สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

ขอเล่าตอนที่ปฏิบัติอยู่กับคุณแม่สมใจ

ในทุกวันอาทิตยตั้งแต่ บ่ายโมงจนถึงสี่โมงเย็น

เริ่มแรกท่านจะพาสวดมนต์ไหว้พระประมาณไม่เกินครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นท่านจะให้สมาธิ ตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งจนถึง สี่โมงเย็นโดยประมาณ ใครนั่งไม่ถึงก็ไม่เป็นไรท่านไม่บังคับ บางคนก็ออกไปเดินจงกลมด้านหลังห้อง

แต่พอครบเวลาตอนสี่โมงเย็น ท่านก็จะสอบถามการปฏิบัติว่าเป็นอย่างไรบ้าง พวกเราก็เล่าให้ท่านฟัง ว่าตอนนั่งเป็นอย่างนี้ มีเวทนาเจ็บปวดอย่างไร ท่านก็สอนให้เราพิจารณาอย่างไร บางคนมีบุญเก่ามากก็ไวนั่งแล้วอย่างนั้นอย่างนี้ ส่วนตัวผมนั่งทีไรเจ็บปวดรวดร้าวทุกที แต่ก็ต้องทนเอา ท่านก็สอนให้ดูความเปลี่ยนแปลง ของความเจ็บปวดว่า มันเปลี่ยนตลอดเดี๋ยวก็ปวดมากจนถึงจุดมันก็ค่อยลดลงมา แล้วก็ปวดเพิ่ม แล้วก็ลดลง เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดการนั่งสมาธิ

ท่านก็ว่าให้ทำต่อไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นผมก็ไปเกือบทุกอาทิตย์ กลับมาบ้านก็มาทำต่อตอนก่อนเข้านอนและตอนเช้ามืด ส่วนกลางวันก็นั่งสมาธิที่ทำงานในห้องชมรมพุทธ ช่วงนั้นสมาธิได้ค่อนข้างดีมาก จนมาจีบสาวเข้าก็เลยถอยออกจากการปฎิบัติ เลยไม่ก้าวหน้า และมาแต่งงานมีครอบครัว ก็เริ่มหาเวลาทำสมาธิ (แต่สิ่งหนึ่งที่ได้มาจากคุณแม่สมใจคือเข้าใจในหลักการปฏิบัติสมาธิวิปัสสนา แบบไม่เคยลืม) ตอนที่ลูกชายอายุได้ไม่ถึงขวบ พอลูกชายนอนหลับ ผมก็นั่งสมาธิในห้องนอนนั้นจำได้ว่า ตั้งแต่ปฏิบัติมาตั้งแต่ปี 2539 จนถึงปีเดือนมีนาคมปี 2545 ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นด้วยความรู้สึกว่า จิตกับกายมันคนละส่วนมันแยกกันได้ แต่ก็เห็นได้ไม่นานนักคงเป็นเพราะทำความเพียรยังน้อย แต่ก็ทำให้เราได้มีปัญญารู้ว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ และครูบาอาจารย์ท่านนำมาสอนต่อเกี่ยวกับเรื่องจิตกับกาย นั้นเป็นเรื่องจริง

 

ช่วงท้ายที่ยังไปกราบคุณแม่สมใจ ท่านก็จะคอยถามว่าปฏิบัติเป็นอย่างไรบ้าง เราก็ยังไปไม่ถึงไหน เลยทิ้งช่วงห่างกว่าจะได้เข้าไปหาท่านเพราะถ้าไปบ่อย ไม่มีความก้าวหน้าอะไรจะบอกท่านก็รู้สึกอายๆ แต่จำคำท่านได้ว่า ท่านบอกว่าสมาธิถ้าเราเข้าได้ภายใน ตั้งนะโมตัสสะ..สามจบ ท่านก็บอกว่าถือว่าใช้ได้ ซึ่งสิ่งที่ท่านบอกมา ตอนนั้นผมลองเปรียบเทียบดูกับตัวเราเอง เลยเรียนทา่นไปว่า ผมสามารถเข้าสมาธิได้ตั้งแต่นะโมตัสสะ...ตั้งแต่ยังไม่ทันเสร็จจบที่1 แสดงว่าที่ทำมาแบบทำบ้างหยุดบ้างก็ยังถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้อยู่ แหม !! ค่อยยังชั่วหน่อย อย่างน้อยก็มีเรื่องความก้าวหน้าในการปฏิบัติมารายงานคุณแม่สมใจท่านทราบ

 

เล่าเรื่องตอนที่ไปนั่งสมาธิกับลูกศิษย์ของหลวงปู่ดู่ที่วัดสะแก อยุธยา

ผมได้ที่รู้จักหลวงปู่ดู่เป็นครั้งแรกจากหนังสือไตรรัตน์เล่มบางๆ 3 เล่ม 3ตอน คือแม่ไปทำบุญกับหลวงตาม้าที่วัดถ้ำเมืองนะช่วงปลายปี 2545 พอผมได้อ่านแล้วนึกขึ้นเลย เอ๊ะ !! รู้สึกชอบรู้สึกศรัทธาหลวงปู่ดู่ขึ้นมาทันที รู้สึกฉงนใจว่า ทำไมท่านสอนธรรมะได้ดีมาก ส่วนคำสอนของหลวงปู่หลวงพ่อองค์อื่นๆที่ผมได้อ่านมานั้นก็ดีมากๆอยู่แล้ว แต่ทำไมเวลาเราอ่านเรากลับไม่มีความรู้สึกเหมือนที่ได้มาอ่านคำสอนของหลวงปู่ดู่ ผมเลยรู้สึกศรัทธาท่านขึ้นมา และพออ่านไปอ่านมาก็อ่านเจอเรื่องลูกศิษย์ของท่านคือหลวงน้าสายหยุด

ทำให้เราคิดว่าเราไม่ทันหลวงปู่ดู่ แต่ยังทันลูกศิษย์ท่านก็ยังดี หลังจากนั้นไม่นานนักผมก็พาครอบครัวไปกราบหลวงน้าสายหยุดที่วัดสะแก ช่วงนั้นผมก็ไปบ่อยมากและมีอยู่ครั้งนึงไปถวายอาหารเพลท่าน ก็เห็นมีผู้หญิงคนนึงก็มาถวายอาหารอยู่ก่อนแล้ว พอผมถวายเสร็จก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยนั่งสมาธิกันทั้งสองคนระหว่างรอหลวงน้าสายหยุดท่านฉันเสร็จ พอตอนท้ายๆก่อนท่านจะเลิกฉัน และก็ก่อนที่จะเลิกนั่งสมาธิ ท่านก็สอนว่า " ให้เจริญศรัทธาให้มาก ผู้หญิงที่กำลังป่วยเป็นโรคร้ายแรง(น่าจะเป็นมะเร็ง)อยู่นั้น ให้เร่งปฏิบัติให้มากขึ้นกว่าเดิมเพราะยังทำไม่เป็น ให้ศรัทธาให้มากๆเข้าไว้ " พอท่านพูดกับผู้หญิงเสร็จท่านก็หันมาบอกผมว่า " ส่วนผู้ชายนั้น ทำเป็นแล้ว " (ผมก็คิดอยู่ในใจว่า ท่านเก่งจังรู้ด้วยว่าเรานั่งเป็น)

 

นึกขึ้นมาได้อีกแล้วครับ เรื่องการแก้ไขบรรเทาอาการจากคุณไสย์มนต์ดำ แต่ใช้ได้กับคุณไสย์ที่ไม่ร้ายแรงหรือหนักมากนะครับ

พี่คนที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำสอนผมไว้ตอนที่ผมดูแลพระอาจารย์ช่วงนั้น พี่เขาบอกว่าให้ใช้น้ำเกลือ โดยซื้อเกลือทะเลเม็ดใหญ่ๆมาละลายน้ำแล้วตักราดตัวของพระอาจารย์พร้อมกับท่อง สัมปะติจฉามิ พี่เขาบอกว่าน้ำเกลือทะเลมันเป็นธาตุที่สามารถชำระล้างคุณไสย์มนต์ดำได้ แต่จะใช้ได้กับคุณไสย์ที่ไม่หนักหนาสาหัสมากนัก ถ้าโดนหนักๆต้องใช้วิธีการอื่น

ผมก็ทำตามที่พี่เขาสอน ตั้งน้ำร้อนมาใส่กะละมังเอาเกลือเม็ดใส่และคนให้ละลาย แล้วก็ตักอาบให้พระอาจารย์และต้องอาบกลางแจ้งหน้าบ้านเพื่อให้สิ่งที่ถูกน้ำเกลือชำระล้างให้ออกไปนอกบ้าน ให้อาบวันละสองครั้ง ( ถ้าผมจำไม่ผิด) พออาบน้ำเกลือให้พระอาจารย์เสร็จ ผมก็สอบถามกับพระอาจารย์ ว่าตอนก่อนอาบน้ำเกลือ กับหลังอาบนั้นเป็นอย่างไร ท่านบอกว่า อาการท่านมันเบาลง แสดงว่าวิธีนี้ใช้ได้ผลจริง

 

ขอเล่าเรื่องของหลวงน้าสายหยุดลูกศิษย์ของหลวงปู่ดู่

เหมือนจุดใต้ตำตอ คนที่ทำงานเดี่ยววันอายุแก่กว่าผม เขาเล่าให้ฟังว่าเคยไปหัดนั่งสมาธิที่วัดสะแกมีเพื่อนรุ่นพี่ชวนไป เขาก็เล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ดู่สั่งให้ไปนั่งกับหลวงน้าสายหยุด เลยไปนั่งกันอยู่สองสามคน คนที่เล่านี้ไม่มีศรัทธา แต่ก็ยังไปนั่งกับเพื่อนๆ หลวงน้าสายหยุดท่านก็นั่งคุมอยู่ท่านก็เอ่ยขึ้นมาว่า ที่หิ้งพระของคนที่เล่ามีพระที่ทำมาจากดินเจ็ดป่าช้า/กระดูกผี อะไรสักอย่างอยู่สององค์ หลวงน้าสายหยุดท่านบอกว่าให้เอาออกจากบ้านอย่าเก็บไว้

คนที่เล่าให้ผมฟังก็รู้สึกงงว่าพระท่านรู้ได้อย่างไร ว่าที่หิ้งพระที่บ้านมีพระนี้อยู่จริงๆ

 

มีวันนึงในช่วงประมาณปี 2549 (เป็นช่วงที่มีปัญหาเรื่องเงินค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพราะมีภาระมากมีความทุกข์อยู่ในใจ) ได้ไปทำบุญกับหลวงน้าสายหยุด ผมไปกันสี่คนพ่อแม่ลูกสองคน ได้เจอกับลูกศิษย์ของหลวงปู่ดู่ คุณลุงเป็นข้าราชเกษียณอายุ(มารู้ตอนหลังที่คุณลุงกลับไปแล้ว หลวงน้าสายหยุดท่านบอก) มากับครอบครัว 3 คนพ่อแม่ลูก นั่งอยู่ก่อนแล้ว

ผมสังเกตุเห็นที่มือของทั้งสามคนสวมแหวนหลวงปู่กันหมดทุกคนเลย เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ว่า ทุกคนรักและบูชาหลวงปู่ดู่กันทั้งบ้านดีจริงๆ คุณลุงพอเห็นผม 4 คนก็ยิ้มทักทายอย่างมีเมตตาและพอหลวงน้าสายหยุดฉันเสร็จก็พูดคุยกับคุณลุงและครอบครัวกันอย่างสนิทสนม และระหว่างนั้นคุณลุงก็หันมาทักผมว่า ให้พยายามอดทนและอดทน ผมก็นึกแปลกใจว่า เหมือนกับคุณลุงจะรู้ว่าผมมีความทุกข์อยู่ในใจ และก็บอกอะไรบางอย่างกับผมในเรื่องอนาคต

พอคุณลุงกับครอบครัวกลับไป ผมเลยถามหลวงน้าสายหยุดว่าคุณลุงคนนี้คือใครท่านตอบว่า เขาเรียกชื่อกันว่า ชามีฌาน แต่ไม่รู้ว่าเกษียนราชการจากที่ไหน

 

มีประสบการณ์เรื่องจิตมาเล่าสู่กันฟังครับ

ช่วงที่พระอาจารย์ท่านยังอยู่อุตรดิตถ์ ตอนปี 2555 ตอนนั้นน่าจะโดนคุณไสย์เล่นงาน แล้วแต่อาการยังไม่หนักมาก

มีวันนึงผมนั่งสมาธิอยู่ที่บ้านตอนกลางวัน แล้วผมก็น้อมจิตกราบพระอาจารย์ แบบนึกให้เห็นหน้าท่าน สักพักท่านโทรกลับมาหาผม ท่านถามว่า มีอะไรหรือ ท่านบอกว่าเห็นเป็นตัวผมขึ้นมาในสมาธิ

(อ้อ! ผมเกือบลืมเล่ารายละเอียดตอนที่นั่งสมาธิไปครับ คือตอนที่ผมนั่งสมาธินั้น ผมก็น้อมจิตไปกราบพระอาจารย์ นั้นมันเกิดผรณาปิติ ที่เกิดความซาบซ่านไปทั้งตัว ผมก็ลืมถามท่านไปว่าสองเรื่องมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่ คือการที่ผมเข้าสมาธิน้อมจิตไปกราบพระอาจารย์และได้เกิดผรณาปิติและพระอาจารย์ท่านรับรู้การตั้งจิตของผม)

ผมก็เลยตอบท่านไปว่า ผมนึกถึงท่านและอยากกราบท่าน ท่านเลยเข้าใจ

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันทำให้ผมเคยคิดเล่นๆว่า ตอนที่เรานั่งเครื่องบินซึ่งบินอยู่ในระดับสูงมาก เป็นพันกิโลเมตรขึ้นไป พอมองลงมาเห็นบ้านขนาดเท่าตัวมด ผมก็นั่งนึกต่อไปว่า ตอนที่เรานั่งสวดมนต์ทำสมาธิอยู่ในบ้านหรือทำอะไรจะดี/ชั่ว แล้วเบื้องบนเขารู้ได้อย่างไร เวลาเรามองมามองไม่เห็นอะไรแม้แต่น้อย

แสดงว่าเบื้องบนท่านมีความวิเศษแบบสุดยอดมากเหมือนกับคำที่หลวงปู่ดู่ท่านบอกไว้ว่า ใครนึกถึงท่านท่านก็นึกถึงเรา คงจะเหมือนกันกับตอนที่ผมอธิษฐานขอพระธาตุจากหลวงพ่อเกษม (ความเห็นส่วนตัวนะครับ) ผมคิดว่าท่านคงรับรู้การอธิษฐานของเรา เพราะว่าพระธาตุของท่านเสด็จมาจริง และก่อนที่พระธาตุจะเสด็จมาผมก็ฝันไปว่าท่านเหาะมา เข้ามาทางระเบียงห้องนอนชั้นบน

ที่เชื่อว่าเป็นพระธาตุของหลวงพ่อเกษม เพราะผมหยิบให้พระอาจารย์ท่านช่วยดูให้ ท่านบอกว่าใช่ ท่านบอกว่า หลวงพ่อเกษมเป็นพระอรหันต์ขั้นสูงสุดแบบจตุสัมภิทาญาณ แต่บรรลุเแบบค่อยเป็นค่อยไป

 

เล่าขำๆ ผมเคยเล่าไปหลายกระทู้แล้วครับ ขอเล่าอีกที

พระผงรูปเหมือนหลวงพ่อเกษมองค์นี้ไปขอมาจากป้า พอได้อ่านเรื่องราวของหลวงพ่อเกษมก้บหลวงปู่ดู่ ก็เลยเกิดศรัทธาอยากจะได้พระที่ท่านสร้างไว้บ้าง ผมกับพี่ชายก็เลยพากันไปหาป้า บอกว่าจะมาขอพระจากป้า เพราะว่าป้าเป็นคนโสด ไม่ได้เก็บพระไว้ให้ใคร ส่วนมากเป็นพระจากที่ป้าทำบุญทอดผ้าป่า ทอดกฐิน ผมเจอพระผงหลวงพ่อเกษมออกวัดพลับพลา จ.นนทบุรี อยู่ในซองเดิมพร้อมใบฝอย แถมพระยังหักขาดส่วนบนอีกต่างหาก



แต่ด้วยที่เป็นพระของหลวงพ่อเกษม เลยเอากาวตราช้างทาติดไว้แลัวไปเลี่ยมใส่กรอบสเตนเลสแขวนบ้างเหน็บบ้าง ไปตามประสาจนมาที่หลังก็วางท่านไว้ในตู้ใส่พระ จำไม่ได้ว่าได้ตอนอธิษฐานขอพระธาตุท่านนั้นได้ขอก่อนหรือหลังตอนที่ใส่ตู้ ตอนที่เห็นครั้งแรก นึกไปว่าเป็นขี้จิ้งจกเพราะว่ามีสีดำเหมือนมาก คิดไปคิดมา จิ้งจกม้นจะเข้าไปได้อย่างไรหว่า แหม !!! ฉลาดซะไม่มี

เลยคิดว่ายังไงก็ต้องใช่แน่ๆ เพราะถ้าจะเป็นอย่างอื่นผมคิดไม่ออก ว่าจะเป็นอะไรไปได้ หลังจากนั้นพระธาตุเสด็จมา ผมก็นำพระผงหลวงพ่อเกษมมาแขวนบูชา ตอนหลังพระธาตุที่ดูเหมือนกับวางปักตั้งฉากขึ้นมาจากผิวองค์พระนี้ก็ ถูกแรงโน้มตัวดึงลงจนหลุดออกมาจากองค์พระ ผมเลยอัญเชิญท่านใส่ผอบบูชาไว้อยู่ที่โต๊ะหมู่บูชาที่บ้าน

 

มีเรื่องเล่าเรื่องเกี่ยวกับนักบวชรูปนึงกับพ่อแม่ครูอาจารย์สายวัดป่า 5 องค์ที่ท่านตกเครื่องบินเครื่องบินตกแถวลำลูกกา ปทุมธานีเมื่อปี พ.ศ. สองพันห้าร้อยยี่สิบกว่าๆ

ตอน1

หลายปีก่อนผมได้อ่านหนังสือพระเล่มนึง จำไม่ได้ว่าเล่มไหน ได้มีการพูดถึงว่า หลังจากที่หลวงปุ่หลวงพ่อเครื่องบินตกและเสียชีวิตทั้งหมด ได้มีนักบวชคนนึง ได้ออกข่าวใหญ่โตว่า พระทั้ง 5 รูปนี้ ตายโหง ต้องให้นักบวชคนนี้ไปส่งบุญให้จึงจะได้ไปสู่สุคติ

ผมก็สงสัยมากว่านักบวชคนนั้นคือใคร เพราะครูบาอาจารย์อัฐิธาตุเป็นพระธาตุหมด แล้วนักบวชคนนี้เอาอะไรมาพูด อยากรู้มากว่าเขาคือใคร จนมาเมื่อกลางปี 2559 เสริชหาพระเครื่องของหลวงปู่จวน ก็เลยได้อ่านเรื่องราวของนักเขียนอันดับต้นๆของหนังสือพระลานโพธิ์

เขาเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวประวัติของท่าน ซึ่งมีทั้งด้านคุณธรรมของท่าน จนถึงเรื่องปาฏิหาริย์ของหลวงปู่จวน ที่คนทั่วไปเข้าใจว่าท่านเป็นพระที่เก่งด้านวิปัสสนากรรมฐาน ส่วนเรื่องปลุกเสกพระหรือเรื่องราวความศักดิ์สิทธ์ไม่ค่อยมีออกมาให้เห็น

มาถึงตอนที่ท่านเสียชีวิตจากเหตุการณ์เครื่องบินตกที่ปทุมธานี นักเขียนลานโพธิ์ก็ได้พูดถึงเรื่องที่มีนักบวช (ตอนนั้นเขาดังมาก) ได้ออกมาพูดเรื่องที่ว่า พระทั้ง 5 องค์ตายไม่ดี..... เขาใช้คำบอกใบ้จนรู้ว่า นักบวชคนนี้คือใคร คำใบ้นี้ถ้าใครเคยติดตามข่าวก็จะรู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร

และผมก็ได้รู้จนได้ หลังจากที่สงสัยมาหลายปี ว่าคนที่ออกมาให้ข่าวนี้คือผู้ใด และเมื่อตอนปลายปี 2559 ผมก็ได้มีโอกาสรู้เรื่องราวเกี่ยวกับนักบวชคนนี้มาจากพระอาจารย์องค์ที่ได้แนะนำให้ผมไปกราบหลวงพ่อที่สกลนครกับขอนแก่น มาอีกสามเรื่อง ขอเล่าต่อตอนที่ 2 ครับ

 

มีเรื่องเล่าเรื่องเกี่ยวกับนักบวชรูปนึงกับพ่อแม่ครูอาจารย์สายวัดป่า 5 องค์ที่เครื่องบินตกแถวลำลูกกา ปทุมธานีเมื่อปี พ.ศ. สองพันห้าร้อยยี่สิบกว่าๆ

ตอน2 (จบ)

ท่านได้เล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับนักบวชรูปนี้ ถึงเหตุการณ์ 3 ครั้ง ซึ่งช่วงนั้นนักบวชรูปนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมาก มีบริวารติดสอยห้อยตามเป็นจำนวนหลายคันรถบัสและรถยนต์ส่วนตัวติดตามก็มากมาย เวลาไปไหนทีขบวนรถติดตามยาวเป็นหางว่าว

เหตุการณ์ 1

ขบวนของนักบวชคนนี้ เดินสายทัวร์อีสาน จะเพื่ออะไรก็ไม่อาจทราบได้ แต่ถ้ามองโลกในแง่ดี ก็คงอยากจะพาลูกศิษย์ลูกหามากราบพระป่าทางอีสาน หรืออาจจะคิดหวังประโยชน์แอบแฝงอะไรบางอย่างหรือเปล่า?

ก็ไม่รู้ว่าได้แวะกราบครูบาอาจารย์มากันกี่วัดแล้ว แต่วัดที่คณะนี้จะมา นั้นเป็นพระที่มีชื่อเสียงระดับประเทศชาติ ท่านชักชวนให้ประชาชนคนไทยให้ร่วมกันบริจาคทรัพย์เงินทองเพื่อช่วยชาติ พระอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านเจ้าสำนักแห่งนี้ ท่านได้สั่งการว่าวันพรุ่งนี้จะมีพระผีบ้าจะเข้ามากราบท่าน ให้ปิดประตูอย่าให้คณะนี้ได้เข้ามาในวัดเป็นอันขาด

เหตุการณ์ 2

พระอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังต่อว่า พอคณะนี้เดินทางมาถึงหน้าวัด แต่ประตูถูกปิด คณะนี้เลยเข้าวัดไม่ได้เลยสักคน จนต้องเบนเข็มไปยังวัดถัดไปที่อยู่ไม่ไกลจากวัดนั้น ท่านเล่าให้ฟังว่า พระที่คณะของนักบวชนี้ไปสักการะท่านก็ไม่ใช่พระธรรมดา พอคณะนี้มาถึงท่านก็ต้อนรับแบบพระป่า คือให้นั่งกับเสื่อ ท่านมีแค่เสื่อเท่านั้น และคนที่มากับคณะต่างก็เอากล้องออกมาถ่ายรูปคู่กันระหว่างนักบวชกับหลวงปู่

แต่พอเอาฟิมล์ไปล้าง !!! ไหงรูปจึงออกมาไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ที่วัดล่ะ รูปที่ออกมา มันต้องเป็นรูปนั่งคู่กันระหว่างหลวงปู่ กับนักบวขผู้นั้นสิ แต่ทำไมหลวงปู่จึงมานั่งอยู่บนหัวของนักบวชคนนี้แทน ต่างคนต่างก็งงเป็นไก่ตาแตก สุดท้ายคนที่เห็นแบบนี้เข้าก็เลยเริ่มขอตัวกลับก่อนกำหนดทั้งๆที่ ทัวร์ยังไม่จบ

เหตุการณ์ 3

ตอนงานศพของหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง นักบวชคนนี้ก็ไปร่วมงานด้วย ในงานก็จะนิมนต์ครูบาอาจารย์องค์ใหญ่ๆขึ้นเทศน์ นักบวชคนนี้เลยเข้าไปขอเขาขึ้นเทศน์เองเลย

พระสงฆ์ที่ท่านนั่งอยู่ในอาคารพอรู้ว่า นักบวชคนนี้จะขึ้นเทศน์ ต่างก็ทยอยปลีกตัวออกจากอาคาร และพอนักบวชคนนี้ขึ้นไปเทศน์ เทศน์ไปได้แป้บเดียวเท่านั้น พระสงฆ์ต่างเดินออกจากศาลาจนหมดไม่เหลือใครเลย นักบวชคนนี้ก็แก้เก้อด้วยการขอยุติการเทศน์ไว้แค่นี้ก่อนเพราะว่า เพิ่งจะเดินทางมาถึง ต้องการพักผ่อน

พระอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังว่า เพื่อนของท่านเข้าสมาธิดูนักบวช เห็นสีของดวงจิตนี้ดำมืดสนิท
พระอาจารย์ท่านบอกว่า ของแบบนี้มันหลอกกันไม่ได้หรอก

 

แถมอีกนิดนึงครับ มันน่ามีความเกี่ยวเนื่องกัน

ผมได้อ่านหนังสือประวัติหลวงปู่ ท่านอยู่ พัทลุง ผมนึกชื่อท่านไม่ออก แต่จำชื่อวัดได้ว่า วัดป่าแก้วผดุงธรรมหรือเปล่าชักไม่แน่ใจซะแล้ว

มีอยู่ตอนนึงที่กล่าวถึงว่ามีนักบวชคนนึงพร้อมกับบริวารมากมายไปกราบท่านที่วัด หลวงปู่ท่านก็ได้พูดคุยกับนักบวชโดย ท่านบอกกับนักบวชคนนั้นว่า " ถ้าท่านทำจริง (ปฏิบัติจริง) ตัวท่านก็จะดี แต่ถ้าท่านทำไม่จริง ท่านก็ต้องมีอันเป็นไป "

ในหนังสือนั้นไม่ได้ระบุชื่อนักบวช แต่เท่าที่ผมได้อ่าน ผมคิดว่ามีอยู่คนเดียวที่มีลักษณะแบบนั้น และน่าจะเป็นคนเดียวกันที่ออกมาพูดว่าจะส่งบุญให้หลวงปู่หลวงพ่อทั้ง 5 องค์

ผมนึกชื่อของท่านออกแล้ว หลวงปู่เปลื้อง ปัญญวันโต( ?)

 

เมื่อหลายปีมาแล้ว ตอนที่ อล้ชชี้นั่งเจ็ทกำลังโด่งดังเป็นพลุแตกมีผู้คนศรัทธากันมาก ต่างหมดเงินหมดทองทำบุญกับอลัชชีผู้นี้เพราะหลงเชื่อในคำโฆษนาชวนเชื่อของทีมงาน

มีเพื่อนในเวบพลังจิตได้เตือนภัยอลัชชีคนนี้ไว้ เพื่อนเขาบอกว่า ปู่ฤาษีอาจารย์ของเขาบอกมาว่า ถ้ามีรูปไอ้อลัชชีคนนี้อยู่ที่บ้านให้เอาตีนเหยียบกระทืบได้เลย เพราะมันเป็นของปลอมแต่ตอนนั้นชื่อนักบวชที่ใช้ชื่อนี้มีกัอยู่หลายคน ผมก็เลยเมลไปถามว่าเป็นคนไหน เพื่อนคนนี้ก็บอกมาว่า อลัชชี ฉายา ฉ. ก็คือ อลัชชีนั่งเจ็ท

ตอนนั้นผมก็ต้องฟังหูไว้หู เพราะเราก็ไม่ได้รู้จักไม่รู้ความเป็นมาของปู่ฤาษีที่เป็นอาจารย์ของเพื่อนในเวบ ถ้าหุนหันพลันแล่นไปเอารูปของนักบวชคนนี้มากระทืบซะก่อน เผื่อไปเจอของจริงเข้าให้ จะมีแต่ซวยกับซวย

แต่พอมาตอนหลังเรื่องราวของอลัชชีนั่งเจ็ทก็ตีฝ่าด่านคำโฆษณาชวนเชื่อเสียแตกพ่ายไปหมด ทำให้คราบนักบวชหลุดหายไป ตัวตนที่แท้จริงก็โผล่มาตรงตามที่เพื่อนในเวบเมลมาบอก

 

มีเรื่องขำๆ ต่อเนื่องกันกับอลัชชีนั่งเจ็ท

ตอนที่เขากำลังดัง มีการออกหนังสือออกมารับรองความขลังกันให้อ่านมากมาย และผมก็ได้ซื้อมาอ่านกับเขาด้วยเหมือนกันกลัวตก Train (ขบวนรถไฟ)...555 ในหน้าหลังของหนังสือก็มีการเชิญชวนให้บริจาคเงินเพื่อสร้างพระแก้วมรกตทำจากหยกองค์ใหญ่ที่สุดในโลก เมื่อโอนเงินเสร็จแล้วก็ให้เขียนชื่อวันเดือนปีเกิดและฉีกใบดวงในหน้าหลังส่งไปเพื่อบรรจุใต้ฐานพระแก้วมรกตนั้น

ตอนนั้นผมคิดที่จะโอนเงินพร้อมเขียนใบดวงส่งไปตามที่อยู่ในหนังสือของอลัชชีนี้อยู่ร่อมร่อแล้วแต่เกิดมาเอ่ะใจอยู่เรื่องนึง ที่รูปปกด้านหลัง เป็นรูปถ่ายด้านข้างของเจดีย์อะไรสักอย่างนึง มันมีรูปคล้ายๆเทวดา ทำท่าเหาะลงมาที่เจดีย์นั้น แล้วเขาก็อธิบายไว้ว่า เป็นพระอินทร์พร้อมบริวารกราบนมัสการพระเจดีย์ที่อลัชชีมีความเกี่ยวข้อง ตอนที่ได้ดูนั้นมันก็ดูน่าเชื่อถือเพราะว่าเราได้อ่านเรื่องราวข้างในหนังสือมาก่อน ที่เขาใช้วิธีการเขียนและใช้รูปมาประกอบให้ดูดีดูน่าเชื่อถือมากๆ

ผมเกิดเอ่ะใจขึ้นมาว่า แล้วรูปที่หนังสือลงไว้ว่าเป็นพระองพระอินทร์พร้อมบริวารนี้ แล้วเราจะรู้ได้ไงว่ามันเป็นของจริง ของปลอม และจากจุดนี้เองก็เลยระงับการโอนเงินไปสร้างพระแก้วมรกตที่สำนักอลัชชี และเรื่องราวของอลัชชีก็เหมือนช้างเน่า เอาใบบัวปิดไม่มิด ผมเลยโชคดีไปที่ไม่เสียทรัพย์

และเวลาคุยกันในครอบครัว เวลาที่เอาเรื่องนี้มาคุย ทุกคนจะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะลูกชายผม เขาชอบที่ผมทำท่าทำทำแขนเป็นเทวดาเหาะลงมาเหมือนในรูปนั้น

 

มีเรื่องขอความช่วยเหลือหน่อยครับ

อยากจะขอถามว่าคือเพื่อนคนไหนเคยเห็นพระสังกัจจายน์พิมพ์นี้บ้างไหมครับ องค์นี้ผมเอารูปมาจากในเนท เป็นพระสังกัจจายน์ที่อยู่ที่วัดภูกระแต จังหวัดบึงกาฬ

เข้าไปค้นอ่านประวัติพระสังกจัจายน์ หลวงปู่ทองพูล (สิ้นแล้ว) ท่านบอกว่าในประเทศไทยมีอยู่แค่ 4 องค์ แต่ไม่รู้อยู่ที่วัดไหนครับ พอจะมีเพื่อนคนไหนได้เคยเห็นพระสังกัจจายน์พิมพ์นี้ที่วัดอื่นๆมาบ้างไหมครับ

 

กำลังคิดจะไปกราบสักการะพระสังกัจจายน์องค์นี้ที่วัดภูกระแต จังหวัดบึงกาฬ แต่ติดที่ว่าวัดอยู่ไกลมากครับ และผมก็เพิ่งจะมารู้อีกทีว่า เจ้าของที่สร้างพระสังกัจจายน์องค์นี้ สร้างถวายวัดไว้สี่ทิศของประเทศไทยครับ

 

เกิดมากว่า 50 ปีเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยครับ

 

ขอบคุณมากครับ

ผมเองก็เพิ่งเคยเห็น พระสังกัจจายน์แบบนี้เมื่อปี 2559 มีน้องที่สนิทกันเขาเล่าให้ฟังเลยเสริชดู ในเนทมีข้อความที่เขาลงเกี่ยวกับการท่องเที่ยว

 

พระอาจารย์ที่วัดเสือ กาญจนบุรี

ตอน1

เมื่อปี 2538 มีรุ่นพี่ที่ทำงานมาติดต่อที่หน่วยงานเพื่อจะหาคนไปชั่วดูงานก่อสร้างที่วัดเสือ คือพระอาจารย์เจ้าสำนักท่านจะถมดินค่อนข้างสูงจากพื้นดินเดิมน่าจะได้ประมาณ 3-4 เมตร ก็ถือว่าสูงอยู่ เพื่อจะสร้างศาลาเอนกประสงค์

รุ่นพี่คนนี้ศรัทธาหลวงตามหาบัวมาก แกเลยเป็นห่วงพระอาจารย์วัดเสือ เลยช่วยหาคนที่ทำงานด้านนี้มาช่วยพระอาจารย์ ตอนนั้นผมเพิ่งเริ่มศรัทธาต่อพุทธศาสนา หลังจากที่ได้อ่านหนังสือประวัติทั้งหลวงพ่อปาน หนังสืออุปลมณีและหนังสือประวัติหลวงปู่มั่น เลยรับอาสาไปช่วยดูอะไรบ้างที่พอทำได้ตามกำลังความสามารถ

มีอยู่ครั้งนึงผมต้องนอนค้างคืนที่วัด ตอนนั้นที่วัดเสือมีพระอาจารย์อยู่รูปเดียวเท่านั้น หลังช่วงเย็นเราก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็พากันไปที่กุฎิพระอาจารย์ พี่เขาก็พูดคุยกับพระอาจารย์ พระอาจารย์ท่านก็เล่าเรื่องราวต่างๆของที่ท่านประสบมาตั้งแต่ก่อนบวชจนได้มาบวชอยู่และมาอยู่กับหลวงตามหาบัวที่วัดป่าบ้านตาด

ผมจำได้แม่นเพราะเรื่องที่พระอาจารย์เล่าให้ฟังคืนนั้นมันสนุกตื่นเต้นดี ท่านเล่าประวัติท่านจบปริญญาโท จากอังกฤษ กลับมาก็ใช้ทุนมารับราชการเป็นทหารเรือ ทำงานอยู่ได้ไม่นานก็ล้มป่วยเป็นโรคมะเร็งเลือด (ไม่รู้ชื่อของโรคที่ถูกต้องใช้ว่าอย่างไร) ท่านก็รักษาแต่ไม่หาย คือค่อนข้างเข้าขั้นหนักมาก ท่านบอกว่าเลยต้องบวช ตอนแรกที่ท่านบวชน่าจะอยู่แถวภาคกลางนี่แหล่ะ ผมจำรายละเอียดไม่ได้ จนมีคนแนะนำให้มาจำพรรษาอยู่กับหลวงตามหาบัวที่อุดรธานี

 

พระอาจารย์ที่วัดเสือ กาญจนบุรี

ตอน2

ท่านเล่าให้ฟังว่าวันแรกที่ท่านไปถึงวัดป่าบ้านตาด ได้เจอกับหลวงตามหาบัว (ผมจำไม่ได้ว่ามีคนประสานไปที่วัดป่าบ้านตาดหรือเปล่า) หลวงตาท่านทักท่านว่า ท่านจันทร์มาแล้วเหรอ กุฎิเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นท่านก็งงๆว่า หลวงตาท่านเรียกว่าท่านจันทร์

ท่านก็ปฏิบัติตามหลวงตาสั่งสอน ท่านบอกว่าท่านเจอกับเจ้ากรรมนายเวรเป็นไก่ ที่ท่านได้ตอนมันแต่มันติดเชื้อ เจ็บแบบทรมานจนตายมันก็เลยอาฆาตตามจองเวรมาจนท่านมาเป็นโรคมะเร็งเลือด จะตายอยู่แล้วจนได้มาบวชและมาอยู่กับหลวงตามหาบัว

ท่านก็เล่าให้ฟังว่าท่านปฎิบัติได้สมาธิ จนสามารถกำหนดจิตออกไปดูเพื่อนพระตามกุฎิต่าง ใครเป็นอย่างไรบ้าง บางคนก็นอนหลับ บางคนก็พิจารณากระดูก เรียกว่าท่านมีความสนุกเพลิดเพลินไปกับการส่งจิตไปดูหมู่เพื่อน จนมีครั้งนึงก็ส่งจิตเข้าไปที่กฎิของหลวงตา ท่านบอกว่าพอจะเข้าไป มันก็วูบดับ วูบดับ ท่านก็สงสัยว่าทำไมมันส่งจิตเข้าไปในกุฎิของหลวงตามหาบัวไม่ได้เลยสักครั้ง พอตอนเช้ามาหลวงตามหาบัวท่านก็เทศน์สอน (ด่า) ทำนองว่ามัวแต่ส่งไปดูของคนอื่น

ผมขอเล่าข้ามๆไปครับ เดี๋ยวจะเยอะเกินเอาเฉพาะตอนเด็ดๆ มีครั้งนึงที่ท่านได้ออกธุดงค์ไปทางกาญจนบุรีตามคำสั่งของครูบาอาจารย์ ท่านเล่าว่าไปปักกลดจำวัดอยู่แถวป่าแห่งหนึ่ง พอถึงเวลากลางคืนที่ท่านนั่งสมาธิเหมือนกับว่า มีผีจะมาหลอกท่าน ท่านเล่าให้ฟังว่าตอนนั้นกลัวสุดขีด กำลังตัดสินใจจะออกวิ่ง และทันใดนั้นเองท่านก็เห็นหน้าของหลวงตามหาบัว ใบหน้าขนาดใหญ่โตมากพร้อมกับเอ็ดท่านมาว่า ดูมันเข้าไปว่ามันผีหรือคน กลัวนักไม่ใช่หรือ!!! ฮึ พอท่านได้สติจากหลวงตามหาบัวท่านก็นั่งต่อจนจิตสงบและได้แผ่เมตตาสรรพสัตว์สรรพวิญญาณ

พอถึงรุ่งเช้าท่านก็เลยออกเดินไปดูรอบๆบริเวณที่ท่านปักกลด ท่านก็เจอโครงกระดูก ท่านบอกว่าน่าจะเป็นผู้หญิง ท่านเลยอุทิศบุญแผ่เมตตาไปอีกที

 

พระอาจารย์ที่วัดเสือ กาญจนบุรี

ตอน3 (จบ)

ท่านเล่าเรื่องถึงลักษณะตอนที่ท่านทำสมาธิ ผมจำได้แต่อาจไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์นะครับ ท่านบอกว่าก่อนที่ท่านจะสามารถรู้เรื่องอดีตได้ มันจะมีลักษณะเป็นธรรมจักรแล้วก็หมุนๆ ถ้าจะเป็นเหตุการณ์อดีตมันจะหมุนถอยหลัง เป็นอนาคตมันจะหมุนเดินหนัา อะไรทำนองนี้ครับ

มีเรื่องนึงเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ คือพี่คนที่ไปด้วยกันก็ถามถึงเรื่องพระเจ้าตากสินว่าเป็นอย่างไรตรงตามที่ประวัติศาสตร์หรือไม่ ท่านบอกว่า พระเจ้าตากสินได้นั่งไปกับเรือที่เขาเตรียมการพาท่านหนีออกจากกรุงธนบุรี ท่านไม่ได้ตายเพราะถูกท่อนไม้จันตามประวัติศาสตร์หรอก หลังจากนั้นผมก็ยังไปอยู่อีกไม่กี่ครั้ง ส่วนพี่คนที่พาไปเขาก็เกษียณอายุไปไม่ได้เจอกันอีก