♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

คุณสร้อยฟ้ามาลาน่ายกย่อง
ทั้งคำพ้องกลอนเพราะเสนาะหู
อีกทั้งชวนให้เที่ยวเปรี้ยวน่าดู
สำนวนรู้ว่าถนัดรักษ์คำไทย
_Friend_

 

อ่านแล้วเขินเยินยอออกอากาศ
มิหมายมาดมุ่งหวังเป็นอย่างอื่น
ต้องการแค่แผ่เผยให้เชยชื่น
อยากรื้อฟื้นคืนคุณค่าว่าอย่างไทย....

^^

 

(f)มาชื่นชมด้วยคนค่ะ นับถือๆ คุณสร้อยฟ้า

 

ขอบคุณจ้า.... เขิน...555

 

จอมเอ๋ย จอมใจ จอมแก้ว จอมขวัญ
ห่างร้าง ห่างไกล ห่างนาง ห่างเหิน
แสนรัก แสนห่วง แสนหวง แสนครวญ
ถึงปราง ถึงนวล ถึงทรวง ถึงใจ
จับจิตจับใจจับ จอมเจ้ากลับลับหลบลี้
เร้นหลีกถ้อยวจี ซ่อนวลีหนีห่างหาย
เพียงเราเหงาปล่าวดาย หลงงมงายเฝ้าผูกพันธ์
วิไลวิลาศหวัง มโนฝันนั้นรางเลือน
เหมือนเดือนลาร้างไกล เหตุไฉนจักทอแสง
ดาวลับดับแสลง วาววับแวมเหลือรำไร
หริ่งเงียบสงัดไพร ถึงจอมใจหทัยถอน
นวลนางนิ่มบังอร มาลางรอนจรจากไป

กลบทจตุรงคนายก กาพย์ยานี๑๑

 

น่านนนน พอชมคุณสร้อยฟ้า ปั๊บ มีพ่อหน่อ... มาแต่งกลอน โชว์ฝีมืออีก ดีๆ รออ่าน... นึกถีงท่านซัวเจ๋ง คนขายบะหมี่ นะเนี่ย หายไปเล้ยยยย

 

ท่านเอ๋ย บอกไป ให้ใครฟัง....ท่านเอ๋ย ชะรอยยั้ง ให้ใครรู้
ท่านเอ๋ย นางไหน ใครจักดู....ท่านเอ๋ย คงมิสู่ จักอยู่ฟัง
พี่เอ๋ย น่าสงสาร นะพี่เอ๋ย.......พีเอ๋ย คงจะเปรย พิลาปหลั่ง
พี่เอ๋ย มิควรเอ่ย จะออกฟัง.....พี่เอ๋ย เกรงชาววัง จักผิดเแปร

กลบทจตุรงคประดับ กลอนสุภาพ<!-- google_ad_section_end -->

 

บอกไปให้ ชมฟังเจ้าเอย.....บอกไปให้ ทรามเชยเจ้าคงรู้
บอกไปให้ นางผันพิจดู......บอกไปให้ ชมสู่สดับฟัง
ส่งไปให้ สื่อสารหรอกนะเจ้า....ส่งไปให้ นางเจ้าพิไลหวัง
ส่งไปให้ สหายดอกหยอกกัน....ส่งไปให้ ชาววังชื่นครื้นเครง
ให้จด ให้จำ ให้มั่น ให้คง.....คงให้ คงมั่น คงจำ คงจด
จำคง จำจด จำมั่น จำจริง.....จริงจัง จริงมั่น จริงคำ จริงใจ
ใจจริง จริงคำจง...สถิตย์คง เสถียรมั่น
สู่กลาง หทัยนั้น...ไร้กางกั้น วิโยคศัลย์
วิโยค ศัลย์โศกหาย...สลัดคลาย กวัดเวียน
เฟื้องซ้อง สรรพสำเนียง...วิจิตรเขียน เสน่ห์คง
ดวงเดือน อย่าลาร้าง...ลับลาห่าง นภาดล
กวี อย่าล่องหล...ทิ้งกลอนกล บทโคลงเคย
ขับบท กลกลอนเอ่ย...ชิดชมเชย ชวนชื่นใจ
ห่างไกล จอมใจเจ้า...จงถือเอา สุรเสียง
สดับ จงจำเรียง...สุรางเขียน คนางค์ตรึง
รำพึง คะนึงถึง...กวีทึ่ง วจีสร้อย
สร้อยคำ วจีเจ้า...ทนคงเศร้า เฝ้ารอหลง
หลงรอ เฝ้าคงเพ้อ...เพ้อคงเก้อ ละเมอหา
ละเมอ พร่ำพรรณา...แก้วกานดา ข้ายังคอย
คอยยัง คนเลื่อนลอย...กลอยจักพลอย เอออวยไหม
ยานี กาพย์ส่งใจ...คนางค์ไซร้ สุรางเยือน

กลบทจตุรงคประดับ กลอนสุภาพ
กลบทจตุรงคนายก บทกลถอยหลังเข้าคลอง
กาพย์ยานี๑๑ หน่อ
นรคุณประพันธ์​

 

จุดธูปหลายก้าน กองใหญ่
​

ไมไม่มีเส้นใย ให้เห็น
ท่านแอ็บแบ๊วอยู่ไหน วานบอก
ติดงานรึไฉน หวนมา ตอบที

 

คิดกลบท พิศดารแปลก แต่งบ้าง ชมชอบ
ชมชอบ บ้างแต่งแปลก พิศดารบทกลคิด
ยากหรือจักง่าย มั่นใจตั้ง
ตั้งใจมั่นง่าย จักยากหรือ
ชอบบทกลยาก แต่งง่าย เพราะใจมั่น
มั่นเพราะใจง่าย แต่งยากกลบท ชอบพิศดารคิด
คิดพิศดารบทกล ชอบแต่ง มั่นใจยากง่าย เพราะเอย

กลบทถ้อยหลังเข้าคลอง

 

แต่งเป็นแค่เล่นอำคำตลาด
มิบังอาจคำเด่นเช่นท่านหน่อ
เพียงแค่นี้ก็ยากเย็นเค้นค้ำคอ
หวังเพียงรออ่านเป็นก็แล้วกัน (ข้าน้อย ขอยอมแพ้ตลอดการ เขียนมะได้ อิอิ)

 

ประโยคโศลกสรร...อัศจรรย์รำพันเอื้อน
ลิขิตวินิจเตือน.......ดั่งหมู่เดือนที่เลื่อนลอย

จดประพันธ์อันใด......พ่อนา
พิลึกพิลั่นตา...........ต้องแท้
พินิจพิจารณา..........คำขับ
กลกลอนไม่ยากแก้...ผูกเงื่อน..กระหวัดลาย

คำเอื้อนอาจหมายมุ่ง...รจนา
ฤเพียงอักษรา...........ผ่อนแก้
นึกคึกเกี้ยวพารา........ก่อนเก่า
หยอกเย้ากระเซ้าแซ่....ล้อเล่น..ลองเชิง

ผิเห็นเด่นนภา............ศศิธร
พ่อดวงดารากร...........ค่อนฟ้า
ลอยเลื่อนบทจร..........หย่อนนิ่ง
เกลื่อนกลาดรดาษหล้า..หลายจิต...มากดวง


กาพย์ห่อโคลง
สร้อยฟ้ามาลา

 

แต่งกลอนแก้เหงานกัน....พอคั่นคั่นแก้คันมือ
ขอโปรดอย่าว่าถือ..........หากคำสื่อส่อแสลง

 

ชมชื่นรื่น กมล ยลยินกาพย์
กาพย์ยลยิน อ่อนช้อย แม่สร้อยจ๋า
จ๋าสร้อยแม่ แลเข้าไป ในบ่วงร้อยวาจา
จาวาร้อย บ่วงคำคม รมย์รักพรรคพ้องนา

 

ธูปหมดไปกี่ก้านเรียกขาน.....ท่านนา
ล้อเล่นเรียกคุณอา.........สู่ห้อง
สมาชิกกลอนลา..........ขาดช่วง แล้วเฮย
คงเร่งบำเพ็ญสร้าง.........ก่อต้นตนบุญ
ยามแรงพบค่ำแล้ว.........ทำกิจ
สวดต่อเติมบุญสถิตย์........ค่าล้ำ
ฝึกจิตสมาธิ............ยอดเยี่ยม
ธรรมมั่นกุศลคุ้ม..........ส่งให้ทุกข์คลาย

โคลงสี่สุภาพ

 

สักวา กลอนกล กลบทเพี้ยนค้นพบ พิลั่นนึกสรรหา
กาพย์ยานีสิบเอ็ด มายาฮา ระเริงร่า ชวนตรึกพินิจมั่น
สัมผัสเถื่อน เชื่อมในระหว่างบท วนตลบแสลงเพราะจิตรั่ว
เลยจำข้างไปได้ว่ากลมั่ว หน่อชวนหัว คลายเหงา กระทู้เอย

โอ้เอ๋ยแม่เจ้า นางจอมเกล้า ขวัญข้านฤมล
กาพย์ยานีสิบเอ็ดอลวน หน่อพิกลเขียน เฟื่องฟุ้งบรรลือ
อึ่งตึงมึนตลึงสมนามะ กวีพิลึก มฤกกึกกือ
กาพย์โคลงกลอนกลบทพ่อหรือ พอแต่งคือ รึฤา อออือเอย

:VO

กลอนสักวา,กลอนดอกสร้อย

 

วจีล้ำอำไพเลิศประเสริฐแท้ จริงแม่
จำรัสแก้จำรูญพิจ บ่ท้อถอย
คาวสดับให้ฉงนกลอน ตอนใด
สนุกคำสนานไซร้ อภัยหน่อ นะแม่เอย

 

อ่านเอ๋ยอ่านกลอน
อาขยานอ่านแล้วถอน ใจยิ่งนัก
ช่างพิลึกพิกล ฉงนหนัก
ละล่ำละลัก มานั่งดู
อ่านหน้าอ่านนอก ออกกวี
ทั้งท่วงทีวาจา มาข้างตู่
นึกนึกน่าขัน ระพันตู
วกวนนาดู เจ้าข้าเอย....

กลอนดอกสร้อย....

 

วกวนประดิษฐ์ลิขิต ชวนผองมวลมิตร
กลอนระบอบเปิดผนึก
ลองค้นอ่านดูจารึก แต่งเล่นล้ำลึก
พอได้ทักทึกตรองตรึก
ตะกักติดหนึบ หน่อถนัดพร้องเสียงนึก
เลยดูแปลกพิลึก คิดว่ากลศึก
พอให้เพื่อนกลอนคักคึก

กาพย์ฉบัง๑๖

 

ล้อเล่นยังเล่นล้อ...... ชอบแซว
ข้าน้อยบังอาจแล้ว.... ขอโทษ ท่านนา
กราบอภัยท่านแบ๊ว.... เร่งทำ ภาวนา
อนุโมทนาก้าว .........ล้อเล่น ตามหลัง


อนุโมทนา............ทุกท่า่นมาแต่งลำนำ
คลายเคลียดมาเขียนพร่ำ......ชวนกันขำพล่ามให้เพลิน
ขอเพียงร่วมกันเดิน............มิทิ้งห่างร้างแรมลา
ยามว่างพักสักครา.............พวกเราหนาต่างเฝ้ารอ