู่ แต่คุณนิวรณ์ก็อย่าลืมว่า ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นสัมมาทิฐฐิได้เลย มันไม่ง่ายขนาดนั้น เอาแค่ระดับปัญญาของบุคคลมันก็ต่างกันแล้ว ถ้าเจอคนประเภทมิจฉาทิฐฐิหนักแน่น คุณจะเอาอะไรไปสอนเขา เขาไม่ฟังคุณหรอก.

 

ล.พ.ปราโมชย์ ศิษย์ล.ป.ดุลย์ ขึ้นชื่อดูจิต
ล.พ.จรัญ ทักขญาโณ สายลพ.สนอง ล.ป.สังวาล มาแรงดูกายเห็นกาย
ไม่เคยเข้ากราบคารวะ แต่ภูมิใจนำเสนอ สาธุ!

 

สรุปแล้วก็คือ "สติปัฎฐาน ๔ ดูจิต ดูกาย ดูเวทนา ดูธรรม " ไม่ว่าจะเป็นแนวทางใดก็เป็นไปเพื่อบรรลุมรรคผล นิพพานทั้งสิ้น สาธุครับ

 

คนเรา มันก็มานั่ง งง นะ

ว่า เพราะเหตุใด. จึงเงี่ยโสตลงสดับธรรม

เชื่อไหมว่า. ถ้า คุณเอง ก็เหนเหตุของการสนใจสดับธรรมชัดๆ

คำพูดที่คุณกล่าวว่า. ไม่มีคนใส่ใจอริยสัจจ สัมมาทิฏฐิ จะไม่หลุดปากออกมาเลย

แต่ที่หลุดปากออกมา. ก้เพราะ. สนใจธรรมไม่ตรงตามสัจจะ รู้ทุกขไม่เปน

เที่ยวออกสำนักนู้น เข้าสำนักนี้ อีกไม่นาน ก้จานลาย

 

ทีนี้ สำหรับคนบางคน. ทั่ไม่มีที่ไป ไม่มีที่มา. (สมาชิกคนหนึ่ง)

มาอ่าน. จุดสนใจสดับ. แล้ว. ว๊าบๆ สว่างจ้า เท่าหัวไม้ขีดบ้าง ครอบจักรวาลบ้าง

กำหนดรู้ทุกข์ อันไม่มีเรื่อง. ต้องฟังจากผู้อื่น. แต่ก็ไม่ไปไหน สว่างแล้ว
ก็วนอยู่ที่เดิมบ้าง. ได้สี่ ได้ห้า ไม่ได้หก

กำหรดรู้ทุกข์ ไม่ต้อง ง้อคนแสดง. ไปแบบนั้นแหละ

กรรมมันยังบัง. กรรมมันยังให้ผล. ถ้าไม่เข้าสำนักโน้น. ออกสำนักนี้จนจานลายไปก่อน

ช้างมันก็ต้องรอดรูเข็มได้ ด้วยความเพียร. ด้วยปัญญา. แล้วแต่จะหมายเอาส่วนใดมาปะเปน

ที่ไป ที่มา. ไปงั้นๆ.

 

ผมอยู่สำนักเดียวครับ สำนักพระพุทธเจ้า ใครจะมาอ้างตัวว่ารู้ธรรมเยอะ ปฎิบัติมาเยอะ อยู่มานานเท่าไร มันเรื่องส่วนตัวนะ ตัวใครตัวมัน ส่วนคำสอนครูบาอาจารย์ท่านดีอยู่แล้ว จะสำนักไหนก็ดี อย่ามาแบ่งสำนัก แบ่งธรรมของพระพุทธเจ้า มันจะบาปกรรมป่าวๆๆนะท่าน.

 

แล้วก็ธรรมประเภทวิปัสนึก สมาธิอะไรไม่สน นึกๆๆคิด เอา รูปนาม ก็ไม่เห็นชัด ปล่อยวางมันเฉยๆ มันก็ปล่อยวัว ปล่อยควาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร สักแต่คิดๆๆเอา วางๆๆเอา สมาธิไม่เอา มันนอกลู่นอกธรรมที่เขาวางไว้ สักแต่ว่าตนนี้อวดรู้มาก อยู่มานาน เชี่ยวชาญวาทะศิลป์ แต่กิเลสมันครอบอยู่ก็ไม่รู้ เที่ยวสอนผู้อื่น จะได้อะไร มีแต่กิเลสล้วนๆ

 

กำหนดรู้ทุกข์ จะไปเอาใครมาแสดง ก็ขันธ์ ๕ นี้มันแสดงอยู่แล้ว ไม่พิจารณา ที่กาย ที่ ใจ ไป จะพิจารณาที่ไหน จะพูดธรรมนะให้มันตรงๆๆ อย่าเหน็บแหนม เสียดสี อย่าพูดกำกวม วกวน มันส่อถึงกิเลสในใจ กิเลสมันแสดงตัวออกมาเป้งๆแล้ว รู้ตัวหรือป่าว.

 

กระทู้นี้น่าติดตามที่สุดตอนนี้(ผู้ตอบเยอะ)
สำหรับข้าพเจ้าคิดว่าครูบาอาจารย์ขนาดอยู่กันคนละที่คนละสาย มีผู้ที่สอนเหมือนกันด้วย
สมัยก่อนข้าพเจ้าก็ฝึกนู่นนี่นั่นแบบตามๆที่เขาว่าดีและมีโอกาส แต่เมื่อไม่นานมานี้ ก็ได้มีโอกาสไปฝึกแนวบริกรรม พุทโธ ที่พระอาจารย์บอกว่าให้จับพุทโธ ให้ได้อย่างเดียวก่อน ยังไม่ต้องไปคิดเรื่องลมหายใจ(เป็นการลบความคิดเดิมของข้าพเจ้า) ฝึกใหม่หมด แถมก้าวหน้าช้ากว่าคนอื่นแต่พระอาจารย์ก็บอกว่าบางคนใช้เวลาตั้ง 3 ปีกว่าจะได้ขั้นแรก แต่พื้นฐานจะแน่น ข้าพเจ้าพยายามต่อไปเพราะก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าสนใจวิชาเดินธาตุแต่ไม่รู้ใครสอนมั้ง พยายามตามหาหนังสือพระอาจารย์รักษ์(หาไม่เจอ) พอไปฝึกมันมีปฏิกิริยาเกิดกับร่างกายจริง ก็เลยฝึกต่อ รู้สึกว่ายากเหมือนกันคิดแต่ พุทโธ ไม่ให้จิตหลุดเลย จากนั้นก็ได้มาอ่านหรือฟังหลวงพ่อพุธ ท่านก็กล่าวเหมือนกันคือ ให้บริกรรมพุทโธให้ได้ก่อนยังไม่เน้นลมหายใจ (ช่วงแรก) สอนเหมือนกันเลย แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เชื่อได้ว่า เราจับคำบริกรรมได้หรือคำบริกรรมนี้ช่วยได้จริง อันนี้ก็ควรศึกษาและฝึกเอง พิจารณาไปครูบาอาจารย์ท่านกล่าวเหมือนกัน แม้ท่านอยู่ต่างที่กัน แล้วแต่จริตน่ะคือวิธีการ สุดท้ายผลลัพธ์ต้องเหมือนกัน เช่น การใช้วิธีต่างๆในวิชาคำนวณ แต่ผลลัพธ์ต้องออกมาเหมือนกันจึงถือว่าถูกต้องตรวจสอบได้ พุทธของเรามีความเป็นวิทยาศาสตร์ พิสูจน์ได้ มีเหตุมีผล
ข้าพเจ้าเห็นด้วยนะที่มีผู้ตอบว่าถ้าปลงอสุภะยังไม่ได้ก็ลองคิดถึงความตาย มรณานุสติ ข้าพเจ้าว่าดีเหมือนกัน หากอยากทุกข์น้อยก็ต้องออกจากกามเพราะว่ามันจะยึดคำว่าตัวเรา ของเรา และอื่นๆอีกมาก ใครๆกล่าวก็คงไม่เชื่อหรอกยกเว้นว่าจะทุกข์เพราะรักมากๆเสียก่อนจึงจะเชื่อ เวลาคนเรามีความรักมันจะสุข(มาก)แบบมีทุกข์แอบแฝงอยู่ในใจทุกคนเป็นหมด กลัวทำไม่ถูกใจคนรัก กลัวคนรักนอกใจ กลัวคนรักลำบาก กลัวคนรักโน่น นี่ นั่น มีคนรักมาก เช่น ลูกมากก็ทุกข์มาก(ห่วงทุกคน) ความสุขแบบนี้ไม่ยั่งยืน แต่บางคนครอบครัวเขามีความสุขดี นั่นก็ต้องคนที่มีหลายสิ่งเสมอกัน แต่วันหนึ่งความพลัดพรากต้องมาไม่จากเป็นก็จากตาย เคยอ่านประวัติของหลวงปู่ขาว อนาลโยแล้วทึ่งมาก(อนาลโย ผู้ไม่มีความอาลัย) ลองหาอ่านดูนะ ท่านเคยครองเรือนมาก่อน ท่านออกบวชแล้วมีจิตใจเด็ดเดี่ยว จนสำเร็จ ครูบาอาจารย์ที่ได้รับการยกย่องทุกท่านล้วนมีจิตใจเด็ดเดี่ยวในธรรมทั้งสิ้น ฆราวาสหญิงที่ครองเรือนแล้วสามารถปฏิบัติธรรมได้เข้มแข็งเช่นนางวิสาขานั้นมีน้อยแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีอาศัยกำลังใจอย่างมาก
*และขออภัยในที่นี้หากข้าพเจ้านำมะพร้าวห้าวมาขายสวน