เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ต่อด้วยบุญเช้าวันเสาร์ อนุโมทนาร่วมค่ำวันจันทร์ ห่างเกือบ 72ชั่วโมง แต่อณูแห่งพลังบุญก็คงล่องลอยในโลกนี้ ไม่ได้สูญหายไปเหมือนสสารบางอย่าง เช่นดาวเทียมบางดวงที่หมดสภาพเคว้งคว้างกลางอวกาศไร้กาลไม่ได้กู้กลับ หรือยานสำรวจบางลำที่ต้องจอดทิ้งบนดาวอังคาร-ดวงจันทร์ ฯลฯ

นี่พิสูจน์ว่า หลักวิทยาการที่เคยร่ำเรียนเมื่อ5-60 ปีที่แล้ว..."สสารไม่มีวันสูญหายไปจากโลก" ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามวิทยาศาสตร์ที่เจริญก้าวหน้าขึ้น

ไม่เปลี่ยนอย่างเดียวคือ "คน" ที่ยังคงมี"คนดี-คนเลว" แบบเดิม!

 

ผ้าเหลือง 2 ขบวนมาพบกันในเช้าวันอาทิตย์ ทำให้เกิดภาพบุญที่อาจหาชมยาก ในยุคสมัยที่หลายวัดต้องระวังไม่ยอมแม้แต่ออกบิณฑบาต บางวัดใช้วิธีตั้งบาตรใหญ่หน้าวัดให้คนที่อยากใส่บาตร เอาของไปใส่ มีพระคอยหมุนเวียนให้พร หลายวัดก็เลิกเดินในย่านชุมชุน

ที่ชุมพร ทุกเช้าได้ทำบุญได้ร่วมอนุโมทนาดังเดิม เพราะทั้งนักบุญและคนทำบุญ ระวังรักษาความปลอดภัยดีมาก อยากให้หลายๆวัดลองทำตามอย่าง ไม่ยากแต่อย่างใด

 

แล้วก็ไล่หลังเส้นทางบุญมาบรรจบพบกันตรงวันจันทร์ที่ 28 กับหลวงพ่อให้พรคุณพี่ซึ่งค้อมรับและไหว้อย่างนอบน้อม ภาพอ่อนโยนประทับใจของวัน

 

หนึ่งสถาบันใน 3 สถาบันหลักของชาติ ที่พึ่งซึ่งหนุนหลังคนไทยเอาไว้ทุกเรื่องราวเมื่อยามเกิดทุกขภัยพิบัติทุกประการ!!!

เรื่องดีอย่างนี้ ใครมีแพลทฟอร์มของออนไลน์ไหนที่เล่นคล่องๆ ก็โปรดช่วยกันแชร์ออกไป อย่าให้สังคมเสื่อมโทรมบนหน้าจอ มีแต่เรื่องชั่วที่แชร์กันจนกลายเป็นสังคมเสื่อมทราม หาเรื่องดีๆอ่านแทบไม่ได้ เพราะพวกเกรียนมันขยันกว่าคนดีในการสร้างข่าวชั่วช้าสามานย์...

คนดีๆนั้น ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องเลวระยำเผยแพร่ก่อกวนสังคม เพราะต้องทำมาหากิน ดูแลตัวเองกับครอบครัวในยามวิกฤติ บนสังคมเส็งเคร็งหน้าจอจึงเกลื่อนไปด้วยเรื่องสารพัดเลวยิ่งกว่าละครวิทยุน้ำเน่ายุค 50 ปีที่แล้ว เรื่องดีๆถูกซ่อนอยู่ในหลืบในซอก

อย่าลืมครับ แชร์ตอนไหน เผยแพร่ตอนใดก็ไม่ช้าและเสียเวลา ขอบพระคุณเหล่าเซียนออนไลน์ทั้งหลาย

 

ตอบทักน้องปรายฯช้าเกิน 48 ชม.
ต้องขอพระอภัยมณี 48 หน-ฮ่า

 

รับพรวันจันทร์ กับกำลังใจมั่นคงของน้องน้อต ไม่ผิดพลาดและไม่เพี้ยน ขอบคุณมากเด้อ(ทำเสียงเหน่อหน่อยก็ได้)

 

น่าเป็นบุญสร้างพระพุทธรูปหลังจากสร้างพระเจดีย์เสร็จสรรพ นักบุญท่านใด พอมีกำลังจะร่วม มาก-น้อยไม่เกี่ยงงอน ตามแต่ศรัทธาก็ตามเลขบ/ชนั้นเลย โมทนาล่วงหน้าครับ

 

ย้อนไกลไป 3 เพลา เก็บทักน้องปรายฯวันศุกร์

 

ยังไม่ได้ร่ำกวีแม้ค่ำนี้ไร้สุรา
แต่งที่ค้างคาด่วนๆสักหนึ่งบท...

ทุกที่ทาง.........สรรพางค์เปี่ยม
จัดสรรเยี่ยม.....นาเรี่ยมเขียว
เรียวสนแทง.....แบ่งไพรเปลี่ยว
หลงแลเหลียว...เชี่ยวชุมชน
--เรากับป่า.........แบ่งอาศัย
--หมอกโลมไล้...ไอป่าฝน
--แยบยลอยู่.......คู่เคียงคน
--สิ้นสับสน........ปันหนทาง!

 

เจอะหมู่บ้านวงแหวน
ทำเอาต้องร่ายวนกว่า
พายเรือในอ่าง-ฮ่า...

วงแหวนวุ่น....ชุ่นอลเวง
พาหมุนเคว้ง...เกรงสับสน
วนวงกต.........เคี้ยวคดคน
ว่ายเวียนหน....ฤาพ้นกรรม!

 

ภาพนี้บัวกระด้งหรือบัววิคตอเรียใหญ่สุดในโลก แต่ไม่ต้องถ่อไปดูที่อังกฤษ ในเมืองไทยแถวบางบัวทองก็มีให้ชมอย่างตื่นตาตื่นใจ เคยยไปดูมาหนนึง ตอนนี้ไม่ทราบว่ายังเปิดสู้โควิดอยู่หรือไม่?...นักท่องเว็ปลองเสิร์ชเข้าไปหาข้อมูลเองก็ได้

เขียนบรรยายให้ก็พอไม่ต้องแต่งกวี เพราะเริ่มปวดลูกกะตาที่ไม่ใช่ผัวยาย

 

ผ้าขาวบริสุทธิ์บนตัวหนูน้อยวัยพิสุทธิ์ ขอบารมีของพระธรรมคำสั่งสอนแห่งองค์พระบรมมหาศาสดา นำพา"ผ้าขาว"เหล่านี้ไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลก+ทางธรรมในวันข้างหน้า เป็นลูกแก้วที่แวววะวับประดับสังคม

 

ภาพแห่งความหลัง ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนไปตามกาล ความซอมซ่อเก่าโบราณบ้านนอกเลือนหาย ความสวยงาม เจริญหูเจริญตาเข้ามาแทนที่ เป็นวัฏจักรที่ไม่มีสิ่งใดคงที่และเที่ยงแท้

อย่างเช่นสะพานข้ามแม่น้ำจันดี ก่อนถึงวัดจันดี ที่ผมเคยหวาดเสียวกับหัวกบาลจะโดนคานเหล็กฉกไปกินม่องเท่ง และด้านล่างคือลำน้ำที่ใสสะอาดกว้างใหญ่ยามแสงพระอาทิตย์ส่องกระทบ จะสะท้อนแสงสีเงินยวงขึ้นมาแวววับจับตา ทั้งด้านข้างริมแม่น้ำก็เป็นหาดทรายสวยงามมีคนเล่นน้ำครึกครื้นตื่นตาตื่นใจเกือบจะทั้งวัน

นั่นคือภาพชีวิตชนบทอันยากจักหาชม เมื่อผมเดินทางย้อนกาลเวลาผ่านเส้นทางเดิมในอีก 30 กว่าปีต่อมา สะพานข้ามแม่น้ำดูแข็งแรงทันสมัยกว่าเก่าแต่ไม่เปลี่ยนมาก ที่เปลี่ยนน่าตกใจคือลำน้ำด้านล่างซึ่งกลายเป็นลำน้ำไหลเชี่ยวกรากสีเหลืองขุ่น หาดทรายข้างทางหายไปเกลี้ยงไม่มีวี่แววหรือเงาคนเล่นน้ำแม้สักร่างเดียว ริมตลิ่งสูงขึ้นจนยากจะปีนขึ้นปีนลงเล่นน้ำ อาจเป็นเพราะการดูดทรายหรือขุดลอกก็ตามแต่ ภาพวันวานของเด็กน้อยหายวับ ความประทับใจเก่าก่อนเลือนสูญ เหลือไว้เพียงความทรงจำที่ไม่มีวันหวนคืน สมกับประโยค...

"กาลเวลา กัดกลืนกินทุกสรรพสิ่ง"...!

มันกลืนกินกระทั่งความทรงจำวัยเยาว์อย่างโหดร้าย การเขียนย้อนเวลาบางครั้ง คนรุ่นหลังอาจนึกภาพไม่ออกหากได้ไปเห็นสถานที่จริงในยุคสมัยนี้

ขอบคุณน้องคัมภีร์ที่ส่งภาพใหม่มาให้ชม ทำให้ "ถวิลหลังเล็กๆ" ดังที่บรรยายมานั่นแล!

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

วันที่ ๒๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันอังคาร แรม ๕ ค่ำ เดือน ๘ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

วันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันพุธ แรม ๖ ค่ำ เดือน ๘ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล