เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ทันทีที่ปลายไม้เท้าจิ้มลงเบาๆช่วงอกด้านซ้ายผมสะดุ้งเฮือกสุดตัว กระแสไฟฟ้าสถิตย์อ่อนๆแล่นทั่วร่าง ไม่เหมือนคนโดนไฟช็อตที่ทำให้ชา...หากมันซ่านซ่าไปทุกรูขุมขน ขนลุกชันไล่ตั้งแต่กระดูกสันหลัง พุ่งเป็นระลอกริ้ว วิ่งขึ้นท้ายทอย วิ่งวนกลับลงไปที่กระดูกก้นกบ วกขึ้นมาที่จุดรวมลมใต้สะดือสามนิ้วตามที่ท่านสั่ง

จิตผมหลุดเป็นอิสระจากกายหยาบ หลุดออกมาอย่างนิ่มนวล ไม่ใช่โดนกระชากกระชั้น จิตรวมตัวอีกครั้งเห็นความเป็นไปรอบตัวกระจ่าง ไม่มีร่าง แต่ไม่ไร้ร่าง เป็นความพิศดารที่มิอาจบรรยายใดๆให้ถูกต้อง อา...นี่หรือคือที่เขาเรียกกันว่า จิต วิญญาณ เป็นอิสระเข้ามาหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ทุกปรมาณูที่กายหยาบไม่เคยรู้ว่ามีมันอยู่ ได้สำแดงตนให้รับรู้ แต่ร่างเก่ายังไม่ผุพัง ไม่ตาย

ผมเห็นตัวเองยืนเกาะปลายไม้เท้า ท่านฤาษีตาไฟผู้บำเพ็ญพรตยาวนานเป็นพันปี...เห็นร่างท่านลอยนุ่มนวลเชื่องช้างดงาม เคราขาว ผ้านุ่งปลิวไสวดังสีเงินยวง...ท่านสั่งในจิตให้ผมนับถอยหลังทีละหนึ่งรอบจักรราศี ให้ร่างเทียมของผมถอยกลับไปครั้งละ12ขวบปี เพื่อป้องกันจิตที่เกิด-ดับ เกิด-ดับ ตามวัฏจักรเกิด-แก่-เจ็บ-ตายของผู้ที่ยังไม่บรรลุธรรมต้องแตกดับสลายไปตลอดกาล

ตลอดเวลาของการนำจิตถอยหลังสู่ยุคบุรพกาลไกลโพ้น พลังอันนุ่มนวลตามห่อหุ้มดวงจิตอันไหยาบกระด้างไร้ซึ่งฤทธาใดๆของผมไว้ ความรู้ผุดขึ้นในดวงจิตดุจดังดอกบัวบานรับยามรุ่งอรุณ จิตอันรู้ตื่นเบิกบาน ได้รับการบอกขานว่า...มนุษย์ไม่สามารถเดินทางผ่านเวลาได้ด้วยกายหยาบ แม้นแต่กายละเอียดอย่างจิตก็ผ่านไปไม่ได้หากมิได้ปฏิบัติธรรมจนถึงจุดที่มันเป็น

การรำลึกชาติ ระลึกภพใด มนุษย์ทำได้จากการนั่งภาวนา นั่งสมาธิไปด้วย ฌานสมาบัติขั้นสูง แต่มิสามารถถอดจิต หรือกายหยาบย้อนเวลาไปได้ ตราบที่ไม่บรรลุอรหันต์ หัถตผล

เพราะมนุษย์ไม่สามารถเอาชนะแรงโน้มถ่วงของโลก ถึงเอาชนะได้ยังมีแรงมหาศาลแห่งสุริยะจักรฯกดทับกระหน่ำอยู่อีกแรง

จิตเดียวที่จะเที่ยวไป...ท่องได้ทั่วจักรวาลนั้น จึงเป็นจิตแห่งอรหันต์หัถตผล และจิตของผู้บรรลุธรรมขั้นสูงสุดแห่งจักรภพนี้เท่านั้น

โอ...ความรู้เหล่านี้ มันผุดพร่างพรายขึ้นมาหว่างกลางจิตผมได้อย่างไร? มันจะผุดมาแล้วหายไปหรือไม่.?..ผมจะมีโอกาสบันทึกความมหัศจรรย์สุดขั้วทางจิตนี้ได้ไหม?

คุณพ่อคุณแม่แก้ว ช่วยลูกด้วยเถิด นี่มันพิลึกกึกกือ เกินกว่าคนต่ำต้อยสามัญเช่นลูกจะรับได้ไหว...ทำไมต้องเป็นลูก?...ทำไมเป็นผม?...เป็นคนอื่นไม่ได้หรืออย่างไร?ผมไม่ได้ถาม ไม่ได้คิด หากคำถาม-คำตอบ มันซ้อนไหวระริกขึ้นมา ตามภพชาติที่ผ่านพ้นไปในการเดินทางถอยหลังสู่ชาติภพไกลโพ้น

เมื่อกว่าพันปี!!!!

 

ร่างผมล่องลอยผ่านหมู่ดาว ผ่านกาลเวลาไร้ที่สิ้นสุดแห่งปลายขอบและปลายฟ้า แต่ไม่สุดขอบฟ้า ไม่มีที่สุดแห่งจักรภพ การเดินทางถอยหลังทำให้ผมเห็นชาติภพแต่ละชาติของตน เลื่อนผ่านจิตปานประหนึ่งกำลังยืนหน้ากระจกเงา แล้วเห็นร่างตนเองเปลี่ยนผัน เป็นคนหนุ่ม หญิงสาว เป็นวณิพกเข็ญใจ เป็นมหาเศรษฐี สัตว์ป่าหลายชนิด ความตายถาโถมเข้ามาครั้งแล้ว ครั้งเล่าทั้งแก่ตาย ตายโดยอุบัติเหตุ จากสงคราม ลูกหลง จากทะเลาะวิวาท การต่อสู้ ความตายที่เป็นจริง สิ่งเดียวที่แน่นอนคือความตาย...สอนให้ชีวิตรีบรุดเร่งทำความดี แต่ไม่มีใครเคยทำได้ทัน กรรมดี กรรมชั่ว ผ่านตาในเหมือนภาพซ้อน จดจำมิหวาดไหว

เป็นเช่นนี้เองที่พระพุทธองค์ได้สอนสั่งเวไนยสัตว์ไว้...อย่าสนใจอดีต อย่าห่วงอนาคต ทำเพียงวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้!!!

คำตอบในจิตและการถอยชาติภพ ทำให้จิตเดียวที่รวมแล้วไม่เกิด-ดับตามวัฏจักรทั่วไป เพราะพลังจากหลวงปู่ฤาษีตาไฟผู้เอกอุประคับประคองไว้ ก่อเกิดความขนพองแสยงเกล้าไปทุกอณูแห่งจิต

เสียดายที่การบันทึกของจิตไม่มีพื้นที่มากพอ ให้มนุษย์จดจำความดี-ความเลว ทุกชาติภพตนเองได้หมด

้เมื่อเวียนว่ายตายเกิด มนุษย์จึงต้องเริ่มเรียนรู้ กระทำความดี-ความเลว ครั้งใหม่อยู่ร่ำไป

การเดินทางผ่านเวลา ผ่านหมู่ดาว ไม่มีนรก สวรรค์ ยาวไกลไปได้เกือบร้อยจักรราศีหรือผมถอยสู่กาลไกลโพ้นเกือบพันปี...ในที่สุดจิตผมก็ถูกบังคับให้ล่องละลิ่ว ลอยลง ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่ผู้คนจำนวนมากกำลังชุมนุมกันอยู่
ผมเห็นหลวงปู่ฤาษีตาไฟ นั่งเป็นประธานอยู่กลางมวลหมู่ฤาษี ทุกท่านนุ่งขาว ห่มขาว ไม่มีท่านใดหรือรูปใดนุ่งห่มหนังเสือดังในนิยายแม้ท่านเดียว

 

พักนะครับ ค่อนข้างเครียดเพราะ

ต้องกราบอธิษฐานขอให้พิมพ์บทนี้ให้จบ

เครื่องมือดิจิตอลใหม่เอี่ยม รวนโดยไร้เหตุผล

อธิบายไม่ได้มากมาย

ทั้งที่ก่อนพิมพ์บทนี้

ผมอาบน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิสิบนาที

ขอท่านว่าอย่ารวน...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

ใครไม่เชื่อไม่เป็นไร...มันเป็น ปัจจัตตัง

รู้เอง เห็นเอง

สวัสดี ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านโชคดีมีสุขครับ!!!

 

แม้ดึกดื่นยังมิพัก ยังจำหลักตัวอักษร
ให้แฟนคลับด้วยอาทร ที่เว้าวอนขอกันมา
อิ่มเอมพอกับน้ำใจ เนื้อหาให้ทั้งคำสอน
ต้องขอก้มประนมกร เปล่งวาจาว่า ขอบคุณ ;38

รักษาสุขภาพด้วยครับพี่ wanwi

 

กลับมาจากทำงานก็รีบเปิดอ่านเลยครับ

 

คอย..ค๊อย..เฝ้าคอย...................
เทพไท้เทวาเมตตาข้าเถิด...
ขอได้โปรดประทานพรอันประเสริฐ..
ให้แก่ท่านwanwiจงมีกำลังกาย...กำลังใจ
สิ่งขุ่นข้องอุปสรรคทั้งหลาย..จงมลายหายสิ้นไป
มีแต่ความสุขกายสุขใจ..เล่าเรื่องผจญภัยต่อไปด้วยเทอญ....
สาธุ..สาธุ..สาธุ........
/l\../|\../|\..

 

ขอเป็นอีกหนึ่งเศษเสี้ยวแรงใจของมหามวลมิตรทุกท่าน เพื่อส่งพลังอันแข็งแกร่งให้กับท่านพี่ wanwi สำหรับเช้าวันนี้และวันต่อๆไปครับ

 

ติดตามอ่านตั้งแต่ต้น สนุกและได้เปิดมุมมองใหม่ ๆ ในโลกใบนี้ ขอขอบคุณที่นำบันทึกเรื่องราวดี ๆ มาถ่ายทอดให้ได้รับรู้ครับ

 

เรียนท่านผู้อ่านที่รัก...

บทนี้ต้องขอไม่ทักทายตอบเม้นท์

เพราะบันทึกจากนี้ไป มีความยุ่งเหยิง

สับสน วกวนทางด้านเนื้อหาและลายมือมาก

บ่งบอกว่าท่านผู้บันทึกได้พยายาม

คัดแปลหรือเรียบเรียงอย่างสูง

อาจจากวัตถุในครอบครองหรือเอกสารที่ค้นคว้า

ในยุคที่ท่านเป็นสุดยอดนักขุด เรามิอาจทราบ

ท่านขุดโบราณวัตถุหรือจารึกใดได้บ้าง?

ผมจะพยายามถ่ายทอดให้ดีที่สุด

ตรงตามต้นฉบับและลายมืออันอ่านยากที่สุด

ต่อจากนั้นค่อยกลับมาสนทนาแต่ละโพสท์ที่ให้กำลังใจกันตลอดมา

และต้องรีบเขียนวันนี้ เพราะตกเย็นย่ำต้องไปส่งวิญญาณเพื่อนรัก

คืนสู่ดินน้ำลมไฟชั่วกาลนานครับ

 

(ต่อ)...พบ"ฤาษีตาไฟ"...ไปท่องจักรวาล!!!
------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------

ตำบลสถานที่นี้เรียกเมืองสุพรรณบุรี เป็นขอบขันธ์ศูนย์กลางแห่งสุวรรณภูมิ มีพระราชาผู้ยิ่งใหญ่กว่าพระราชาทั้งปวง ทรงพระนามจักพรรดิ พระองค์ทรงโปรดให้สร้างพระมหาสถูปพระเจดีย์บรรจุพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าไว้ภายใน

ทั้งการพิธีใต้ร่มธงมหาเศวตฉัตร มีฤาษีผู้ทรงฤทธิ์ 11ตน มีองค์ฤาษีผู้เป็นใหญ่สามตน อันบรรลุธรรมแลฤทธิ์กว่าทั้งปวงในที่นั้น ฤาษีตาไฟหนึ่งตน ฤาษีตาวัวตนหนึ่ง แลฤาษีพิมพิลาลัย เป็นตนประธาน

ผมเห็นร่างตนเองหมอบกรานหมู่ฤาษีในชุดขาวสะอ้าน มีชาวเมืองหนุ่ม-สาว ผู้เฒ่า ผู้แก่ ชาย-หญิง ปวงมหาอำมาตย์ราชครู พ่อค้าวาณิช ผู้คนยากจนเข็ญใจร่วมพิธีรอรับทานด้วยสีหน้าสุขใจ ผู้คนในเครื่องแพรพรรณงามฉูดฉาดสวยสด บ่งบอกฐานะมั่งมี ยิ้มแย้มชื่นบาน สมดังการเรียกแผ่นดินทอง..."สุวรรณภูมิ"!!!

 

ฝูงชนพลุกพล่าน เครื่องมือโบราณ เตาเผา เครื่องเงิน ทอง รัตนชาติ กองสุมดังวัตถุไร้ค่า เครื่องซัดเนื้อโลหะ เตาหลอมโบราณ วัสดุสีแปลกทั้งเกิดจากการทำฤทธิ์ การขุดค้นทางธรรมชาติ มีสีดำเมฆพัฒน์อุทุมพร เงินยวงเป็นก้อน แลว่านยาอันทรงฤทธิ์ เกสรดอกไม้หายากจากป่าหิมพานต์ ต์ีนเขาพระสุเมรุอันฤาษีผู้เรืองไกรเหาะเหินนำมามอบให้ผสม ไม้ดอก ไม้ผล ไม้มงคล กลิ่นกำยาน กำมะถัน ล่องลอยอบอวลปะรำพิธี

ผมรับรู้ง่ายๆว่า ตนเองเป็นหนึ่งในนายช่างใหญ่วันนั้น ท่ามกลางหมู่ช่างน้อยใหญ่นับร้อยตน ที่ช่วยหล่าท่านฤาษีทำฤทธิ์ ประสมเนื้อหาว่านยา ทำเครื่องประดิษฐ์ ถวายแด่พระบรมกษัตริย์ นามองค์จักพรรดิ ผู้เป็นราชาสูงส่งกว่าราชาทั้งปวง เราช่วยกันทำพระพิมพ์ มีว่านยาที่ประกอบด้วยว่านเรืองฤทธิ์นับพันอย่าง เครื่องศาตราเมฆพัฒน์ สังฆวานรล้ำค่าด้านสร้างศาสตรา ที่ชาวเมืองรวย จน เศรษฐี กฏุมพี ล้วนมีศรัทธาขนเอามากองสุม ปานประหนึ่งภูเขาเลากา

ท่านฤาษีพิมพิลาลัยเป็นตนประธานงานมนต์พิธี ท่านทำโองการถวายเทวาฟ้าดินสิ้นถึงพระบรมกษัตริย์ ว่านวงศ์หน่อเครือจักรพรรดิ อำนวยสวัสดิชัยชาวเมืองทั้งผอง..ต่อแต่นั้นพิธีทำพระพิมพ์ก็เริ่ม ท่านฤาษีตาไฟ ท่านฤาษีตาวัว เป็นประธานบรรจุฤทธิ์สู่พระพิมพ์ทั้งปวง โดยว่ากล่าวแก่ฤาษีทุกตนในปะรำพิธีว่า...

"เชิญ พวกท่านทำฤทธิ์เถิด"!!!

 

ผมกับเหล่าช่างเร่งส่งพระพิมพ์เข้าแบบทั้งหยาบแลละเอียด ลูกมือนับร้อยชุดผ้าหยาบ ผ้าละเอียดสีขาวช่วยแจกจ่ายว่าน ดิน เกสร อันคละเคล้าสมบูรณ์แล้ว เป็นพระดิน พระว่านเกสรเข้าที่เผา สังฆวานรหลอมเหลวในกระบวยหินหนา เนื้อเมฆพัฒน์ที่ซัดยากด้วยฤทธา
เร่งรีบนำสู่แบบทั้งปวงที่เรียงรายมากมายมิช้าที

ผมเร่งเทกระบวยสังฆวานรลงส่งสู่พิมพ์ก่อนท่านแข็งตัว สังฆวานรอ่อนแก่ได้เข้ากับแร่สิ่งอื่นอีกหลายอย่างตามฤทธิ์ที่ท่านฤาษีทำไว้ มีแร่เหล็กไหล แร่น้ำพี้ แร่ชั้นดีอีกหลายองค์ประกอบ การซัดแร่นั้นลำบากนัก ด้วยวัตถุไม่มีความเสมอเหมือนกันทางเนื้อ ต้องใช้ฤทธิ์บรรจุอย่างเดียว หากระทำการอย่างอื่นมิได้เลย

ท่านฤาษีตาไฟเปิดดวงตาที่สามกลางหน้าผาก กลางสายตาหมู่ชนแน่นหนาที่กราบกรานนอกแลในปะรำพิธี หลายสิบร้อยชีวิตหมดเคหา หมดเมือง...เตโชธาตุรุนแรงไม่แพ้เตาหลอม พวยเป็นสายจากตาที่สามพุ่งครอบคลุมกองพระพิมพ์สังฆวานรทันที...พระทั้งปวงเปล่งสีระเรื่อแดงฉายฉานต่อหน้าสายตาทุกคน ก่อนมอดดับในพริบตา ท่านฤาษีโบกมือขวาช้าๆ สังฆวานรบางองค์ลอยขึ้นมาสู่มือ ท่านนำแจกจ่ายแก่อำมาตย์ราชครูที่หมอบกราบ ชาวเมืองทั้งปวงก้มหัวจรดพื้นเปล่งวาจา....สาธุ! ทั่วทุกตัวคนรวมทั้งผมผู้เป็นช่างใหญ่ ณ ที่นั้น

" เราจักทำฤทธิ์ให้พระปรอท สังฆวานรนี้สัก(บันทึกด้วยตัวส.เสือทุกตอน)สิทธิ์ ทรงฤทธานุภาพคุ้มครองอันตรายสิ้นแล..."!!!

จากนั้นท่านฤาษีตาไฟได้กล่าวแก่ปวงชน ให้เหล่าอารักษ์เร่งบันทึก..."เมื่อกระทำสงคราม จงนำฤทธิ์นี้ใส่น้ำมันหอมเข้าด้วยนวหรคุณ จงใส่ขันสัมริดอธิษฐานเสกเอาตามใจหมาย แม้นใคร่อยู่คง อยู่ทนศาสตราทั้งปวง แลดาบ หอก แหลนเหลว ธนู หน้าไม้ จงนำพระสรงน้ำมันหอม ว่ากล่าวด้วย อิติปิโส 3ที 7 ที รำลึกถึงเรา ฤาษีตาไฟ ผู้เป็นใหญ่ในพิธี พระพิมพ์นี้จักคงอยู่ชั่วพันปี"!

 

จากนั้นท่านฤาษีตาไฟก็ป่าวประกาศแก่ชนชาวสุวรรณภูมิทั้งผอง...พระฤาษีนี้จักสถิตย์ ประดิษฐานในถ้ำ เหวลึกน้อยใหญ่ทั่วไป เป็นอานุภาพแก่มนุษย์ทั้งสิ้น เป็นหลักชัย พระศาสนา ชีพราหมณ์ ไปถ้วน5,000พรรษา ด้วยอำนาจแห่งมหาฤทธา"

ผมคลานเข้าไปหมอบกราบใกล้องค์ปู่ฤาษี มีความคิดได้พระสังฆวานรติดเคหาสังองค์ หากแต่กาลนั้นหามีกล้านำตัวแทนแห่งพระเข้าเคหาไม่...ดังจักรู้ความคิดผมที่แล่นทะลุผ่านกะโหลกหนาทึบ...ปู่ฤาษีผู้ทรงฤทธิ์ แย้มยิ้มเบาๆ ตนท่านโบกมือขวาช้าๆ พระพิมพ์สังฆวานรก็ลอยมาตรงหน้า ท่านกล่าววาจาสุดท้ายกับผมว่า...

"เจ้าจงนำพระพิมพ์นี้ ติดกายา ไว้เถิดนายช่าง"

ผมเห็นภาพนิมิตฉายภาพซ้อน องค์พระสังฆวานรพุ่งลอยจากฝ่ามือปู่ฤาษีตาไฟ หย่อนลงกลางฝ่ามือทั้งสองที่รอรองรับด้วยปลื้มปิติน้ำตาคลอเบ้าของผม....เสียงสาธุการอื้ออึงจากหมู่ชน

"บุญยิ่งแล้ว บุญยิ่งแล้ว"...ผมได้ยินเสียงซ้ำๆขณะที่ภาพตรงหน้าเริ่มรางเลือนเหมือนภาพ หนังขาดม้วน หนังขายยากลางแปลงคุณภาพด้อย สายฝนตกพร่ามัว ภาพสะดุดดับๆเปิดๆเป็นช่วงๆแล้วก็ดับขาดต่อหน้าต่อตา

 

อดีตชาตินี้ช่างประหลาดเป็นอจิณไตยเหลือล้ำ สมแล้วที่พระพุทธองค์ทรงย้ำบอก...อย่าอยากรู้เรื่องราวอจิณไตย 4 ประการ

เพราะมนุษย์ขี้เหม็น ชอบเคี่ยวเข็ญเทวดา จะเป็น"บ้า"ไปเสียก่อน!!!

แล้วผมก็ได้รับรู้วาระกาลพันปีอย่างถ่องแท้ สายใยแห่งอาจารย์-ศิษย์ ยังยึดโยงยาวนานผ่านกาลเวลา ไม่มีกาลอวกาศอันบิดเบี้ยว การทับซ้อนแห่งมิติสุริยะจักรฯปิดกั้น องค์พระอาจารย์ปู่ฤาษีตาไฟ แจ้งในจิตผมว่า...

เมื่อผมกำองค์พระในวาระนาทีดาวตกแล้วอธิษฐาน ท่านจึงพุ่งเป็นดวงไฟลงมาให้ผมเห็น เพราะแรงจิตอธิษฐานตอนนั้นบนยอดขุนเขาตะนาวศรี เป็นจิตสะอาด บริสุทธิ์เข้าถึงจิตแห่งพุทธะชั่วช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น เป็นจิตปิดทองหลังพระ มุ่งช่วยเพื่อนโดยมิคิดถึงความเป็นตายของตน!!!

จิตดวงนี้จึงทะยานผ่านเอกภพ กระทบอดีตอาจารย์ จนท่านต้องนำกายหยาบมาพบผมชั่วขณะหนึ่ง ให้ผมรำลึกชาติ และนำท่องจักรวาลอันเป็นอนันต์

เวลาผ่านไปโดยไม่มีเวลา เพราะเวลาแห่งอดีตกับอนาคตไม่มีอยู่จริง!!!

ร่างทิพย์ของผมออกเดินทางครั้งสุดท้าย หนนี้ไม่มีปลายไม้เท้าองค์อาจารย์ให้เกาะกุม ผมถูกส่งผ่านโดยพลังอันไร้ขีดจำกัด ลอยเคว้งผ่านหมู่ดาว หมุนรอบครบทุกดาวในจักรราศี แรงโน้มถ่วงแห่งสุริยะจักรฯผลักร่างที่ไร้ร่างของผม คืนสู่เวลา เข้าสู่พลังดึงดูดของดาวดวงสุดท้ายที่เรียกว่าโลก...ผมร่วงผลอยลอยละลิ่วปลิดปลิวรวดเร็วกว่าความเร็วแสง กาลต่อมามีผู้ค้นพบว่าเมื่อเดินทางเท่าความเร็วแสงเวลาจะหยุดนิ่ง แต่ไม่ใช่การเดินทางในห้วงอวกาศนอกโลกแน่นอน...ผมถูกผลักเข้าสู่วัฏจักร เวียนว่ายตายเกิดในวัฎสงสาร ด้วยพลังมหาศาลไม่รู้แหล่งที่มาครั้งสุดท้าย

ผมลิืมตาตื่นขึ้นภายในโถงใหญ่กลางถ้ำลึกลับเหนือขุนเขาตะนาวศรี แสงสว่างดุจสปอตไลท์ฉายส่องดับไปแล้ว ไม่มีเสือใหญ่ตัวเท่าควายป่า ไม่มีปู่ฤาษีผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อผมเปิดลำแสงไฟฉายส่องไปที่แท่นประทับนั้น ผมเห็นแต่องค์พระท่ากระดาน วางอยู่บนแท่นหินอย่างโดดเดี่ยว ทั้งผ้าที่ห่มคลุมองค์ท่านกับเส้นลวดอยู่ครบทุกประการ ดังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เว้นอย่างเดียวคือท่านหลุดจากคอ หลุดจากเชือกร่มผมไปประดิษย์ฐานอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร?

ไม่ต้องหาคำตอบที่ไม่มี ...ไม่เสียเวลาตามล่าหาสมบัติอีกแล้ว ผมรีบกราบแท่นหินใหญ่สามหน หยิบองค์พระคู่ชีวิตใส่เชือกร่มคล้องคืนคอ เดินถอยหลังช้าๆส่องไฟฉายจับที่แท่นด้วยความหวังริบหรี่ ลมๆแล้งๆว่า จะได้เห็นท่านอีกครั้งสุดท้าย หากไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนอกจากน้ำตาผมที่หลั่งไหลอาบแก้มเป็นทาง ถอยหลังจนรู้สึกตัวว่า ได้หลุดออกจากโถงใหญ่เข้ามาที่โถงแรก

"นายทหาร นายทหาร"...เสียงตะโกนดังลั่นแว่วมาจากโพรงหน้าถ้ำ เป็นเสียงลุงพรานผมตื่นจากภวังค์แห่งมิติพิศวง รีบวิ่งไปที่โพรงกระโดดตะโกนขานรับ บอกไม่ถูกว่ายินดีหรือเศร้าใจ?

ที่ได้กลับคืนสู่โลกแห่งความเป็นจริง

โลกที่ผมต้องนำ เพื่อนรักฝ่าไพรโหด คืนเหมือง!!!

 

พักทานข้าว

กล่าวสวัสดี

กราบพระคุณองค์ปู่ที่เมตตา

ให้เขียนจนจบตอน

ไม่ถูกลบทิ้งกลางทาง...เช่นวันวาน

 

...ผมกด Like แต่ทำไมมันกลายเป็น Unlike ///หากข้อความของท่านใด ปรากฎ Unlike จากผม ขอให้เข้าใจว่า ผม กด Like ให้นะครับ...

 

ขอบคุณครับ
ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ!!

 

เป็นกำลังใจให้กับคุณอานะครับ ผมจะเฝ้าติดตามอานกระทู้นี้ไปตลอด สนุกมากๆครับ

 

สำหรับผม อ่านแล้วได้อะไรมากกว่าคำว่าสนุกครับ เป็นความอิ่มเอมที่บอกไม่ถูก

 

สุดยอดครับ ท่าน ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ ออกมาได้ดีเลยครับ อ่านไม่เบื่อเลย ได้ความรู้หลายอย่าง เป็นกำลังใจให้ ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ไปเรื่อยๆครับ