(((เปิดตำนานเรื่องราวหลวงปู่พิบูลย์วัดพระแท่น(บ้านแดง)จ.อุดรธานี)))

..เรื่องราวชื่อรุ่นพิมพ์และภาพถ่ายเหรียญมงคลของหลวงปู่สายบ้านแดง นี้ขอเวลาถ่ายภาพก่อนนะครับจะนำมาลงให้ชมกันที่นี่แน่นอน...ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมกันครับ...

หรือเพื่อนๆที่มีภาพถ่าย ข้อสงสัย เรียนเชิญเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ

 

นำเหรียญหลวงพ่อพิบูลย์-พระบาง"รุ่นแรก"มาให้ชมกัน พิธีใหญ่จริง ลป.ชม โอภาโส-พระครูมัญจาภิรักษ์-ลป.ขาว พุทธิรักขิโต-ปู่ฤาษี เกศแก้ว และครูบาอาจารย์อีกหลายรูปสายบ้านแดงล้วนครับ...ประสบการณ์เริ่มแรงให้เห็น...น่าเก็บน่าบูชาอย่างยิ่งครับ เนื้อเงิน-เนื้อทองแดงรมดำ-เนื้อทองเหลืองฝาบาตร 1 เดียวในโลกครับ ชุด 9 โค๊ต เนื้อเงินจารมือโดยหลวงปู่ชมอีกด้วยครับ...

งานตรึมจัด..พรุ่งนี้...ได้ฤกษ์มาต่อประวัติหลวงปู่ตอนต่อไปกันครับ

 

ประวัติหลวงปู่พิบูลย์ (ตอนที่ 15)
หลวงปู่โชติเจ็บป่วย-อาพาธ
หลวงปู่โชติได้บวชเป็นสมณะมาตั้งแต่แรกบวชจนกระทั่งได้มาอยู่กับ หลวงปู่พิบูลย์ และเป็นกำลังสำคัญที่สนับสนุนสืบสานนโยบายของหลวงปู่พิบูลย์จนเสร็จสิ้น ออกปฏิบัติธรรมตามถ้ำตามเขาทั้งในประเทศและประเทศลาว (จนแทบจะกล่าวได้ว่าภูเขาในประเทศลาวทุกลูกหลวงปู่ได้ไปปฏิบัติธรรมมาแล้วทุกลูก) หนักเอาเบาสู้ต่อสู้กับอุปสรรคทั้งภายนอกและภายในของตน เป็นพระที่มีปฏิปทาในธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งทางใจทางพุทธศาสนิกชนได้ จนในที่สุดเมื่อปี พ.ศ.2539 หลวงปู่เริ่มมีอาการป่วยเป็นโรคทางหู ท่านว่าเหมือนมีเสียงดังแอ๊กๆในหูของท่านไม่หายสักที รวมทั้งได้มีโรคอย่างอื่นเข้ามาแทรก จนต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหลายครั้ง พออาการทุเลาแพทย์ที่ให้การรักษาก็ให้กลับมาพักที่วัดได้ แต่ก็ไม่นานก็มีอาการกำเริบขึ้นมาอีก จนทำให้ต้องเข้าโรงพยาบาลอยู่ตลอดทั้งปีทางสงฆ์และญาติโยมก็เอาใจใส่อย่างไม่ลดละ ช่วงระยะเข้าพรรษาวันอุโบสถ (วันขึ้น 15 ค่ำและแรม 15 ค่ำ) จะมีการสวดปาฏิโมกข์ หลวงปู่ท่านไม่เคยขาดจนแม้เพียงครั้งเดียว ถึงขนาดที่ว่าต้องได้นำท่านขึ้นจากรถเข็นเพื่อมาฟังการสวดในแต่ละครั้ง ท่านจะเอาใจใส่ในการลงอุโบสถเป็นพิเศษ หลวงปู่ท่านไม่อยากจะไปโรงพยาบาลเพราะท่านคงจะกำหนดรู้ถึงวันจะมรณะภาพของท่านก็ได้ เนื่องจากหลวงปู่ได้พุดกับข้าพเจ้าว่า"พระครูอย่าให้หลวงปู่ไปโรงพยาบาลเลยเพราะไปแล้วก็ไม่หาย ตายอยู่วัดเราดีกว่าเพราะมันอยู่ได้อีกไม่นานหรอก" แต่ข้าพเจ้าได้ปรึกษาหารือกับญาติโยมทุกคนก็เห็นว่าถ้าจะตายก็ไปตายกับหมอดีกว่า ตกลงจึงพาหลวงปู่ไปรักษาที่โรงพยาบาลชัยเกษม แพทย์ก็เอาใจใส่เป็นพิเศษ อยู่ห้อง ไอซียู อยู่ 15 วันแพทย์ที่รับการรักษา จึงบอกว่าคงจะหมดความสามารถของหมอแล้ว จึงบอกกับญาติโยมที่ไปเฝ้าว่าควรจะให้หลวงปู่กลับมาที่วัดดีกว่า แต่หากเดินทางมาก็ไม่รู้ว่าจะมาถึงที่วัดหรือไม่ จึงได้ให้อ๊อกชิเจน ตลอดทางที่จะกลับมาที่ีวัด พร้อมทั้งพยาบาลดูแลอีก 3 คน อดีตกำนันตำบลบ้านแดง นายสมภพ(สมภาร) บุญพาสิริสกุล ได้บอกกับหลวงปู่ว่า"หลวงปู่ลูกหลานสิพากลับบ้าน"พอพูดอย่างนี้ หลวงปู่ก็พยักหน้าให้ก็แสดงว่าให้เห็นว่าหลวงปู่อยากกลับมาวัดมากที่สุด เมื่อมาถึงวัดแล้วจึงบอกกับหลวงปู่ว่า"หลวงปู่มาถึงวัดเราแล้ว"และนำหลวงปู่ขึ้นมาบนศาลาเพื่อรอดูใจของหลวงปู่ พอเวลา 14.34 น.ของวันที่ 14 มกราคม พ.ศ.2540 หลวงปู่ก้ได้มรณะภาพด้วยอาการสงบทำให้เกิดความเศร้าโศกเสียใจของทั้งพระทั้งเณร และญาติโยมเป็นอีมาก รวมอายุของหลวงปู่โชติได้ 95 ปีเศษ

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 16)
ต่อมาข้าพเจ้า(พระครูมัญจาภิรักษ์ เจ้าอาวาสวัดพระแท่น(บ้านแดง)รูปปัจจุบัน)จึงได้ปรึกษาหารือกับญาติโยมในการที่จะสร้างพิพิธภัณฑ์ถวายแด่หลวงปู่ จึงให้ช่างออกแบบแปลนให้และให้เขาประเมินราคา ทางช่างก็ประเมินราคาไว้ที่ปีะมาณ 8 ล้านบาท ได้เริ่มทำการก่อสร้างเมื่อวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ.2551 ตรงกับวันแรม 15 ค่ำ เดือน 4 ปีขาล เวลา 10.00 น.ทำการยกเสาเหล็ก โดยคาดว่าจะให้แล้วเสร็จในปี พ.ศ.2546 ในครั้งนั้นได้รับความร่วมมือจากชาวบ้านแดงและบ้านใกล้เรือนเคียงเป็นอย่างดียิ่ง ทั้งที่แรกเริ่มนั้นมีเงินทุนอยู่เพียง 400,000 บาทเท่านั้น ข้อนี้แสดงให้เห็นว่า พุทธศาสนิกชนมีความเลื่อมใสศรัทธาในตัวหลวงปู่เป็นอันมาก พอเริ่มลงมือก่อสร้างชาวบ้านก็เริ่มบริจาคเงินทองอย่างไม่ขาดสาย ทำให้การก่อสร้างมิได้ติดขัดหรือสะดุดแต่อย่างใด สำหรับรูปเหมือนของท่านมีคณะลูกหลาน มีนางแหวนและนางประไพ พลถวิล ซึ่งได้ไปทำงานที่ประเทศฮ่องกง บริจาคเงินจำนวน 45,000 บาท จนพอดีกับราคาที่ช่างตั้งไว้ เมื่อการก่อสร้างพิพิธภัณฑ์๋แห่งนี้สำเร็จลงในปี 2546 นี้ ทางคณะกรรมการทั้งฝ่ายบรรพชิตและคฤหัสถ์ ได้ตกลงกันว่าจะจัดงานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่โชติขึ้น กำหนดงานในวันที่ 13-17 มีนาคม พ.ศ.2546 ตรงกับวันขึ้น 11-12-13-14-15 ค่ำ เดือน 4 โดยในวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ.2546 จะเป็นวันพระราชทานเพลิงศพของทางหลวงปู่ และวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ.2546 เวลา 8.30 น.จะแห่อัฏฐิของท่านเข้าบรรจุไว้ในพิพิธภัณฑ์ เสร็จแล้วพระสงฆ์ 4 รูปสวดธาตุ สวดอนิจจา กรวดน้ำเป็นอันเสร็จพิธี

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 17)
กล่าวถึงหลวงปู่พิบูลย์ถูกจับ
เมื่อหลวงปู่พัฒนาวัด และหมู่บ้านจนเป็นที่อาศัยของผู้เข้ามาอยู่เป็นอย่างดีแล้ว จึงได้ตั้งธนาคารโค กระบือและบวชผู้หญิงนุ่งขาวหุ่มขาวถือศีล 8 หรือที่เรียกว่า"แม่ชี" ในการที่หลวงปู่ได้พัฒนาผู่บ้านทั้ง 3อย่างนี้ ถือเป็นการดีและเป็นประโยชน์ต่อชาวบ้านเป็นอันมาก แต่เมื่อทางราชการได้ยินเรื่องนี้ ก็ทำให้ทางราชการเข้าใจผิดคิดว่าเป็น "ผีบุญ" หรือการก่อกบฏนั่นเอง เพราะได้ซ่องสุมผู้คนไว้มาก ดังนั้นทางพระอำเภอหนองหาน และเจ้าคณะแขวงพร้อมด้วยเจ้าหน้าที่ตำรวจจึงมาจับกุมหลวงปู่ และทำทารุณกรรมต่างๆนานาแล้วส่งลงไปที่กรุงเทพเพื่อสอบสวน เมื่อทางการลงความเห็นว่าผิดจริง จึงส่งลงไปกักขังเพื่อรอการลงโทษ อยู่ที่เกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี ต่อมาเจ้าหน้าจึงลงโทษหลวงปู่ โดยการที่เอาหลวงปู่ขังไว้ในกรงไม้แล้วเอาถ่วงน้ำ เมื่อผ่านไป 7 วัน 7 คืน เจ้าหน้าที่คิดว่าหลวงปู่ท่านมรณะภาพแน่แล้วจึงดึงกรงนั้นขึ้นมา ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านยังไม่ตาย อย่าว่าแต่ตายเลยแม้จีวรที่ท่านนุ่งห่มอยู่ก็ไม่เปียก จึงทำให้เจ้าหน้าที่ และผู้ที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวถึงกับตกตะลึงในปาฏิหาริย์ของหลวงปู่ และเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวหลวงปู่ หลังจากนั้นจึงนำตัวหลวงปู่มากักขังไว้อย่างคนธรรมดาทั่วไป กักขังอยู่ 3 ปี พอครบกำหนดข้าหลวงเมืองชลบุรีก็เข้าไปหาหลวงปู่ และไต่ถามหลวงปู่ และได้ให้หลวงปู่ว่า "บ้านหลวงปู่อยู่ที่ไหน" หลวงปู่ตอบว่า "อยู่ที่อุดร อำเภอหนองหาน(ในสมัยนั้น)" ท่านข้าหลวงถามไปอีกว่า"อยากกลับบ้านหรือเปล่า" หลวงปู่ก็ตอบว่า "อยากจะกลับ" และท่านข้าหลวงถามว่า"รถที่จะกลับนั้นถึงบ้านที่อุดรหรือไม่"หลวงปู่ตอบว่า"ไปไม่ถึง รถถึงแค่เมืองโคราช"ข้าหลวงจึงประกาศรับบริจาคเงินทอง เพื่อเป็นค่าใช้ในการเดินทางกลับบ้านของหลวงปู่ และข้าหลวงได้ทำหนังสือส่งตัวหลวงปู่ถึงนายอำเภอเมืองโคราช เมื่อหลวงปู่ทางมาถึงโคราช แล้วนายอำเภอจึงประกาศหาคนที่อยู่อุดร

มงคลสายเหนียวสุดๆบางส่วนนำมาให้ชมกันครับ...เรียกน้ำย่อยครับ

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 18)
กล่าวถึงหลวงปู่พิบูลย์ถูกจับ(ต่อ)
หลังจากนั้นมีพ่อค้าเกวียนชื่อว่า "นายเบี้ยว" บอกว่ามาจากหนองหานได้นำเกวียนมาค้าขายกับพวกจำนวน 20 คน นายอำเภอเมือโคราชจึงบอกกับนายเบี้ยวว่า"ให้นำส่งหลวงปู่กลับไปบ้านแดงด้วยจะมีรางวัลให้ และในระหว่างการเดินทางให้ถวายอาหารเช้าและเพลหลวงปู่ด้วยอย่าให้ขาดตกบกพร่อง" นายเบี้ยวเมื่อได้ยินดังนั้นจึงนำหลวงปู่ไปขึ้นเกวียนพร้อมกับอัฐิบริขารของท่าน เมื่อเดินทางมาถึงหนองหาน นายเบี้ยวได้ส่งข่าวให้ชาวบ้านนายม บ้านดงยาง และบ้านแดงทราบ ชาวบ้านดังกล่าวเมื่อได้ทราบข่าวต่างก็มีความปิติยินดีเป็นจำนวนมาก นายเบี้ยวได้นำส่งหลวงปู่มาจนถึงบ้านโพธิ์ และได้เดินทางกลับ ชาวบ้านแดงก็ได้แตกตื่นออกไปรับกันหมดแล้วพากันแห่หลวงปู่เข้าสู่บ้านแดง เป็นที่ชื่นชมยินดีของชาวบ้านแดงเป็นอย่างมาก เมื่อเหตุการณ์ปกติแล้วหลวงปู่ก็พาชาวบ้านสร้าง และพัฒนาหมู่บ้านต่อไป เมื่อผู้คนชาวบ้านใกล้เรือนเคียงได้ยินว่าหลวงปู่ถูกจับถ่วงน้ำแต่ไม่ตาย ยิ่งทำให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวหลวงปู่มากขึ้นไปอีก และหลั่งไหลกันเข้ามาหาหลวงปู่ มีทั้งพระทั้งโยมที่มาขอพึ่งใบบุญ หลวงปู่ได้นำพาชาวบ้านพัฒนาทำถนนหนทางในหมู่บ้านจนสำเร็จ มีผู้มาขอบวชชีและแสดงตนเป็นศิษย์ก็มาก จนเป็นข่าวลือถึงหูเจ้าพวกนายอีกทั้งพระสงฆ์ ผู้ใหญ่ และเจ้านายทางอำเภอก็พากันมาจับหลวงปู่ไปเป็นครั้งที่สอง แต่ครั้งนี้หลวงปู่ไม่ยอมไป เขาจึงจับหลวงปู่ฉุดกระชากลากถูดึงลงจากกุฏิศรีษะของหลวงปู่ฟาดกับบันได และเขาก็ลากหลวงปู่ถูไถไปกับพื้นดินไปจนถึงห้าแยกแล้วก็จับโยนทิ้งใส่เกวียน แล้วเอาวัวมาเทียมเกวียนแต่วัวไม่ยอมเข้า เขาก็ทำดุจจะฆ่าจะแกงมัน สุดท้ายวัวก็หลุดวิ่งหนีไป ดังนั้นพวกที่มาจับหลวงปู่ต้องได้ลากเกวียนไปเอง ในตอนที่เขามาจับหลวงปู่นั้นชาวบ้านก็พากันร้องห่มร้องไห้เต็มไปหมด ช่วยอะไรก็ไม่ได้เพราะผู้ใหญ่บ้านห้ามไว้ เขามาจับกุมตอนกลางวันกว่าจะถึงอุดรก็สว่างพอดี แล้วพวกที่มาจับกุมก็ได้นำหลวงปู่ไปไว้ที่วัดโพธิสมภรณ์ เจ้าอาวาสให้พักอยู่ทางด้านทิศตะวันตกของวัด ในช่วงที่อยู่วัดโพธิ์สมภรณ์นั้นหลวงปู่ก็ถูกทรมารทำร้ายร่างกายอยู่หลายครั้งหลายหน จนถึงขั้นห้ามไม่ออกบิณฑบาต เพราะเห็นว่าหลวงปู่ออกบิณฑบาตแล้วได้ข้าวและได้อาหารเยอะ เมื่อผู้คนแถวนั้นไม่เห็นหลวงปู่ออกบิณฑบาตรก็หลั่งไหลเข้าไปหาหลวงปู่.....

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 19)
กล่าวถึงหลวงปู่พิบูลย์ถูกจับ(ต่อ)
พอเหตุการณ์ร้ายๆสงบลง หลวงปู่ก็เริ่มพาผู้คนพัฒนาวัดโพธิสมภรณ์ ถากถางป่าและนำเงินที่ได้จากการบริจาคมาซื้อที่ดินเพิ่มเติม ทำให้บริเวณที่หลวงปู่อยู่กว้างขวางมากขึ้น และได้สั่งให้พ่ออกไปหาซื้อบ้านเก่าๆเพื่อนำมาปลูกสร้างกุฏิ รวทแล้วได้กุฏิทั้งสิ้น 55 หลัง และสร้างศาลาไว้เป็นที่ต้อนรับญาติโยมที่ไปมาหาสู่อยู่ไม่ขาดสาย และสร้างเล้า(ยุ้งฉาง)ใส่ข้าวขนาดใหญ่อีกหนึ่งหลัง ให้พ่อออกนำเกวียนออกไปหาซื้อข้าวมาใส่ไว้ให้เต็ม เอาไว้รองรับผู้เข้าไปรักษาตัวจำพวกผีเข้าเจ้าทรง รักษาปอบ รักษาผี พวกนี้มีมากเหลือเกินและพวกไปหาเครื่องลางของขลัง ผูกแขนและรดน้ำมนต์เหล่านี้เป็นต้น หลวงปู่ได้ตั้งธนาคารโคกระบือขึ้นอีกไว้บริจาคให้กับผู้ตกทุกข์ได้ยากไม่มีควายทำไร่ทำนา ในช่วงระยะเวลาที่หลวงปู่พัฒนาอยู่ที่วัดโพธิสมภรณ์นี้ ก็หาได้ลืมชาวบ้านแดงไม่ ขณะที่ชาวบ้านแดงเข้าไปกราบนมัสการหลวงปู่ฯ ก็จะสั่งชาวบ้านขุดลอกห้วย หนอง คลอง บึง สร้างโบสถ์สร้างวิหารต่างๆ หากชาวบ้านขาดเหลือเงินทองท่านก็ให้ ชาวบ้านแดงใครไม่มีควายทำนาก็ไปขอจากหลวงปู่ท่านก็ให้ ในช่วงที่หลวงปู่พิบูลย์ไม่อยู่บ้านแดงนี้ ก็ได้หลวงปู่โชติเป็นผู้บริหารงานแทนท่านอยู่ที่วัดพระแท่น ทำให้การพัฒนาวัดและหมู่บ้านไม่มีการหยุดยั้ง ที่ดินบางส่วนที่เป็นที่ตั้งโรงพยาบาลศูนย์อุดรธานีในปัจจุบันหลวงปู่ก็ยกให้เป็นสมบัติของทางราชการ ช่วงระยะเวลาที่หลวงปู่อยู่ที่วัดโพธิสมภรณ์นั้นเกิดสงครามอินโดจีนขึ้น พวกฝรั่งเศสก็มาทิ้งระเบิดที่หนองนาเกลือในแต่ละวันระเบิดจะถูกทิ้งลงตรงไหนหลวงปู่รู้หมด และจะไปขีดเป็นวงกลมไว้ เมื่อระเบิดตกลงมาปรากฏว่า ลูกระเบิดไม่ระเบิดแม้แต่ลูกเดียว จากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ทำให้มีผู้สนใจเครื่องลางของขลังจากหลวงปู่เยอะมาก

เหรียญหยดน้ำย้อนยุค..พ่อพ่อพิบูลย์...ออกวัดบ้านดงปอ

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 20)
อภินิหารของหลวงปู่
ครั้งหนึ่งหลวงปู่ได้พาพระเณร และญาติโยมไปตัดไม้แคนใหญ่(ไม้ตะเคียน)อยู่ที่วังใหญ่ฝั่งห้วยหลวง ตอนนั้นนำน้ำขึ้นมาเสมอฝั่งพอดี ไม้แคนใหญ่ต้นนั้นล้มลงกลางห้วยจึงไม่มีใครสามารถลงไปตัดได้ หลวงปู่จึงลงไปตัดแต่เพียงผู้เดียว หลวงปู่ลงไปตัดตั้งแต่ช่วงเวลา 8 โมงเช้าถึง 11 โมงเช้าตัดไม้ได้จำนวน 3 ท่อนๆหนึ่งยาว 6 เมตรเสร็จแล้วค่อยขึ้นมาจากน้ำทีเดียวเลย ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของไม้แคนประมาณ 1.50 เมตร สร้างความประหลาดใจแก่พระเณรและชาวบ้านอย่างยิ่ง
หลวงปู่พิบูลย์บอกว่า วัดพระแท่นนี้เคยเป็นวัดเก่าของท่าน เพราะช่วงระยะก่อสร้างอยู่นั้น หลวงปู่ท่านได้ชี้บอกว่าตรงนี้เป็นเสาวัดเก่า พอชาวบ้านขุดดูก็เห็นเสาไม้เก่าที่อยู่ในดินตรวจุดนั้น ตลอดจนบ่อน้ำที่เคยมีอยู่ในวัดเก่า พอขุดตรงบ่อน้ำที่เคยเจาะไว้จึงไม่ได้เจาะบ่อน้ำอีก หลวงปู่บอกว่า"วัดนี้เป็นวัดมาตั้งแต่สมัยของพระเจ้ากัสสปะ หลวงปู่ได้มาสร้างเมื่อหลายชาติแล้ว"
เมื่อถึงฤดูฝนของแต่ละปี หลวงจะบอกล่วงหน้าว่าปีนี้ฟ้าจะผ่าลงวันไหน ที่ไหนและจะผ่าต้นไม้อะไร หลวงปู่ก็จะพาไปกากบาททำเป็นเครื่องหมายไว้ เพื่อไม่ให้คนเข้าใกล้ และก็เป็นไปตามที่หลวงปู่บอกทุกครั้งไป
เมื่อคนที่จะมาหาหลวงปู่ ตั้งใจไว้ว่าเมื่อไปถึงหลวงปู่แล้วจะพูดเรื่องอะไร ยังไงพอมาถึงหลวงปู่ท่านก็ทักทันทีว่าที่คิดนั้นดีแล้วหรือ เช่นว่าจะมาหาท่านตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่มาได้เพราะติดธุระ พอมาถึงหลวงปู่ท่านก็ถามทันทีว่าติดธุระอะไรหรือเมื่อวานถึงไม่ได้มา อย่างนี้เป็นต้น และพวกที่มีวิชาอาคมอยู่ยงคงกระพันนั้น เมื่อกินน้ำมนต์หลวงปู่แล้ววิชาเหล่านั้นก็จะจืดจางไปหมด
วันหนึ่งญาติโยมไปคอยรับบาตรหลวงปู่ เมื่อท่านจะออกบิณฑบาตตามปกติขณะที่นั่งรออยู่นั้นก้ไม่เห็นหลวงปู่ออกมาจากกุฏิสักที คอยอยู่เป็นชั่วโมงแล้วค่อยเห็นหลวงปู่ออกมาจากกุฏิ พร้อมกับอุ้มบาตรที่เต็มแล้ว เหมือนกับท่านออกบิณฑบาตตามปกติ โยมที่นั่งคอยอยู่ก็เข้าไปรับาตร แต่เมื่อโยมเห็นอาหารที่อยู่ในบาตรท่านนั้นมันไม่ใช่อาหารที่มีตามบ้านนอกเราสักอย่าง แต่มันเป็นอาหารจากตลาดในเมือง อาหารพวกนี้ไม่สามารถที่จะมีกิน หรือจะใส่บาตรสำหรับชาวบ้านแดงในสมัยนั้น ทำให้โยมที่นั่งรอรับบาตร และผู้ที่พบเห็นเกิดอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง จึงได้ถามหลวงปู่ก็บอกว่า"ไปบิณฑบาตมา"แต่ไปบิณฑบาตที่ไหนนั้นท่านไม่ได้บอก...

เหรียญหลวงพ่อพิบูลย์-พระบาง"รุ่นแรก"พิธีใหญ่ สร้างปีพุทธชยันตี 2555 เนื้อเงินลงยา(มีสีแดง-น้ำเงิน) สร้างจำนวนสีละ 50 เหรียญ ตอกโค๊ตกำกับทุกองค์ๆนี้ตอกรันหมายเลข 9 และพระผงรูปเหมือน เถ้าอังคาร ลป.พิบูลย์-ลป.โชติ ปิดผ้าสังฆาฏิ+เกศา ลป.พิบูลย์-ลป.โชติ กว่าจะได้มา หายากสุดๆ ปัจจุบันแทบจะหาไม่มีแล้ว ประสบการณ์ไม่ต้องพูดถึงครับ...

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 21)
อภินิหารของหลวงปู่ (ต่อ)
ในบางวันหลวงปู่เข้าไปในฐาน(ห้องน้ำ) ญาติโยมที่ไปหาท่านก็เห็นว่าท่านเดินเข้าไปอยู่ในฐานนั้นกันทุกคน แต่ท่านเข้าไปนานเกินไป คือ ประมาณ 2 ชั่วโมง พ่อจารย์สุด บุญพา ในขณะนั้นบวชอยู่กับท่าน เมื่อเห็นว่าท่านเข้าฐานนานเกินไปกลัวว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นกับท่านจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเปิดฐานดู พ่อจารย์สุดก็ต้องแปลกใจมากเพราะในฐานนั้นไม่มีหลวงปู่เลย ทำให้ทุกคนก็งงไปตามๆกัน อาจารย์สุด และทุกคนก็นั่งรอคอยท่านต่อไป สักครู่ผ่านไปก้เห็นท่านเปิดประตูฐานนั้นออกมา ก็ยิ่งทำให้ญาติโยมที่มานั่งคอยถึงกับแปลกใจ และงงกันหนักกว่าเดิม
ในช่วงเวลาที่หลวงปู่ไปอยู่ที่วัดดพธิสมภรณ์ตามปกติแล้ว ชาวบ้านแดง ทั้งพระทั้งโยมก็เทียวไปหาหลวงปู่อยู่ตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่ออกบ้านแดงได้ย่างปลาแล้วบรรจุใส่ห่อเกลือเพื่อจะเอาไปถวายหลวงปู่ เดินทางไปด้วยกัน 3-4 คน พอเดินทางไปถึงเนินบ้านสามพร้าวก็เห็นแลน(ตะกวด)วิ่งเข้าไปในโพรงไม้ จึงได้ช่วยกันเอาไม้และกิ่งไม้อุดโพรงนั้นไว้ให้แน่น และตกลงกันว่าขากลับจึงจะมาเอาแล้วก็ไม่ให้บอกใครด้วย พอไปถึงก็เข้าไปกราบนมัสการหลวงปู่ พร้อมกับถวายปลาย่างและของอื่นๆที่นำไปให้ท่าน ขณะนั้นท่านก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายกับโยมที่ไปหา แต่ให้พักที่วัดนั้นคืนหนึ่ง พอรุ่งขึ้นก็เข้าไปลาท่านเพื่อจะเดินทางกลับแต่เช้า หลวงปู่จึงได้พูดขึ้นว่า "แลนใหญ่ที่อุดไว้นั้นให้โยมไปปล่อยมันซ่ะ" ทำให้โยมทั้ง 4 งงไปตามๆกัน เพราะท่านรู้ได้อย่างไร เมื่อหายจากอาการงงทุกคนก็พนมมือขึ้น และรับปากกับหลวงปู่อย่างพร้อมเพรียงกันว่า"ครับหลวงปู่"
อีกเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้ผู้เขียนได้ยินมาด้วยตนเองจากหลวงพ่อพระครูวิสุทธิคุณ เจ้าคณะอำเภอหนองหาน รูปปัจจุบัน ท่านเล่าให้ฟังว่า สมัยที่โยมพ่อของท่านได้มาบวชเป็นสามเณรอยู่กับหลวงปู่พิบูลย์ วันหนึ่งท่านได้พาไปบ้านดงปอ แต่ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูน้ำหลากทำให้น้ำท่วมถนนหนทางที่จะไปบ้านดงปอ เพราะทั้งสองหมู่บ้านยี้อยู่คนละฝากน้ำ หลวงปู่และสามเณรจะข้ามไปบ้านดงปอแต่ไม่มีเรือ และตอนนั้นก็ใกล้จะค่ำแล้ว หลวงปู่จึงบอกสามเณรว่าให้เณรคอยอยู่ทางนี้หลวงปู่จะไปก่อน และหาเรือฝั่งโน้นมารับ เณรก็มองดูหลวงปู่เดินลงไปในน้ำเห็นท่านเดินไปน้ำลึกถึงหัวเข่า เณรน้อยก็มองตามท่านไปเรื่อยๆ แม้ท่านจะเดินไปไกลสุดสายตาก็เห็นน้ำลึกถึงแค่หัวเข่าของท่านตลอด ทั้งที่เส้นทางที่ท่านเดินข้ามนั้นมีลำน้ำห้วยหลวงอยู่ น้ำลึกประมาณ 2-3 เมตร จึงทำให้สามเณรนั้นงงกับสายตาตนเอง ได้แต่นั่งคอยอยู่ตรวนั้น ไม่นานเห็นโยมพายเรือมารับ พร้อมบอกกับเณรว่า"หลวงปู่คอยอยู่ฝั่งโน้นแล้ว"พอเณรไปถึงก็เห็นท่านนั่งเคี้ยวหมากอยู่มองดูผ้าจีวรก็ไม่เปียก ยิ่งทำให้เณรนั้นงงหนักขึ้นกว่าเดิม แต่ก้ไม่ได้ซักไซร้อะไรท่าน

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ (ตอนที่ 22)
อภินิหารของหลวงปู่ (ต่อ)
มีอยู่วันหนึ่งหลวงปู่ได้ให้พระเณรไปตัดไม้ที่ดงใหญ่วังใหญ่ ทุกคนก้พากันนอนค้างอยู่บริเวณที่ตัดไม้กันหมด พอวันรุ่งเช้าหลวงปู่ก็ออกบิณฑบาตเสร็จเรียบร้อย ส่วนญาติโยมก็จัดแต่งอาหารเตรียมไว้ให้ผู้ไปตัดไม้ หลวงปู่บอกกับญาติโยมที่เตรียมอาหารว่าข้าวไม่ต้องเอาไปก็ได้ เพราะกินอยู่ในบาตรของหลวงปู่ก็ไม่หมด แม่ออก(โยมผู้หญิง) ก็บอกหลวงปู่ว่าพระเณรตั้ง 50 รูปจะกินอิ่มได้อย่างไรกัน หลวงปู่จึงบอกย้ำว่า 50 รูปก็กินไม่หมด วันนั้นก็เลยไม่ได้นึ่งข้าวไป พอไปถึงแม่ออกก็จัดอาหารใส่พาข้าว (ถาด) หลวงปู่บอกให้พ่อออกเอาพาข้าวมาใส่ข้าว หลวงปู่ก็ล้วงเอาข้าวออกจากบาตรเอาออกเท่าไหร่ก้ไม่หมด จนครบพระเณรทั้ง 50 รูปข้าวในบาตรหลวงปู่ก็ยังไม่หมด เมื่อพระเณรฉันเสร็จแล้วโยมก็กินต่อข้าวก็ยังไม่หมดทั้งๆที่ขนาดบาตรของหลวงปู่นั้นเป็นบาตรขนาดกลาง ตามปกติแล้วก็กินกันแค่ 5-6 คนก็หมดแล้ว
พ่อประภาส บุญไชย จากในเมืองอุดรธานีบอกว่า พ่อเล่าเรื่องของหลวงปู่พิบูลย์ให้ฟังดังน้ี หลวงปู่เป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์มีคุณธรรมสูงหาได้ยากในสมัยนั้น ท่านเป็นผู้มองการณ์ไกลด้วยญาณของท่าน ท่านสอนให้ชาวบ้านรักษาศีลธรรมเป็นผู้มีความซื่อสัตย์สุจริตให้ละเลิกอบายมุข ไม่ให้ดื่มสุรายาเมา เล่นการพนัน ให้ทุกคนฝักใฝ่ในศีลธรรมนับตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านแดงก็อยู่เย็นเป็นสุขไม่เคยเกิดโรคภับไข้เจ็บ เป็นเพราะบุญบารมทีของหลวงปู่ดดยแท้ นอกจากนั้นท่านยังเป็นผู้ถือธรรมปัญญาบารมี 30 ทัศและสั่งสอนอบรมชาวบ้านให้ถือธรรมปัญญาบารมี ให้ทุกคนสวดทุกข์เช้า-เย็นถือพระรัตนตรัยแก้ว 3 ดวง คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ทุกบ้านเรือนทำหิ้งพระ(พากระหย่อง)เอาไว้กราบไหว้บูชาทุกบ้านเรือน บ้านหลังใดมีหอปู่ตา หอผีสางให้รื้อทิ้งให้ถือธรรมะอย่างเดียว บ้านไหนหลังไหนมีผีให้เอาดินเอาหินที่หลวงปู่เสกไปหว่านขับไล่ผีจะหนีหมด จนมีการเล่าขานถึงดินหินที่หลวงปู่เสกว่าสามารถขับไล่จระเข้ที่มีอยู่ในหนองน้ำให้หนีหมด ดังเช่นที่หลวงปู่ไปปราบจระเข้ที่กุดแห่ คำหมากแห้งที่หลวงปู่เคี้ยว ใครที่ได้มีติดตัวก็จะเป็นมงคลยิ่ง สามารถป้องกันภูตผีปีศาจและสัตว์ร้ายได้ แม้แต่ติดตัวเข้าป่ายุงก็ยังไม่กัด จำคำเล่าเรื่องชาวบ้านและพระเณรที่พากันเข้าไปตัดไม้ที่ดงไร่และดงใหญ่เพื่อมาก่อสร้างวัด ซึ่งมียุงชุกชุมและเป็นถิ่นไข้มาลาเรียแต่ก้ไม่มีใครเจ็บไข้ได้ป่วยเลย เป็นเพราะมีคำหมากแห้งติดตัวกันทุกคน
คำทำนายของหลวงปู่ขณะอยู่ในวัดโพธิสมภรณ์ ใครมีเรื่องเดือดร้อนทุกข์ใจอันใดก็จะไปเล่าให้หลวงปู่ฟังและขอคำแนะนำช่วยเหลือ เช่น ปลัดสุรพล คำศรีระภาพ (น้องของคุณพ่อประภาส บุญไชย) เมื่อ พ.ศ.2485 ได้เป็นปลัดตำบลบ้านเชียง พาชาวบ้านตัดถนนหนทางหลายสาย มีอยู่สายหนึ่งขณะทำการก่อสร้างถนน ได้ไปตัดต้นพลูของชาวบ้าน จนมีการร้องทุกข์ และจะฟ้องร้องถึงอัยการ ปลัดสุรพลและพ่อจึงไปพบหลวงปู่เล่าเรื่องว่าตัวเองกลุ้มใจ เดือดร้อนใจมากเกรงว่าเรื่องจะถึงอัยการมีการฟ้องร้องตน หลวงปู่สอบถามว่าเป็นลูกใคร และก็ดูลายมือและบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องใกล้จะเสร็จแล้ว" หลังจากนั้นประมาณเดือนเศษอัยการก็มีคำสั่งไม่ฟ้องและเรื่องก็ยุติลง

ภาพเก่าครูบาอาจารย์"สายบ้านแดง"ครับ

 

วัตถุมงคลมงคลของหลวงพ่อถึงแม้จะไม่ทันท่าน แต่ติด 1 ใน 5 เหรียญเกจิภาคอีสานที่เต็มด้วยพุทธคุณ

 

เห็นด้วย...ทุกประการครับท่านธีระนะโม...กลายเป็นพระหลักไปแล้วสำหรับเหรียญของท่าน...ราคาก็ขยับสูงเรื่อยๆ...ประสบการณ์เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปแล้ว...ส่วนวัตถุมงคลของลูกศิษย์สายบ้านแดงนี้ก็แรงตามขึ้นเรื่อยเช่นกันครับ

 

ลงภาพใหญ่ๆไม่เป็นอ่ะครับ...ชมภาพเล็กไปก่อนนะจ๊ะ..สร้างจำนวนทั้งสิ้น 2,000 เหรียญ ปี 2519 แต่เห็นหมุนเวียนในวงการพระเครื่องน้อยมากเหนียวสุดๆจริง ประสบการณ์มากมาย สวยๆราคาไปที่ 4,000-6,000 แล้วครับ

เหรียญ"รุ่นแรก"ลป.โชติ ศิษย์เอกหลวงพ่อพิบูลย์ 1 ใน 9 เหรียญที่ตอกโค๊ต หายากสุดๆเลยครับ...สวยแชมป์ก็ว่าได้ครับ

 

หลวงปู่ทวดแห่งแดนอีสาน.....ครับเขาว่ากันและผมก็เชื่อสนิทใจในบารมีของหลวงพ่อพิบูลย์ กราบหลวงปู่ ครับ

 

สอบถามครับ ฤาษีโสฬส ที่ อ. บ้านไผ่ จ. ขอนแก่น ท่านว่า เรียนมากับหลวงปู่พิบูลย์ ท่านสอนวิชาธรรม (ครูธรรม) ซึ่งครูใหญ่คือหลวงปู่พิบูลย์ ไม่ทราบส่า ความตริงเป็นเช่นไรครับ

 

ไม่ทราบมาก่อนเช่นกัน....แต่มีวัตถุมง(เหรียญ) ออกมาเช่นกัน ฤาษีโสฬสหลวงพ่อพิบูลย์ รอผู้รู้ครับบบบ

 

ค้นหาเจอรูปนี้ครับ มีรูปหลวงพ่อพิบูลย์กับรูปหล่อขนาดบูชา

 

สวัสดีครับ ท่านnamayti และทุกท่านครับ
เห็นกระทู้หลวงปู่ ที่ผมศรัทธา ซึ่งในชีวิตไม่เคยรู้จักท่านเลย จนมาทำงานที่อุดร วันหนึ่งท่านมาโปรดและทำให้ผมได้ศรัทธาท่านด้วยใจถึงทุกวันนี้ ท่านอยู่กับผมมา 20 ปี และคงเก็บเป็นมงคลกับครอบครัว แนบภาพเทิดทูลหลวงปู่ครับ
ขอบพระคุณครับ
ฮักแพง

 

มั่นใจได้ทุกที่ครับท่านธีระนะโม ชั่วโมงนี้วัตถุมงคลของท่านหายากเป็นที่สุด หมุนเวียนในตลาดน้อยมาก ผมตามหาแทบไม่มีแล้ว ข้าราชการและคณะศรัทธาที่ทำงานต่างประเทศเก็บกันหมด...พอเห็นบ้างก็เป็นรุ่นหลังๆ...ประสบการณ์ใกล้ไกลได้ยินตลอดครับ...แนะนำเลยว่าต้องมีไว้สักรุ่นนะครับพี่น้อง...

 

(ping-loveยินดีด้วยครับ"ท่านฮักแพง"...พิมพ์นิยมฝาบาตร...เหรียญเดียวจบครับ...รุ่นนี้พิธีใหญ่สุดๆ...ครูบาอาจารย์ทุกสายร่วมเมตตาอธิษฐานจิต...พุทธคุณเด่นครบทุกด้าน....แต่ราคาต้องทำใจนิดๆ สวยๆเฉียดๆ 6 หลักแล้วครับถ้าเบื่อก็แบ่งมานะครับผม...น้อมรับด้วยความยินดียิ่งจ้า