เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๐ ท่านวันวิและทุกๆท่านค่ะ เห็นว่าเวปจะปิด๒-๓วัน เลยอวยพรล่วงหน้า (ขัดจังหวะสนทนาท่านหรือเปล่านี่)

 

ของดั้งเดิม เขียนว่า"ปฐะวีคงคา"ครับ
แต่เวลาสวดจะ"ว"หรือ"พ"ก็ความหมายเดียวกัน
คือ "พระแม่ธรณี-คงคา"
ความหมายไม่เพี้ยน-ไม่เป็นไร
เอาที่สะดวกลิ้น และใจมั่นคง

 

ยินดีครับ ช่วยไปแล้ว ต้องขอบคุณการเขียนยาวมาก
กับเรื่องเล่าทรงคุณค่า ที่อุตส่าห์พิมพ์
ทั้งที่ไม่ค่อยถนัดเหมือนผม ค่อยๆจิ้มไปครับ อีกหน่อยก็ชำนาญ
ดูผมเป็นตัวอย่าง ตอนนี้นิ้วพระกาฬ
จิ้มเป็นไฟพะเนียงครับ-ฮ่า
3เม้นท์ของคุณนพฯ
ขอรวบยอดตอบในโพสท์เดียว
และขอบคุณ ทรีไทม์!

 

รักษาสุขภาพ ฝากสวัสดีปีใหม่หลานน้อย
ล่วงหน้าด้วยครับ แข็งแรง อย่าเจ็บ อย่าจน
ทั้งครอบครัว ด้วยใจจริง อิงคุณพระรัตนตรัย

 

ครับ น้องนิว อ่านต่อจะรู้ถึงความเหลือเชื่อ
และเหนือโลก

 

ส่วนมากทาย(เดา)กันผิดนะครับ
คุณธารฯก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น

 

สวัสดีครับพี่ วัน และพี่ๆ น้องๆทุกท่าน เช้านี้อากาศแจ่มใส่ ใกล้ปีใหมาแล้วขอให้ทุกท่านพบแต่ความสุข ปราศจากความทุกข์ครับ... มารอติดตามตอนต่อไปอย่างใจจด ใจจ่อ มีลุ้นทุกตอนเดาไม่ถูกจริงๆครับ

 

ท่านชัยฯเม้นท์มาถูกต้อง แต่ผมเคยอ่านเบื้องหลังสารคดีต่างแดน
มีเจอสิ่งลี้ลับมากมายครับ แต่ถ่ายไม่ติดเป็นส่วนใหญ่
และเจอกับตัวเองเฉพาะคน ไม่รู้จะเอาภาพถ่ายทอดอย่างไร?
จึงต้องเขียนเป็น"อินไซด์" เบื้องหลังเรื่องเล่า
ฝรั่งก็เชื่อเรื่องลี้ลับ แต่ถ้าไม่มีหลักฐาน จะไม่กล้าเผยแพร่
แล้วเรื่องลี้ลับในโลก ส่วนใหญ่ก็หาหลักฐานไม่เจอ
เพราะเขามาให้เจอ เฉพาะตัว เฉพาะคน เป็นคราวๆไป
เออ...ตอบท่านชัยฯซะยาว สะใจก่อนไปทำงาน

 

โอ ไม่ขัดเลยครับคุณสุภาฯ
ทั้งรูปภาพ คำพร การทักทาย
เป็นการเพิ่มอรรถรส บทสนทนาทั้งสิ้น
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเช่นกันครับ

 

สวัสดีครับ น้องเมษ
เช้านี้กทม.หนาวหน่อยนึง
น้องเมษสุขภาพคงดีขึ้นแล้ว
เริ่มออกกำลังกาย ก็แข็งแรงต่อไป

 

จากภาพชุดน้องต้อดฯ ขอมอบกวี-ศรีตะนาวเบาๆว่า

เวิ้งฟ้า..........ผาป่า
ทิวา.............แจ่มฉาน
ทิวไพร..........เฉิดบาน
สวรรค์...........ฤาดิน?

ต้องรีบเข้าที่ทำงานครับ งานยังท่วมก่อนปิดทำการ

อ้อ...น้องต้อดฯได้รับของแล้วแจ้งด้วย
เป็นห่วงว่า แพ็คดี ไม่ชำรุดใช่ไหม?

สำหรับทุกท่านที่แจ้งแล้ว ขอบคุณมาก
เผ่นก่อนละ บ่ายๆเจอกัน

 

สวัสดีครับคุณอาขออนุญาติอวยพรปีใหม่ล่วงหน้านะครับ "ปีใหม่นี้ขออวยพรให้คุณอาWanwiและครอบครัวจงประสบแต่ความสุข ความเจริญมีสุขภาพพลานามัยสมบรูณ์แข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บตลอดปีใหม่2560ด้วยเทอญ" ผมคงไม่ได้เข้ากระทู้อีกหลายวันครับเลยขออวยพรให้ก่อน หลังปีใหม่คงได้ตามอ่านอีกหลายหน้าถึงจะตามทัน สวัสดีปีใหม่ครับ.

 

ขอบคุณคุณอามากครับ
รอไปรษณีย์ ไทย
×××××××××××
เรื่องราวสนุกมากครับ รอตอนต่อไป ตื่นเต้น. บ้านกลางป่า ยินดีต้อนรับดูแปลกๆๆ 5555

 

ร่วมติดตามเหมือนเดิมเช่นเคยครับ..
ขอร่วมแจมเรื่องคาถานิดนึงครับ
ของผมก็ใช้ปฐวีคงคา..ทั้งของหลวงปู่กบเขาสาริกาและหลวงพ่อโอภาสีครับ

 

พอทราบไหมครับ
หลวงปู่กบ
กับ
หลวงพ่อ โอภาสี

เกี่ยวข้องกันอย่างไร

 

(ต่อ)อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

บ้านน้อยในป่าใหญ่ หลังไม่ใหญ่ แต่ไม่เล็ก มีประตูตรงกลางไร้กลอน หน้าต่าง
ซ้าย-ขวาเหมือนดวงตาสี่เหลี่ยมจ้องมองเรายามเดินผ่านเข้าด้านใน บ้านการ์ตูน
กลางบ้านเป็นลานโล่ง ไร้การตบแต่ง เครื่องเรือน สมถะยิ่งกว่ากุฏินักบวช!

พื้นบ้านเป็นดินอัดแน่น ปราศจากฝุ่น มีโต๊ะกินข้าว นั่งได้4คน ถัดไปเป็นห้องพัก
แยกซ้ายห้อง ขวาห้อง เธอนำเราไปห้องด้านขวา ไม่มีประตู มีแต่แคร่นอนยาว
ติดผนังเป็นเตียง ฝั่งละแคร่ เว้นช่องเดินตรงกลาง

เธอผายมือ ก้มหัวเป็นสัญญาณว่า เรานอนห้องนี้คนละเตียง เอ้ย...แคร่ หมอน
ผ้าห่ม ผ้าปูสะอาด คุณนงยิ้มแย้มตาเป็นประกาย ถามเจ้าบ้านก่อน ประสาหญิง

"อาบน้ำตรงไหนค่ะ?"...เจ้าบ้านพยักหน้า นำคุณนงไปหลังบ้าน เดินผ่านครัวน้อย
กลิ่นควัน กลิ่นอาหารหอมฉุยบนเตา เดินทะลุประตูไร้กลอน เป็นลานโล่ง ตรงนั้น
บ่อน้ำ กับที่อาบน้ำ กั้นห้องด้วยไม้ไผ่ ถัดไปอีกยาวคือห้องที่น่าสำหรับหนัก-เบา

นี่คือ สภาพทั้งหมด บ้านน้อยในป่าใหญ่ บ้านแปลกประหลาดสำหรับอาคันตุกะ
แปลกหน้าอย่างเรา

เจ้าบ้านอัศจรรย์กลางขุนเขา เอาผ้าขาวบางแต่ผืนโตให้คุณนงผลัดเปลี่ยน เธอซักผ้า
ใน-นอกทุกชิ้นให้ไม่รังเกียจ ผมยืนมองจากประตูครัว เหลือเชื่อกับสิ่งที่ตาเห็น เอามือ
หยิกตัวเอง ยังเจ็บ...ไม่ฝันเพ้อเจ้อแน่!

เสร็จธุระส่วนตัวง่ายๆ คุณนงในชุดสาวบ้านป่าผ้าซิ่นสีทึม เสื้อแขนกระบอก เก่าแต่
สะอาด ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดสำรอง หน้าตาค่อยเป็นมนุษย์มนา ขึ้นหน่อย เราถูก
เรียกกินข้าว ในถ้วย-จานไม้ มีผักต้ม น้ำพริก ข้าวสวยแค่นั้น แต่รสชาติอร่อยเลิศ
ฟาดพุงกางทั้งคู่

เจ้าบ้านแจ้งว่า อิ่มแล้ว เชิญนอนพักตามสบาย ถ้าตื่น ไปตามหาเธอทางนี้ เดินตรง
ไปทางหลังบ้าน เป็นสวนเล็ก ไร่ผัก เดินไปเรื่อยก็จะเจอ เรายกมือขอบคุณ รีบเข้า
ห้องนอนไร้ประตู

ไม่มีการพูดคุยระหว่างผมกับคุณนง เราเอนตัวนอนคนละแคร่ หลับเป็นตาย อะไร
จะเกิดก็ต้องเกิด คุณนงบอกว่า "ว็อท เอเวอร์ วิลบี วิลบี สุดที่รัก นอนกันเถิด"...

เป็นอีกครั้ง ที่ผม ยอมปล่อยชีวิตลอยฟ่อง ฝากไว้ในเงื้อมมือแห่งโชคชะตา!

 

สวัสดีคุณอาวันวิ สมาชิกทุกท่านครับ
พรุ่งนี้จะเดินทางไปกาญฯเที่ยวอยู่กับธรรมชาติในช่วงปีใหม่
เห็นเทือกเขาตะนาวศรีคงทำให้นึกถึงเรื่องเล่า"นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน
แล้วเกี่ยวกับ คตไข่ มีหรือบ้างหรือเปล่าครับ พ่อตาเคยให้ดูมี 2 ลูกแข็งเป็นหินบอกว่าเจอจากรังนก
ทรงประมาณไข่นกเขาแตกลูกหนึ่ง ดมดูมีกลิ่นคาวไข่ด้วย

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เสโทที่หลั่งไหล เหนื่อยที่สั่งสม ปวดระบมจากศึกหนักสาหัสสากรรจ์ทุกยก บวกการ
เดินป่าโคตรทรหดเกินคนธรรมดาทั่วไป ออกฤทธิ์เมื่อหัวถึงหมอน ส่งเราทั้งคู่สู่นิทรา
ชนิดพญาช้างสารทั้งโขลงบุกกระทืบ ก็ตายทันที ไม่ทันกระดิกตัว!

เป็นนานเท่าใด ไร้เวลาหยั่งรู้ ผมงัวเงียเมาขี้ตาขึ้นมาก่อน เพราะปวดท้องเบา คุณนง
ยังนอนมีเสียงกรนเบาๆจากความอ่อนเพลีย ผมนั่งห้อยขา ตั้งสติพักใหญ่ ค่อยลำดับ
ความได้ถูกต้อง ดึงวิญญาณความฉับไว รับรู้ สัญชาติญาณนักสู้คืนร่าง

ข้างนอกมีแต่ความเงียบ แถมด้วยความมืด ผมเดินออกจากห้อง ฝั่งตรงข้ามมีผ้าม่าน
บางเบาห้อยปิดแทนประตู เจ้าบ้านพิศวงผู้อารี คงนอนยังไม่ตื่นเช่นกัน

ประตูไร้กลอนหลังบ้านเปิดโล่ง ผมเดินทะลุออกไป ก็ต้องอัศจรรย์ใจกับแสงจันทร์
สว่างนวล...ไม่ใช่คืนเพ็ญ จันทร์ค่อนดวงแต่ส่องสว่างเช่นเต็มดวงปกติทั่วไป นภา
ไร้เมฆา ซึ่งไม่มีตั้งแต่กลางวัน ฟ้าปลอดโปร่งแลโล่งไกลสุดขอบฟ้า หรือขอบโลก?
ผมไม่แน่ใจ!

รีบเดินไปปลดทุกข์ แล้วกลับเข้าบ้าน ผมสังหรณ์ตั้งแต่ในป่าแล้วว่า ป่าแถวนี้พิกล
ทุกอย่างผิดที่ ผิดทาง ทั้งพญานาคหรือมังกรอมตะ กระทั่งหมูป่ายักษ์กำจัดเขี้ยว
มาถึงตอนนี้ ผมยิ่งมั่นใจ...สิ่งผิดปกติ ปรากฏเต็มร้อย

ผมใจคอว้าวุ่น เดินผ่านประตูหน้าไร้กลอน ทะลุไปที่รั้วใหญ่ เสาประตูสูง ใจนึกห่วง
ข้าวของอาวุธ ชั่งใจ เตรียมเดินไปตรวจดู

"อย่าเดินพ้น ช่องประตู"...!

เสียงเข้ม เบา แต่หนักแน่นดังข้างหลัง ผมสะดุ้งโหยงเหมือนถูกเข็มแทงฝ่าเท้า
หันควับก็เห็นเธอ...เจ้าบ้านประหลาด ยืนอยู่ในชุดเดิม ดวงตาสะท้อนเงาจันทร์
วาววามในความมืด

ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าว ถอยกลับหลังโดยอัตโนมัติ เธอสำทับ...

"ออกไปแล้ว กลับเข้ามาไม่ได้ น้องผู้หญิงจะถูกทิ้งอยู่ที่นี่ ตลอดไป"!

นั่นปะไร...ผมหลุดข้าม เข้ามาอีกมิติหนึ่ง หนก่อนมิติแห่งปักษาสวรรค์ มีแต่กลางวัน
ไร้กลางคืน หนนี้มิติแห่งโลกที่ทับซ้อนอยู่ในโลกจริง นึกถึงเมืองลับแลที่ลุงพรานเฒ่า
เคยเล่า และเคยอ่านในหนังสือนิยายปรัมปรา ผู้ใดหลงเข้าไป จะติดอยู่ที่นั่น จนกว่า
ทำผิดศีลห้า ข้อใดข้อหนึ่ง จึงถูกขับออกมา

หรือนี่ี่คือ แผ่นดินลับแล ดังเคยสดับ?

"ที่นี่ ไม่ใช่ลับแล เราเป็นยิ่งกว่านั้น"...เธอรู้กระทั่งความคิดผมด้วย หากผมไม่
สะดุ้ง ขวัญสะเทือน ก็เธอรู้กระทั่งเขี้ยวหมูตันในกระเป๋า จะรู้ทะลุสิ่งที่ผมคิดใน
กระโหลกผมอีกสักอย่าง ไม่ใช่เรื่องแปลก

" แล้วเป็นที่ไหนครับ?"

คำพูดผม ประดุจล่องลอยหายไปในสายลม แสงจันทร์แห่งรัตติกาล ไม่มีคำตอบ
ที่ต้องการย้อนกลับมา

"เรารักษาทิศบูรพา...ที่ท่านกำลังเดินทาง ถูกต้องแล้ว"

ผมสลัดศีรษะไล่ความมึนงงกับคำตอบที่ไม่ได้ถาม โลกลวงตาระหว่างความจริง
กับความฝัน เส้นแบ่งกั้นมิติบางๆที่ถูกมนุษย์มีเลือดเนื้อเดินข้าม แต่นี่เป็นมิติที่มี
กลางวัน-กลางคืน ไม่ใช่โลกปักษาสวรรค์ที่ไร้เวลา ปราศจากกลางคืน

ผมจะไม่ประหลาดใจ หากมีตัวประหลาด เหาะลอยลงมาจากท้องฟ้า ใสแจ่ม
กลางแสงจันทร์ ที่สว่างเกินจริงนั้น!

 

ยินดีรับคำพร ขอน้องคมฯจงรับกลับคืน ทวีคูณ
หลังวันหยุดคงได้เนื้อหาไม่มากนัก
เพราะเว็ปจะหยุด สี่ทุ่มคืนนี้ ปรับปรุง
คงหยุดหลายวัน หรือไง?ไม่แน่ใจเช่นกันครับ

 

อื้อหือ ไปรษณีย์ไทย นี่ขนาดส่งอีเอ็มเอส ทีละหลายตังค์
ถ้าส่งธรรมดา คงยิ่งกว่ารถหวานเย็น-ฮ่า

ไม่เป็นไรน้องต้อดฯ ได้รับแล้ว แจ้งสภาพหน่อยละกัน
พระเนื้อผง ผมกลัวกระแทกจากการส่ง พัง