เรื่องเล่า ความฝันอันแสนยาวนานที่เกิดขึ้นภายในคืนเดียว

พูดถึงหวยแล้วเฉ้า งื้ออออออ

ผมไม่เคยถูกสักงวดเลย

เพราะผมไม่ได้ซื้อ!!! แฮร่!!!

 

***คำเตือน การเอาเรื่องเล่าชุดนี้ไปปรุงแต่งหาคำตอบไม่เกิดประโยชน์อันใด ผู้เขียน เล่าความฝันเพื่อความบันเทิงเท่านั้น***

ฝั่นเรื่องที่ 2 เอเลี่ยนบุก ฝันว่าตัวเองเป็นมนุษย์กึ่งหุ่นยนต์ที่ถูกมนุษย์ต่างดาวสร้างขึ้น

โดยที่ความฝันจะเริ่มในในสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง ผมเป็นนักศึกษาในสถาบันแห่งนั้น นักศึกษาในสถาบันแต่งตัวคล้ายนักเรียนญี่ปุ่น

วันหนึ่งมี ufo เอเลี่ยนมาบุก นักศึกษาในสถาบัน บางคนก็กลายร่างเป็นเอเลี่ยน ที่มีรูปร่างคล้ายเสลนเดอร์แมนไล่ฆ่านักศึกษาในสถาบันไปทั่ว พวกเราวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น

ผมกับเพื่อนวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำ เสียงระเบิดตูมตามกับเสียงกรีดร้องของนักศึกษาในสถาบันดังมาไม่ขาดสาย ผมกับเพื่อนต่างอยู่ในสภาวะแตกตื่น คำถามในหัวเกิดขึ้นมากมาย
ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น พวกนั้นเป็นอะไร มาเพื่ออะไร เราควรจะทำอย่างไรดี
พวกผมแอบมองดูท่าทีของพวกมันผ่านช่องระบายอากาศของห้องน้ำ ก็พบว่า มันไม่ได้ทำแค่ไล่ฆ่าคนแค่อย่างเดียว

มีนักศึกษาส่วนหนึ่งที่พวกมัน กวาดต้อนไปไว้รวมกัยด้วย
พวกมันจับตัวคนบางส่วนไว้ นั่นเป็นสิ่งที่เราสังเกตเห็น

ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องขึ้นในห้องน้ำ เมื่อผมหันไปดูก็พบว่า นักศึกษากญิงคนหนึ่งกำลังกลายร่างเป็นมนุษย์ต่างดาว ตากลายเปนสีดำทั้งหมด มีของเหลวสีดำไหลออกมาจาก หู ตา จมูก ปาก แขน-และเอวเธอ ฉีกออกจากกัน เผยให้เห็นร่างภายในที่ถูกปิดบังไว้ด้วยผิวหนังมนุษย์เทียม ดูแล้วเหมือนมนุษย์ที่มี แขนขา และเอวยาวขึ้น ส่วนที่ปรากฏออกมา ดูคล้าย ๆ กับ ไส้เดือนสีดำที่มีผิวหนังแข็งเหมือนหุ้มด้วยกระดูก ที่อยู่รวมกันหลาย ๆ ตัว และอวัยวะต่าง ๆ ของมันยังสามารถยืดได้หดได้ด้วย หลังจากกลายร่าง ดูมันจะสูงขึ้นอีกประมาณ 60-70 เซ็นติเมตร จากคนปกติ

มันใช้รยางค์ที่งอกออกมาเป็นแขนข้างหนึ่งของมัน แทงทะลุตัวหนึ่งในนักศึกษาที่อยู่ในห้องน้ำที่เราอยุ่นั้น ได้อย่างง่ายดาย

ดูเหมือนเป้าหมายต่อไปของมันจะเป็นผม

มันใช้ระยางค์แขนฟาดผมอัดกับผนังห้องน้ำ แต่แปลก ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย และแทนที่มันจะฆ่าผมเหมือนนักศึกษาที่เพิ่งโดนฆ่าไป มันกลับพยายามทำให้ผมสลบ

ผมคงเป็นหนึ่งในบรรดาคนที่พวกมันตองการตัว

มันโยนผมออกไปนอกห้องน้ำ และตามผมมาเพื่อเล่นงานผมให้อยู่หมัด

การสู้กับสิ่งที่มีช่วงยาวกว่านี่ มันไม่ง่ายเลย ผมจึงต้องมองหาอาวุธ ผมคว้าได้อิฐจากห้องน้ำก้อนหนึ่ง แล้วฉวยจังหวะที่มันเปิดช่องว่าง ปาหินเข้าใส่มัน ผมรู้สึกได้ว่าหินที่พุ้งออกไป มีความแรง และกระทบตัวมันด้วยความหนักหน่วงกว่าที่ควรจะเป็น ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วว่าตัวเองมีพละกำลังและความอดทนมาก ผิดปกติ ผมจึงคว้าหินอีกก้อน แวยโอกาสที่มันยังเจ็บอยู่ ปาหินใส่มันอีกครั้ง เพื่อไม่ให้มันตั้งตัว และวิ่งเข้าไป เอามือกระซวกท้อง ทะสุถึงกลางหลังของมัน

มันสิ้นใจลงไปนอนกองกับพื้น ผมยืนได้แต่ยืนงง ว่าอะไรมันเกิดขึ้นกับผม แล้วนักศึกษาที่โดนพวกมันจับไปเป็น ๆ เหล่านั้นเหมือนผมหรือเปล่า แต่ผมรู้ว่าผมไม่มีเวลาให้ยืนนิ่ง ๆ นาน เพราะมีมนุษย์ต่างดาวพวกหนึ่งเห็นผมแล้ว ผมกับเพื่อน ๆ ในห้องน้ำที่เหลือจึงต้องหาที่ซ่อนกันใหม่ โชคดีที่พวกมันเคลื่อนที่ช้ากว่าพวกเรา ทำให้เราสามารถหาที่หลบได้

ถึงผมจะสามารถจัดการพวกมันได้ตัวหนึ่ง แต่ผมก็รู้ว่ามันไม่ฉลาดเลย ที่จะออกไปสู้กับมันคนเดียว ผมกับเพื่อนจึงได้แต่กลบซ่อน เคลื่อนย้ายตำแหน่งไปเรื่อย ๆ หาโอกาสออกไปจากสถาบันแห่งนี้ให้ได้เร็วที่สุด ช่วงเวลานี้เองที่สถานการณ์เริ่มแย่ลง เพราะพวกที่ลงมาจากยานบิน มีอาวุธมาด้วย เราหาออกจากสถาันไม่ได้ ต้องรอให้มืดเสียก่อน

หลังจากที่พวกเราออกไปข้างนอกอย่างปลอดภับ ก็มีกองกำลังติดอาวุธเข้ามาปะทะกับเอเลี่ยน ผมจับพลัดจับผลูท่าไหนไม่รู้ ได้ไปร่วมวางแผนรบกับเขาด้วย เรามีแผนจะไปช่วยนักศึกษาที่ถูกจับ และวางระเบิดตึกตึกหนึ่งในสถาบัน ที่ มนุษย์ต่างดาวยึดไว้เป็นศูนย์บัญชาการรบ

การสู้รบทวีความรุนแรงขึ้น ฝ่ายมนุษย์ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ทันใดนั้นก็มียานบินต่างดาวลึกลับลำหนึ่ง เข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์

ความได้เปรียบย้ายข้างมาอยู่ที่ฝั่งมนุษย์ พวกเรามีคนมาช่วยทำลายยานเอเลี่ยนให้ และผมสามารถแทรกซึมเข้าไปในตึกและวางระเบิดไว้ในตัวตึกได้สำเร็จ ที่เหลือก็แค่หลบหนี และกดจุดชนวนระเบิดเมื่อฝั่่งมนุษย์อยู่ในสภานการณ์ที่ปลอดภัยเท่านั้นเอง ในตึกนั้นมีการคุ้มกันที่หนาแน่นพอสมควร ผมถูกตรวจพบในไม่ช้า และต้องวิ่งหนีพวกมันให้ได้โดยเร็วที่สุดเพราะพวกมันมีอาวุธด้วย สถานการณ์บีบบังคับให้ผมต้องหลบหนีไปชั้นบน และผมตัดสินในทีี่จะ หลบหนีโดยกระโดดลงจากตึก ด้วยความหวังว่าความอึดที่ผมมีจะทำให้ผมปลอดภัย

ผมไปจนมุมที่ชั้นดาดฟ้า ความคิดที่ว่าผมจะหลบหนีด้วยการกระโดดลงไปนั้นกลายเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่า เพราะมีพวกมันอยู่ข้างล่างเต็มไปหมด

ในขณะที่เอเลี่ยนที่อยู่ในตึกเองก็จะขึ้นมาถึงดาดฟ้าแล้วเช่นกัน

ทันใดนั้นก็มีหนึ่งในยานที่บินมาช่วยมนุษย์รบมารับผมขึ้นไป เมื่อยานบินพ้นรัศมี ผมก็กดระเบิดทันที

ในยานผมได้เจอกับ คนที่มีลักษณะเหมือนเอลฟ์คนหนึ่ง หล่อมาก ใส่เสื้อคลุมยาว เสื้อผ้าหน้าผมสีผิวสีตา คล้ายกระโดดออกมาจากหนังเดอะลอร์ดออฟเดอะริง แต่เป็นสีที่ไม่สดใส
แต่ก็ไม่หมองไม่ซีด เพียงแต่เป็นสีที่ไม่เข้มเหมือนสี เสื้อผ้าหน้าผม ดวงตา ของคนปกติ

เขาเฉลยว่า ผมและนักศึกษาที่ถูกจับตัวไป เป็นสิ่งที่ถูกมนุษย์ต่างดาวสร้างขึ้น เพื่อเป็นอวตาร์ให้กับพวกเขา และที่เอเลี่ยนไส้เดือนมาบุกที่สถาบันแห่งนี้ ก็เพราะต้องการขโมยเทคโนโลยีการสร้างอวตาร์นี้ไปใช้ในเผ่าพันธุ์ของพวกมัน เพื่อเป็นประโยชน์ในการแทรกซึมดวงดาวอื่น ๆ เพื่อยึดครองอย่างช้า ๆ พวกเขามาที่นี่เพื่อทำลายอวต้าร์พวกนั้นและมาช่วยมนุษย์รบ

ผมก็สงสัยว่าผมเป็นอวต้าร์จริงหรือ แล้วอวต้าร์คืออะไร
เขาก็พูดว่า เป็นหุ่นตัวแทนที่ควบคุมจากระยะไกล ผมก็เป็นหุ่นอวต้าร์เหมือนกัน แต่ผมพิเศษ
เพราะผมเป็นหุ่นตัวเดียวที่มีจิตสำนึกของตัวเอง พวกเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ผมถามว่า ที่เขาสร้างอวตาร์มานี้เพื่อที่จะยึดครองโลกเหรอ พวกเขาบอกว่า ไม่ใช่ พวกเขาต้องการที่จะศึกษาสิ่งที่มีอยู่ในโลกเท่านั้น

การสู้รบยังคงดำเนินต่อไป พวกเราทำลายยานเอเลี่ยนได้มากแล้ว เมื่อเห็นว่าสถานการณ์นั้นเริ่มผ่อนคลาย มนุษย์ต่างดาวที่ดูเหมือนเอลฟ์นั้นก็คุยกับผมต่อ ว่าจริง ๆ แล้ว ผมเป็นอวต้าร์ของเขาเอง

เขาอธิบายให้ฟังว่า

หุ่นทุกตัว จะถูกฝังชิพชนิดหนึ่งเอาไว้ในร่างกาย มีลักษณะเป็นแผ่นแสงบางใส เอามือจับต้องไม่ได้ ถ้าพยายามจับแล้วชิพ จะทะลุผ่านมือไปเลยโดยที่มือไม่เป็นอะไร มีลักษณะเป็นวงจรเรืองแสง หรือแสงที่ถูกทำให้มีรูปร่างเหมือนวงจรของอุปกรณ์อิเล็คทรอนิกส์สักอย่าง ขนาดเท่ากับมือถือสมาร์ทโฟน แต่บางเท่าแผ่นกระดาษ มันถูกฝังอยู่ในแขนขวาของผม
ผมงงนึกว่าเขาอำผมเล่น
แต่จากนั้น เขาก็เดินไปคว้าเอากล่องเครื่องมืออย่างหนึ่งออกมา เมื่อเปิดดูข้างในก็เห็นเป็นถุงมือ เขากล่าวว่า ถุงมือนี้เมื่อเกิดทำงานจะมีความถี่เดียวกับชิพที่ฝังอยู่ในแขนขวาผม เดี๋ยวเขาจะแสดงให้ดู จากนั้นเขาก็สวมถุงมือ สั่งให้ถุงมือทำงาน และจับแขนขวาผมหงายขึ้น ที่ท้องแขนผมปรากฏแถบแสงสีส้มเป็นทางยาวสว่างขึ้นมา พอเขาเอานิ้วมือข้างที่สวมถุงมือไปรูดกับแกบแสงนั้น แสงนั้นก็เด้งออกมาเหมือนหัวอ่านซีดีในคอม
จากนั้นเอเลี่ยนผู้สร้างผมก็ใช้มือข้างที่ใส่ถุงมือหยิบแถบแสงนั้นแล้วดึงออกมา *.*

เขาให้ผมลองจับชิพนี้ดู ผมไม่สามารถจับได้เลย และเขาก็สั่งชิพให้หยุดทำงาน แล้วให้ผมลองจับดูอีกครั้ง คราวนี้ผมจับได้

เอลฟ์คนนั้นเล่าว่า ผมกับเขา ถูกเชื่อมโยงด้วยชิพนี้ เขาจะสามารถสามารถควบคุมร่างผมผ่านชิปข้อมูลที่อยู่ในตัวของร่างผม แต่ที่ผ่านมาเขาทำได้แค่เฝ้ามองสิ่งต่าง ๆ ผ่านประสาทสัมผัสของผมเท่านั้น เพราะเขาไม่สามารถควบคุมผมได้เนื่องจากผมมีจิตสำนึกของตัวเอง

หุ่นทุกตัวจะถูกสร้างให้มีดีเอ็นเอ มีระบบในร่างกายเหมือนสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์ที่พวกเขาต้องการจะเรียนรู้ และเมื่อเขาสร้างพวกหุ่นเสร็จ พวกหุ่นจะถูกเอามาวางไว้บนดาวก่อนโดยที่ไม่มีการตรวจสอบว่าหุ่นที่สร้างจะมีความบกพร่องอะไรหรือเปล่า เพราะเมื่อหุ่นทำงาน หากหุ่นนั้นเกิดมีจิตวิญาณขึ้นมา มันก็มีสติปัญญาไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดที่มันมีรูปร่างเป็นอย่างนั้นบนดาวนั้นเลย พวกเขาไม่ต้องการฆ่าสิ่งมีชีวิตที่เขาสร้าง อีกอย่าง หุ่นที่พวกเขาสร้าง ก็ไม่ต่างอะไรจากสิ่งมีชีวิตพื้นฐานบนดาวอยู่แล้ว เมื่อมีความบกพร่องเกิดขึ้น เช่นกรณีผม ที่มีความคิดและจิตวิญญาณเป็นของตัวเอง ก็จะสามารถใช้ชีวิตบนโลกได้อย่างกลมกลืน

ผมถามต่อไปว่า แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับผม
เขาตอบว่า เขาจะให้อิสระกับผม ชิพที่เขาเอาออกจากแขนผมจะไม่ถูกเอากลับเข้าไปใหม่ และเขาก็ไม่จำเปนต้องเป็นห่วงว่าผมจะถูกเอเลี่ยนพวกนี้มาลักพาตัวอีกแล้ว เพราะ อันที่จริง ความลับของเทคโนโลยีอวตาร์มันก็อยู่ที่ชิพที่เพิ่งเอาออกไปจากแขนผมนี่แหละ พวกเอเลี่ยนพวกนี้มันมีตัวดักสัญญาณที่ส่งออกไปจากชิพนั้นอยู่ ถ้ามันจับสัญญาณจากผมไม่ได้ มันก็จะไม่ตามตัวผม และพวกเขาก็ได้ทำลายชิพที่ฝั่งอยู่ในอวต้าร์ตัวอื่น ๆ ไปเรียบร้อยแล้ว จากนี้ไปพวกเขาจะหาวิธีใหม่ในการแทรกซึมมาเรียนรู้ความรู้ในโลกแทน อาจจะใช้เทคโนโลยีผิวหนังมนุษย์เทียมของมนุษย์ไส้เดือนก็ได้ เพราะพวกเขามีความคล้ายคลึงกับมนุษย์ คงสามารถแทรกซึมมนุษย์ได้โดยง่าย ความลับของพวกเขาไม่น่าจะแตกง่าย เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาจะทิ้งร่องรอยดีเอ็นเอไว้ให้มนุษย์ตรวจจับได้โดยไม่รู้ตัว

เนื่องจากผมมีจิตสำนึกของตัวเองตั้งแต่แรก ดังนั้นผมจึงไม่ใช่อวตาร์ตั้งแต่แรก และเขาอยากให้ผมใช้ชีวิตตามที่ปราถณา และอวยพรให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ก่อนที่จะส่งผมในพื้นที่ที่ปลอดภัย กลับขึ้นยานบินหายไป ก็คงจะกลับไปช่วยมนุษย์รบ ก่อนที่จะกลับไปที่ที่พวกเขาใช้เฝ้ามองโลกกระมัง

เป็นฝันที่ไร้สาระมาก แต่ก็อยากเอามาเล่าให้ฟัง เพราะมันติดใจในความไฮเทคแค่นั้นเองครับ

 

ได้เวลานอน จับลมหายใจ *0* ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

..
..
จ้องแพล๊ฟเดียวมันค่อยๆกลายเป็นสีดำ
ก็เรยเลิกจ้อง จ้องใหม่ก็เป็นอีก ค่อยๆดำ
ไม่เอาละ นู๋กลัววว 555555
ยังงี้จ้องไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรงับเจ้
มันเล่นกลายเป็นหลุมดำไปทุกทีสะงั้นอ่าาา

 

ผมไม่เห็นเลยครับ หรือต้องจ้องด้วยความสามารถทางจิตด้วยหนอ

 

..
..
เราก็จ้องลงไปปกติเรยค่ะ
มันจะขึ้นแถบดำไล่ขึ้นมาทีละช่องจนครบสี่ช่อง
พอดำหมดเป็นหลุมดำ เราก็เลิกจ้อง
พอกลับมาจ้องใหม่มันก็เป็นอีกง่ะ
..
เด๋วเราจะลองกลับไปจ้องใหม่ 555
..
..
EDT..
กลับมารายงานว่า
จ้องใหม่ไม่เป็นหลุมดำแล้วค่ะ
กลายเป็นวงกลมสีขาวเพิ่มมา 2 ดวงแทน
สงสัยตอนแรกจ้องผิดวิธีเรยเป็นหลุมดำ555

 

ผมจ้องแล้วก็เห็นแค่ ตรงขอบสีดำมันลามเข้ามาเองครับ อารมณ์ประมาณไฟไหม้กระดาษ เข้ามาหาตรงกลางน่ะครับ

 

นี่แหละ
ที่เจ๊โดนดูดตาทิพย์ไปแบบนี้เร้ยยยย

 

พวกความสามารถทางจิต มันน่าจะเสื่อมได้แหละครัับ
ปัญหาอภิญญาเสื่อมก็มีในพวกนักปฏิบัติให้เห็นอยู่ หนึ่งในนั้นก็เป็นตาผ้าขาว ป่าสามแยก ที่รู้เพราะตาผ้าขาวป่าสามแยกท่านเป็นคนพูดเอง

ไม่แน่ใจว่าคนอื่นจะมีปัญหาหรือเปล่า

 

..
..
เเล้วเจ้จ้องนานมั้ยอ่าา
หนูจ้องแพล๊ฟเดียวเลิกเรยยย
เเต่หนูว่าตาทิพย์เจ้ก็ยังอยู่นะ
เพราะเจ้ยังเห็นนู่นนี่นั่นได้อยู่อ่ะ
เเต่มันอาจไม่ 100% เหมือนตอนเเรกชิมิ
เด๋ววิบากจางลงก็คงค่อยๆ คืนมานิ
สู้ๆ นะเจ้ เจ้เราสวยเริสเชิดเก่ง
อย่าไปยอมแพ้หลุมดำ ><

 

ขอบคุณนะคะคุณน้องสุดที่รัก
พี่ยิ้มได้เพราะเธอนี่แหละ
ยิ้มสู้ไปวันวันจ้า
มีน้องคอยเติมกำลังใจให้
ขอบคุณนะคะ

 

ฝันมากระวังเป็นแบบผมเน้อ ถ้าครอบครัวใหญ่แสดงว่ากำลังจะมีเด็กมาเกิด ถ้าคนน้อยมนุสต่างดาวจะพาไปอยู่ด้วย วิธีไปกับเขามีหลายแบบ หาเรื่องลึกลับจากฝรั่งอ่านเอานะ

 

เดส 13 เขาส่งเด็กมาปลอบใจอะ ว่าทำไมไม่เป็นดังฝันดีๆ ก็ให้เราช่วยดูแล ปกป้องเด็กด้วยความรักละกัน เป็นบทพิสูจน์
วิธีไปกับมนุสต่างดาวก็เอ่อ กิเลสมากหน่อยก็ต้องแลกด้วยความตายสถานเดียว ค่าจ้างของความบาปคือความตาย กิเลสน้อยก็บวชจะเจออะไรแปลกๆ มาก กิเลสกลางก็นั่งโม้ทางเน็ตแบบผมเนี่ย คอยเทคโนโลยีเขาถึงคงขับยานมารับ ตายก่อนอยู่ดี

 

ทางนี้ไม่ได้คิดไปถึงขนาดนั้นหรอกครับ คิดแค่ว่า สิ่งที่ฝันมันดูเหมือนนิยายดี บางอย่างในความฝันมันก็ดูเสริมสร้างจินตนาการดี เลยอยากเอามาเล่าแค่นั้นเองครับ

ถ้าความฝันเป็นการทำงานของจิตใต้สำนึก จิตใต้สำนึกของผมอาจจะบอกว่าผมอยากหนีจากโลกความเป็นจริงล่ะมั้ง เลยสร้างฝันที่แฟนตาซีแบบนี้ขึ้นมาให้ผมดู (มโน)

 

ความจริงยังไม่ถึงเวลาเปิดเผยเรื่องพวกนี้อะ เพราะรู้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์ มีแต่ผมละมั้งที่เสียสละวิจัยด้านลึกลับนี้อย่างจริงจัง ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปดีกว่า ไม่งั้นคิดมากจนเส้นแตกแบบผมรอบ 2 ละ กิเลสเป็นศัตรูกับธรรมชาติอะ ก็ทนๆ เอาหน่อย เพื่ออนาคตตัวเอง และคุณภาพชีวิต
ความจริงเราสามารถไปโลกต่างดาวเขาง่ายๆ เลยนะ เพียงแค่รู้จักฝึกจิต ไม่ต้องเสียสละอะไรมาก แต่ก็อันตรายสำหรับมือใหม่ ไม่รู้คุณเวบสโนวไปถึงไหนแล้ว เจ้าของเวบไม่มาโพสบ้างเลย

 

การเดินทางข้ามดาวตอนนี้ไปได้แต่จิตอะสิ เพราะจิตไวกว่าแสง ร่างกายมีแต่กายเนื้อ ร่างหุ่นยนต์ต้องรอหน่อย เพราะติดต่อกับต่างดาวมากเกิน เขาก็คนปกติเหมือนกันหรืออีกซีกโลก เขารำคาญจึงติดต่อก๊อดส่งอนุภาพความรักมาเป็นลูก หลานใครแถวข้างบ้านมาปลอบใจเราที่ไขปริศนาความฝันได้แล้วมั้ง เจอเดส 13 ต้องชงักหน่อย ก็แผ่เมตตาจนคุยรู้เรื่องสำเร็จ เป็นเรื่องของโลกวิญญาณ มิติที่ 5 ที่ซ้อนทับมิติโลกมนุสนี้อยู่ บ่นเรื่องยากๆ อีกแล้ว จะมีใครอ่าน ไปดีกว่า

 

จริงแล้วผมก็ชอบแนวคิดสานสัมพันธ์กับมนุษย์ดาวอื่นนะ
แต่วิทยาการของโลกและจิตใจของมนุษย์ยังไม่เจริญถึงขั้นที่พอจะไปสานสัมพันธ์กับเขาได้ไงครับ ผมเลยคิดว่า เรื่องของโลกก็ควรเป็นเรื่องของโลก ให้มนุษย์โลกจัดการกันเองไปก่อนดีกว่า

อีกสักนาน ๆ หน่อย รอคนเรามีวิทยาการถึง มีใจสูงส่ง ค่อยไปสานสัมพันธไมตรีกะชาวดาวดวงอื่นเขา

ไปตอนนี้บางทีอาจจะเป็นการเสียเวลาเปล่า เพราะโลกเรายังมีพวกป่าเถื่อนอยู่เยอะ
บางทีไปพาเขามาเขาอาจจะโดนคุกคามจากทางเราแทนก็เป็นได้

 

10 ปีละ ยังจำกลิ่นแป้งเด็กแคร์ของน้องคนนั้นได้อยู่เลย คนที่ไม่ใช่แฟนเก่า แต่เป็นเพื่อนเก่า