อาการ จากการปฏิบัติ ใครเคยเป็นแบบนี้ บ้างไหม ครับ

มีอาการคล้าย เป็นส่วนมาก บางอาการก็ไม่มี แต่เป็นเพียงชั่วเวลาไม่นาน ตั้งแต่เริ่มทำสมาธิใหม่ ๆ พวกอาการ คัน เมื่อย ปวด หูแว่ว เห็นแสง เห็นภาพ ได้กลิ่น ขนลุกขนพอง น้ำตาไหล ลมขึ้นลมลง ฯลฯ มีหมด แต่พอรู้มันจนหมด กำหนดรู้ตามอาการ ตามวาระ มันก็หายไปหมด อาการตัวโยก ก็เกิดแตกต่างกัน มีตัวโยกเฉพาะเวลานั่งสมาธิ และมีตัวโยกแม้ออกจากสมาธิแล้ว เล่นเอามึนไปเกือบห้าวัน เห็นอะไร ได้ยินอะไร ก็สักแต่ว่ารู้ เห็น มันเป็นเช่นที่เห็น ไม่คิดปรุงแต่ง ไม่ปล่อยให้ความอยากรู้อยากเห็นชักจูงไป ปล่อยผ่านเหมือนกัน คิดว่าเป็นกันแบบนี้โดยส่วนใหญ่

 

เคยฝึกมโนมยิทธิ มาเล็กน้อยเหมือนกัน ฝึกสองสามครั้งก็พอได้เห็นภาพแว๊บขึ้นในหัวบ้าง เป็นภาพเจดีย์ สถูป อะไรประมาณนั้น เกิดสงสัยว่าตัวเองจินตนาการไปเองรึป่าว บางทีสิ่งที่เห็นก็อาจไม่ได้มีอยู่จริง ยิ่งเห็นยิ่งอยากรู้ รู้สึกเหนื่อย เลยเลิกฝึก หันมานั่งวิปัสนากรรมฐานเป็นเรื่องเป็นราว รู้สึกดีมาก ตัดความอยากไปได้หลายอย่าง ไม่ได้นั่ง ไม่ได้เดิน ก็นอนฝึกมันทุกวัน แต่ใครได้ฝึกแบบไหนก็ตาม ถือว่าดีหมด ตามจริตของคน เมื่อก่อนติดภาวนาพุทโธ ต่อมาก็ นะมะพะทะ แล้วก็มา ยุบหนอพองหนอ เดี๋ยวนี้เกือบไม่ได้ภาวนาแล้ว บางครั้งก็สุดแล้วแต่่ใจจะสะดวกทำ นึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก่อนทุกครั้ง สำหรับเราจะบริกรรมอะไร ก็ไม่รู้สึกแต่ต่างเท่าไหร่อ่ะ

 

อนุโมทนา ด้วยครับ
เรื่องการปฏิบัติ อาการแปลก ๆ นี่ ก็เจอหลายอย่าง จากข้างต้น

 

เป็นเหมือนกันเลยเห็นเป็นนิมิตปรามาสพระพุทธรูปปีนเล่นมั่งบินผ่านมั่ง ปล่อยอารมว่างไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ไม่เป็นละหายไปซ่ะงั้น