หัวใจสำคัญของการปฏิบัติอยู่ที่นี

คำคมจากหลวงพ่อจ๊ะ

เอาบัญญัติ หาบัญญัติ เห็นบัญญัติ ได้บัญญัติ เป็นบัญญัติ


เอาปรมัตถ์ หาปรมัตถ์ เห็นปรมัตถ์ ได้ปรมัตถ์ เป็นปรมัตถ์

 

รู้อะไรไหม ผมไม่เคยอยากรู้เรื่องของใครเลย เพียงแต่ แต่ละท่านต่างหากที่แสดงสิ่งที่ตนเองรู้ให้ผมทราบ และที่สำคัญเลย ไม่มีความจำเป็นอันใดต้องเข้าไปรู้ใจใครๆ เพื่อสิ่งใดไม่ทราบ ถ้าเพื่อชี้หรือแนะนำธรรม ก็ไม่แน่ขึ้นอยู่กับว่า นั่นจำเป็นมากไหม ส่วนใหญ่ไม่มีเหตุจำเป็น เพราะมนุษย์ทุกคนล้วนมีปัญญา ที่มาเกิดได้พบพระพุทธศาสนาก็เพราะมีบุญทำบุญมาดี แต่ที่มาเกิดแล้วกลับเห็นเป็นเรื่องอื่นๆ นี่ก็มีเยอะ อาทิเช่น มีแล้วเป็นแล้วจะวิเศษ ไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลนคั๊บ ผมเพียงจะบอกเรื่องเล็กๆ ที่อาจมองไม่เห็นเท่านั้น เรื่องรู้ใจตนเองใครๆ มันก็ควรต้องรู้ แต่เรื่องที่จะเห็นและเข้าใจ ในธรรมที่อยู่ภายในไม่ใช่เพียง ที่กล่าวไว้แล้วจะทำได้ ผมยังไว้ซึ่งเจตนาที่เพียงเพื่อจะบอกและแชร์ ธรรมะที่พระศาสดา สั่งสอนสืบต่อกันไว้เท่านั้นคั๊บ ถ้าคุณมองเห็นจริงๆ คุณจะเข้าใจจริงๆ มันไม่ได้หมายถึงเรื่องเลวหรือไม่เลวคั๊บ มันหมายถึงการรู้และเข้าถึงธรรม ไม่ใช่การเลือกข้างหรือเลือกสิ่งใด แต่ในความจริงทุกสิ่งมันเกิดขึ้นเพราะเหตุที่ตั้งของบางสิ่งที่เป็นสิ่งเกื้อกูลให้เกิดอย่างมีมูลเหตุ และมีสาระ และลึกซึ้ง จนเกินกว่าจะอธิบายได้ โดยความเป็นอักษร ดังนั้นเมื่อ ใครก็ตามกล่าวว่า เขาเห็นธรรมแจ่มแจ้งดีแล้ว ผมจึงมีความสนใจเป็นพิเศษ เผื่อว่า มีจริง ก็มีนะบางทีก็มีนะในเวปนี้ ผมก็ไม่ค่อยเจอ หลังๆเขาก็ปลีกวิเวกกันไปหมด ส่วนเรื่องว่ารู้ได้ไงว่าเป็นยังไง คำว่ารู้คือ... มันเป็นเทรนไง ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีนะที่คนเราสนใจศึกษา และซึ้งจนอินไปกับสิ่งต่างๆเหล่านั้น ผมยังรู้สึกว่าน่าอนุโมทนาอย่างยิ่ง เพียงเท่านี้ก็ถือว่าดีกว่า ไม่รู้แล้วเพียงแต่ การที่รู้นั้น มันก็มีที่สิ้นสุดอย่างแท้จริงกับการสิ้นสุดอย่างปลอมๆ ผมก็เลยแชร์ความรู้บ้างยังไงละคั๊บ อย่าเข้าใจว่ามันเลวพอๆกัน นั่นเพราะยังต้องพิจารณาปฏิบัติอีกมาก ยังก่อนอย่าด่วนสรุปตัดพ้อ มันอาจจะดีก็ได้นะที่ วันนี้เวลานี้ มีคนพยายามที่จะบอกว่าอะไรที่ต้องเห็นในพระสัทธรรมนี้ ผมเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าท่านๆ ทั้งหลายเท่าไหร่หรอกเพียงแต่ ถ้าเรื่องแบบนี้ ผมก็พอรู้พอบอกได้ว่าอะไรเป็นอะไร ผมไม่ได้ไม่ชอบหรือโกรธเกลียดอะไรกับสิ่งนี้ แต่ถ้าเลือกได้ เลือกให้เขาพิจารณาเห็นจริงๆ อย่างที่เขาปราถนา ไว้จะไม่ดีกว่า หรือ หรือ จะปล่อยให้เขา เข้าใจไปทางที่มันไม่ใช่ต่อไป ถามว่ารู้ใจตนเองดีไหม ก้รู้พอเท่าที่บอกนั่นแหละ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น อะไรที่กำหนดไว้หวังไว้วางมันลงสิ แล้วจะรู้ว่าทำไมถึงมองไม่เห็น ผมเพียงเห็นว่าคุณเป็นคนดี ทั้งสองคนนั่นแหละ ผมเลยไม่ได้รุ้สึกอึดอัดเหมือนเวลาคุยกับใครหลายๆคน อย่างน้อยคุณทั้งสองก็ดูจริงใจกับคำตอบนั้นๆ ซึ่งเป็นเรื่องดีมากถึงมากที่สุด ยังไงเสีย ผมเชื่อว่า ถ้าคุณได้พบพระอริยะเจ้าครูบาอาจารย์ที่ยังรกษาธาตุขันธ์เพื่อรอคุณอยู่อาจทำให้คุณทั้งสองได้อะไรและเห็นธรรมได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งอย่างแน่นอน คุณศรัทธาไหมละ เชื่อไหมละ ว่าพระอริยะเจ้ายังมีอยู่ ถ้ายังมีศรัทธาอยุ่คุณได้เจอแน่นอน เรื่องนี้

 

หลวงพ่อไหนเหรอคั๊บ เขียนได้วกวนดี
ยังไงก็
อนุโมทนาสาธุด้วยนะคั๊บ ที่นำมาให้รู้

 

ตื่นก่อนทำไมจ๊ะ ผมรู้น่า ว่าผมทำอะไรอยู่ แต่จะให้ผมตื่นขึ้นมารอนี่ เข้าใจผิดหรือจ๊ะ คนมันพร้อมไม่ไช่ตื่นอยู่หรือหลับ ยกตัวอย่างเช่น ถ้านักรบนอนดื่มสุราอยู่ สงครามไม่เกิด จะบอกว่านักรบไม่พร้อมได้ไงจ๊ะ
เช่นกัน จะให้ผมมานุ่งขาว นั่งสมาธิรองั้นหรือ ถึงจะเรียกว่า พร้อม จ๊ะ

 

555 ยิ่งขำใหญ่เลย แค่นี้ก็รู้แล้วละน้า..พอเฮอะ อย่า..อะไรน้า ที่คุณพี่นิวรณ์ ชอบใช้ อ่อ... หงายหมา เอ ใช่ป่าวหว่า ไม่รู้สิ กิเลสที่หลอกเราจนหงายหมาได้นี่ มันร้ายยิ่งนัก ทุกถ้อยคำของคุณมันถูกกำหนดด้วยกิเลสที่อำพรางไว้อย่างแนบเนียน แต่มันสำหรับเฉพาะคุณนะเพียงพอเฉพาะคุณ จึงเรียกว่า ปัจจัตตัง เป็นของรู้ได้เฉพาะตนเกิดกับตน แต่สงสัยอีกทำไม ถึงคิดว่ารู้ว่าเกิดแบบนี้ เพราะว่าสิ่งที่คุณเปรียบเทียบมานั้นนอกจากกิเลส สร้างหลุมดักเหยื่อไว้ ไม่มีเลยที่นั่นจะเป็นธรรม เขาจึงเรียกว่า หงายหมาไง...ใช่หรือป่าวหว่า ไม่รู้เพราะไม่ใช่คำฮิตของผม เอาเป็นว่า คุณไปทำให้ตื่นขึ้นมาจริงๆก่อนแล้วกันนะคั๊บ คุณจะได้ไม่รู้สึกอย่างที่คุณคิดเองเออเอง อยู่อย่างนั้น ไม่งั้นมันจะหงายหมาเมื่อถึงเวลาจริงๆ ... 555 ใช่บ่อย เลยติดปากเลยแหะ... หงายหมา ...ขอบคุณคำใช้เปรียบเทียบจาก คุณพี่นิวรณ์...555

 

เป็นงั้นไป คนเรา ตกลง มันก็ลงนรกตามเดิม นะจ๊ะ

 

ตอนแรก นึกว่าจะตามเราเพื่อออกจากนรก ที่ไหนได้ มันยังคงเห็นว่า นรกนี่ ดีที่สุดแล้ว อยู่อีก ตามใจนะจ๊ะ ไม่ว่ากัน

 

ขอภัยพิมพ์ตกนะจ๊ะ ข้าพเจ้าขอออกตัวก่อนนะว่า ภมูิธรรมของข้าพเจ้ายังน้อยมาก เพียงแต่เห็นว่าเป็นประโยชน์เลยนำมาลงให้อ่าน ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ไปหาดูได้จากหนังสือ การรีดนมวัว จากเขาวัวว ของ หลวงพ่อธี วิจิตตธมโม สำนักวิปัสสนาภาวนาอนัตตารามถ้ำวัว ข้าพเจ้ามิได้รับคำสอนโดยตรงจากท่านแต่อย่างไร เป็นผู้เพียงศึกษาจากหนังสือของท่านเท่านั้น


หาปรมัตถ์ (หาอนัตตา) ใช้สัมมาสังกัปปะ พิจารณาหาอนัตตา โดยมีสัมมาสติ คือ ไม่ลืมการพิจารณา เพื่อหาสมุทัยสัจจะ (เหตุทุกข์) คือ ตัวอัตตา โลภะ มานะ เพื่อให้สัมมาทิฐิเห็น ทุกขสัจจะ (ตัวทุกข์) สุข-ทุกข์ ที่กาย ยินดี- ยินร้าย ที่ใจ โดยมีสัมมาสมาธิตั้งมั่นที่เห็น



ใช้สัมมาสังกัปปะ หา ปรมัตถ์ (หาอนัตตา) มีสติ เป็นตัวหนุนไม่ลืม

ใช้สัมมาทิฐิ เห็น ปรมัตถ์ (เห็นสภาวะอนัตตา) มีสัมมาทิฐิ ตั้งมั่นอยู่ที่เห็น

ได้ปรมัตถ์ ได้ มรรคญาณ ตัวอนุโลมญาณ ส่งเข้ามรรคญาณ

เป็นปรมัตถ์ เป็น เป็นอริยะ ผลญาณ คือ พระนิพพาน

ตั้งแต่พิจารณาหาอนัตตา จนถึงอนุโลมญาณ จะมีสัมมาวายามะ หนุนทุกขั้นตอนเพื่อตรวจสอบ



คือ หาเหตุ ของรูปนาม คือ กายและใจ ที่มีสฬายตนะ มากระทบกับผัสสะ แล้วเกิดเป็นเวทนา การเห็นเวทนาความรู้สึกต่างๆ ที่มากระทบเป็นตัวนำออกจากทุกข์ ตัวเวทนาที่เป็นตัวความรู้สึกนี้จะเป็นตัวเห็นทุกข์สัจจะ ที่มากระทบกับกายใจ โดยหาเหตุของทุกข์ คือ ใช้สัมมาสังกัปปะพิจารณาหา (การเห็นอัตตา หรือละอัตตาที่ไม่ยินดียินร้ายในกามคุณทั้งห้า การไม่พยาบาท เบียดเบียน การวางเฉย) ร่วมด้วยตัวสติสัมปัชัญญะ มีสัมมาสติเป็นตัวหนุน ให้สัมมาทิฐิเป็นตัวเห็นอนัตตา โดยมีสัมมาสมาธิเป็นตัวหนุน เรียกว่าการหาเหตุ 1


การระลึกในสติปัฎฐาน 4
1.ใช้สติระลึกในกาย จะเห็น สุข และทุกข์
2.ใช้สติระลึกในเวทนา จะเห็น ทุกขสัจจะ
3.ใช้สติระลึกในจิต จะเห็น โสมนัส โทมนัส คือ พอใจ ไม่พอใจ
4.ใช้สติระลึกในธัมมารมณ์ คือจะเห็น ตัวเสวยอารมณ์ แล้วย่อลงในไตรลักษณ์ ให้เกิดตัวปัญญาผู้รู้ ที่สัมมาทิฐิเห็น ดู ว่าเป็นอย่างไร


การที่มีสติระลึกเห็นสุขทุกข์ที่กายใจ โสมนัส โทมนัส หรือ พอใจ ไม่พอใจ ทำให้เกิด ยินดี ยินร้าย
-ถ้าละไม่ได้ ก็เป็นวัฏฏะ คือ เป็นตัณหา อุปาทาทานทำให้เกิดชาติภพต่อไป
-ถ้าละได้ ก็เป็นวิวัฎฎะ คือ อุเบกขา เป็นตัวสัมมาทิฐิ หนุนด้วยสัมมาสมาธิ คือ เห็นเหตุ

เห็นเหตุ คือมีสัมมาทิฐิ คือ การวางอุเบกขา คือ การที่ได้เห็นเหตุแล้ว จึงมีสัมมาทิฐิ ว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง จะเกิดสังขารุเปกขาญาณ (สัมมาทิฐิเต็ม 100%) เห็นอนัตตา แล้ว วางอัตตา ทำให้เกิดอนุโลมญาณ (แก้เหตุ) ส่งให้มรรคญาณ (ดับเหตุ) คือ อัตตาดับ และส่งเข้าผลญาณ คือ นิพพาน โลกตุระภูมิ พระนิพพาน

 

ถั่วโต้ม หมายถึงถูกต้องนะจ๊ะ ทีนี้ พอเห็นเหตุ ซึ่ง จะต้องเห็นเหตุ แน่ๆ กันทุกคน นี่คือเห็นเหตุ แปลว่า อรหันหันต์มรรค นะจ๊ะ

ขอบอกเลย ไอ้เห็นเหตุนี่ แหล่ะคือ อรหันต์มรรค ไม่ไช่อรหันต์ผล
การดับที่เหตุได้ จึงจะเรียกว่า วา ว่า ว้า อรหันต์ผล นะจ๊ะ

แต่ยังมีพวก คิดเองเออเองว่า ตนเองดับที่เหตุได้ เพราะ ลืมมันได้ ซะงั้น
มันคิดได้ยังไงไม่รู้ นะจ๊ะ

 

ไม่ต้องทำอะไรเลย ดูๆไปเป็นรูปวง...

งูมันกินตัวเองก็เป็น เว้ยเฮ้ย ^^

ผลสุดท้าย...

<IMG src='http://board.postjung.com/data/528/528997-topic-ix-11.jpg' width=250>​

 

นี่ก็คือ โง่ได้ถึงที่สุดไงจ๊ะ โง่แล้วยังมาแสดงความโง่ได้อีก
คิดได้แค่นี้ ปัญญามันได้แค่นี้ จริงๆ ฟาย

 

วงกลมจุก

 

ตลกตายล่ะ อิอิ นะจ๊ะๆ อ้ายฟาย

 

มีอะไร นางผึ้งดำ ผึ้งป่า ผึ้งหลวง ผึ้งดำ

 

มามุขเดียวกับใครก็ไม่รู้...คนนั่นเขาก็ทำบ้าๆ แบบนี้แหละ ตอนนี้คงเข้าใจไปเลยหรือไม่ก็เสียจริตไปแล้ว...พิมพ์มามุขเดียวกันแป๊ะๆเลย อาการเดียวกันแป๊ะๆ เลย จะให้บอกว่า นั่นนะที่เป็นอยู่ นั่นไม่ใช่นรก ถึงจะไม่ใช่ ก็ตามก็ไม่ได้หมายความว่าที่นั่นจะเป็นที่อยู่สำหรับผมเท่าไหร่ เพราะมันไม่ใช่อะ เข้าใจอะป่าว สุดท้ายนี้ ตื่นได้แล้ว ตื่นๆๆๆ หลวงตาท่านนิพพานไปแล้ว ตื่นๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว แล้วทีนี้จะมีใครสอนนายละนี่... นายวงกลมจุด

 

งั้นคุณก็ก๊อปที่ผมเขียนไปถามหลวงพ่อคุณสิว่า ผมทำไปแล้วได้ผลแบบนี้ หลวงพ่อคุณเขาจะว่าอย่างไร ลืมอ่านข้างหลัง ไม่เป็นไร เพราะว่ามันไม่ได้ต่างอะไรกัน ผมก็เดินในทางที่ควรของผม หลวงปู่ท่านก็เดินทางแบบท่าน ทั้งหมดลงเอยที่สิ่งเดียว แต่น่าจะมีอะไรก่อนหน้านี้ นะเพราะว่า เวลาคุณเอาข้อความเหล่านี้ตัดเฉพาะส่วนที่สนใจ บางทีทำให้คุณไม่รู้ว่า ก่อนถึงตรงนั้นมันคืออะไร ก่อนถึงตรงที่หลวงตาท่านพูดเรื่อง เห็นนั่นเห็นนี่นั่นแหละ อย่าเอาเฉพาะที่โดนตามอารมณ์พาไปมาพูดเพราะมันจะทำให้เสียวัตถุประสงค์ที่ท่านเขียนสิ่งนี้เอาไว้ ทั้งหมดที่คุณยกมานี้ขออนุโมทนาในน้ำใจที่จะนำมาให้ และหากจะมีประโยชน์มากกว่า ถ้าคุณพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่คุณให้ได้จริงๆ ด้วยสติปัญญา ที่คุณต้องเพียรสร้าง อย่าพึ่งเชื่อว่านั่นคืออะไร ผมคิดว่าคุณก็น่าจะทำได้ตามนั้น

 

คุณกลายแก้ว
http://www.luangportee.com/pdf/nippan route.pdf

 

ได้ลองคลิ๊กเข้าไปอ่านดู ที่ส่งให้คุณกลายแก้ว

น่าอ่านดี Like

ดีกว่าอ่านคนวงกลมเสียอีก นั่นเพ้อแล้วหยุดยาก ไหลไปทั่ว หลักการปฏิบัติไม่มี มีแต่เพ้อจับยอดอนัตตา

ในหน้าที่9 ของลิ้ง

 

บางคนเข้าใจว่าตนเองนี่ฉลาก
แต่หารู้ไม่คนอื่นเขารู้ทันในสิ่งที่ตนเข้าใจว่าตนฉลาก
เขาก็เลยปล่อยดูๆไป ให้พอได้ยืนหายใจ แต่ทว่าจนน่าเบื่อขาดแก่นสาร

ก็ลองนำไปพิจารณาดูเถอะว่า สิ่งที่ตนเข้าใจมันยังเป็นปัญญาความฉลากอยู่หรือไม่

แล้วทำเป็นอยากนอนเตียง ซะด้วยนะ คงจะดื่มเกินวันละ 2 ขวด

 

ทำเป็นจำไม่ได้ ก็มุขคุณไง ก็พูดเองไมไช่หรือว่าผมกับtjs จะหากันไปไหน นะจ๊ะๆ