117.เก็บเรื่องมาเล่า : เดินขึ้นดอยผ้าห่มปก สูงอันดับ 2 ของประเทศ

ครู่ใหญ่ๆ เกือบห้าโมงครึ่งเพื่อนคณะเชียงใหม่ก็มาถึงจึงชวนกันขับรถขึ้นไปด้านบนที่เป็นบ้านพัก จอดรถบนลานจอดได้แล้วพวกเราก็จัดแจงขนสัมภาระเข้าบ้านพัก ซึ่งบ้านพักกับลานจอดรถก็อยู่ไกลกันแถมเป็นเนินเขาต้องเดินขึ้นลงบันไดกว่าจะไปถึงตัวบ้านเล่นเอาเหนื่อยกันไปตามๆ กัน

​

 

​

 

​

 

เก็บสัมภาระเสร็จก็ถึงเวลาสุกี้ ปิ้งย่าง

​

 

ในวันพรุ่งนี้เช้า พวกเราจะขึ้นยอดดอยผ้าห่มปกต้องไปทางอ่างเก็บน้ำห้วยบอนจะมีด่านเก็บค่าบัตรเข้าอุทยานประมาณ 13.4 กิโลเมตร แล้วขับรถขึ้นไปถึงลานกางเต็นท์กิ่วลมอีก 15.2 กิโลเมตร คืนนี้พักเอาแรงก่อนขับรถมาทั้งวัน

​

​

 

​

 

วันที่ 31 ธันวาคม 2566
ตื่นเช้า ฟอร์มทีมขึ้นยอดดอยผ้าห่มปกได้ 6 คน

​

 

​

 

ตั้ง จีพีเอส ไปกิ่วลม ซึ่งตรงนี้เคยดูรีวิวในยูทูปว่าให้ระวัง จีพีเอสพาหลงเข้าทางลูกรังและทางหาย ก็มั่นใจนะว่าตั้งเส้นทางถูก แต่พอไปจริงๆ โดนเลยเจอถนนลูกรังและทางหาย ก็มีชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซด์คอยท่าพวกที่หลงทางมาอยู่แล้ว จะได้อาสาขับนำพาไปส่งที่ด่านเก็บค่าบัตรอุทยาน จึงจำเป็นต้องให้เขาขับนำไป ก็ให้ค่าน้ำใจไป 100 นึง

​

 

บริเวณด่านเก็บค่าบัตรอุทยาน​

 

ทางขึ้นไปกิ่วลมเป็นทางคอนกรีตแคบและชัน รถวิ่งสวนกันต้องระวังโดยเฉพาะทางโค้ง เวลาขับรถถึงโค้งต้องบีบแตรให้สัญญาณเผื่อมีรถสวนทางมาจะได้หลีกกันทัน ก็เจอนะ รถเก๋งยี่ห้อหรู สวนทางโค้งพอดี วิ่งเร็วกินเลนมาด้วย สร้อยฟ้ามาลาต้องหลบจนล้อหลังซ้ายตกลงไปทางระบายน้ำไหล่ถนน เพื่อนนั่งเกร็งทั้งคัน เพราะทางระบายน้ำเป็นรางลึกลงไปแต่ก็ผ่านมาได้ นึก @#!*&% ในใจ

​

 

พวกเรามาถึงทิวสน จอดรถแวะถ่ายรูป มีกลิ่นเบรกไหม้เหมือนกัน

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

ถ่ายรูปเสร็จก็ไปกันต่อ ก่อนที่จะถึงกิ่วลม มีรถจอดริมขอบทางลงมายาว คาดว่าลานจอดด้านบนคงเต็ม แต่นั่นทำให้รถสวนทางขึ้นลงไม่ได้ ต้องเสี่ยงกันตอนขึ้นไปว่าจะมีรถวิ่งสวนลงมาไหม ซึ่งก็มีจริงๆ เบรคเกือบไม่ทัน รถด้านบนลงมาเร็วเพราะเป็นทางลงมาชันๆ พอผ่านไปแล้ว ขับเสี่ยงขึ้นไปใหม่ ก็ไม่มีรถสวนลงมา ขึ้นไปถึงเจอช่องจอดรถว่างพอดีเลยได้จอด โชคดีไป...

​

 

​

 

​

 

​