เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ต้องมีทางเลือกจนได้น้องบานชื่น
ตามอ่านกันไปเรื่อยๆ

 

เหล้กไหลของจริง ผมพลิกดูบันทึกแล้ว
ยังมีอีกหลายช่วง ไม่จบง่ายครับ อ่านเพลินๆ
อีกหลายยกเชียว

 

ขอบคุณการตามอ่านที่เหนียวแน่น
ขอให้มีความสุขตลอดครับ...แต่อย่า
ลุ้นมาก เดี๋ยวโรคหัวใจถามหา

 

ไล่โพสท์จนหมดเกลี้ยง เตรียมตัวเข้าสู่ความสุนทรีย์ของเรา

อ้อ...วันนี้จัดส่งพระให้ ท่านอาร์ โคราช เรียบร้อย อนุโมทนาบุญด้วยครับ

เหลืออีกสี่ท่าน ไม่ได้ส่งเงินให้เว็ป ผมก็เกรงใจทุกท่านครับ ขออนุญาต
ปิดจ๊อบแจกพระก่อน รายชื่อสำรองก็ขอพักไว้ เพราะใกล้ปีใหม่ทุกท่าน
คงมีภาระเรื่องใช้เงิน

ส่วนยอดบริจาคเพิ่มเติมให้เว็ปจากผม ขอแจ้งพรุ่งนี้ครับ ขอบพระคุณหลาย

 

....
555 เยี่ยมยุทธครับท่าน ยุทธภพนี้จะหาใครเทียบ สมองทั้งสองซีกทำงานอย่างเชียบขาด แม้จะอ้างว่า สว.แล้วก็ตาม กระบี่อยู่ที่ใจ แม้กิ่งไผ่ก็ไร้เทียมทาน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
------------------------------------------------
-------------------------------------------------

ประโยคนี้ ดังคลื่นยักษ์ในมหาสมุทรโถมเข้ากลบร่างผมจมมิด กดหัวไว้
ไม่ให้โอกาสผมทะลึ่งขึ้นเหนือน้ำ!

เป็นคำกล่าวที่ทำสติสัมปชัญญะผมขาดผึง...เหมือนสายพิณที่ขันตึงแน่น
ไม่สามารถขยับเกลียวได้อีก พอขันอีกรอบเดียว สายก็ขาดสะบั้นในบัดดล

ผมร้าวรานใจแทบคลั่ง ตัดสินใจบ้าบอ ตายเป็นตาย ผมต้องพาเธอหนีไป
อยู่ด้วยกัน รักกันหนาต้องพากันหนี...ไปตายเอาดาบหน้า!

เชือกร่มผมกระตุกพรวด องค์หลวงปู่บนคอสั่นไหว ประโยคอมตะ ลอยกระทบโสต

"ระวัง...ไฟกำลังมา"!!!

อารมณ์ที่กำลังกระพือโหม เหมือนพายุทะเลคลั่ง ถูกสติกระตุกวาบเดียว...
สติมา ปัญญาเกิด

ผมรู้แล้ว ไฟราคะ โลภะ โทสะ โมหะ ไฟแห่งความลุ่มหลง วิบัติฉิบหายวายป่วง พาเหรดมาเยือนครบทุกกอง

หลวงปู่เมตตาตักเตือนไว้ล่วงหน้า ทีเดียวหลายเรื่อง ทั้งวาระการปลดเปลื้อง
วิญญาณชาวไตใหญ่ กองกอย จนมาถึงเรื่องนี้...เมื่อสติสัมปชัญญะผมกลับคืน
ความคลั่งเห็นแก่ตัวตามวิสัยปุถุชนคลายตัว

ผมไม่มีทางไปกันได้กับคุณนง วิถีชีวิตเราคือ เส้นขนาน เราต่างกันมาก
ทั้งพื้นฐานครอบครับ อันหมายถึง ฐานะ การศึกษา การดำรงชีวิตที่ผ่านมา
และที่จะต้องดำเนินต่อไปในวันหน้า

ไม่ถึงระดับ "ดอกฟ้ากับหมาวัด" แต่ผมยังไกลเกินกว่าจะเอื้อมมือคว้า เอาเธอ
มาครอบครอง จนแก่เฒ่าไปด้วยกันอยู่ดี

ผมลูบไล้เรือนผมเงางามเธออย่างใจลอย...ถามโง่ๆอีกประโยค แต่ความโง่
ก็ทำให้คำตอบที่หู-ตาสว่าง

"คุณชาติรักคุณนงมากมั้ยครับ?"

เธอเหลือบตามองประสานตาผมอย่างตั้งใจ เห็นแววตาที่จริงจัง แน่วแน่ใน
คำถาม จึงพยักหน้า...

"รักมากค่ะ ไม่เคยขัดใจ ไม่เคยทะเลาะกับนงแม้ครั้งเดียว...อยากได้อะไร
หาให้ทุกอย่าง...แต่เขาเป็นผู้ใหญ่ ไม่ค่อยแสดงออกด้านอารมณ์"...คุณนง
ตอบยาว แต่ละคำพูดเหมือนมีดกรีดแผล แหวกหนองสดๆในหัวใจผมไหลโกรก

เป็นการผ่าตัดสดที่เจ็บปวด ถ้าทนได้ จะได้ผลชะงัดกว่าทุกวิธี...ผมกำลัง
ผ่าตัดเชือดเฉือนหัวใจด้วยวิธีนี้ หักดิบเหมือนคนติดยาฝื่น ยอมลงแดงเจียนตาย
เพื่อเลิกยา

อาศัยเพียงใจ อหังการ มะมังการ ไม่มีตัวช่วยอื่น!

"เขาอยากมีลูกกับนงเร็วๆ เพราะอายุเริ่มมาก ขอแต่งงานตลอด คุณพ่อ-คุณแม่
ก็รบเร้า อยากอุ้มหลาน"...คุณนงรำพึงต่อ แล้วก็เอามืออุดปาก อุทานลั่น...

"โอ๊ย ตายแล้ว"!...เสียงลั่นอุทธยานสวรรค์ของเธอทำผมสะดุ้งโหยง
เกิดอะไรขึ้น? ใบหน้าคุณนงเหมือนโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ

"เป็นไรคุณนง เจ็บตรงไหน อะไรกัด ?" ผมรีบจับเธอลุกนั่ง คลำเนื้อตัว
คุณนงพูดไม่ออก เบิกตาโพลงมองผม เหมือนเห็นปีศาจ ไม่ใช่คนที่เธอ
เพิ่งเอ่ยวาจาว่า "รัก"เมื่อไม่กี่นาที

" นง นงตกไข่พอดี"...เธอพูดตะกุกตะกัก ผมยิ่งงุนงงหนัก ไม่เข้าใจเรื่อง
ผู้หญิง ต้องขอเธออธิบายขยายความ พอแจ่มแจ้ง ผมก็มือไม้อ่อน หน้าซีด
เผือดไม่แพ้กัน

ผมลืมเล่าไปว่า คุณนงจบเภสัชฯจากฟิลิปปินส์ เรื่องของยา สรีระผู้หญิง
การตั้งครรภ์ เป็นเรื่องพื้นๆสำหรับเธอ...ซึ่งอธิบายผมว่า ปกติผู้หญิงจะ
ตกไข่ล่วงหน้า 2 สัปดาห์ก่อนรอบเดือนมา ในกรณีประจำเดือนไม่เพี้ยน

คุณนงแข็งแรง และเธอนับแล้ว อีก2อาทิตย์มีรอบเดือนแน่ เพราะของเธอ
ไม่เคยคลาดเคลื่อน

ปัญหาที่ผมคิดว่า ตัดใจแก้ได้ ทะเลที่เริ่มราบเรียบ ดันมีพายุลูกใหม่ตั้งเค้า
ก่อตัวเบื้องหน้า...พายุยักษ์มหึมาเสียด้วย คุณนง มีโอกาสสูงเกินครึ่งที่จะ
ตั้งท้อง เพราะความสัมพันธ์ลึกซึ้ง...ปฏิสัมพัทธ์ที่มีความดูดดื่มทางกายและ
จิต วิญญาณที่เรามอบให้กัน มันเกินกว่าสัมพันธ์ชั่วแล่น...วัน ไนท์ สแตน

ที่สำคัญ...ร่างของเธอ...เธอเป็นผู้หญิง...เธอรู้ดี!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหล
-----------------
------------------

ผมหมดแรง แหงนหน้ามองฟ้าที่ไม่มีเพดานฟ้า คุณนงฟุบกับอกผม
สะอื้นไห้เบาๆ กระซิก เราจมจ่อม อยู่ในความเวิ้งว้างของห้วงอารมณ์
มืดมนอนธกาล ทั้งที่เบื้องหน้ายังสว่างพร่างพราว ราวกับมีคนนำเครื่อง
ปั่นไฟ มาติดตั้งให้ทำงาน สร้างแสงสว่างไม่มีโมงยามแห่งความมืดมิด

เสียงหนึ่งแหวกผ่านอากาศ ผ่าเข้ากลางใจที่กำลังระทมทุกข์ โศกเศร้า
อาดูรของเรา เสียงร้องที่เหมือนสำเนียงเสียงสวรรค์ ปลอบประโลมคล้าย
กับว่า...อย่าทุกข์หมองนักเลย มนุษย์เจ้าเอย สวรรค์ยังมี...

ผมกับคุณนงลุกขึ้นเหลียวหา คุณนงชี้บนยอดไม้เหนือหัว เกาะอยู่นั่นเอง
เจ้าของเสียง เพราะที่สุดที่เคยได้ยินผ่านหู

ทั้งยังเป็นวิหค งามที่สุดในโลก ที่ผมเคยเห็นผ่านตาในชีวิต!

ขนหางสีขาวเป็นพวง ลาดมาจากกลางหลัง หน้าอกสีส้มแดงฉาน ขนปีก
เป็นสีฟ้าแซม ขนหัวเป็นน้ำตาลขาว พราวสีหลากตา มีน้ำเงินกับฟ้า จงอย
ปากเป็นสีน้ำตาลอ่อน ขายาวเป็นสีเงินแซม วิหคฟ้านี้ เหมือนทวยเทพนำ
สีรุ้งทั้ง 7 เทราดรดท่วมร่าง แล้วบรรจงป้ายพู่กันอย่างประณีต ก่อนละเลง
ออกมา ครบถ้วนทุกสี!

"ปักษาสวรรค์...นกการเวก" ผมโพล่งออกไปไม่รู้ตัว ไม่รู้จักด้วยซ้ำ เคยอ่าน
จากนิยาย อ่านพบว่ามันอยู่กลางป่าลึกบนเกาะบอร์เนียว ดินแดนมนุษย์กินคน
ไม่คิดว่า มันมีตัวตนจริงๆ กลางถ้ำป่าลึกลับแห่งตะนาวศรี

แต่ที่เราอยู่กันตรงนี้ เป็นป่าตะนาวฯ หรือเป็นอีกส่วนหนึ่งของโลกไหน?
เราอาจหลุดหลงเข้าสู่แดนสนธยา ทไวไลท์โซน เมืองลับแล ที่อยู่คนธรรพ์
แห่งใด แห่งหนึ่ง โลกที่ไม่มีอยู่จริง โลกแห่งจันตนาการ...เป็นได้ทั้งนั้น

วิหคสวรรค์งดงามเกินรำพัน กู่ร้องก้องเสนาะพักเดียว ก็มีนกร่างป้อมเตี้ย
สีน้ำตาลแก่ หากมันอยู่ตัวเดียว ก็คงสวยสดงดงามพอควร แต่เมื่อสะเออะ
บินมาเคียงข้างวิหคสวรรค์ ภาพตัดกัน เป็น เจ้าชายกับแม่มด โดยพลัน

ทั้งคู่จู๋จี๋ภาษาวิหค แล้วผกโผบินไปเกาะต้นไม้ผล ที่ผมกับคุณนงเก็บกิน
ก่อนหน้า มันใช้จงอยปากไซร้เจาะผลไม้รสเลิศ ลิ้นแดงแลบแพล่บ ใช้วิธี
ดูดดื่มกินเฉพาะน้ำ ไม่เจาะกินเนื้อ

ดวงตาสองคู่เราเสพ ดื่มด่ำมธุรสกับลีลาธรรมชาติ ตัวแทนความงามพิสุทธิ์
จากสวรรค์ ความทุกข์ถูกผลักเลือนหายเป็นปลิดทิ้ง...ผมต้องขอบคุณ ปักษา
สวรรค์ ที่โผล่โฉมมาซ่อมแซมจิตใจ ทันเวลา...ทว่า เราอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว
สมควร หาหนทางไปกันต่อ

ผมรีบเก็บผลไม้รสเลิศบรรจุใส่เป้หลังเป็นเสบียงไม่ประมาท จูงมือคุณนง
ออกเดินทาง วางปัญหาทุกอย่างไว้เบื้องหลัง รอถึงเวลา ค่อยคลี่คลายที
ละเปลาะ...เชื่อมั่นว่า ทุกชีวิตย่อมมีหนทางของมัน!

เราเดินไม่รีบร้อนบนยอดหญ้างดงามจนไม่อยากเหยียบย่ำให้ใบช้ำ การเดิน
สบายท่วงเท้าไม่เหนือยแรง ไม่สะดุดสิ่งใด...ผ่านไปพักใหญ่ก็มาถึงจุดเดิม
ใต้ไม้ใหญ่ที่เรานอนพัก แต่ปักษาสวรรค์กับคู่หายไป...

ผมใจหายวาบ เรากำลังเดินวนในเขาวงกตหรือนี่?...ใจเย็นไว้ ผมเตือนสติตัวเอง มึงมีคุณนงต้องรับผิดชอบ ค่อยๆคิดอย่าบุ่มบ่าม วู่วาม...
[/B]

 

สองท่อนยาว พักสักหน่อยตามระเบียบ
ค่ำค่อยต่ออีกสักยกครึ่งยกตามเชิงนะครับ

ขอให้มีความสุขกับการอ่านทุกท่านครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ตอนเบาๆ
อ่านเพลินๆ

 

ขอบพระคุณท่านสุฯอีกแล้ว รีบพิมพ์ รีบเขียน เพราะโพสท์เยอะ
กลัวเขียนเรื่องได้น้อย จิ้มผิดบ่อย ได้ท่านสุฯคอยดูแล ขอบพระคุณ

การเวกมีบันทึกไว้จริงครับ แต่การบรรยายไม่เอาไหน บอกแต่
เจอนกจากสวรรค์ เกิดมาในชีวิตเห็นครั้งนี้ ครั้งเดียว
ผมต้องตีความไปเป็นเช่นนั้น หาไม่จะต้องทิ้งบางช่วง
บางตอนไป น่าเสียดาย เหมือนตัวประหลาดในถ้ำ

แล้ว"นกสัก"รูปร่างเป็นไงครับ? วานท่านสุฯขยายความ
ถ้าไม่เป็นการรบกวน

 

จิ้มผิดอีกที กาสัก ครับ ขอประทานอภัย

 

อยู่ที่จังหวะขของอารมณ์เขียนครับท่านนำทาง
บางทีมันก็พุ่งออกมาไม่รู้ตัว บางคราวก็เค้นแทบตายเช่นกัน
ขอบพระคุณที่ให้เกียรติยกย่องปานนั้น มีนักอ่านชั้นเยี่ยม
มากมายในนี้ ที่ทำผมต้องระวังการเสนองาน

 

ครับ เศร้าสลับซึ้ง ปนโศกหน่อย
ได้อารมณ์ดีเหมียนกัลล์นะน้องบานชื่น

 

อารมณ์รักน่ากลัวแม้ชั่ววูบ
มันอาจสูบลงเหวเพราะเหลวไหล
คือนรกหมกไหม้เพราะไร้ใจ
หวังว่าไม่ผิดธรรมถลำลง

ผ่านห้วงเหวห้วงนี้มีธรรมคุ้ม
ผ่านความลุ่มหลงไหลไม่ลุ่มหลง
ผ่านนรกอเวจีที่จมลง
ผ่านมาอย่างมั่นคงเพราะตรงธรรม

ขอบคุณพี่ที่นำธรรมและโลก
มาเป็นโศลกสอนใจให้อิ่มหนำ
คงจะได้คติโลกและธรรม
เป็นทางนำวิถีที่ดีงาม​

 

อ่านแล้วอดเศร้าและสงสารในโชคชะตาของ คุณเอ๊กซ์

.กอดเกี่ยวกระหวัดรัดสัมพันธ์
ร่างกระสันต์แน่นเหนียวเป็นเกลียวเชือก
เสโทหลั่งราดรดหยดคาวเมือก
สะดุ้งเฮือกฟ้าร่ำน้ำนองริน
..อ่านกลอนนี้แล้วทำเห็นภาพเลยคับ... ขอบคุณสำหรับ สุขเศร้าครบรส. ผมติดตามผลงานตลอด. ไม่ได้เข้ามาอ่านเหมือนขาดอะไรไปในแต่ละวัน.

 

สวัสดีครับท่านผู้อาวุโส และแฟนคลับยอดนายพรานเอ็กซ์ทุกๆท่าน ไม่ได้เข้ามาอ่านสองวันไปเร็วเหลือเกิน โจทย์รักของยอดพรานนั้นช่างยากจะแก้ได้ ไม่รู้จะลงเอยแบบไหน ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะครับ ^^

 

ขอบคุณคุณอาwanwi. อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ. ได้อ่านน้อยหน่อยแต่ได้อ่าน นานๆ ดีกว่าครับ

 

รักน้อยๆแต่รักนานๆ เหมือนพี่เป้าว่า
แต่พี่เป้าไม่อยู่แล้ว ยังหาแหบเสน่ห์
ใกล้เคียงยากจัง ขอบคุณครับ