ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

มาคุยเรื่อง เคล็ด/ความเชื่อ ในบางเรื่องต่อครับ
ท่านบอกว่าถ้าจะไปรักษาผู้ใด(โรคทางตาไม่เห็น เช่น ถูกกระทำย่ำยี ถูกอมนุษย์ ภูติผีทำร้าย) ไม่ว่าคนไข้จะสูงศักดิ์ปานใดก็ต้องห้ามผู้ที่ไปรักษา กราบไหว้ผู้นั้นเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น ไม่หาย และ ผู้รักษาต้องนั่งอยู่สูงกว่าคนไข้เสมอ (กรณีผีนั่ง คนรักษาต้องยืน..กรณีผียืน คนรักษาก็ต้องยืน ๕๕ คงไม่สูงกว่ายืนแล้วนะ) ..และ ถ้าไปรักษาบ้านผู้ใด เขาจัดเตรียมอาหาร แม้กระทั่งน้ำ ก็ห้ามกินของบนเรือนเขาเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น ก็รักษาไม่หาย..ก็สรุปว่า คนไปรักษาเขา รับได้แค่ค่าครู เท่านั้น

อีกอย่าง ถ้ากรณีจะรักษาคนในบ้าน มีข้อห้าม ว่า ห้ามกินข้าวร่วมหม้อเดียวกัน ..ไม่เช่นนั้นก็รักษาไม่หาย...
มันคือ เคล็ด หรือ ข้อห้าม ครับ

 

ขออนุญาตถามพี่คำรณเป็นความรู้นะครับ

ที่ห้ามกินข้าวหม้อเดียวกัน นี่เฉพาะวันที่รักษา หรือต้องตลอดไปครับ

 

ในห้วงที่จะทำการรักษาครับ..นับวันแรกที่จะทำการรักษาไปจนวันที่หาย
หายแล้วกินร่วมกันได้...หรือระหว่างรักษา ก็ แยกไปกิน สมัยก่อนพ่อผมจะพ่น รักษาลูก แกก้จะหุงข้าวแยกหม้อไปกินเอง..พ่อบอกว่าเคยฝ่าฝืนกฎครูอาจารย์แบบไม่ตั้งใจ.(ลืม) พ่นเส้นให้แม่..แม่หายในวันเดว แต่ดันไปเป้นกับคนพ่นคือพ่อ..คราวนี้เดือดร้อน ต้องไปหาครูอื่นรักษาต่ออีก..

สำหรับท่านใดที่อยากทำการทดลอง/ทดสอบวิชา .เพื่อให้มั่นใจว่าขลัง/ไม่ขลัง..มันขึ้นอยู่กับวิชาทางใดครับ..ถ้าด้านคงกระพันก็มีหลายวิธี อย่างท่าน ศนิวาร ยกมาก็คือแนวหนึ่ง..แต่อย่าไปลองกับตัวเอง ถ้ายังไม่แน่จริง..เพราะการลองกับตนเองนั้น ถือว่าต้องขลังแล้วจริงๆ ไม่งั้นเดวจะทำให้ใจฝ่อ.ไปโทษ ครูอาจารย์เข้า...ผมเคยไปเรียนเสกหมาก ..กับ ฆราวาสท่านหนึ่ง วิชานี้เสกหมาก ๓ หรือ ๗ แว่น (สดก็ได้แห้งก็ได้)...เสก ๑ คาบ วนวนรอบตัว ๑ รอบ ถ้าขลังนั้นพอเคี้ยว หมากจะหวาน ไม่เฝื่อน พอเคี้ยวไปเรื่อยๆ ถ้าหวานมากขึ้นๆ ร่างกายจะรู้สึกคันยิบยับ เรือกว่าขึ้นหมื่น(ครูว่างั้น)...ถ้าแบบนี้ใช้ได้ ลองเอามีดทำครัววางลงต้นขาดึงเบาๆก่อนถ้าไม่ลื่นก้อย่าดึง ถ้าลื่นนี่มันไหลไปมาเลยยิ่งกดยิ่งคัน ตัวโยกตัวคลอน แบบลักษณะครูขึ้น บางทีเอามือฟันกระชากหนับๆๆๆไปมา จนควบคุมไม่ได้เลย ก็แปลกดี ผมก็ลองได้ครั้งเดว พอรู้แล้วก็ยกมือสาธุครูอาจารย์ขอขอบคุณท่านที่ให้ชมบารมีว่ามีจริงหนอ...แต่วิชานี้ใช้ได้แค่ กลั้นเยี่ยว คือ ถ้าเยี่วออกเมื่อไหร่ก็หมดอาคมขลัง ต้องเสกกันใหม่...นี่คือหนึ่งตัวอย่างครับ..อีกวิชาคือวิชาอาพัดเหล้า เสกเหล้า แล้วดื่มถ้าจืดสนิท ครูท่านบอกวิ่งชนลวดหนามได้เลย ผมก็ไม่ได้ลองเพราะผมไม่ดื่มเหล้า เลยแค่เรียนไว้ และไม่คิดอยากจะลอง..

ส่วนวิชา เมตตา นั้นคงจะลองง่าย อย่างที่เคยเล่า เอาคาถาภาวนาไปลูบรังแตน หรือ มิ้ม ก็ได้ ถ้าลุบไล้ไปมา ไม่ต่อยก็ใช้ได้ ...แต่อย่าไปลองกับ ต่อ/ผึ้งหลวง นะ พลังยังไม่ถึงขั้นจะวิ่งกันบ้านแตก...ส่วนวิชาแคล้วคลาด นี่ยากสุด ..ครูท่านว่า ภาวนากลั้นใจเข้าใต้ต้นพุทราให้คนเขย่า ถ้าไม่มีลูกไหนถูกตัวในชั่วกลั้นใจบอกว่าใช้ได้...ผมลองแล้ว..โดนเต็มๆทั้งตัว ก็เป้นอันว่าไม่ผ่าน แต่ในใจก็ไม่คิดโทษครูหรอก ต้องดูที่เราว่าทำได้จริงไหม จิตมันนิ่งไหม แต่ก็ไม่ได้คิดมาก...พอไปโดนเหตุการณ์จริงในยามคับขัน ก็รอดปลอดภัยมาดี..ก้แสดงว่าครูท่านยังรักษาเราให้อยู่

ก็คิดว่าเราเรียนมาเพื่อป้องกันตัว มิได้ไปอวดอ้างกับผู้ใด จะดีไม่ดีอยู่ที่เรา..ถ้าเราทำถูกต้องตามแนวทางครูอาจารย์ ยังไงเสียครูก็คงจะรักษาปกป้องคุ้มครองตัวเรา ดั่งครูที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นมาได้ ไม่เช่นนั้นวิชานี้คงเสื่อมหายตายจากไปแล้ว...

 

เรื่องต้นไม้ใหญ่นี่มันก็น่าจะมีส่วนเรื่องการปล่อย ออกวิเจน กลางวัน ปล่อย คอร์บอนฯ เวลากลางคืนนะ เพราะวิชาทหารนั้นถ้าจะนอนในป่าต้องหลีกเลี่ยงนอนใต้ต้นไม้ใหญ่(ยิ่งต้นใหญ่มันก็ไม่น่านอนหรอกเดวกิ่งหักทับหัว และอีกอย่างเขาว่าเจ้าที่หวง๕๕) เคยนอนพักกลางคืนในป่าทึบ ตื่นมาเพลียมากๆ เลยมาถึงบางอ้อ ว่า มันคลาย คอร์บอนฯออกมามาก ทำให้เราขาด ออกซิเจน ดังนั้น..ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเราจะนอนใต้ต้นไม้ ที่ใบไม้ไม่หนาทึบมาก และกิ่งเหนียวๆ..(กลัวมันหักใส่) ...
ส่วนไข้ป่า ผมว่า มันมาจากยุงเป็นหลัก และแมลงชนิดอื่นๆที่มีมากมาย บางคนถูกกัดแพ้ทันที เป็นไข้ได้เลย..
ในป่าทึบ ถ้าเป็นฤดูฝนนี่ไม่น่าสุนทรีย์เอามากๆ เพราะทั้งฝน ทั้ง ทาก ทั้งยุงแมลง .บางแห่งมองไม่เห้นตะวันซะเลยทั้งวันเพราะฝนตกอากาศปิด..
โดยเฉพาะป่าทางภาคใต้ ฝนดุ จริงๆ ...เห็นแดด เปรี้ยงๆ เผลอแป้บเดวฝนมาห่าใหญ่เลย..คนทางเหนือ/อีสาน ลงไปทำงานภาคใต้ จึงบ่นกันพรึมพรำเรื่องฝนนี่แหละ...เพราะตกไม่มีปี่ ไม่มีแตร ...

 

หากไปรักษาแล้วผู้ป่วยยังไม่หายต้องรักษาหลายวันแบบข้ามวันข้ามคืน หรือไปถึงเย็นมืดค่ำเดินทางกลับไม่ทัน ก็ห้ามนอนพักบ้านเดียวกันกับผู้ป่วย ต้องไปปลูกเพิงพักแยกอยู่อีกต่างหาก ข้าวปลาหมอผู้รักษาต้องเตรียมขนไปหุงหากินเอง บางคนถือเคร่ง แม้แต่อาณาเขตพื้นที่บริเวณบ้านร่วมรั้วเดียวกันก็พักไม่ได้

เขาไม่ออกปากขอให้ไปรักษาจะไปเสนอตัวเองก็ไม่ได้ ถ้ายังไม่ยกขันครูก็รักษาให้ไม่ได้ นี่ก็เป็นเคล็ดเหมือนกัน

 

ผมจะลองวิชาเมตตาของอากับเพื่อน

ไม่เคยทำได้ซักทีเลยครับ

อาปากทักผมก่อนตลอดเลย :'(

 

ท่านพญายาอย่าหาว่าผม ส ท ร เลยนะครับ. มีนักวิทย์ เค้าพิสูจน์กันแล้วครับว่า โลหะตามตัวไม่ได้เป็นสื่อให้ถูกฟ้าผ่าครับ. แต่นักข่าวไม่รู้เลยเอาไปเด้าข่าวให้ข้อมูลมั่วครับ. แต่เวลาฟ้าผ่า โลหะตามตัวของคนตาย จะถูกความร้อนเพราะกระแสไฟฟ้า ไหลผ่านอย่างรวดเร็ว เลยทำให้โลหะที่จุดหลอมเหลวต่ำเช่นตะกั่วหรือ ทองแดง หลอมละลายติดเนื้อตัวครับ. โลหะที่ที่จุดหลอมเหลวสูงๆเช่น ทองคำ ก็จะคงสภาพไว้แต่จะมีรอยไหม้จากเขม่าคาร์บอนจากศพ. คนที่เห็นเคยเห็นสายล่อฟ้าทำจากโลหะเลยชอบพูดว่า จะล่อให้ฟ้ามาผ่าที่เรา. นั้นคือความเชื่อที่ผิดครับ.
ความจริงฟ้าผ่า ไม่ได้สนโลหะ แต่สน
1. ความสูง อะไรก็ได้ที่สูง. ถ้ามีเสาโลหะปักอยู่ กับต้นมะพร้าว อยู่ใกล้ๆกัน. ต้นมะพร้าวถ้าสูงกว่า ฟ้าจะผ่าต้นมะพร้าวครับ
2.ประจุของอิเลคตรอนที่อยู่บริเวณนั้นๆถ้ามีประจุหนาแน่น. ฟ้าก็จะเลือกผ่าตรงนั้นครับ เคยมีฟ้าผ่าแบบไม่สนใจความสูงของสิ่งใดๆเลย แต่สนใจ ประจุอิเลคตรอนที่หนาแน่นๆตรงนั้นครับ
สายล่อฟ้า มักสูงเพื่อล่อให้ฟ้าผ่า และ ทำให้ยอดแหลมๆหลายๆยอดเพื่อให้ประจุอิเลคตรอนบนพื้น ไปออกันอยู่ตรงปลายแหลมๆ เพื่อล่อให้ฟ้าผ่าลงมาที่ยอดสายล่อฟ้าซึ่งใช้โลหะเพื่อให้อิเลคตรอนถ่ายเทได้ดี และ ทนต่อความร้อนที่เพิ่มกระทันหันเมื่อฟ้าผ่าลงมาครับ และสายล่อฟ้าจะต่อลงดินเพื่อให้การแลกเปลี่ยนประจุ ระหว่างการฟ้าผ่า ราบรื่นและง่ายๆครับ

การใส่โลหะใดๆติดตัวอยู่ไม่เป็นผลที่ทำให้ฟ้าผ่าใส่คนครับ ยกเว้นว่าจะพกเสาสูงๆไปยืนล่อฟ้าผ่าเวลาฝนตกกลางนา หรือ สถานที่โล่ง. อันนั้นฟ้าหาที่ผ่าถ่ายเทอิเลคตรอนมาที่คุณแน่นอน


และมีอีกกรณีหนึ่งคือ ประจุจากฟ้าผ่า ขณะผ่าอีกที่หนึ่ง. หากประจุมาก. มันจะกระโดด เหมือนไฟสปาร์ค มาที่สิ่งหรือคนที่อยู่ใกล้ๆได้ครับ. เช่น ฟ้าผ่าอีกที่ ห่างไปประมาณ 100 เมตร ประจุกระโดดไปสปาร์ค ต้นไม้อีกต้นได้ครับ

 

แหม...ตอบแบบมีอิเลคตรอน ซ่ะละเอียดแบบนี้ มันจะไม่ใช่ไสยฯ อะดิ รอฟังข้อมูลด้านอื่นๆอยู่นะ อิอิ

 

เอ เรื่องฟ้า กับผีฟ้า ผมคงไม่อาจจะทราบได้ ว่ามันจะเกี่ยวกันอย่างไรบ้าง ๕๕๕
รู้แต่ว่า เวลาฝนตก ฟ้าร้องตอนเด็กๆ..จะกลัวมากเวลาฟ้าแลบแป้บๆๆ...จะภาวนาคาถา ..พระอะระหัง มะอะอุฯ ตลอดเวลา เพราะ พ่อบอกว่า คาถากันฟ้า..ก็ไม่รู้ว่าขลังไม่ขลังแต่ก้ภาวนาไว้ก่อน จนติดมาทุกวันนี้ ก็อดจะภาวนาอัตโนมัติไม่ได้ ถ้าเจอพายุลมฟ้าลมฝนมา แลบ แปบๆๆ

ทางวิทย์ มันก็มีส่วนสำคัญในปัจจุบันครับ และทางสิ่งลึกลับตามตำรา ไสยฯก็มีความเชื่อว่า ถ้าใครผิดคำสบานกับฟ้า อย่าออกไปข้างนอกเป็นอันขาด

มีเรื่องแปลก ถึงแม้จะอยู่ในห้องนอนมันก็ผ่าลงมาตายได้..สมัยก่อนมีฐานทหารที่น่านอยู่บนเนินสูง..ฝนตกทีไรไม่มีใครออกมาเดินข้างนอกเพราะฟ้าจะลง บนฐานฯที่เดว เรียกว่านอนนับกันได้บางคืนนี่เกือบ๕๐ครั้ง..ต้นไม้แห้ง หักหมด...มีจ่ากองร้อยคนหนึ่ง กลัวมากก็ไปนอนห่มผ้าอยู่ใต้หิ้งพระ.ฟ้าผ่าลงไปตรงพอดิบพอดี ..พระพุทธรูปไม่เป็นไรเลย.จ่าฯตายคาที่..ก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมต้องลบงมาตรงนั้น เพราะกระท่อมหลังอื่นๆที่สูงกว่าแก ก็มีหลายหลัง
สรุปว่า คนเราถึงที่ตาย..อยู่ที่ไหนก็ตายครับ... .

 

เรื่องไสย ต้องยกให้เสธครับ.
ผมเป็นแค่อดีตทหารเกณฑ์ค่ายพิชัยดาบหัก อิอิ ถ้ารู้จักเสธก่อนจะขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นศิษย์ครับ

 

อ้าว....คนใกล้เคียงกันนี้เอง อยู่หน่วยไหนครับ ม.พั. ๗ , ม.๒ , จทบ.อต. ช่วงปีไหนครับ

 

วันนี้ เป็นวันพระใหญ่ครับ..เพ็ญเดือน๓
มาฆบูชา...ไปทำบุญกันนะครับ
ถือว่าเป็น วันกตัญญู ของชาวพุทธเรา เพราะถ้าระลึกนึกถึงในสมัยพุทธกาลในวันนี้แล้ว นับว่าเป็นปรากฎการณ์มหัศจรรย์ที่สุด..
ถ้ามองในแง่แห่งความกตัญญู...นั้น "ท่านพระอริยสงฆ์ ๑,๒๕๐ รูปนั้นต่างก็มุ่งหน้ามาเข้าเฝ้าองค์ศาสดาด้วยสำนึกในพระเมตตาบารมีของพระองค์ท่าน.ด้วยจิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกตัญญู...และมิได้นัดหมายกัน..ที่สำคัญท่านทั้งหลายที่มาต่างก็เป็นผู้สำเร็จอภิญญา๖ ทุกรูป."

วันนี้เราในฐานะอุบาสก อุบาสิกา ก็ควรน้อมรำลึกถึง พระเมตตาบารมีแห่งองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า ของพวกเราด้วยจิตที่เปี่ยมไปด้วย ความกตัญญุตา ครับ
กิจที่ควรทำ...รักษาศีล ตักบาตร เวียนเทียน สวดมนต์ นั่งสมาธิ ..ปฏิบัติบูชา ถวายเป็นพุทธบูชา ธัมมะบูชา สังฆบูชา ครับ...

 

เรื่องนี้ไม่ยืนยันครับ...เพราะว่าการพุทธาภิเษกนั้นจะเน้นหนักไปทางด้านการป้องกันภัยอัตราย...มิได้เน้นในการด้านการคัดถอน...
เรื่องการ คัด/ถอน เป็นวิชา เฉพาะด้าน ไม่ว่าจะ ฟัน หรือ ยิง
ผมยกตัวอย่างก็ได้ครับ..ที่เป็นเรื่องจริง(เล่าได้เพราะหมดอายุความไปแล้ว)
ครั้งหนึ่ง อาผมรับงานไปฆ่าผู้ใหญ่บ้านคนหนึ่ง เคยมีคนไปรับงานมาแล้วหลายครั้งไม่สำเร็จ เพราะยิงไม่ดัง ไม่ทราบว่ามีของดีอะไร..งานนี้จึงถือว่าเสี่ยงมากค่าตัวจึงสูง..สิ่งที่ต้องทำตามขั้นตอน คือ ตามขั้นตอนไปคัดถอนทุกขั้นตอนข้ามไม่ได้ ตื่นมาต้องไม่พูดจากับใคร นำอาวุธ(ปืน/ลูกกระสุน แค่ ๑ นัดเท่านั้น) มาประพรมน้ำมนต์ คัดถอน ...ถึงเวลาเดินออกจากบ้านต้องภาวนาตั้งแต่ก้าวย่างออก ไปถึงจุดยิงต้องนำเท้าไปวาดเส้นศุนย์(เส้นตาย)ลงบนพื้นดินที่เขาจะเดินผ่าน ...แกเล่าว่า วันนั้นตั้งแต่ยิงคนมาไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้ เพราะถ้ายิงไม่ดังฝ่ายนั้นก็สวนแน่ เพราะเป็นปืนสั้น(ระยะไม่เกิน ๕ วา) ..พาฝ่ายนั้นเดินมา ต้องภาวนาตั้งแต่ขั้นนกปืน ยกปืน ..สุดท้ายถึงคำว่า...หิฯ ก็บีบไก...ตูมดังสนั่น..แกบอกดังแล้วแกก้วิ่งหนีเลย..๕๕๕ เพราะกลัวเหมือนกันว่าจะไม่ถูก ...มารู้อีกที...กระสุนลูกซองเบอร์๑๒ ยิงระยะประชิด ...เข้าตรงกลางลิ้นปี่แค่เม็ดเดว เท่านั้น ถ้าสมัยนี้อาจจะไม่ตายเพราะแพทย์สมัยใหม่ สมัยนั้นการเดินทางลำบากทำให้เลือดตกในตาย..
แกยังเชื่อทุกวันนี้ว่า..เหนือฟ้ายังมีฟ้า คือ มีวิชา หรือของดี ก็ ถอนได้ เพราะในชีวิตแก..ตั้งแต่เรียนมา ไม่เคยใช้กับใครเลย มีคนนี้คนเดว..เพราะครูสั่งไว้ว่า..ถ้าใช้กับคนอื่น ก็ต้องระวังคนอื่นจะคัดถอนเราได้เช่นกัน มันเป็นเคล็ด ครับ..
และวิชานี้จะหวงกันมากในพวก เสือ ด้วยกันจะมีน้อยมากที่ได้ไปครบ..จะมีอย่างมากก็คือ วิชาขับนาค (คัจฉะ อะมุมหิ โอกาเสติ ถาหิฯ)ซึ่งอาบอกว่าบทนี้คัดได้กับพระเครื่องอย่างเดว คัดเครื่องราง/วิชาอาคม ไม่ได้
ส่วนการคัดด้วยวิชามีด ก็คล้ายๆกันแต่จะง่ายกว่าปืน..แต่อันตรายกว่าปืน.๕๕๕ เพราะถ้าคัดถอนเขาไม่ได้ ก็ เตรียมเผ่นให้ดีเถอะ ตัวใครตัวเผือก...

จึงนำมาเล่าให้ฟังครับ...เผื่อจะเป้นวิทยาทานความรู้ของคนเก่าๆกันบ้าง...ส่วนใครจะมีความรู้แนวอื่นๆนั้นก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างก็ได้..

 

ขออนุญาติ นมัสการ

 

จทบ.อต. 2/53 ครับ

 

หลากสี
ไม่ทราบว่าลูกระเบิดแบบลูกน้อยหน่าหรือแบบลูกเกลี้ยง ที่ชาวบ้านฝังดินไว้2ปีถ้าจอบขุดไปโดนมันจะระเบิดได้ไหมท่านผู้รู้

 

บทคัจฉะฯ เหมือนท่อนสุดท้ายของคาถาอาราธนามีดหลวงพ่อเดิมเลยนะครับ

ถึงว่ามีดหลวงพ่อเดิมขลังนัก มีของดีอะไรก็เอาไม่อยู่

ขอบคุณพี่เสธ.คำรณ สำหรับความรู้ครับ

 

ระเบิดน่ะ๑๐ปีถ้า ชนวนสมบูรณ์มันก็พร้อมจุดระเบิดทั้งนั้นแหละ..ยิ่งจะอันตรายกว่าของให่เสียอีก เพราะสลักนิรภัย สนิมกิน พอโดนอะไรไปกระทบก็จะหลุด..จะทำให้จอกกระทบแตก(แก้ป) ตีกัน ทำงานครบวงรอบ..บึ้ม
วิธีป้องกันคือ หายางนอกรถยนต์ มาคลุมไว้ เอากระสอบใส่ดินล้อมไว้ยิ่งดี..
ควรแจ้ง จนท. อย่าไป เก็บกู้เอง หรือ แตะต้อง เป็นอันขาด..
ที่ควรรู้ รัศมี อัตรายถึงชีวิตคือ ๑๕ เมตร.จากกึ่งกลาง.ดังนั้น ควรห่างๆไว้ ครับ..อ้อ แล้วอย่าไปคิดแบบในหนัง เอาปืนไปยิงให้ระเบิด..มันยากครับไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง..มันแค่แสดงหนังเท่านั้น..
ของจริง ต้องเอาระเบิดชนิดแท่งไประเบิดทิ้ง..(ระเบิดขยายระเบิด)

 

นึกว่าพี่คำรณ จะแนะนำให้ท่องคาถามหาอุด แล้วเอานิ้วจิ้มน้ำลายไปแตะที่ระเบิด 55555



บึ้มมมมมมม!!!!!!!!

 

อ่อ..... พึ่งเป็นนี่เอง สงสัยเป็นรุ่นน้องผม ผมไม่ได้เป็นทหารหรอก แต่พ่อผม (ลูกน้องเก่า พี่คำรณ) เป็น จ่าแก่ๆ อยู่ที่ ม พัน ๗ ครับ พึ่งเกษียณปีนี้เอง