เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีวันศุกร์ครับคุณอาและ fc...ทุกท่านครับ...ได้รับพระแล้วครับคุณอา wanwi...ขอกราบขอบพระคุณอีกครั้งครับผม...

 

เส้นทางทานบารมีก็ลุล่วงไปอีกหนึ่งเดือน ระยะนี้อาหารการกินก็เริ่มขึ้นราคา จากการตื่นตระหนกกักตุนของผู้คน ก็เป็นปกติธรรมดาโลก ถ้าเทียบกันแล้วประเทศไทยก็ถือว่า"น้อยที่สุด" ในกระบวนคนหูตาแหกทั้งโลก ทั้งยังเดือดร้อนเรื่องข้าวของกินน้อยกว่าเพื่อนร่วมโลกทุกหนแห่ง

ไปดู คลิปทางประเทศที่ (คุยว่า) เจริญแล้วที่สุดของโลกกันเถอะ เห็นแล้วแสนน่าเวทนาทั้ง สเปน อิตาลี่ ฝรั่งเศษ เดนมาร์ก ฯลฯ แย่งข้าวของในซุปเปอร์มาร์เก็ตล้มลุกคลุกคลานแทบจะตีกันตาย ขนาดกระดาษทิชชู่ม้วนเดียวก็เป็นเรื่อง ไม่เว้นในอเมริกา

หลายสิบประเทศเฉพาะในยุโรปต้องเปิดขายของเป็นเวลาเพื่อป้องกันจลาจล หรือต้องจัดเวลาให้ผู้สูงอายุได้ซื้อของก่อน ม่ายงั้นแย่งหนุ่ม-สาวไม่ทัน!

หันมาดูประเทศไทย ประเทศเรากลายเป็นสรวงสวรรค์ทันที ไม่เหมือนไอ้พวกอัปรีย์ชิงนรกเกิดที่ออกมาก่นด่าประเทศตัวเองปาวๆ มันเห็นอะไรในประเทศนี้ แย่และผิดไปหมด

--ข้าวยังเต็มยุ้ง ไข่ยังเต็มฟาร์ม มาม่ายังเต็มโรงงาน ปลากระป๋องยังเต็มทุกที่ มีขาดบ้างเรื่องหน้ากากก็ค่อยๆแก้กันไป อย่าตื่นตูมกักตุนเหลือไว้ให้คนอื่นบ้างเวลาซื้อแค่คนละ 3-4 อันก็เหลือแหล่ อย่าซื้อเผื่อแผ่ไปใช้ชาติหน้า เพราะตอนนี้ไม่ว่าใครก็ออกนอกบ้านน้อยที่สุดอยู่แล้ว

อยากเห็นไอ้ทรพีอนาคตหมดที่เย้วๆปาวๆเรียกเด็กลงถนน พวกมันช่วยอะไรประชาชนบ้างยามนี้ ช่วยสละเงินบริจาคที่ว่ารวยนักหนาสัก100ล้าน-พันล้านสิ... หรือช่วยซื้อหน้ากากไปแจกคนบ้างก็ยังดี ดีกว่าซื้อมาใส่ปิดหน้าพวกตัวเอง..."สวมหน้ากาก"ใส่หน้าฉากประชาธิปไตย เล่นลิ้นหลอกลวงผู้คนกับเด็กนักศึกษาไปวันๆ

เห็นหรือเปล่านาทีนี้บนท้องถนนที่หน้าดำคร่ำเครียดช่วยเหลือประชาชนแทบไม่ได้พัก ส่วนใหญ่เป็น "ทหาร" ที่พวกทรพีมันหาว่าไม่เป็นประชาธิปไตยทั้งสิ้น

ไอ้พวกประชาธิปไตยจอมปลอมหายหัวไปไหน?...เขียนแล้วของขึ้น ถ้าออกทีวี.ดีเบตแข่งกันตอนนี้ รับรองต้องซัดมันตกเวทีทุกคน

ประเทศนี้ ยามวิกฤต หมา-แมวยังไม่อดตาย!... คนไทยที่ดีมีมากเกินกว่าไอ้พวกทรพีแผ่นดินมันคาดคิด และพวกมันก็คงลืมไป ประเทศเราคือ..."ครัวของโลก" เราผลิตอาหารส่งออก ป้อนปากท้องชาวโลกมานานนับไม่ถ้วนประเทศ ในน้ำยังมีปลา ในนายังมีข้าว ในทะเลยังมีประมง ไม่อดตายหรอกครับอยู่ในประเทศนี้ ถ้าจะอดตายหรือฉิบหายก็เพราะไปหลงเชื่อน้ำลายเน่าบูดไอ้เหล่าทรพีแผ่นดินกระหยิบมือเดียวนั่นแหละ

 

อมตะเถราจารย์องค์จริงของประเทศ มอบให้น้องปรายฯ

ความยิ่งใหญ่ของ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ต้องย้อนกาลเวลาไปชมสมัยโบราณ เส้นทางไปวัดทางบกยังไม่มี ต้องไปทางเรือสถานเดียว และขนาดลำบากลำบนสุดกู่ยิ่งกว่าเดินทางไปดาวอังคารขนาดนั้น ก็ยังไม่รอดพระเนตร-พระกรรณของผู้มีบุญบารมีที่ดั้นด้นไปหาจนได้

หรือ วัดหลวงพ่อเงิน บางคลาน งี้ กว่าจะไปหาต้องนั่งม้า นั่งช้าง นั่งเรือ ขี่ควายขี่คอคนไม่รู้กี่ตลบจึงไปหาท่านได้ ก็ยังมีผู้คนตะกายไปหาท่านจนได้ เพราะ...ท่านเก่งจริง เก่งจนไม่รู้จะแต่งนิยายอีท่าไหนดี จึงดีกว่าเรื่องที่ท่านเป็น!!!

ดังนั้น ครูบาอาจารย์ท่านใดที่เก่งจริง...เก่งจริงนะไม่ใช่นิยายนิทานแต่งเองเออเอง อย่ามาโม้เลยว่า คนไม่รู้จักเพราะเดินทางลำบาก ยิ่งนิยายที่แต่งว่าอาจารย์เก่งขนาดเสกน้ำเป็นคลื่นใหญ่เหมือนคลื่นทะเล เสกพระพุทธรูปองค์โตสั่นไหว

เก่งขนาดนั้นอย่าว่าแต่อยู่ในดงไม่ไกลเมืองหลวงกี่มากน้อย ต่อให้อยู่ป่าหิมพานต์ คนมีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เขาก็ขี่ช้างขี่ม้าขี่คอบริวารดั้นด้นไปค้นเจอ ไม่ต้องเจอยามบ้านเมืองเจริญเติบโตเดินทางง่ายหรอก เพราะสมัยโบราณจะเล่าให้ฟังประดับสมอง...มีเพียง..."วัด" กับ "วัง" เท่านั้นที่ใหญ่สุด บ้านราษฏรธรรมดาอยู่เพิงหรือบ้านอย่างพื้นๆทั้งสิ้น ดังนั้นเรื่องพระเก่งจึงเป็นที่พึ่งของคนละแวกนั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องมีนิทานฝูงชนก็ตะกายไปหา

พระหลังพ.ศ.2500 ที่มีชื่อเสียงขึ้นมาเพราะนิยาย-นิทานที่เขียนเป็นตุเป็นตะ ลอกเลียนกันเป็นล่ำเป็นสัน ไม่ใช่ไม่เก่ง ท่านก็เก่งประสาพระเคร่งอยู่บ้านนอกทุกรูป แต่ไม่ได้เก่งอย่างที่นิทานมันเล่า ยิ่งเรื่องกสิณ-อภิญญาสารพัดที่เขียนน้ำเน่ากันนั้น เดี๋ยวจะเอา ของที่เก่งกสิณขนาดไหนก็ทำไม่ได้มาให้ชมเป็นวาสนาทางตาสักชิ้น และเป็นการช่วยเปิดโลกทรรศน์เปิดปัญญาของพวกกบในกะลาที่หากินกับนิยายขายพระไปด้วยในตัวว่า ...

สติปัญญาทางธรรมแค่หางอึ่ง-หางเขียด รู้เรื่องกสิณ-อภิญญาแค่หางมดหรือจากการอ่านครูพักลักจำ เห็นของแปลกแค่ปลายก้อยก็กลายเป็นทำด้วยกสิณไปเสียแล้ว น่าเวทนาในความรู้เสียจริง

ไอ้พวกขายพระที่โม้แหลกแหกค่ายเหล่านี้แหละที่ทำศาสนาบรรลัยเรียวลงทุกวัน อลัชชีผีผ้าเหลือง อ่านมากเข้าก็สวมตอ ทำตามอย่างที่มันเขียน หลอกลวงผู้คน อาศัยผ้าเหลืองหากินแสดงละคร จัดฉากอวดอุติมนุษยธรรมตามน้ำกันไป ถูกจับได้ก็แค่โดนจับสึก ทำให้ผู้คนที่ศรัทธาในพระรัตนตรัยเอือมระอาไม่อยากเข้าวัด

ตราบใดที่ไม่ช่วยกันขจัดนิยายขายพระที่โม้แหลก แต่งนิยายพระเดินดินเก่งเกินเทวดา (แต่โทษที เก่งขนาดนั้น ไม่เคย"เหาะ"ให้ใครเห็น) ของพวกนักขายไร้จรรยา ตราบนั้นพระศาสนาก็จะตกต่ำดำดิ่งไปโดยไม่รู้ตัวเข้าทุกวัน ไอ้พวกนี้เป็นยิ่งกว่ามอด มด ปลวก ชอนไชพระศาสนาตัวจริง มันขายของในนิยายหมดก็สบัดตูดเลิกกันไป ไปเสาะแสวงหาพระรูปใหม่มาแต่งนิทานแข่งกับพระพุทธเจ้าต่อ

 

ของจริงที่ไม่ต้องอิงนิยายช่วย
ทั้งวัตถุมงคล-ธรรมะ"สมเด็จโต"
ท่านมอบให้ผู้ศรัทธาครบบริบูรณ์...

## พุทธวจนะในธรรมบท ##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
================

@@"จงประพฤติสุจริตธรรม
อย่าประพฤติทุจริต
ผู้ประพฤติธรรมย่อมอยู่เป็นสุข
ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า"@@

By Dharma should one lead one's life
And not embrace corrupted means,
For one who lives the Dharma life
Dwells in peace here and hereafter.

ธมฺมญฺจเร สุจริตํ
น ตํ ทุจฺจริตํ จเร
ธมฺมจารี สุขํ เสติ
อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ ฯ ๑๖๙ ฯ

หมายเหตุ...ภาษาปะกิต-ธรรมะวันละคำ

--Dwells in peace = อยู่เป็นสุข
--hereafter =โลกหน้า
...Dwells in =(อาศัยอยู่,พำนัก)
...peace = (สงบ,สันติภาพ)
...hereafter =(ชาติหน้า,ต่อจากนี้)

 

วันศุกร์แล้วหนา ละลานตา
ลานดอกไม้สะพรั่งงามงด...

ลานบุปผชาติ...สาดสีแสง
สวยจำแลง......แข่งภูผา
เมฆาฟ่อง........ผองแผ่นฟ้า
หัตถ์เทพยดา...ท้าทายศิลป์!

 

บุญใส่บาตรยามเช้า แม่-หนูน้อย ขี่แมง'ไซด์ตามไปใส่บาตรกับหลวงตา น่าเลื่อมใสในความพยายาม รีบโมทนาตาม แม้ล่วงเลยเข้าบ่ายคล้อยก็ยังอยู่ในเส้นทางบุญ

 

น้องปรายฯแวะทักยามสายคลายเครียดกับงาน แต่ไม่เข้าเพล

 

แล้วน้องปรายฯก็โอนปัจจัยทั้งบุญ-ทานบารมีเต็มที่ จะจัดสรรให้ตามประสงค์ เพียงแต่การซื้อของไปรังสิตคลอง2ต้องว่างเว้นเพราะ...

--การซื้อของทีละมากๆเวลานี้ลำบากมาก
--ท่านผบ.อายุมาก เข็นของไม่ไหว ผู้ช่วยก็ตัวเล็กทุลักทุเล
--ผู้แจกก็เหลาแหย่เต็มประดา นั่งแจกของนานๆเริ่มหน้ามืด
--ยามนี้ "โควิด" ทำให้บ้านใคร-บ้านมัน อย่ารวมกลุ่มกันเลย

โมทนาครับน้องปรายฯ จัดส่งวันจันทร์ ต้องใช้กล่องใหญ่ขึ้นนิดนึง ที่สนง.ไม่ได้ซื้อเก็บไว้

 

นามหลังน้องประเวช คือ"ทันตา" ส่วนความเป็นสิริมงคลเดินทางไปถึง"ทันใจ" ขอบคุณการแจ้งบอก ขอให้บารมีหลวงปู่คุ้มครองปลอดภัย และมีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์พรุ่งนี้

 

ศุกร์แล้วหรือนี่?...สุขจริงเชียวเรา-ฮ่า


หนูนิลส่งมอบความสุขในวันศุกร์ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า...สุขมาก!

 

อัศจรรย์งานศิลป์-ไม่ต้องมีกสิณ-อภิญญาก็ทำได้ และทำได้เหนือโลก เมื่อ 42 ปีที่แล้ว


ภาพนี้ถ้าดูเผินๆ ก็คือ "พระรอด"ตามปกติธรรมดา แต่ท่านผู้อ่าน-ท่านผู้ชมจะเชื่อหรือไม่ว่า...พระองค์นี้ เล็กกว่า "เมล็ดข้าวเปลือก"3เท่า-เล็กกว่า "เมล็ดข้าวสาร"2เท่าครึ่ง...

ความเล็กนั้นไม่รู้จะเท่า "มิล"หรือไม่? เพราะวัดไม่ถูกโปรดชมและอ่านบรรยายเรื่องจริง ของจริง ไม่มีนิทานสักบรรทัดต่อไป จะรู้ว่า ฝีมือมนุษย์ผู้ชำนาญและมี "สมาธิ" (ไม่ต้องมีพลังจิต)นั้น เลยขีดขั้นธรรมดาระดับเทพโดยไม่ต้องเป็นพระมีเยอะแยะ แถมเป็นชาวต่างชาติด้วยซ้ำ

ตามดูโพสท์ถัดไปเรื่อยๆ ส่งภาพมากๆเครื่องพระเจ้าเหาเค้ารวน...

 

พระรอดเล็กกว่าเมล็ดข้าวสาร-ข้าวเปลือก
================

ชมรูปกันก่อนจะเข้าเรื่อง


ขวาเป็นเมล็ดข้าวเปลือก ขยายใหญ่อย่านึกว่าเป็นกล้วยหอม ชมภาพเท่าตัวจริงก็ได้ข้างล่าง


ภาพนี้ไม่ขยาย เห็นขนาดชัดเจนแล้วชมภาพต่อไป เรื่องเอาไว้เล่าตอนท้าย เพื่อความอะเมซซิ่ง!

อ้อ...ลืมบอกไปว่า พระรอดจิ๋วยิ่งกว่าจิ๋วในโลกนี้ มีหน้า-มีตา มีผนังโพธิ์ มีแท่นบัลลังค์ มีครบทุกอย่างของพระรอดที่เราเห็นกันเจนตาทุกวัน


ภาพนอนเทียบขนาด ขนาบบน-ล่าง เห็นขนาดชัดเจนขึ้นทุกขณะ ยังมีอีก ดูกันต่อ

 

พระรอดจิ๋วที่สุดในโลก
==============


วางบนเหรียญที่เล็กสุดของประเทศไทย เหรียญสลึงยังใหญ่กว่าพระรอดเป็นสิบเท่า


ให้ชมภาพเดิมๆที่ไม่ได้ปรับขยายความชัด แทบต้องหรี่ตามองกับขนาดองค์พระที่มีทุกอย่างครบสมบูรณ์ กล้อง 10 x ไม่อาจเก็บรายละเอียดครบถ้วน

 

อัศจรรย์พระรอดเล็กที่สุดของโลก
=================


วางบนกล่องใส่พระปิดตาหลวงปู่โต๊ะ


คงอะเมซซิ่งกับภาพทุกแง่ทุกมุม ซึ่งถ่ายทอดด้วยกล้องไอแพดเก่าได้แค่นี้ แค่ต้องการให้เห็นขนาดและความมหัศจรรย์ คราทีนี้มาเข้าเรื่องว่า "พระรอดเล็กที่สุดในโลก" นี้มีความเป็นมาอย่างไร?

ปี 2521 หลังจากที่ประเทศจีนเริ่มเปิดประเทศติดต่อกับไทยมาสักพัก ก็มีการส่งออกวัฒนธรรม ศิลปวัตถุ และผู้ชำนาญการฝีมือแขนงต่างๆจากหลังม่านไม้ไผ่ ทะลักเข้ามาสู่ประเทศไทยเป็นระลอก มีการจัดงานนิทรรศการจีนแดง-สินค้าจีนแดง(คำเรียกเมื่อสมัยนั้น)เสมอ และการนำของโบราณล้ำค่า อาทิ หยก-ทองคำจักรพรรดิ เสื้อหยกจักรพรรดิล้ำค่า ศาสตราอาวุธโบราณที่ประดิษฐ์ด้วยอัญมณีมากมาย เข้ามาจัดแสดงนับครั้งไม่ถ้วน ไม่นับกายกรรมจีนแดงระดับโลก นักกีฬาปิงปอง-แบดมินตัน ซึ่งล้วนมีฝีมือระดับ "แชมป์โลก"ประเทศอื่นชิดซ้าย

วันหนึ่งในปีพ.ศ.นี้ คุณชาญ มีศรี ซึ่งต่อมาเป็นนายกสมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิงแห่งประเทศไทย (ปัจจุบันท่านเสียชีวิตแล้ว) แต่ตอนนั้นท่านยังเป็นนักข่าวบันเทิงอยู่ น.ส.พ.รายวันฉบับหนึ่ง ได้ชักชวนเพื่อนผมไปชมของดีที่มาจากแผ่นดินใหญ่จัดแสดงให้นักข่าวชมเป็นการเฉพาะ เพื่อนก็ชวนผมไปด้วย และได้พบ มิสเตอร์หย่ง(หรือ"หยาง") ซึ่งเป็นศิลปินประดิษฐ์ศิลปวัตถุอะไรก็ได้ให้ "เล็กที่สุดในโลก"ด้วยปลายเข็มเพียงเล่มเดียว

เข็มที่เป็นเสมือนเข็มเย็บผ้า แต่สั่งทำพิเศษเล็กยิ่งกว่าเข็มเย็บผ้า ปกติแทบมองไม่เห็นปลายของมัน เสียดายยุคนั้นกล้องถ่ายรูปแทบไม่มีเอาเลย นอกจากกล้องนักข่าว

พวกเราได้ชมงานฝีมือสารพัดที่นำมาแสดง ทั้งหนังสือคัมภีร์ต่างๆที่ "เล็กสุดในโลก" ต้องใช้แว่นขยายส่องเวลาเปิดดูและจะเห็นว่าอ่านได้เหมือนหนังสือทั่วไป เสียดาย(อีกที)ที่ไม่มีหนังสือพระไตรปิฏก ฉบับเล็กที่สุดของโลกเพราะจีนตอนนั้นยังไม่ค่อยเปิดเรื่องการพระศาสนามาก

ไฮไลท์ของโชว์มาถึง เมื่อมิสเตอร์หย่ง บอกกับคุณชาญว่า...เอาวัตถุสิ่งของอะไรมาก็ได้ จะแกะให้เป็นที่ระลึกทุกคนที่มา

เข้าทางสิครับ...คุณชาญเป็นนักนิยมพระเครื่อง จัดแจงถอด"พระรอด"จากคอส่งให้เป็นตัวอย่างทันที...(ยังมีต่อ)

 

พระรอดเล็กที่สุดในโลก!!!
===============


ซุปเปอร์เซียนจากหลังม่านไม้ไผ่ จัดแจงเอาแว่นขยายส่องดูภาพพระรอด แล้วทุบดินเหนียวเป็นแผ่นแบนๆ กดด้วยเครื่องมือทีละชิ้นจนเป็นเกล็ดเล็กยังกับเม็ดยาอมโบตันสมัยโบราณ เล็กยิ่งกว่าเม็ดกิมจ้อ จากนั้นก็สวมแว่นเข้าคาดหน้า ก้มลงใช้เข็มเล่มเดียวนั้น แกะจิ้มตามตัวอย่าง แผล็บเดียวเสร็จ เรียกคุณชาญเข้าดูทางกล้องขยายว่า ใช้ได้มั้ย?

คุณชาญดูแล้วให้พวกเราผลัดกันดู ทุกคนไม่กล้าติสักคำ ได้แต่พยักหน้าหงึกๆว่า...เทวดายังทำไม่ได้รวดเร็วและสวยงามอย่างนี้

ผมคนชอบเรื่องเหลือเชื่อก็วานล่ามช่วยถามว่า เวลาแกะมีเวทย์มนต์ ใช้พลังจิต ใช้กสิณอะไรหรือเปล่า แบบพระสงฆ์ทางพุทธของเรา

คุณทวีชัยล่ามผู้แปลซับไตเติ้ลหนังจีน ส่งภาษาสักพักก็หันบอกพวกเราว่า...

"ซินแส บอกว่าไม่มีเวทมนต์อะไร มีแต่ความชำนาญกับสมาธิ...กสิณคืออะไรแกไม่รู้จัก"

สรุปว่า เพียงขั้น "ขณิกสมาธิ"หรือ"สมาธิเบื้องต้น"สำหรับมนุษย์ที่มีความเชี่ยวชาญก็สามารถสร้างสิ่งอัศจรรย์พันลึกเหลือเชื่อได้แล้ว ไม่ต้องพึ่ง "กสิณ"หรือ "อภิญญา"ดังนิยายขายพระ หรือต่อให้มีกสิณ-อภิญญาก็ไม่รู้ว่าจะสำแดงได้ดังที่เห็น เพราะทั้งกสิณกับอภิญญาเมื่อกระทำจิตไปถึงตรงนั้นแล้ว ไม่อาจแบ่งแยกภาคมานั่ง "จารพระ-จารตะกรุด" หรือ "แกะพระ"ก็ไม่ได้ ต้องสำแดงฤทธิ์ไปอย่างอื่น

ซินแสท่านให้นับกลุ่มพวกเรามีกี่คน ท่านจะแกะให้หมดเหมือนกัน เท่ากัน ปรากฏว่ามี 21 คน พระรอดจิ๋วที่สุดในโลกจึงมี 21 องค์ หลังจากนั้น คุณชาญ มีศรี ก็มีไอเดียสุดยอดว่า จะนำไปให้พระอาจารย์เก่งๆยุคนั้นเมตตาปลุกเสก แล้วนัดพวกเราที่มีรายชื่อมารับพระในอีก 3-4เดือนต่อมา

ผมจึงได้รับ"พระรอดจิ๋ว" ที่สุดในโลกนี้ หลังจากคุณชาญนำไปให้ หลวงพ่อเปรื่อง วัดบางคลาน อธิษฐานจิต,หลวงปู่มั่น ทัตโต ที่วัดเวฬุราชิน(ท่านมากรุงเทพฯพอดี) หลวงปู่ธูป วัดแคนางเลิ้ง และที่สำคัญคือ หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี ส่วนอีกหลายรูปจำชื่อไม่ได้แล้ว เพราะนานกว่า 40 ปี

พระรอดจิ๋วซุปเปอร์จิ๋วนี้ ผมตามสอบถามเพื่อนๆในอีกสิบกว่าปีต่อมา แต่ละคนล้วนทำตกหล่นสูญหาย หรือไม่ก็ไม่รู้เก็บลืมกันตรงไหน เพราะส่วนใหญ่ไม่ใช่นักสะสมพระ มีเพียง2-3 คนที่ยังอยู่ รวมของผมด้วยซึ่งเก็บรักษาไว้ในเซฟเป็นอย่างดี ท่านจึงอยู่ยงคงกระพันยาวนาน แทบไม่เคยนำออกมาให้ใครชม กลัวหล่นตรงหน้าแล้วยังมีสิทธิ์หาไม่เจอ

พระรอดที่ไม่ต้องใช้กสิณแกะแต่ทำยากกว่ามีกสิณหรืออภิญญา จึงน่าจะเหลือในโลกนี้ไม่เกิน 3 -5องค์ ก็ถือว่า นำเรื่องนี้มาเล่าให้เป็นอะเมซซิ่งว่า อย่าไปหลงละเมอเพ้อพกกับเรื่องกสิณเรื่องอภิญญาของพวกขายพระ คนธรรมดาทั่วไปเขาทำกันได้เกินกว่านั้นเยอะแยะ

ดูพระ-ชอบพระ ดูที่ปฏิปทากับดูที่จรรยาก็พอ ไม่ต้องไปเห่อเหิมกับนิยายลวงโลก เพราะถึงที่สุดแล้ว ยังไม่มีพระองค์ไหน "เหาะ" ให้เราเห็นได้ตัวเป็นๆสักรูป

แต่เห็นกับตาว่า เป็น "พระดี" มีคุณค่าควรแก่การกราบไหว้ เป็น "บริสุทธิ์สงฆ์"นั้นมีแน่...มีมากมายนับไม่ถ้วน โดยไม่ต้องมีนิทาน-นิยายขายพระมาประกอบ!!!

 

รายการที่ ๑ โอนแล้วแต่วันที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๖๓ คับ

 

วันที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๑๓ ค่ำ เดือน ๔ ปีกุน

ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ

สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน