~~~~~*** สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ากั๊ก***~~~~~

เรื่องเสียงสนทนาที่ว่านั้น___
คือมันยังงี้ อุ๊บ !ปวดท้องอีกละ ไปเข้าห้องนำ้ก่อง เดี๋ยวมา(คราวนี้ ไม่เกี่ยวคุณท้าวนะ)

 

ลีลาจริง..พ่อคุณ..สงสัยไม่มีสปอนเซอร์ อิอิ
งั้นพักโฆษณา....55

 

อิอิ หมั่นใส้ใช่ม้าาา
~~คือตอนปฏิบัติธรรมในป่าช้านั้น พอถึงวันพระ ตะวันโพล้เพล้
ผมมักจะได้ยินเสียงคนคุยกัน ซึ่งจำลองแบบเสียงคล้ายๆช่วง
เวลาเข้าใต้เข้าไฟ ของคนในหมู่บ้านชนบทที่ตั้งบ้านเรือนไม่ห่างกัน
ทีแรกก็ไม่ใส่ใจ คิดว่าเป็นเสียงจากทางหมู่บ้าน แต่พอหลายครั้ง
หลายวันพระเข้าจึงเริ่มวิเคราะดูว่าไม่ใช่เสียงจากหมู่บ้าน เพราะ
หมู่บ้านที่ใกล้ที่สุด อย่างตำ่ๆก็นห่าง3กิโลได้ อีกอย่างเสียงนี้จะได้ยิน
เมื่อตอนผมนิ่งอ่านหนังสือ หรือปฏิบัติฝึกจิตในระดับหนึ่ง ถ้าลึกหรือนิ่ง
กว่านั้น หรือฟุ้งขึ้นมากว่านั้น จะไม่ได้ยิน ถ้าเวลาดึกกว่านั้น ก็จะได้ยินคุย
ธรรมดา ที่ไม่หลายคู่นัก ภาษาที่ใช้ ฟังไม่ออก พยายามจับใจความ
ก็ฟังไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าใช่ภาษามนุษย์หรือป่าว ..อืมมนะ แปลก ยิ่งตอนผมนั่ง
อ่านหนังในกุฏิ ได้ยินถ้อยคำชัดมาก ครั้นพอละจากหนังสือ เดินเปิดประตูกุฏิ
ออกมา กลับเงียบ มีแต่เสียงจิ้งหรีด...ช่วยวิเคราะห์ไปก่อนนะคุณท้าวจันทราสง่าศรี
เด๋วขุนค่อยมาเล่าต่อ อิอิ

 

ปั๊ดโธ่ะ....มาให้คุณท้าวใช้หมองอีกแระ
หมู่นี้..ยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู๊...55
เอานี่ไปคั่นละกัน...
---****---
ชายคนหนึ่งจูงหมูไปตลาด เจอคนเมา คนเมาถามว่า "พาหมาไปไหน?"
ชายจูงหมูบอกว่า "ไม่ใช่หมา มันคือหมู" คนเมาเลยตอบกลับว่า "กูถามหมู ไม่ได้ถามมึง

 

ญาติโยมแถวหมู่บ้านใกล้ป่าช้าเล่าว่า เมื่อสมัยยังไม่มีพระมาปักหลักปฏิบัติธรรม
ป้าช้านี้เป็นทั้งที่ฌาปนกิจและเป็นที่เก็บผักหักฟืน หาของกิน ของหลายๆหมู่บ้าน
โดยเฉพาะเก็บเห็ด ที่ขึ้นเองเมื่อบรรยากาศ อุณหภูมิพอเหมาะ เห็ดออกเยอะ(เกิด)
...มีพ่อบ้านท่านหนึ่งนุ่งโสร่ง สะพายย่ามมุ่งมาเก็บเห็ดก่อนฟ่าสาง กลัวคนอื่นเก็บ
ไปหมดก่อน พอตะวันขึ้น เห็ดก็เต็มย่าม แต่ยังเสียดายเห็ดที่ยังสะพรั่งอีกเยอะ
จึงจับชายโสร่งเลิกนิดๆเป็นคล้ายๆถุง ใส่เห็ดได้อีกเยอะ เดินไปเจอขอนไม้ จึงยกขาสูง
ก้ามข้ามไป โสร่งจึงค่อนข้างชะเวิบชะวาบสักหน่อย พลันก็ได้ยินเสียงค่อนข้างแหลมเล็ก
ดังทักท้วงขึ้น " อะเฮ้ยยยย เห็น(......)เลย อิ๊ อิ๊" *คำในวงเล็บคือเครื่องหมายเพศชาย
ชายเก็บเห็ดสีหน้าเจื่อน เหลียวซัายแลขวา ไม่เห็นมีใคร จึงละมือจากชายโสร่ง
วิ่งป่าราบกลับบ้าน ถึงบ้านก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง ด้วยเป็นเรื่องน่าอาย(แต่คนอื่นคงจะปน
ขำ) ต่อเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน จึงกล้าสาธยาย ให้คนอื่นฟัง ...มันเป็นฉนี้แล
เรื่องจริงเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ขอนไม้ล้มอย่าข้าม คนล้ม ข้ามได้ อุตะ!

 

อุต๊ะ! แล้วขอนไม้จะเป็นตากุ้งยิงมั้ยนี่ 555
เฮ้อ...งี้ ทำไรก็ต้องระวังสินะ เราว่าเราอยู่คนเดียว
ถ้านึกจะโป๊ขึ้นมา ตอนนี้คงไม่ได้แล้วสิ ...อิอิ
คุณท้าวเกรงว่า..จะได้ยินเสียง..อั้ยยะ..ทำไมเอามาน้อยนัก อิอิอิ

 

...สันตุฏฐี ความสันโดษ ตามมี ตามได้(ไม่มีต่อท้าย แม่ให้มา) เป็นคุณธรรม
ที่อยากฝากใว้ อิอิ...
~~~~เมื่อผมได้กราบสนทนากลับพระหลวงตารูปหนึ่ง ซึ่งนิยมจาริกเดินธุดงค์
แล้วชอบปักกลดในป่าช้า แม้เมื่อตั้งวัดท่านก็ตั้งขึ้นในป่าช้า ท่านเมตตาอธิบายณ์
และเล่าประสบการณ์ให้ฟังประมาณนี้คือ เอ๊า ชำเลืองลงบรรทัดล่างๆ ขาดแควนๆ
อีกแระ โหวงเหวงอะ ไปก่องลีฝ่า~~~~

 

ท่านเล่าว่า ตามที่ท่านได้พบเจอพูดคุย(โดยมากในสมาธิ) บริเวณป่าช้าเกือบทุกที่
เป็นชุมชนของภพภูมิหนึ่ง ซึ่งมีหัวหน้า(โดยมาก นุ่งห่มขาว) มีผู้ช่วย และก็ชาวชุมชน
อันประกอบไปด้วยคนดีคนเลว นิสสัยหยาบกระด้าง และละเอียดอ่อน ไม่ต่างกับ
สังคมมนุษย์โดยทั่วไป โดยรวมแล้วชาวชุมชนก็นับถือพุทธ เคารพกราบใหว้พระสงฆ์
องค์เจ้าเช่นกัน โดยเฉพาะผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ แม้เมื่อตอนที่ท่านจะตั้งวัดขึ้น หัวหน้า
ก็มีการเรียกประชุม แลปรึกษาหาหรือ จนได้ประชามติ จึงกลับมากราบเรียนอนุญาติ
พร้อมมีข้อแม้พ่วงด้วยนิดหน่อย หลวงตาท่านรับปาก แล้วจึงสร้างและทำเรื่องขอทาง
ฝ่ายบ้านเมืองและมหาเถรฯต่อไป (ไม่ต้องล้างป่าช้า) ส่วนว่าภูมิในบริเวณป้าช้า จะจัด
อยู่ในภพใหนในบรรดาสัตว์โลก31ภพภูมิ อันนี้ก็ไม่ได้เรียนถามหลวงตา แต่เดาว่าน่าจะ
คล้ายๆพวกลับแล แต่คงไม่มีศีลมีสัตย์เท่า สายการบังคับบัญชา คงจะเป็นสายท่าน
ท้าวเวสสุวรรณ1ใน4 แห่งจตุโลกบาล หากกระผมสัณนิฏฐานผิด ต้องขออภัยใว้ ณ ที่นี้
ด้วยว่ารู้น้อย ด้อยศึกษา ตลกโปกฮาไปวันๆ อิอิ~~~

 

555 คุณท้าวก็สาระไม่มีเช่นกัน มาไร้สาระกันสักเรื่องดีฝ่า...อิอิ

แม่กลัวลูกชายจะเป็นตุ๊ดเลยเอาสตางค์ให้ลูกชายไปเที่ยวอาบอบนวด.
แม่: ลูกไปเที่ยวอาบอ้บนวดนะลูก แล้วลูกจะเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด.
รุ่งขึ้นอีกวันแม่เลยถามลูกชายว่า.
แม่: เป็นไงลูกไปเที่ยวอาบอบนวดมาเจอในสิ่งที่ไม่คาดคิดมั้ยลูก.
ลูกชาย: เจอครับแม่.
แม่: เจออะไรลูก.
ลูกชาย: เจอพ่อครับ.
แม่: &¥?""#@

 

กระทู้นี้ร้างยังอะ อิอิ

 

ร้างหรือไม่ ถามใคร ใครจักรู้
นี่..กระทู้ ของท่าน มิใช่หรือ
ฝุ่นหยากไย่ หนาเตอะ เลอะเต็มมือ
พวกกิ้งกือ มดแมง แข่งกันเดิน

มาปัดกวาด เช็ดถู ดูซะมั่ง (555)
อย่ามัวนั่ง ทำหน้าทู่ ดูเขินเขิน
หากจะทิ้ง แล้วหนา อย่ามองเมิน
จงช่วยเกริ่น บอกพารา ว่า..ปิดตาย..(นะจ๊ะๆๆ)

 

กัฟรับทราบ ไมฉุดยื้อ ถือปฏิบัติ
จักไม่ขัด กฎกติกา จันทราสอน
หากจักเลิก ร้างลา แม้อาทร
จะแจ้งก่อน ให้รับทราบ ค่อยกราบลา อิอิ
~~~~~~นอกจากเสียงสนทนาของชาวชุมชน ที่ไม่ปรากฎกาย ยังมีเสียงงูเลืัอย
ทั้งปรากฎกาย และไม่ปรากฎ ดังนี้...โปรดติดตามตอนต่อไป( ฮั่นแน่ )

 

ขอบคุณท่านขุนกั๊กที่เล่าเรื่องได้ลุ้นขาดใจค่ะ

 

อิอิ ได้ชื่อใหม่อีกแระ ขุนกั๊ก..ก็ขอขอบคุณ ที่เข้ามาติดตามด้วยละกันครับสำหรับ
คุณ กะปิหวานนำ้ตาลเปรี้ยว มะนาวเผ็ด(นี่แนะ น้อยหน้าซะเมื่อไหร่ การเติมชื่อให้คนอื่น)
..หวังว่าไม่ใช่คุณท้าว อวตารมาอีกภาค ท่าทางมีหลายid อิอิ จากญาณทัศเดา หุหุ
~~~~จากการที่มักได้ยินเสียงแปลก จักฝอยอีกเสียง คือเสียงงูเลื้อยดังนี้ คือ
กั๊ก~~~เซ็งตัวเองจุงเบย ไม่รุจากั๊กทำไม อิอิ

 

ก็...กั๊ก..อีกละ -___- 555 ขอบคุณที่เติมชื่อให้นะคะ และขอรับรองค่ะ ไม่ได้เป็นอวตารของใครค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ

 

อันว่า...คุณท้าว..ก็มิได้แบ่งภาคมาแต่ประการใด
มีภาคเดียวที่โลดแล่นไปทั่ว..อิอิ
มีหลายภาคนัก...คุณท้าวก็....สับสนตัวเอง 555
ว่าแต่ท่านขุน...มีกี่ภาคกันล่ะ..ฮึ

 

อืมมนะ แย๊บหลายหมัด เริ่มมีสะท้อนกลับ สงสัยเริ่มตรงเป้าละ อิอิ
~~~~~เสียงงูที่ว่า ก็คือไม่รู้งูอะไร มาทำไม มีจุดประสงค์ใด
สีสันสวยงาม ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะมีแดงดำเขียว เหลืองไม่แน่ใจ
ว่ามีแซมมั๊ย เพราะอารามตื่นเต้นซะมากกว่า เลื้อยขึ้นมาเกาะ
ที่ขอบวงกบหน้าต่างด้านนอก~~~~ภาคบรรยายจะเป็นดังนี้
~..แถ่นแทน แถ่นแท๊นนน

 

เอิม...รับยาระบายมะขามแขกสัก 20 เม็ด มั้ยคะ จะได้รู้สึกโล่งสบายค่ะ

 

ไหนว่ากั๊กไงคะท่าน
เอามาป่าวประกาศบอกแบบนี้
ไม่กั๊กแล้วนะคะ

ต้องบอกว่า เปิดเผยความใน ไขความลับและประสบการณ์ที่มี ดีกว่าไหมเอ่ยคุณลั้ลลา

 

รีบมาเล่าต่อนะคะ
เราอยากอ่านมากๆเลยค่ะ

อ่านแล้วสนุกได้แง่คิดดีมากๆค่ะ


เราขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะคุณลั้ลลา