เรื่องเด่น เรื่องเร้นลับที่เคยเจอกับตัวเองที่ไม่เคยเล่าที่ไหนมาก่อน

ผมไม่เคยโดนของหรอกนะครับ มาไม่ถึง หลวงปู่มาช่วยผม
ลองสวด บทสวดมหาจักรพรรดิ
นโม ตัสสะ ภควโต อรหโต สัมมา สัมพุทธัสสะ (กราบ 3 ครั้ง)

(สวดตามกำลังวัน อาทิตย์ 6 จันทร์ 15 อังคาร 8 พุธ 17 พฤหัส 19 ศุกร์ 21 เสาร์ 10 )

นโม พุทธายะ
พระพุทธะไตรรัตนญาณ
มณีนพรัตน์
สีสหัสสะ สุธรรมา
พุทโธ ธัมโม สังโฆ
ยะ-ธา-พุท-โม-นะ
พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา
อัคคีทานัง วรังคันธัง
สีวลี จะ มหาเถรัง
อหัง วันทามิ ทูรโต
อหัง วันทามิ ธาตุโย
อหัง วันทามิ สัพพโส
พุทธะ ธัมมะ สังฆะ ปูเชมิ

บทนี้ หลวงปู่ให้สวดครับ เลยรอดมาได้

 

น่าสนใจมากเลยครับ...สนุกและเร้าใจชวนติดตามอ่านในทุก ๆ ตอน อีกทั้งสามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตได้อย่างหลากหลายมุมมอง...สอดคล้องกับนามแฝงที่เป็นภาษาฝรั่งเศสของเจ้าของกระทู้ คุณ Faveur (การอนุเคราะห์/สิ่งที่มีคุณประโยชน์)...ขอขอบคุณและรอติดตามอ่านอยู่นะครับ..ขออนุโมทนา....สาธุ

 

การเล่าความจริงของกรรมไม่ดีของคุณนกผู้จากไป เพื่อเป็นอุทาหรให้กับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ได้รำลึกและเชื่อในกฏแห่งกรรมว่า กรรมดีและกรรมชั่วส่งผลจริง น่าจะเป็นผลบุญกับผู้เล่าและคุณนกเอง ปุถุชนทุกคนย่อมต้องเคยทำบาป ทำผิดพลาดได้ในชีวิต คุณนกเป็นชื่อสมมุติย่อมไม่มีคนรู้ชื่อจริงที่จะทำให้ตนเองและญาติเสียชื่อเสียง จึงเห็นควรเล่ากรรมไม่ดีที่เป็นสาเหตุของการเกิดเรื่องราวในครั้งนี้ด้วย เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อหาครับ

 

หลบร้อนอู้งานมาอ่านกระทู้ ถ้าท่าน faveur คิดว่าการนำเรื่องของคุณพี่นกที่ล่วงลับไปแล้วมาเปิดเผยเพื่อเป็นประโยชน์และเป็นอุทาหรณ์เตือนใจสำหรับผู้ที่เข้ามาติดตามก็เป็นไม่ใช่เป็นเรื่องที่ไม่ให้เกียรติกับเธอนะคะ จิตของเธออาจจะกำลังรับรู้ในสิ่งนี้จึงยอมให้ท่าน faveur นำเรื่องราวของเธอมาเล่าก็เป็นได้ เธออาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้แม้ว่าเธอจะล่วงลับไปแล้ว ก็ขออนุโมทนาบุญในผลบุญที่ได้กระทำมานี้ให้คุณพี่นกไปสู่สุคติ เธอหมดกรรมแล้ว ก็ขอให้เธอได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีในผลบุญของเธอที่เคยได้กระทำมาเมื่อตอนที่เธอมีชีวิตอยู่ด้วย การได้รับทราบเรื่องราวของเธอจะเป็นสิ่งที่เตือนใจให้ผู้ที่ได้เข้ามาติดตามเรื่องของเธอเพื่อจะได้นำไปปฏิบัติที่ดีและเตือนสติตนเองในยามที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป อนุโมทนากับท่าน faveur และคุณพี่นกด้วยค่ะ

ทานข้าวเยอะ ๆ นะคะ จะได้มีแรงมาเล่าต่อ (f)

 

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ;k04

 

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
ท่านจะเชื่อหรือไม่ว่า เมื่อผู้เขียน อ่านมาถึงโพสก์นี้ของท่าน เกิดปรากฏว่าขนลุกทั้งตัว และผู้เขียนก็มีความคิดเช่นเดียวกับท่านเหมือนกันค่ะ เพราะเมื่อก่อนเคยคิดว่าจะเขียน แต่ก็มีเหตุทุกครั้งให้ไม่ได้เขียน จนผู้เขียนเอง เลิกคิดไปเลยค่ะ จนกระทั่ง บัดนี้ก็อย่างที่ได้นำลงมาให้อ่านกันค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

ขอบคุณนะคะท่าน ที่มอบบทสวดมนต์อันเป็นมหามงคลนี้ให้กับผู้เขียน ไม่ทราบว่า วันพุธกลางคืนต้องสวดเท่าไรคะ พอดีว่า เกิดพุธกลางคืนน่ะค่ะ
ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

หลบไปทานข้าวเที่ยงและมาค่ะ จะว่าไปแล้วเนี่ยก็ปวดแขนอยู่เหมือนกันนะคะ เพราะว่าไม่ค่อยได้เขียนอะไรยาวๆ เป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้มาก่อน มีท่านใดจะรับอาสานวดแขน ให้ ผู้เขียน หายปวดหายเมื่อยมั่งไหมค่ะ จะได้มีแรงมาจิ้มๆเล่าต่อ.... pig_ballet

( หลายท่านอาจจะสงสัยว่าทำไม ผู้เขียนจึงมีเวลามานั่งพิมพ์ได้เยอะจัง ไม่ทำการทำงานเหรอ?? ก็ขอตอบว่า ปกติ ผู้เขียนก็ทำงานอยู่หน้าจออยู่แล้วค่ะ และช่วงนี้ก็เป็นช่วงใกล้หยุดสงกรานต์ ด้วย
( เกี่ยวไรกันหว่า เอาเหอะเนาะ ให้มันเกี่ยวๆกับบ้างก็ได้...อิอิ )

มาต่อกันเลยนะคะ
และเห็นว่าควรจะเล่าตรงจุดที่ได้สอบถามไป เพื่อเป็นอุทาหรณ์กับทุกท่าน
( ขอผลบุญอันที่ข้าพเจ้าได้เล่าเป็นอุทาหรณ์นี้ จงพึงบังเกิดเป็นอานิสงค์ให้พี่นกได้ไปบังเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้นไปด้วยเทอญ.)
หลังจากที่ผู้เขียนเอง ก็ไปใช้ชีวิตตามปกติ ของผู้เขียน ก็มีเจอกับพี่เค้าบ้าง แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปพักบ้านพี่เขาเท่าไร เพราะอย่างที่เคยได้บอกไว้ค่ะ พี่นกมีญาติมาคอยอยู่เป็นเพื่อนแล้ว
วันหนึ่งผู้เขียนก็ได้รับโทรศัพท์จากญาติพี่นก โทร.มาตามตัว บอกว่าให้รีบไปหาที่บ้านด่วน ตอนนั้นจำไม่ได้ว่า ผู้เขียนทำอะไรอยู่ รู้แต่ว่ารีบมาหาพี่นกที่บ้าน พอมาถึง ที่บ้านพี่นก คนเยอะมาก ทั้งแม่ และญาติพี่นกเอง คนข้างบ้าน (ส่วนพ่อพี่นกเสียไปนานแล้ว รับรู้มาว่า ท่านเป็นหมอธรรม ภาษาภาคกลางเรียกว่าอะไรไม่รู้ค่ะ ท่านเสียชีวิตตอนอยู่ในสมาธิ พี่นกเคยเล่าให้ฟัง ว่าทำไมพ่อเสีย แต่ผู้เขียนจำได้แค่นี้ค่ะ) และทุกครั้งที่เกิดเหตุ สามีพี่นกไม่เคยอยู่บ้านด้วยสักครั้ง เขาจะแวะๆมา แล้วก็กลับ ก็มีบ้างบางครั้งทีสามีพี่แกแวะมานอนค้างที่บ้านแต่ก็ไม่บ่อยนัก

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ คอยเฝ้าระวังกลัวว่าพี่แกจะทำอะไรร้ายแรงไปมากกว่านั้น และ ตอนนี้ผู้เขียนอยู่ในเหตุการณ์แล้ว จำได้ทุกอย่าง (เรื่องราวเริ่มผุดขึ้นมาในมโนสำนึกอีกครั้ง) พี่นกน่าสงสารมาก พี่แกใส่ชุดขาว แต่เป็นชุดขาวแบบลำลอง พี่นกตาแข็งมาก เหม่อลอย เดินวนไปวนมาอยู่ลานหน้าบ้าน แล้วก็พูดว่า (ภาษาอีสาน) ‘’พวกเจ้าบ่เห็นตี้ เทวดา นางฟ้า เพิ่นเหาะอยู่เทิงหัวเต็มฟ้าไปเบิด ลงมาอยู่ตรงนี้กะมี คือบ่พากันไหว้กันกราบเพิ่น ยืนอยู่เฮ็ดหยัง’’ (คำแปล: พวกท่านทั้งหลาย ที่รวมกันอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นเหรอ ว่ามีเทวดา นางฟ้า เหาะมาอยู่อยู่ตรงเหนือหัวของพวกเรานี้ เต็มท้องฟ้าไปหมด ทำไมไม่พากันกราบ กันไหว้ท่านล่ะ )

สักพักพี่แกก็ล้มลงร้องไห้ แล้วหันหน้ามาพูดกับผู้เขียน (อันนี้แปลจากภาษาอีสานแล้วนะคะ) “ น้อง (ชื่อผู้เขียน) พี่มีความลับที่อยากจะบอกกับเธอ ซึ่งเป็นเรื่องที่พี่ไม่เคยบอกใครมาก่อน วันนี้พี่อยากสารภาพ ก่อนที่จะต้องจากไป” ผู้เขียนก็ตั้งใจฟัง เพราะคนตั้งมายพี่แกเลือกที่จะบอกผู้เขียน ก็เลยถามพี่เค้าไปว่า พี่มีเรื่องอะไรอยากจะบอก หนูเหรอ พี่เค้าก็เลยบอกว่า กรรมที่พี่เคยทำ คือ พี่เคยสั่งฆ่าวัวตัวใหญ่ๆ เพื่อเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้าน เมื่อหลายปีก่อน และต่างวาระกัน เคยให้คนไปจับปลาในบ่อที่เลี้ยงไว้ จำนวนมาก เพื่อนำมาปรุงเป็นอาหารเลี้ยงคน จำนวนมาก เคยจ้างมือปืนให้ตามเก็บคนๆหนึ่ง ซึ่งบอกชื่อไม่ได้ อันนี้คือกรรมอันใหญ่หลวงของพี่ ที่ทำให้พี่ต้องรับกรรมอยู่ทุกวันนี้ พี่พยายามสร้างกรรมดี สร้างบุญสร้างกุศล เพื่อหักล้างกรรมชั่วที่พี่เคยทำ ไม่ว่าจะเป็นการถือศีล ปฏิบัติธรรม สร้างโบสถ์ สร้างศาลา สร้างบันไดนาค พี่ก็รับเป็นเจ้าภาพเองทั้งหมดก็มี น้องก็รู้ ก็เห็น งานบุญใหญ่น้อยที่ไหน พี่ไม่เคยเกี่ยง พี่ทำหมด พี่หวังเพียตัดกรรมอันที่พีเคยได้ทำไว้ ให้ทุเลาเบาบางลง


คุณพระช่วย !!! ผู้เขียนแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ผู้เขียนได้ยินเลย มันอึ้งมากก !!!!
เป็นไปได้เชียวหรือ ตลอดเวลาที่ผู้เขียนได้รู้จักกับพี่เขามา ไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ที่พี่เขาจะมีท่าที ที่จะกระทำแบบนี้ได้ เคยเห็นแต่สร้างบุญ สร้างกุศล ช่วยเหลือคนรอบข้างที่ได้รับความเดือดร้อน แต่ก็เป็นไปแล้ว บอกตรงๆว่า ตอนนี้ผู้เขียนเศร้ามาก

ระหว่างนี้ ทางญาติพี่นกก็ได้โทร.เชิญ พระอาจารย์ (ญาติห่างๆที่เคยเล่าไว้ค่ะ) มาทำพิธี ท่านนี้ก็เป็นอีกท่านนึงอยากให้ท่านที่ติดตามพิจารณา …..และเรื่องยังไม่จบแค่นี้ค่ะ

พักนวดแขนนิดนึงนะคะ แล้วจะมาต่ออีกค่ะ

 

เด่ว ผมอาสา :z8 ไปนวดแขนให้เองครับ..catt3
เพราะปลายนิ้วก็เริ่มรู้สึกตึงๆ.เหมือนกันเพราะ

ตื่นมากดปุ่ม..อนุโมทนา เยอะมากในกระทู้นี้ (good)
ขอบคุณมากที่เล่าให้ฟังครับ..thaxx

 

ขอถามเรื่องปอบ สายสิญจน์ค่ะ

ขออนุญาติถามและช่วยขยายความเกี่ยวกับเรื่องผีปอบ ที่พยายามจะเข้าสิงร่างเจ้าของกระทู้กน่อยนะคะ ว่า ปอบนี้เกี่ยวข้องกับการรับสายสิญจน์จากพระธุดงก์องก์นั้นรึุเปล่าคะ ถ้าเกี่ยวข้องกัน ทำไมจึงเป็นแบบนี้ได้ เจตนาของพระธุดงก์องก์นั้นคืออะไรคะ แล้วพี่คุณพี่นกทานผลไม้ที่พระธุดงก์ให้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

วันพุธกลางคืนเป็นพระราหูมีกำลัง 12 กำลังวันของบาปเคราะห์เป็นเลขคู่ กำลังวันของศุภเคราะห์เป็นเลขคี่ ครับ

 

รอฟังต่อนะค่ะ คนเราเกิดมาย่อมมีสองด้านค่ะ ด้านดี ด้านชั่ว แต่ละคนมีหมดค่ะ แต่อยู่ที่ว่าเราจะสำนึกผิดแล้วปฏิบัติตนเป็นคนใหม่ เป็นคนดีได้ไหม ส่วนอะไรที่เราเคยทำไม่ดีมาในอดีตเราก็จำเพื่อเป็นอุทาหรณ์ในการที่เราผลั้งเผลอจะทำในสิ่งนั้นอีก เป็นการเตือนใจ ยับยั้งใจตนเอง แต่อย่าไปยึดติดเลยค่ะ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด สร้างบุญ สร้างกุศลไว้เยอะๆ และที่สำคัญดูแลพระอรหันต์ที่อยู่ที่บ้านด้วยนะค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

 

ขอบคุณอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่กรุณาติดตาม และอาสาจะนวดแขนให้ :z2
พอดีว่าหายปวดแล้วค่ะ เล่าต่อได้แล้วจ้า

 

ขอบคุณท่านอย่างยิ่ง สำหรับคำแนะนำค่ะ และแน่นอนว่า ผู้เขียนเองทำหน้าที่ลูกที่ดีของแม่อยู่แล้วค่ะ ไม่เคยละเลยค่ะ :VO

 

คำตอบนี้ จากที่ฟังพี่เค้าบอกมาอีกทีนะคะ ผิดถูกประการใดไม่กล้าฟันธงค่ะ
คือ สมมุติสงฆ์ เหล่าใดที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ก็อนุโมทนาอย่างยิ่ง แต่ก็จะมีบางรูปที่อาจจะประพฤติปฏิบัตินอกคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปบ้าง อันนี้พึงหลีกเลี่ยง พี่เค้าบอกว่า เจตนาของพระธุดงค์นั้นหากพี่นกทานผลไม้นั้น และสวมใส่สายสิญจน์ที่ได้รับมา พี่นกอาจจะโดนคุณไสยเพิ่ม จากเดิมที่โดนอยู่แล้ว แล้วพระธุดงค์รูปนั้น หากต้องการทรัพย์สินเงินทอง พี่เขาก็จะต้องรีบหาไปให้ หากไม่ทำตามก็อาจจะโดนเล่นงานหนัก ด้วยคุณไสยได้ เพราะพระรูปนั้นเคยผ่านมาที่บ้านพี่นก และพี่นกเคยได้ทำบุญกับท่านไปค่ะ

 

น่ากลัวจังค่ะ พระก็มีแบบนี้ด้วย ต้องระวังบ้างแล้วนะเนี่ย

 

อย่าลืมมาเล่าต่อเร็วๆนะ รออยู่

 

ไม่ได้ตําหนิท่านดอกบัวดอกsleeping_rb...แต่สกิดให้ให้มีสติขื้นมาเท่านั้นcatt24ถ้าปล่อยปะละเลยก่อจะทําให้หลงในความเห็นเหล่านั้นบางครั้งก่อต้องพูดแรงๆแทงใจดํา,ทะลุปอดออกกลางหลังไปเลย(โหดไปป่าวหนอ) :boo:

>>เรื่องของ จขกท
ส่วนตัวผมแล้วก่อนหน้านี้ก่อเชื่อถือบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆกลัวผีเหมือนกัน:boo:แต่นะเวลานี้มีเพียงแต่พระรัตนตรัยเท่านั้นที่อยู่ในใจสิ่งหนื่งที่ทําให้ไม่กลัวก่อคือการได้ทําบุญกุศลไว้ดีแล้ว,อีกอย่างเราจะกลัวหรือไม่กลัวก่อต้องตายอยู่ดี...ไม่ได้ท้าทายต่อสิ่งต่างๆที่เราจะมองเห็นหรือมองไม่เห็นก่อตามถืงเราจะถูกกระทําก่อถูกกระทําเพียงแค่ร่างกายของเราเท่านั้นแต่จิดใจของเรานั้นรักษาไว้ดีแล้วด้วยธรรมอันประเสริฐที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้ว....น่าสงสารเพื่อนของจขกท..ด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้าตั้งใจบําเพ็ญมาดีแล้วและบุญที่ข้าพเจ้าจะได้เข้าบวชที่ใกล้จะมาถืงนี้ขออุทิศให้เพื่อนของจขกท..รวมถืงฝ่ายที่กระทําทังสองฝ่าย...ผลบุญกุศลความสุขใดที่ข้าพเจ้าพืงจะได้รับของจงได้เช่นเดียวกับข้าพเจ้าด้วยเถิด ^/\^

 

เห็นด้วยกับคำตอบของท่านนะคะ คิดว่าคนก็มีหลายประเภท ก็จงเลือกที่จะรับ สิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง ดูที่จิตตัวเองไม่ส่งจิตออกไปนอกกาย และไม่ควรเที่ยวไปเพ่งโทษคนอื่น

ผู้เขียน ขออนุโมทนาบุญกับท่านทุกประการ ในวาระที่ท่านกำลังจะเดินทางเขาสู่ร่มกาสาวพัสตร์ เป็นพุทธบุตรผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และผู้เขียนคิดว่า พี่สาวที่จากไป เขาคงรับรู้และมาอนุโมทนาบุญด้วยกับท่าน ที่มีจิตเมตตาต่อเขาผู้ล่วงลับ (เป็นครั้งที่สองที่ขณะนั่งพิมพ์อยู่นี้ ที่ขนลุกทางซีกซ้าย ไม่ทราบว่าท่านใดพอจะรู้ความหมายไหมคะ)

ขออนุโมทนาบุญกับท่านด้วยค่ะ

 

มาเล่าต่อจากตอนที่แล้วค่ะ....

ในขณะที่ทุกคนกำลังขวัญหนีดีฝ่อ ทำอะไรไม่ถูกอยู่นั้น พระอาจารย์ที่ญาติพี่นกไปนิมนต์มาก็เดินทางมาถึง ท่านมีลักษณะ สูงใหญ่ ผิวคล้ำ ห่มผ้าจีวรสีกรักอายุสัก สี่สิบกว่า มาถึงท่านก็เริ่มทำพิธี ในบ้าน แล้วบรรดาญาติๆก็พาพี่เค้าเข้ามาในบ้าน

พี่นกเอง พอเห็นพระอาจารย์มาก็ร้องไห้ พูดว่า
“อาจารย์.....ช่วยหนูด้วยยย.... มันทรมานเหลือเกิน”
อาจารย์ก็บอก “อืมมม... เดี๋ยวจะช่วย”
แล้วท่านก็เอาน้ำมนต์มาพรมที่หัวพี่นก พี่เค้าก็ยิ่งร้อง โอ๊ย ๆ แต่ผียังไม่ยอมออก ผีมันดื้อ จากนั้นท่านก็เอาไม้เท้าจิ้มไปที่ตัวพี่นก พี่แกก็ยิ่งร้องหนักขึ้น ตานี่แข็งเป๋ง น่ากลัวมากๆ ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้สลับกันไปมา น่าเวทนายิ่งนัก แล้วพระอาจารย์ก็บอกให้ญาติพี่แกเอาสายสิญจน์ไปมัดมือที่นกทั้งสองข้าง (เหมือนตอนที่หลวงพ่อรูปก่อนทำเลย)

ตอนนี้แหล่ะ ผู้เขียนเสียวสันหลังวาบ ... จะว่ากลัวก็กลัวอยู่นะคะ แต่ใจก็สงสารพี่เขามากกว่า ตอนนี้เองที่พี่แกถูกมัดมือ พี่เขาก็หันมาทางผู้เขียน แล้วขอร้องผู้เขียนว่า
“น้อง(ชื่อผู้เขียน) ถอดสร้อยพระออกแล้วช่วยมาแก้มัดให้พี่หน่อย พี่เจ็บ ช่วยพี่ที ตอนนี้ผู้เขียนตื่นเต้นนิดๆ แต่ก็ไม่ได้ทำตามคำขอพี่เค้า พลางคิดในใจ ''เอาละเหวยงานนี้ หากเราถอดพระออก มีหวังอาจจะโดนเปลี่ยนร่างสิงก็เป็นแน่” จึงดูต่อไปแบบนิ่งๆ แต่ยอมรับว่าวันนั้นผู้เขียนเหนื่อยมาก ไม่รู้เหนื่อยเพราะอะไร

พระอาจารย์ท่านก็ทำพิธีอยู่เป็นชั่วโมง สุดท้าย พี่แกก็หมดฤทธิ์ ฟุบไป ตื่นอีกทีก็สายๆของอีกวัน พอฟื้นขึ้นมา ก็มีอิดโรยกันไปบ้าง ทั้งคนป่วย คนเฝ้า

ถัดจากวันนี้ไปอีก1วัน พวกเราได้เดินทางพาพี่นกไปหาหลวงพ่อที่ จ.สิงห์บุรี ขอให้ท่านเมตตาปลดปล่อยวิญญาณในร่างของพี่นก เพราะวิญญาณสารภาพว่า ก็ไม่ได้อยากทำร้ายพี่เค้าหรอก แต่ว่าถูกสั่งมา และบอกอีกว่า เขาบอกได้แค่นี้ เขาเองก็อยากจะไปเกิดเหมือนกัน ไม่อยากทำบาป เขาบอกว่าเวลาที่พี่นกไปทำบุญเขาก็ได้ไปด้วย ได้ทำด้วย แต่เขาถูกบังคับ เขาจึงต้องจำใจทำร้ายพี่นก

.... ตอนนี้จะใกล้จะถึงเวลาที่วิญญาณผีตายโหงในร่างพี่นกถูกปลดปล่อย โดยพระอาจารย์ที่ผู้เขียนเคารพศรัทธา ผู้มีเมตตาบารมีอันหาประมาณมิได้ สาธุ
(ที่ทราบว่าเป็นผีตายโหงเพราะ วิญญาณในร่างพี่นกบอกผู้เขียนเอง)