♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

โอ้...อุเหม่...ชิชะ เจ้าห่วงน้อย
เดินตามหลัง ต้อยต้อย ต้องรีบหนี
สลับขา เลี้ยงลูกหลอก ไม่รอรี
ตัวข้านี้ มิต้องการ เจ้าพุงกลม

เหล่ตามอง ซ้ายขวา แลหน้าหลัง
ท่านขุนพล ยืนลำพัง ท่าเหมาะสม
เตะลูกโด่ง ห่วงยาง ผ่าสายลม
ข้ายืนชม ผลงาน สำราญใจ (อ่าอ่า)

 

อันคำพูด พิสูจน์ความ ตามยากแท้
จับได้แต่ ลมลิ้น ดิ้นตะหวัด
แม้จักเป็น มธุรส สะบดพัด
รื่นรมย์มัด จัดหา ว่าความจริง
เจรจา พารื่น ชื่นกมล
หมู่ผองชน ชอบพอ เสนาะพริ้ง
หากแต่หา ความใน จากใจจริง
อาจได้สิ่ง กลิ้งกลอก เพียงลอกลวง​

 

มธุรสวาจาที่หวานพริ้ง มักเป็นสิ่งตรึงอุราได้คลายเหงา
แม้ยากแท้พิสูจน์ความในใจเรา เพียงถือเอาคำโลมลิ้นดิ้นวจี
ระยะทางพิสูจน์อาชานัยม้า
กาลเวลาพิสูจน์คนพ้นสงสัย
กวีแต่งวจีขับพิสูจน์ความจริงใจ
กิริยาไซร้พิสูจน์จริตลิขิตกรรม
อันบุคคลย่อมลงกันด้วยธาตุ
ธาตุนักปราชญ์ราชบัณฑิตมิตรสหาย
ธาตุคนพาลอันธพาลชั่วมั่วอบาย
ธาตุใจกายสหายสนิทด้วยจิตธรรม
สหายความเป็นจริงอิงผู้รู้
อริขู่คำคมหวังเชือดเฉือน
แต่หน่อนั้นตะหวัดคารมณ์ชมเดือน
เพียงแต่เดือนลอยเลื่อนเคลื่อนสัมพันธ์!

 

เธอลืมท่านแล้วหรือไม่?
ปล่อยให้รัก ตรึงรัดมัดหัวใจ...
ทำให้ใคร<WBR>เค้าแอบหวั่นไหวตาม...
มองภา<WBR>พนั้นทุกครั้งฉันเคยถาม...
พ<WBR>ยายามทำใจยอมรับได้...
คิดไป<WBR>เองว่าผูกพันธ์กว่าใคร...
จิ<WBR>นตนาการไปว่าเคยอยู่คู่กับเธอ...
ในที่สุด<WBR>จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้....
ท<WBR>ุกเช้าทุกวันทุกเวลา...
มองพ<WBR>ระพักตร์ไม่เคยหมอง...
ส่งผ่<WBR>านความรู้สึกอยากจะให้รับรู<WBR>้ถึงจิตวิญญาณ...

 

เหรียญนั้น...ยังคงมี....ถึงสองด้าน
มีวันวาน.....ยังคงมี....พรุ่งนี้ต่อ
มีความมืด....ยังคงมี...สว่างรอ
ถ้ามิท้อ.......ยังคงมี....มานะทน
เหมือนดั่งว่าจะเลือกทางเดินผ่าน
ขมหรือหวานปานใดใจหมองม่น
มีความสุขคลุกเคล้าเศร้าเจือปน
ล้วนพึงยลรสพระธรรมประจำใจ

 

กระอึกกระอักกระอ่วนในอก
ตระหนกตระหนักตระหงิดจิตสับสน
กลับกลอกกลิ้งเกลือกกระเดือกกระโจน
ให้ฉงนฉงายฉับฉลาดเฉลียวแล....

 

ทุกสิ่งล้วนมีซึ่งจิตวิณญาณ.............ในการทานอาหารอนุภาคย่อย
คุณประโยชน์มีมากล้นกล่าวถ้อย.......ไม่ติดอร่อยรสซดจืดกล่อยค่อยไป

 

I wish to be a star in your darkness.
I wish to be with you in the stormy day.
I wais to be your friend always.
เบาๆๆคริๆๆ

 

I’ve know for a long time how much you care me
And how much I meant to you
Thank you for everything you’ve done for me
I’m very proud to have you in my life
I’ll always love you with all my heart
จัดเต็มค่ะ

 

มวลหมู่นพมาศ ดารดาษน่าเ<WBR>ชยชม
ใกล้ชิดสนิทสนม ใ<WBR>นอกตรม มิสมใจ
ท่านเลือกหยิบดอก<WBR>แก้ว คงมิแคล้วจะคลาไคล
<WBR>คาดจะหยิบดอกไหน ก็มิใ<WBR>ช่หลอกดอกฟ้า
...ฤ หยิบเป็นช่อช่อ...เพียงสาน<WBR>ต่อกาลเวลา...
กี่หยาดแล้วน้ำ<WBR>ตา...จิตของข้าเฝ้าอาดูร<WBR>...
มิอาจลืม มิอาจจำ...ก็น้ำคำ ฤ เป็นศูนย์...
ในห้วงทุกข์ ทวีคูณ...จงสิ้นสูญตลอดกาล

 

กลอนเพราะค่ะให้ทุกท่านเลยค่ะ

 

และวันนี้เลยยกกลอนสอนใจหญิงมาหนึงบทค่ะอ่านแล้วก็นึกคิดไปได้เหมือนกันนะเนีย

 

ล้อเล่น..ชอบเล่นล้อ....หยอกหัว
เขียนไม่เก่งเพ่งตัว.......อ่านจร้า
หัดเขียนหัดเรียงหมั้ว.....ไม่เสนาะ..โสต
มีเพื่อนเทียวมาเพ้อ.......ดียิ่ง...ไม่เหงา

loving you to much so much very much....hehe

 

Not strange if you see some of them have all day long with quarrel.
Not strange if you see some of them always sweet…
And not strange if some of them are cold and distant to each other.
And it’s normal if you see some of them have too much different love,
seeming the sky and the land.

ไม่แปลกเลยจริงๆๆ

 

To love is to risk not being loved in return.
To hope is to risk pain.
To try is to risk failure, but risk must be taken,
Because the greatest hazard in life is to risk nothing.

เสี่ยงไหมใครว่ามันไม่เสี่ยง :'(

 

It may take only a minute to like someone,
only an hour to have a crush on someone
and only a day to love someone
but it will take a lifetime to forget someone.

โอ้ยย เราเป็นเอา:'(มากนะเนีย:'(;9k;9krabbit_sleepypig_cryycatt19

 

เบื้องหลังหมอกมัวเหนือฟ้าหม่น
แสงอ่อนโยนของตะวันยังเฉิดฉาย
ราตรีมืดไม่ไร้ดาวพราวพราย
จะมีสักวันไหมได้พบเธอ

คนที่จะจุดประกายปลายฟ้า
อบอุราให้อุ่นไอรักเสมอ
จะมีไหมวันนั้นวันที่เจอ
หรือต้องเพ้อเพียงฝันนิรันดร

;aa27;aa51

 

If love is disguise, then almost everything are lies.
If love is a rose, then it must has thorns to hurt all who wanna try.
Then why being torture so badly for nothing.
Then why we love, even though we know that we may lose everything.


เศร้าเหลือเกินเศร้าจริง
เกิดมาแค่เพียงได้รักกัน เท่านั้นจริงๆ

 

อย่าพึ่งเบื่อนะค่ะยะงมีอีกบทกลอนนึ่งเศร้ามากและตรงกับตัวเรามากเลยตอนนี้
My hands are numb.
My legs are frozen solid, so cold.
My mind is completely blank.
My heart beats shiveringly.
Is this . . . the end?
อยากจะบอกว่ารูสึกแบบนี้จริงเพราะรู้แก่ใจว่ามันใกล้ถึงแล้ว(วันสุดท้ายของเราที่เราจะอยู่ด้วยกัน)คุณจะรู้สึกไหมแต่ฉันรู้สึกแบบนี้จริงๆ;9k;9k;9k;9k;9k;9k;9k;9k

 

อย่าให้ความสับสน…
ต้องทำร้ายใครบางคนจน หวั่นไหว
ปล่อยมือฉัน ก่อนที่รักจะพันธนาการมากเกินไป
ถึงตอนนั้น ฉันอาจจะรักใครไม่ได้..อีกเลย
อยากให้เขามาอ่านเจอจังเลย​