เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องบัวฯส่งหลวงปู่ขาว
กับธรรมะพระพุทธองค์
เขียนกวีประกอบสั้นๆ...

พระไตรลักษณ์...ประจักษ์โลก
'เกิดขึ้น' โขก....สรรพโศกสั่ง
'ตั้งอยู่' ลวง.....ปวงเขลาจัง
'ดับไป' ดั่ง.....สูญญังล้วน!

หมายเหตุ...สูญญัง = ว่าง

 

พระอาจารย์เล็กตั้งเป้า
เพศบรรพชิตชีวิตเดียว...

ทุกโมงท่าม....ยามชีพยัง
'นิพพานัง'.....ตั้งตามติด
'ปรมัง' ชิด...พิชิตหมาย
'สุขัง'ท้าย..สิ้นว่ายวน!

หมายเหตุ...'นิพพานัง ปรมัง สุขัง'
----- "นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง"!!!

 

ธรรมะหลวงปู่
"สอนเพื่อให้คน"
อยู่อย่างไม่รกโลก...

โลกล้วนล้น...ความจนยาก
มั่งมีมาก.......หลากหลามเหลือ
เฟือฟายแผ่...แลเอื้อเฟื้อ
เพียงพอเพื่อ..เหนือร้อนรุ่ม
--ผลพอเพียง...หล่อเลี้ยงตน
--เลิกดิ้นรน.....ผจญกลุ้ม
--กุมร่ำรวย.....ด้วยธรรมคุม
--สันโดษมุม...คุ้มควรค่า!

หมายเหตุ...มหาตมะคานธี มหารัฐบุรุษอินเดียและของโลก กล่าววาทะอมตะไว้...

"ทรัพยากรบนโลกนี้มีเพียงพอสำหรับทุกคน แต่ไม่พอสำหรับคนโลภเพียงคนเดียว"!!!

นำมาเขียนหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ยังทรงอานุภาพ สอนใจได้ทุกเมื่อ

 

วันพระ วันดี พ้องวันมีความหมายเมื่ออดีต คล้ายวันประสูติครบวาระ 141 ปี "กรมหลวงชุมพรฯ" รำลึกถึงความยิ่งใหญ่และคุณงามความดีที่พระองค์ท่านมีต่อแผ่นดิน...

"อาภรกร"....ย้อนเกินร้อย
ย่างย้ำรอย....ฝอยท่วมช้าง
ท่านวางฐาน...ประทานสร้าง
กองเรือกร่าง...อย่างเกรียงไกร
--เป็น'หมอพร'....สอนรักษา
--"จิตอาสา"........น่าเลื่อมใส
--ไหนเวทย์มนต์..ข้นเข้มไข
--'เจ้าฟ้าไทย'......ใครครบเทียม!

 

เล่นสมเด็จเสร็จทุกราย...!

ประโยคขำๆที่คนเล่นพระรุ่นเก่าว่าไว้นานเน

เมื่อ 40 กว่าปีก่อนร่อนเข้าไปเล่นพระใหม่ๆ ใจก็ใฝ่ฝันแต่ 'พระสมเด็จ" แต่เจอทีไรกลายเป็น "สมเดช" ในสายตาเสี้ยน...เอ้ย เซียนทุกที พอมีความรู้มากๆ ก็ยังหายาก สนิทกับเซียนใหญ่หลายท่าน ซึ่งปัจจุบันอำลาไปขัดส้วมให้ท่านสมเด็จโตบนสวรรค์หมดแล้ว แต่ละคนก็มักจะพูดสอนสั่งอย่างเอ็นดูว่า...

"ไอ้น้อง พระสมเด็จเล่นแค่ชอบ"!

หมายถึงชอบก็เล่นไปเหอะ แต่ถ้าอยากเล่นขั้นซื้อ-ขายได้แบบเซียน ก็ต้องผันตัวทำอาชีพนี้เสียเอง ลุยกะมันให้มั่นคง ซื้อมา ไม่ต้องกลัวเก๊แล้วคืนใคร ยอมเจ๊ง แต่ถ้า "ขายไป"ต้องรับประกัน เส้นทางเซียนเขาเป็นอย่างนั้น

จึงมีพระสมเด็จในรังบานเบอะ ที่วันนี้ได้รับการดูแท้จากคนรุ่นหลังหลายองค์ แต่รุ่นเก่าล้วนตีเก๊หรือ"ไม่ถึงยุค" เป็นเรื่องขำในใจ เพราะรู้อยู่แก่ใจดีว่า พวกเด็กหัวฝนบางคนเพิ่งเล่นพระทั้งนั้น แต่เห็นพระสมเด็จในงานประกวดติดรางวัลมาพอควร ก็จำเอาไว้ขึ้นใจยกชั้นตัวเอง กลายเป็น "เซียนสมเด็จ"ดื้อๆ มีมากหลายคน เมื่อสั่งสมชื่อเสียงมากหน่อย กล้าซื้อ-กลัาขายไม่กี่ครั้ง ทำโฆษณาตัวเองอย่างหน้าด้านๆหน้าทนอีกนิด ก็กลายเป็น "เซียนตัวจริง"

โอกาสหน้า จะเขียนเรื่อง "กว่าจะเป็นพระสมเด็จ" ให้อ่าน ความรู้จากเซียนโบราณที่ล้มหายตายจาก และเป็นความรู้ที่เหมือนนักรบหรือนักกีฬา กว่าจะก้าวเป็นยอดขุนพล หรือนักกีฬามีชื่อเสียงระดับตำนาน ระดับเหรียญทองโอลิมปิค พวกเขาต้อง ฝึก! ฝึก! ฝึก! อย่างหนักเหมือนคนบ้า ไม่ใช่ซื้อพระ-ขายพระแค่ 2-3 องค์ก็กลายเป็นเซียนสมเด็จ อย่างที่เสี้ยนทุกวันนี้ทำคลิปอวดสรรพคุณยกหางตัวเองตามโลกออนไลน์

พระสมเด็จจึงต้อง "เล่นแค่ชอบ" จริงๆ สำหรับมือสมัครเล่นพี่น้องเอ๋ย

ส่วนเรื่องคลิปของเฮียรัชดา กับ สมาคมพระเครื่องฯ ก็เป็น "คู่กัด-คู่ฟัด รุ่นใหญ่" แบบ 'หนังเฉินหลง' คือ "ใหญ่ฟัดใหญ่" มานาน ฝ่ายสมาคมฯได้เปรียบเพราะพวกมากลากไป เป็นสถาบัน มีคนเชื่อถือมากกว่า

ฝ่ายเฮียรัชดา ยืนหยัดได้เพราะมีเงินถุงเงินถัง มีเครื่องมือวิทยาศาสตร์ มี"มุม"หลายมุมที่เซียนเถียงไม่ออก เป็นเรื่องราวที่ตามสนุก ได้ความรู้หลายแง่มุม ใครจะถือหางข้างไหน ชอบใครก็ตามสบาย หรือจะดูเอามัน เอาเพลินก็ยังไหว

 

ภาพชุดสุดเด็ด เคียงคู่เรื่องเล่าจากน้องต้อดห่างหายไปแรมปีเพราะมีพันธกิจส่วนตัว วันนี้ว่างเว้น จัดชุดสวยงามใหัสมาชิกชม ก็ต้องชื่นชมด้วยบทกวีนัอยๆตามไป...

อาถรรพ์เถื่อน.....เกลื่อนกล่นไกว
ไพรกว้างใหญ่......ไร้หลีกเร้น
เกณฑ์คนเคราะห์..จำเพาะเซ่น
เหมือนถึงเวร.........ยากเว้นวาย
--'เรส อิน พีท'...ซีดซมซบ
--ไอ้ลายสยบ...จบเสียหาย
--ใต้กรงเล็บ....เก็บเสือร้าย
--ปืนโตหมาย..สั่งตายพยัคฆ์!

 

ได้เวลาตามรับปาก แม้เป็นยามย่ำ ค่ำสนธยา แต่การเดินเข้าป่าด้วยตัวอักษร ก็ไม่ยุ่งยากนัก....

เชิญรอพบ รอตะลุยป่าแห่งอักษรศิลป์ อาจกินเวลาสักพักกับการแก้ไขตัวผิด ท่านที่ยังไม่จัดการมื้อเย็น แวะดินเนอร์ก่อนก็ยังไหว

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้าเจ้าถ้ำ!!!
==================
ความเดิม..."ฝีมือดี ปืนดี คู่ควรกับเหยื่อชั้นดี คุณเทพว่าไงก็ว่าตามกันเถอะครับ"!!!
------------------------------

การถกเถียง แต่ไม่ทะลาะ...จบ!

บักสมอาสาเป็นคู่หูคุณชาติ ให้ลุงพรานพักสังขารเตรียมรับศึกหนักเป็นซามูไรดาบสองให้คุณเทพตอนค่ำคืน เจ้ามะมอญหนุ่มเชี่ยวหนกลางไพรน้อง ๆ จอมพรานเฒ่า พก.22 ตามติดไปด้วยช่วยแบกเหยื่อ และนำทางกลับแค้มป์

จะว่าไป ทีมเราจัดทัพดี ๆ เหมือนทัพนักเตะชั้นเยี่ยม สามารถหมุนเวียนเล่นทดแทนกันได้เกือบทุกตำแหน่ง เป็นทีมแกร่งที่สมควรฝ่าฟันนรกตะนาวศรีรอดพ้น

เหลืออีกด่านเดียว เจ้าลายอันธพาล สัตว์หน้าขนยากอ่านใจ ต้องวัดใจวัดฝีมือกับมันเป็นด่านสุดท้าย ด้วยพันธะสัญญาลูกผู้ชายที่ให้ไว้กับนายเหมืองและชาวมอญ

ทุกอย่างลงล็อค คณะนายหัวเหมืองเก็บทัพสัมภาระพร้อมถอนยวงเดินทาง แม่ครัวปากร้ายใจดีเร่เข้ามาหาผม เอามือตบต้นแขนเบา ๆ

"ไปเด้อ ระวังตัวดูแลตัวเองดี ๆ อีก2-3 วันเจอกันน้า"

ประโยคท้ายแม่ครัวร่างท้วมขายทองแดงเหน่อ ประสาคนใต้พูดกลาง ผมค้อมหัวขอบคุณ อวยพรให้เธอสนุกกับการเดินป่าลึกชวนขนลุกตลอดเวลาครั้งแรกของชีวิต

คณะ 9 ชีวิตที่หดหายไปหนึ่ง มุ่งหน้าไปทางที่ขัดห้าง นายหัวจะให้ลูกหาบจัดมุงหลังคากันน้ำค้าง ป้องลมแรงให้ก่อน งานกล้วย ๆ สำหรับคนงานเหมือง

จากจุดนั้น คณะชาวเหมืองตั้งเป้าเบนเข็มเลี้ยวซ้าย บ่ายหน้าไปทางทิศที่ยังไม่มีใครเคยไป ผมได้ยินแว่ว ๆ จากการคุยกับคุณเทพ-คุณชาติช่วงมื้อค่ำว่า นายหัวอยากสำรวจพื้นที่ทำแร่เพิ่มเติม ได้ข่าวมีคนพบแร่วุลแฟรมที่มีราคาแพงกว่าดีบุก แต่ปริมาณมักจะน้อยกว่า เจ้าแร่ตัวนี้มักอยู่ร่วมกับดีบุก ถ้าพบด้วยกันก็เท่ากับถูกหวยสองชั้น หรือยิงปืนนัดเดียว สอยห่านทองคำสองตัว!

ผมฟังแล้วได้แต่ถอนหายใจ เรื่องอาชีพทำมาหากินเลี้ยงปากท้อง ของถนัดใครถนัดมัน อีกทีก็ ทางใครทางมัน บางทีต้องมองหลายมุม

หลายวันก่อน ผมเคยคิดง่าย ๆ สั้น ๆ มองอาชีพนักทำเหมืองอย่างรังเกียจ เรื่องตัดไม้ทำลายป่าพล่าผลาญพรหมจรรย์ธรรมชาติ วินาศสิ้นกระทั่งสัตว์ป่าที่ถูกรุกไล่ ไร้ที่อยู่อาศัย นายทุนแสบบางคน คดโกงฮุบที่ทางสัมปทานแผ่นดิน ยึดเป็นสมบัติส่วนตัวกับครอบครัว เมื่อสูบทรัพย์ในดินเหี้ยนเตียน

แต่การพบกับนายเหมืองที่มีน้ำใจอารีย์ หัวจิตหัวใจกว้างขวางปานทะเลป่าสีเขียว รักลูกน้องพวกพ้องอย่างรายนี้

ทำให้ผมต้องเปลี่ยนมุมมองอีกหน มิอาจตัดสินมนุษย์ว่า...ใครดี? ใครเลว?

ปล่อยให้แต่ละชีวิต มีวิถีทางดำเนินไปเถอะ อย่ามัวคิดมากยากนานเลยเรา...ผมบอกกับตัวเอง ขณะมองชาวคณะ 8 ชีวิต ลำเลียงพล ออกห่างค่ายพักแรมชั่วคราว ก่อนทุกร่างจะลาลับตาหายไปกับความรกครึ้มของป่า นายหัวเหมืองกับแม่ครัวยังอุตส่าห์หันหลังกลับ ส่งยิ้มโบกมืออีกรอบ ตะโกนเสียงดัง...

"เจอกันที่เหมืองนะ โชคดีทุกคน"!

(((ยังมีต่อ)))

 

(ต่อ)-เหล็กไหลฯ
============

แคมป์ครึกครื้นอลหม่านผู้คนทำป่าแตกแหกตื่น พลันกลับสู่ความวังเวงด้วยบรรยากาศน้ำตกผีสิง ยิ่งคุณชาติ บักสม เจ้ามะ ผละไปล่าเหยื่อ ก็เหลือเรา 6 ชีวิต เงียบเชียบสนิทหนักข้อ

ผมแอบชำเลืองมองสาวงามที่นั่งข้างกองไฟกับคุณเทพและอาจารย์เลิศ เธอนั่งเหม่อ ๆ ปล่อยใจเลื่อนลอยครุ่นคิดบางอย่าง ซึ่งเป็นภาพน้อยนักจะได้เห็น เสียงคุณเทพที่จิบกาแฟเจ้าดวงคอยบริการอยู่ใกล้ ๆ บอกเธอเบา ๆ...

"ไปนอนพักในเต็นท์ก่อนก็ได้นง เดี๋ยวชาติก็กลับ"

หนุ่มใหญ่คงคิดว่าเธอเป็นห่วงคู่หมั้น แต่เธอสั่นหัว

"เพิ่งตื่นไม่กี่ชั่วโมง นอนไม่ลงหรอกคะ"

ผมสะกิดลุงพรานที่เคี้ยวยาเส้นหยับ ๆ อยู่ใกล้ เดินออกจากแคมป์เงียบเชียบ คุณเทพก็ไม่ทันสังเกต เราปรึกษากันก่อนแล้วว่าจะล่องสำรวจธารน้ำเล็กที่ไหลออกมาจากแอ่งผีสิง ดูว่ามันนำไปหนไหน

ลุงพรานนำหน้าไปทางสายน้ำน้อยไหลรินผ่านหิน ซอกซอนไปตามพื้นที่เล็ก ๆ สองข้างทางอุดมด้วยไม้พุ่มใหญ่น้อย บางแห่งแต่งแต้มด้วยแอ่งน้อยเหมาะลงสรงสนาน แต่พื้นที่โล่งแจ้งไปหน่อย ผมอยากหาที่ลับตากว่านี้ให้สาวสวยมีมุมชำระเนื้อตัว

ภูมิประเทศสวยงามที่เราละเลย เพราะตั้งแต่มาถึงน้ำตกผีสิงทั้ง 2 ครั้ง มีแต่เรื่องประดังเข้ามาให้แก้ไข

อีกไม่ไกลก็เจอะมุมต้องการ ธารน้อยไหลเข้าโพรงหมู่ไม้ล้มลุกซึ่งปล่อยยอดประสานเป็นหลังคาน้อย ผมมุดผ่านโพรงเข้าไป ก็ต้องยิ้มกว้าง ด้านในมีก้อนหินขนาดย่อม เหมาะเป็นที่นั่งขัดสีฉวีวรรณ สายธารนัอยไหลเข้ามารวมกันเป็นแอ่งตื้น ๆ เทียมหน้าแข้ง น้ำเต็มแอ่งก็ไหลล้นต่อไปด้านหลัง

ตัดพุ่มไม้ใบดกสัก 2-3 กิ่ง มาปักเสริมหน้าโพรง มันก็กลายเป็นประตูชั่วคราว ต่อให้คนอาบน้ำด้านในแปลงร่างเป็นชีเปลือยล่อนจ้อน เปลื้องผ้าท้าเทวดา ผีป่า ก็ยากจะมีตาวิเศษสอดส่องเห็น

"ไม่ไกลแคมป์มาก ดูแลไม่ยาก ว่าไงลุง ?" ผมแกล้งชวนจอมไพรเฒ่าคุย เพราะตะแกทำท่าเหล่มองผมอย่างหมั่นไส้แกมสงสารหน่อย ๆ ที่อุตส่าห์ยุ่งยากเสาะหาที่อาบน้ำ ไม่บอกก็รู้ว่าหาให้ใคร ?

"เขามีคนดูแลยู้ นายทหารหาเรื่องปวด...ปวดหัวใจทำมั้ย ไอ้กระทิงเขาอ่อน ลุงเตือนหลายทีแล้ว"

ผมยิ้มแห้ง ๆ ลุงพูดอีกก็ถูกอีก แต่ก็อดตะแบงหยอกล้อแกไม่ได้...

"เอาน่าลุง..ไม่หนุ่มมั่งก็แล้วไป"...ว่าเสร็จผมก็หัวเราะกับแกครึกครื้น ช่วยกันตัดไม้พุ่มปักสุมทำประตูใบไมัชั่วคราวกลางป่ากลางธารแสนสวย ห้องอาบน้ำนักออกแบบห้องน้ำทั้งโลกต้องอิจฉา!

ช่วงเดินกลับแคมป์ ผมนับระยะทางใต้ฝ่าเท้า แค่ร้อยหลากว่า ๆ อยู่ในพิสัยปลอดภัยไม่ไกลหูไกลตา แต่ประมาทเลินเล่อไม่ได้ สำหรับสถานการณ์อ่อนไหวมากห้วงนี้

"ไปสำรวจอะไรกัน ?"

คุณเทพร้องถามจากวงที่นั่งอยู่กับอาจารย์เลิศและสาวงามข้างกองไฟ

ผมเล่าเรื่องไล่ตามธารน้ำไหลจากแอ่งผีสิง ไปเจอที่อาบน้ำสำหรับคุณนง นาทีนั้นผมอาจเผลอตัวออกอาการตั้งใจทำเพื่อเธอมากไปนิดก็เหลือเดา หนุ่มใหญ่หัวหน้าคณะ มองหน้าผมด้วยแววตาประหลาด สายตาเผยหน้าต่างความคิดในใจคู่นั้น ส่อแววรู้ทันปิดไม่มิด ข้างอาจารย์จอมขมังเวทย์ ทำหน้าพิพักพิพ่วน ไม่พูดว่ากระไร

"ขอบคุณมากค่ะ อุตส่าห์ลำบากหาที่ให้นง"

สายงามผู้มีสัมผัสพิเศษว่องไวเสมอ รู้ทันทีว่าผมพลาด รีบกระตุกหันเหความรู้สึกไปด้านดี ผมได้ทีสอดรับเป็นลูกคู่...

"ขอบคุณลุงพรานเถอะครับ แกเป็นคนออกความคิดชวนผมไปหาเอง"

เธอหันไปขอบคุณพรานเฒ่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง เล่นตามน้ำได้สวย ส่วนพรานเฒ่าจอมไพรที่ถูกจับเป็นโล่ชั่วคราว ตีสีหน้าลูกเดิม คือ ยิ้มกว้างโชว์เหงือกดำกับฟันที่เหลือไม่กี่ซี่

"คุณเทพซ้อมกับลุงเรื่องนั่งห้างสักหน่อย อย่าประมาท"...ผมเตือน ชักใบเรือเข้าเรื่องคอขาดบาดตาย คืนล่าไอ้ลายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

ได้ผล..หนุ่มใหญ่จอมตื๊อ นิสัยอยากเอาชนะอุปสรรคความท้าทาย กระตือรือร้น ถามกลเม็ดเด็ดพรายปฏิบัติการนั่งห้างกับพรานเฒ่าถี่ยิบ มีผมคอยเป็นล่ามเพิ่มเติมคำพูดลึก ๆ ที่ลุงนึกไม่ออกหรือไม่ทัน

ผมแนะมุมยิงจากด้านบน นำคุณเทพไปยืนหลังพิงต้นไม้ จำลองภาพเหมือนอยู่บนห้าง ให้ประทับไอ้ปืนโต จัดท่ายิงที่ผมทดลองกับตัวเองไว้แล้ว เป็นของชอบที่แนะทีเดียวหนุ่มใหญ่ใจสู้ก็จำติดสมอง

"อย่าลืมผ้าห่ม คลุมเป็นไอ้โม่งก็ได้ เจาะตรงกลางห่มหน้า-หลังเหมือนพวกเม็กซิกันแบบในหนัง ผมก็ว่าน่าจะเข้าที"

ผมแนะ เชื่อว่าป่านนี้คณะนายหัวเหมือง มุงหลังคาห้างชั่วคราวกันน้ำค้างแรงเรียบร้อย แต่ค่ำนี้อาจหนาวน้อย เพราะท้องฟ้าเบื้องบนแจ่มใสไร้เมฆหมอกขุ่นมัวเหมือนวันวาน แดดแรงจ้าเป็นใจส่องกระจายทั่วผืนป่า ผลักไสความชุ่มชื้นกลายเป็นเหนียวเหนอะหนะ

ไม่แน่ ค่ำคืนนี้ คุณเทพจอมตื๊ออาจมีเทพีแห่งโชคยืนข้าง ไอ้ปืนโตมีสิทธิ์ลิ้มรสไอ้ลายเกเร ถ้าความรัอนรุ่มทำให้มันหิวกระหายยิ่งขึ้น เพราะดื้อดึงดันไม่ยอมล่าเหยื่อ

จอมดื้อพบกับจอมตื๊อ...ผมคิดเล่น ๆ ขำ ๆ ในใจ แต่ภาวนาให้มันเกิดขึ้นจริง!!!

------------------------------
***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้น จะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

แกะรอยอักษรศิลป์ แทบไม่อยากเจอ ร่องรอยที่หยุดหายไปชั่วคราวเลย...
( ขอบคุณครับ. ถนอมสุขภาพด้วยครับพี่ wanwi )

 

วันที่ ๒๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันจันทร์ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ
ขอให้อาจารย์วันวิ พี่น้อง ครอบครัว
มั่งมีเงินทอง สุขภาพดี มีความสุข รวยๆทุกท่าน สาธุ

 

สวัสดีคุณอา wanwi และ เพื่อนสมาชิกทุกท่าน

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
รัวรัวสองท่อน

 

ขอบคุณมากครับคุณอา
ค่อยยังชั่ว หายอยากไปได้อีกพักน้อยๆ

 

เสาร์-อาทิตย์ได้พักผ่อนกับอักษรศิลป์2-3ท่อนยาวๆ ก็ถือว่าไม่เลวนัก ช่วงนี้จะพยายามเขียนให้วันเว้นวันหรือวันละท่อนตามแต่เวลากับสังขาร(ลูกตา)จะอำนวย เพราะนั่งหน้าจอนานๆ ถึงใส่แว่นกัน ก็ยังรังควานเกินทนในบางครั้ง

ขอบคุณความห่วงใยไมตรีคำเตือนจากคุณศรีฯ ขอให้รักษาสุขภาพเช่นกัน

 

เช้าวันจันทร์ สุขสันต์กับบุญใส่บาตร
บุญที่ร่วมอนุโมทนาได้ทุกวันไม่ต้องรอ

 

เช้าวันจันทร์เหมือนกัน กับคำพรน้องน้อตจากสุพรรณฯ การเดินทางทุกสัปดาห์ตลอดทั้งปีสม่ำเสมอ ขอให้คำพรทั้งปวงยัอนศรกลับคืนสู่ผู้ให้สม่ำเสมอดุจกัน ทุกอย่างยิ่งให้ ยิ่งได้กลับคืน ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินเงินทอง ข้าวของ หรือน้ำใจ ธรรมทานบารมี วิทยาทาน ฯลฯ

 

ยินดีน้องบานชื่น ป่าอักษรแห้งแล้งมาหลายเดือน ได้เวลาเตือนใจด้วยภาษาศิลป์อันงดงาม เรื่องเล่าฯที่ไม่ลอกเลียนใคร ซ้ำแบบผู้ใด อ่านเองก็รู้ได้เอง ไม่ต้อง"โม้"มากกว่านี้

เตรียมเดินทางกันต่อไปได้เกือบทุกวันนับจากนี้

 

ครับ น้องโต้ด ใกล้ปีใหม่แล้ว อาจมีสมาชิกอีกมากท่านที่อยู่บ้านไม่อยากออกไปเสี่ยงภัยกับโรคร้าย จึงรีบเขียนให้มีความสุขในการอ่านอย่างทั่วถึง

ส่ง พระพุทธชินราช"มหาาจักรพรรดิ"กับวัดธรรมจักร ให้เรียบร้อย ลงเลขให้ชมตรงนี้

--EF 2884 1727 5 TH จตุจักร