ในนี้มีใครใช้สมาธิใช้งานได้ไหมครับ(คือนึกปั้บได้เลย) แล้วทําไงครับ

แล้วการเถียงกันมีประโยชน์ ตรงไหนครับ ผมก็เป็นคนมีกิเลส นิวรณ์ผมยังมี

ผมขอคําแนะนํามีใครตอบตรงไหม มีแต่บอกว่าหลอกเด็กบ้าง คําตอบพวกนี้ผมไม่ได้หวังจะอ่าน ผมแค่อยากรู้ว่าคนไหนเวปนี้มีไหม ชื่อเวปพลังจิต น่าจะมีคนทรงฌานสมาบัติ วิปัสสานา ฌาน เก่งสักคน

แล้วผมก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองปฎิบัติธรรม เอาจริงเอาจังไรมาก ผมปฎิบัติธรรมใจเป็นสุข ละทิฐิ ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ยอมรับฟังความเห็นคนอื่น (ถ้าดีจริงๆ ไม่ใช่ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์)

(หรือว่าจริงผมเสียเวลามาตั้งถาม ควรจะตั้งใจปฎิบัติจริงๆ สร้าง มโนยิทธิ หรือ เจริญกสิน แสง ดีกว่า) เอ่อผมควรจะทําอย่างงั้น มากกว่า หลวงพ่อ ที่ปฎิบัติจริงๆ ท่านก็สอนไว้ ผมไม่น่าโง่เลย

 

ถ้าตั้งสติ เลิกพูดวกวนไปมา เรียบเรียงประเด็นให้เป็นข้อๆ ถามตอบอย่างมีระบบได้ จะตอบคำถามให้

 

จะเข้าฌานออกฌาน เก่งในสมาธิ ยังไงครับ (แค่นี้ง่ายๆครับ แต่ทํายากน่าจะยาก) แล้วอะไรบ้างที่ต้องเจอในขณะทําสมาธิ (โอภาส นี่น่าจะเจอแน่ ผมก็เคยโดน) แล้วมีอะไรต้องระวังไหมครับ ขอบคุณครับ

 

ของแบบนี้ต้องสะสมกันมาหลายชาติคะ ถ้าตอนนี้คุณยังไม่ได้ถ้ากำลังฝึกอยู่ก็ขอบอกวา คุณจะยัไม่ได้หรอกในชาตินี้ ต้อง อีกประมาณสองสามชาตินู้นแหละ แต่ที่ดิฉันเคยเห็นนะ รู้สึกชาวต่างประเทศจะฌาณสูงกว่าคนไทยพุทธอีก เพราะดิฉันอยู่ต่างประเทศแล้ะรู้จักคนที่มีฤทธิ์แบบนี้ ที่เป็นาวต่างชาติหลายคน เคยเจอ ที่อายุน้อยเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 12-13 ขวบ เอง เป็นเด็กฝรั่ง เธอ หน้าตาน่ารัก สวยมากเหมือนตุ๊กตา และเธอชอบใส่ชุดกระโปรงยาวๆแบบโบราณๆ เธอสามารถใช้พลังจิตทำให้ไฟลุกและทำให้สิ่งของเคลื่อนได้ ไม่ใช่มายากลด้วย เธอทำได้จริงๆ และคนพวกทีสามารถใช้พลังจิตทำงาน หรือแสดงปาฏิหารต่างๆไพด้ ลองสังกตดูซิ มักจเป็นคนเงียบๆ และแทบจะไม่ค่อยพูดเลย

 

ึ ถ้าเอาจริงให้ทิ้งทุกอย่างเลยแล้วค่อยไปฝึก ทนได้ไหมถ้าลำบากแล้วจะทนได้ไหม?

 

การจะชำนาญในฌานโลกียะ ให้เป็นวสี มีอย่างเดียว คือ การทำย้ำๆ ซ้ำๆ ฝึกให้คล่อง ฝึกให้ชิน

การฝึกบ่อยๆ คือฝึกนั่งสมาธิ และ ฝึกเดินจงกรมไปด้วย ห้ามบอกว่าขี้เกียจเดินจงกรม เพราะการปรับระดับกำลังสมาธิได้ จะต้องใช้กำลังของสติ

หากไม่มีกำลังของสติไปตามคุม สมาธิที่ได้ จะเป็นสมาธิแบบ ตามยถากรรม จิตมันเคยชินแบบไหน ชอบแบบไหน มันก็ไหลลงไปตรงนั้น แล้วมันจะเกิดความชอบ เกิดแช่นิ่ง การจะปรับระดับกำลังสมาธิจะยากเพราะจิตไม่ถอนออกจากระดับที่เคยชิน

สรุป ก็คือ ฝึกสติเยอะๆ เอาสตินำสมาธิ แล้วก็นั่งสมาธิเก็บประสบการณ์ไปเรื่อยๆ นั่นแหละ แต่สุดท้ายแล้วสติสำคัญที่สุด ถ้ากำลังสติอ่อน จะปรับระดับสมาธิตามใจชอบไม่ได้เลย แต่ถ้ากำลังสติมีเต็มที่ จะเข้าออกฌานได้รวดเร็วในระดับวินาที

สิ่งที่จะเจอในสมาธิ มันมีสารพัดนั่นแหละ แสง สี ความสบาย ความนิ่ง มีหมด

ต้องระวังคือ ไม่ไปยึดติดกับมัน มันจะเป็นอะไรก็ช่างมัน มันเป็นแค่ขันธ์ 5 ทำงาน มันไม่ใช่เรา หน้าที่ของเราคือ มีสติรู้ไปเรื่อยๆ

อย่าหลงไปคิดว่า สภาวะในในสมาธิเป็นตัวเรา อย่าหลงไปติดแช่นิ่งในอารมณ์เดียว ไม่ว่าจะเป็นสมาธิในระดับใดก็ตาม

 

ขอเสริมเรื่่องจขค การเอาพลังจิตมาใช้งาน ก็เหมือนที่ท่านอินทรบุตรว่า มันเป็นโลกียะ ดิฉันก็ไม่เคยเห็นพระ หรือผู้ทรงศีลเอาออกมาใช้แสดงโชว์คนดูสักที ถ้าจะมีก็เห็นมีแต่ พวกฆราวาส หรือ พ่อมดแม่มดที่ทำคุณไสย์ ใช้ไสยเวทย์ หรือ พวกที่เขาเอามาใช้หากิน นั้นแหละ เพราะทางพระของแบบนี้เอามาแสดง จะเป็นอาบัติได้ พระพุทธเจ้าก็ทรงสั่งห้ามไว้

 

นิยาม ของปุถุชน

พระเจ้านันทิยสักกะ ได้ทูลพระผู้มีพระภาคว่า โสตาปัตติยังคะ4ประการ ของอริยสาวกใด ย่อมไม่มีเลยโดยประการทั้งปวง อริยสาวกนั้นหรือหนอ ที่พระองค์ตรัสว่าเป็นผู้อยู่ด้วยความประมาท?
ดูก่อนนันทิยะ โสตาปัตติยังคะทั้งหลาย 4ประการ ย่อมไม่มีโดยประการทั้งปวง เราเรียกบุคคลนั้นว่า เป็นคนนอกวง ตั้งอยู่ในฝ่ายปุถุชน

เมื่อใครครวญพิจรานาเอา. โสตตปัตติยังคะ เป็นอย่างเเรกที่ต้องสนใจก่อน เเล้วจะเข้าใจง่ายขึ้น ตรงนี้เอาประเดนที่น่าสนใจให้ง่ายๆ คราวๆ ก็คือเป็นผู้มีศิลไม่ขาดไม่ทะลุ.ไม่ด่างพร้อย เป็นไทจากตัณหาะทิฏฐิไม่ลูบคลำ ศิลก็คือศิล5 เช่นเป็นผู้ไม่พูดโกหก ส่วนมากรายละเอียดเราจะไม่สนใจอีกเหมือนเดิม ซึ่งพระองค์ตรัสอาการของการโกหกไว้ว่า เมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้ เมื่อรู้ก็กล่าวไม่รู้ อย่างนี้เรียกว่าการโกหก เเละถ้าเราไม่รู้จริงๆเเต่เพลอไปเเสดงธรรมที่ตัวเองไม่รู้ไม่เเน่ใจเเละไม่มีที่อ้างอิง ธรรมวินัย มันก็จะมาเข้าอีล็อบการพูดโกหก ถ้าหากทำบ่อยๆ ศิลมันก็จะเหวงทะลุ ไม่มีชินดีในที่สุด นี้เเค่เรื่องของศิลธรรมดาๆเท่านั้นนะ เเละถ้าตนเองยังมีความเชื่ออย่างนั้นอยู่ ไม่ละ มันก็เข้าตำราที่ตัวเองสร้างขึ่นมาเเทน คือจิตมันจะไปผูกพันกับความเห็นผิดๆของตนเองนั่นเเหล่ะ.

 

มาทำความเข้าใจสาเหตุที่เเท้จริงกันดีกว่า ว่าทำไม นรกถึงปรากฏ เปรตวืสัยถึงปรากฏ กำเนิดเดรฉานถึงปรากฏ มันมีอย่างเดียวจริงๆที่พระองค์ตรัสไว้ คือความไม่สะอาดทางกาย3 ความไม่สะอาดทางวาจา4 ความไม่สะอาดทางใจ3 พระองค์เรียกรวมว่า เป็นอกุศลกรรมบท10 ทุคติใดๆย่อมมีได้ด้วยอาการอย่างนี้
มโนกรรมพระองค์ตรัสว่าร้ายเเรงสุด เเต่ว่า คนบางคนในโลกนี้บาปกรรมเเม้น้อยนิดก็พาเค้าไปนรกกำหเนิดเดรฉานได้ เปรียบเหมือนก้อนเกลือ ใสในเเก้วหรือเเม่น้ำคงคา ฉนั่น ถึงเเม้คนสร้างมโนกรรมเเต่ปัจจัยเค้ามีจริงๆ ต่างจากอีกคนที่วาจาไม่สะอาด เเต่ กลับได้รับผลมากกว่าก็ได้ มันไม่เเ้น่นอ ส่วนมากก่อนที่จะพูดอะไร มโนเนี่ยมันก็ออกตัวก่อนเเล้วด้วยไง มันจึงไม่มีอะไรเเน่นอนในเรื่องนี้. เเละถ้าไปดูเรื่องของอายุนรก ที่มีภิกษุด่าอริยเจ้า ภิกษุนั้นเข้าถึงปทุมนรก. ในคาถาท้ายผนวกตรัสว่า ผู้กล่าวคำทุภาษิต ผู้ใดสรรเสริญคนที่ควรนินทา หรือ นินทาผู้ที่ควรสรรเสริญนั้นมันหมายถึงโทษเพราะปาก. บุคคลตั้งวาจา เเละใจ ไว้เเล้วในการติเตียนอริยเจ้า ย่อมเข้าถึงนรก 136000 นิรันพุททะ สรุปคือความไม่สะอาดทางวาจาคติ2ที่ไปคือนรกเเละกำเนิดเดรฉานอยู่เเล้ว เเต่ถ้าเพื้อนไมาใช้เป็นหอกคอยทิ่มเเทงอริยเจ้านี้ นานตลอดหลายปีด้วย ลองไปนั้งคำนวนได้ทั้งวัน ก็ไม่จบ

 

สาระในความไร้สาระ
เมื่อเกิดผัสสะ เมื่ออ่านคำตอบจากท่านผู้ชี้แนะทั้งหลายแล้ว ท่าน ball...เห็นความรู้สึกนึกคิด
เห็นอารมณ์ของท่านที่เกิดขณะนั้นหรือเปล่า อิอิอิ
หรือมาเห็นตอนเกิดไปนานแล้ว ก็ยังไม่สายนะคะ อิอิอิ
นั่นแหละคือสาระจากสิ่งที่ไร้สาระ

ถ้ารู้ทันเห็นทันทุกผัสสะ ไม่นานจะได้ ฌาน และติดตามมาด้วย ญาณ

มาเป็นกำลังใจค่ะ สู้ๆๆ

 

ต้องพูดว่า วิญญาณมันกำหนัดด้วยอำนาจความเพลินอยู่หรือเปล่า ถ้าใช่ ปัญจุปาทานขันธ์ย่อมก่อเกิดขึ้นต่อไป ถ้าเป็นในลักษณะเเบบนี้อยู่ เวลาเกิดผัสสะขึ้นมันก็จะรวบถือโดยนิมิต โดยอัตโนมิติของมัน อกุศลธรรมอันลามกคืออภิฌชาเเละโทมนัสย่อมไหลตามซึ่งบุคคลผู้ไม่คุมครองทวาร อินทรีย์มีตาเป็นต้น. มันจึงไม่มีทางที่จะตามเห็นมันทันอยู่เเล้ว โดยธรรมชาติมันจะเกิดขึ้นด้วยเหตุปัจจัยเเละย่อมดับลงด้วยเหตุปัจจัยของมันเอง ฉะนั้นถ้าพูดให้ทำนั้นนะ ง่าย. เวลาเอาเข้าจริงมองไม่ออกหรอก นอกเสียว่ามันต้องรู้อิทัปปัจยตาก่อน เเละ ผู้จะน้อมจิตเห็นได้ตามจริง เห็นอายตนะโดยไม่เที่ยงตามจริงได้ อริยสาวกกลุ่มนี้จัดไว้เป็น ธัมมานุสารี โดยเฉพาะ นั้น เเทนทีจะพูดหรือให้ทำอะไรเข้าใจยาก ก็ปรับมาเรียกว่า การคุมครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ก็พอ เดียวปัญญามันก็จะตามมาเอง คือการ ละนันทิบ่อยๆ เพราะธรรมชาติของมันเห็นรูปด้วยตาเกิดผัสสะ เเล้วมันก็จะไปเพลิน ความเพลินนั้นมันก็คืออุปทานนั้นเอง ฉนั่นถ้าควบคุมเเดนเกิดของมันดีๆก็สิ้นเรื่องเเล้ว

 

ไม่เคยเห็นพระ โชว์ อยู่แล้วครับ

เพราะ พระพุทธเจ้าปรับ อาบัติไว้

ถ้าอยากเห็น ถ้าเป็น ช ก็ ไปบวชพระ แล้วอยู่กับพระรูปนั้น รับรองได้เห็นแน่ครับ

พระกับพระด้วยกัน จะรู้ดี ครับ

ถ้าครูบาอาจารย์ เป็นของจริง ได้รู้ได้เห็นแน่ครับ

 

คุณขอรับ... คุณออกจะติดตำราจนไม่ได้ใช้สมองสติปัญญาคิดพิจารณาให้เกิดความรู้ ความเข้าใจอย่างถ่องแท้
"ฌาน"(ชาน) เป็นลักษณะงานของระบบการทำงานแห่งร่างกายมนุษย์ ไม่ว่าใครก็ตามจะอยู่ในประเทศใด ศาสนาไหน ยาก ดี มี จน เจริญ หรือ ล้าหลัง ล้วนย่อมต้องมี "ฌาน"(ชาน)กันทุกคน หนีไม่พ้น เพราะ "ฌาน"(ขาน) เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์
คุณไปศึกษา "ฌาน"(ชาน)ให้ดี ทำความเข้าใจให้ดี ว่า มีอะไรบ้าง แม้คุณจะไม่ปฏิบัติสมาธิ หรือนั่งสมาธิ คุณมีอาการ แบบที่ "ฌาน"(ชาน)อธิบายไว้หรือไม่
คุณต้องทำความเข้าใจ ว่า อะไร ที่เรียกว่า "วิตก วิจารณ์ ปีติ สุข และ เอกัคคตา" แล้วคุณก็จะมีความสามารถดังที่คุณต้องการ ความจริงแล้ว คุณก็มีอยู่แล้วนะขอรับ เพราะมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ เพียงแต่ เป้าหมายของการเข้าฌาน(ขาน)ออกฌาน(ชาน) อย่างทีคุณต้องการนั้น มันเพ้อเจ้อ เพ้อฝัน เพราะ สมาธิ เป็นเพียงปัจจัย เป็นเพียงส่วนประกอบส่วนหนึ่ง ในการที่มนุษย์จะประกอบกิจ หรือทำงานใดใด นับตั้งแต่ ใจ วาจา และ กาย ฉะนี้

 

หาแก้วใสในตุ่มน้ำ ยิ่งควานหายิ่งขุ่นมัว