รู้โดยไม่ต้องคิด

พวกเพ้อเจ้อ มันไม่มีเหตุผลมาถกธรรม มันก็ยกเรื่องอายุมา
ถ้าบอกอายุจริงไป มันก็ว่าแก่ ครั้นพอไม่พูดมันก็ว่าเด็ก
นี่พวกกิเลสเป็นแบบนี้

ไอ้ kenny กับไอ้ oatidet มันเป็นคนๆเดียวกันนั่นแหละ
ไอ้นี่มัน พยาบาทมาแต่ไหนแต่ไร เพราะไปว่ามันเรื่อง เทวทัต
แค้นเคือง มาจนถึงทุกวันนี้

 

อืมๆ งั้นจะเทียบความเข้าใจของผม

คำตอบ ที่ผุดขึ้นนั้น อันนั้นผมก็เรียกว่า ความคิด

การรู้ในคำตอบนั้น ก็คือ การรู้เห็นความคิด

การเห็น สิ่งที่เกิดดับๆ นั่นก็คือความคิด

หรืออีกอย่างหนึ่งก็เรียกว่า อารมณ์
หรืออีกอย่างหนึ่งก็จะเรียกว่า เจตสิก


การปล่อยวางความคิดนั้น ด้วยตัวมันเองโดยไม่มีเราวาง
โดยไม่สำคัญตนในความคิดนั้น
เรียกว่า มีสติมีสัมปชัญญะมีปัญญาประกอบ

ความคิดนั้น มันจึงไม่สร้างปัญหาความหวั่นไหวให้กับจิต

มันจึงมีความเบา สะบาย
แม้จะอยู่ในความคิดที่มีมาหลายรอบด้าน

เรียกว่า สงบนิ่งไม่หวั่นไหวแม้ในความคิดมามาก


แต่สำหรับป้า ที่บอกว่า ปัจจุบันไม่ได้คิดนั้น

ในขณะพิมพ์ มันมีเสียงพากตามการพิมพ์ในหัวสมองหรือเปล่า
หากมันมี ผมก็เรียกว่า ความคิด
หรือแม้ขณะอ่านโพส

อ่านออกเสียงในใจ แม้ไม่เอ่ยปากออกเสียง สิ่งที่พากอยู่ในใจนั่น
ผมก็เรียกว่า ความคิด

หรือแม้จะเอ่ยปากออกเสียง มันก็ยังเห็นเป็นสองส่วน
คือเสียงที่ออกจากปากและเสียงที่ดังใจ


ยังว่าล่ะ ภาษาไทย ทำให้อธิบายได้รอบด้าน

 

ผมบอกคุณไปหลายครั้งแล้ว ว่าไม่ชื่นชอบถกเถียง แต่คุณก็หาเรื่องถกเถียง

พอผมถกเถียง และ ถามเรื่องอายุ คุณทำไมไม่ตอบครับ หากคุณแก่ผมจะได้เรียก

ด้วยความอ่อน้อมถ่อมตน แต่หากคุณอายุน้อยกว่าผม คุณจะได้รู้ว่ามันบาป

ผมไม่ไปเรียกใครแบบเพื่อนหลอกครับ แม้คนอายุน้อยกว่าผม ผมยังเรียกคุณเลย

และ ผมกับ คุณkenny ไม่ใช่คนเดียวกันอย่างแน่นอน ผมไม่เคยใช้ชื่ออื่นในเว็บนี้

และ เรื่องพยาบาท คุณต้องถามตนเองครับว่า ใครกันแน่ที่พยาบาท

ทั้งๆที่ผมบอกกล่าวไปหลายครั้งแล้ว คุณก็ยังตามราวีไม่เลิก พอผมตั้งใจถกกับคุณ

คุณก็มาว่าผมพยาบาท คุณไม่อายตนเองบ้างหรือครับ บาปกรรมมันมีจริงนะครับ

สาธุครับ

 

คุณ ขันธ์ ผมจะถามจนกว่าคุณจะตอบครับ หากคุณตอบแล้ว ผมจะไม่มายุ่งกับคุณอีก

ผมไม่เห็นประโยชน์ที่จะคุยกับคุณอีก ทำเหมือนเล่นละครแบบนี้ ผมไม่คุยด้วยหลอกครับ

เสียเวลา ทำเป็นเด็กเล่นละครไปได้ ผมยอมคุณมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว มีแต่คุณที่ไม่ยอมเลิกลา

ผู้ปฎิบัติธรรมนั้น เขาไม่มีอะไรที่จะต้องปกปิดเลย มัวแต่ยึดติดสมมุติอยู่ได้ ยึดถือไม่รู้ตัว

หากตายไปแล้ว จะมีกี่คนที่จะจดจำ คนที่รู้จักเท่านั้นที่จะจดจำ ชื่อ ความดีที่เคยกระทำ

แล้วคนที่ไม่รู้จัก ใครเขาจะไปจดจำ แค่นี้ยังไม่รู้ ไม่กล้าตอบ อย่ามาพูดเรื่องสมมุติบัญญัติเลยครับ

ไม่อายคนอื่น ก็หัดอายตนเองบ้างครับ คนในที่นี้รู้กันหลายคน ที่คุณตามราวีผม

สาธุครับ

 

ผมเคยได้อ่านมาว่า

มีคนเคยไปถามหลวงปู่ดุลย์ อตุโล

ว่าหลวงปู่ยังมีความโกรธอยู่ไหม

หลวงปู่ตอบว่า มีแต่ไม่เอา


ขอบคุณครับ ที่ร่วมพิมพ์มา

หมดคำถามแล้วครับ ศาลที่เคารพ

 

ถ้าเช่นนั้น เอ็งเอา ชื่อ นามสกุล ที่อยู่ ชื่อพ่อ ชื่อ แม่เอ็งมาประกาศสิ
มันเป็นเรื่องส่วนตัว เอ็งแยกแยะไม่ออกหรือไง
ชีวิตจริงไม่มีใครเขาปกปิดอะไรกัน แต่ในที่นี้มาสนทนากันทางธรรม ในที่สาธารณะ

แต่ถ้ารู้จักกันดีพอ จึงค่อยเปิดเผยไปมาหาสู่กัน
ขนาดคนที่รู้จักกันยังไว้ใจไม่ได้ มันแว้งกัดเอาเยอะแยะไป เอ็งจะให้ข้าเปิดเผยอะไร ในที่สาธารณะ

 

เอาแล้ว

อิอิ แงวแงว ก๊าบก๊าบ เริ่มโผล่

เอ้า!!

กั๊ก กั๊ก กั๊ก ก็มา

******************





โอ้ย โอ้ย

โอย โอ้ย .....................

 

คุยกะคนไม่มีอะไร
จะให้ผมมีอะไร
จะให้ผมได้อะไร
จะให้ผมเห็นอะไร
เมื่อมันไม่มีอะไร
จะเห็นก็เห็นความไม่มีอะไรล่ะครับ

 

ในความเห็นของน้าปราบ คิดว่าพระอรหันต์มีโกรธไหม ^^

 

ทานข้าวเย็นรึยังครับลุง ^^

 

ว่าไงเอกวีร์ มีปัญหาอะไรว่ามา

 

ความเห็นผมนะ

กิริยาไง
ไม่มีอุปาทาน ไม่มีความสำคัญในความโกรธ ว่าเป็น ตัวตน เรา เขา

มีหลักฐานในพระไตรปิฎกอีกอย่าง

อย่างพระอรหันต์ องค์นึง ที่เรียกคนอื่นว่าไอ้ถ่อย
เจ่หลงว่า กิริยาแบบนี้ จะมีได้ไหมล่ะ

แม้พระพุทธเจ้าท่านก็รับรองในความเป็นพระอรหันต์ท่านนั้น
ที่เรียกผู้อื่นว่า ไอ้ถ่อย

 

มะเอาครับ


เดี๋ยวโดนยัดข้อหาเป็น คุณเค้งเคนหนี ยุ่งตายเลย

 

จะมีประโยชน์ก็คือ เป็นเครื่องส่ง

ผมก็ได้หันมองตัวเองเรื่อยๆ

 

คุณวิษณุ ช่วยบอกลุงเขาทีนะว่า คุณเก่ง หรือ น้องเก่ง หรือ พี่เก่ง ที่ใช้ user name ว่า kengkenny และมาเป็น kenny2 ก็คือคนๆเดียวกันและก็ไม่ได้สนใจเรื่องอย่างนั้นเท่าไหร่แทบจะไม่มีในหัวสมองเลย หรือจะเอาอะไรเพื่อยืนยันว่าไม่ใช่ ผมอยู่ที่ภูเก็ต ตอนนี้อยู่ที่ภูเก็ต คุณโออยู่ไหน ผมไม่รู้คับ แต่เมื่อก่อนอยู่ที่กรุงเทพ ยังเคยเจอกับกลุ่มของคุณวิษณุกับพี่ธรรมภูติที่สำนักสงฆ์หลวงปู่บุญฤทธิ์เลย ที่ไม่ทักอะไรเพราะเห็นแล้วปลื้มใจอยู่ ทั้งหมดทุกคน และไม่เห็นเหตุอื่นเพราะ เอาเท่าที่เรารู้ก็พอแล้ว ช่วยบอกลุงแกหน่อย อย่าปล่อยให้แกสติแตกแบบนี้ต่อไปเลย....พอเถอะ กับการเดาส่งมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น และจดจำเอาไว้ว่า กรรมอันใดนั้นเมื่อทำไปแล้วไม่มีวันเลยจะไม่หวนคืนสู่ตนถ้ากรรมนั้นที่ตนก้าวล่วงไปกับผู้ที่ไม่ได้มีเจตนาร้ายตามที่กล่าวหาแต่อย่างใดซ้ำยังเห็นภัยที่เกิดขึ้นกับจิตเขาเสียด้วยซ้ำ...ช่วยหน่อยนะครับ คุณวิษณุ

 

พี่อิ่มสบาย ไม่สงสัยเหรอ ว่านิวรณ์ กับ หลบภัย ที่แท้เป็นคนเดียวกัน ^^

 

ครับผม
คุณเก่งกับ คุณอัทธิเดช เป็นคนละคนกันครับ

ลุงขันธ์แกเข้าใจผิด


และคุณเก่งกับคุณ วิมุตติ ก็เป็นคนละคนกันครับ

 

อย่ามัวแต่พูดโดยไม่คิดสิพี่อิ่มสบาย ควาในใจของน้องจะเฉลยได้อย่างไรกัน ^^

 

ผมไม่ได้คิดว่าพยาบาทหรืออะไรหรอกเพียงแค่อยากบอกว่า บางครั้งมันก็ไม่แน่เสมอไปเท่านั้น บางคนคิดว่ามีสติดี ไตร่ตรองได้ละเอียดถี่ถ้วนก็ยังเข้าใจผิดได้เพราะด้วยกิเลสมานะทิฐิ ทั้งหลายนั่นแหละ ไม่ได้มีเจตนาอันใด ไม่ได้ทำเพื่อลบหลู่ใคร เพียงจะบอกเพื่อให้รักษาและลบล้างความคิดที่เป็นอกุศลเท่านั้น แม้ว่าลุงจะเคยทำอะไรใครไว้เขาไม่ถือโกรธเพราะเขาคิดว่า คนเรามีสิทธิ์ผิดพลาดได้เสมอ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่อาจที่จะไม่ผิดเลยถ้าไตร่ตรองดีแล้ว ก็เพียงกล่าวเพื่อแนะนำไม่ได้จะสั่งสอน เพราะอย่างว่า พระสูตรที่ลุงยกมาสุดท้ายก็สนองกลับเข้าที่ตัวลุงเอง ทีนี้ลุงเข้าใจไหมว่า อะไรใช่อะไรไม่ใช่ และอย่าเดาเรื่องนี้อีก ความผิดทั้งหลายลบล้างได้ด้วยการยอมรับและแก้ไข ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาดันทุรังไปทั้งๆที่ไม่ได้อะไร

 

จะใช่หรือไม่ใช่ มันไม่ได้ทำให้เอ็ง พ้นนรกหรอก